Święta Ludwika de Marillac (1591-1660) był jednym z założycieli Sióstr Miłosierdzia, zgromadzenia, które przez lata poświęciło się służbie ubogim i chorym.
Została zakonnicą w podeszłym wieku, kiedy miała już ponad 40 lat. Wcześniej była mężatką i miała syna. Została beatyfikowana 9 maja 1920 r., A jej kanonizacja nastąpiła 11 marca 1934 r. Decyzją papieża Piusa XI..
Obecnie uważana jest za patronkę osób świadczących pomoc społeczną, z nominacji dokonanej przez papieża Jana XXIII w latach 60-tych..
Indeks artykułów
Ludwika de Marillac urodziła się we Francji 12 sierpnia 1591 r. Brak informacji o jej matce. Jej ojciec ożenił się ponownie, gdy Luisa była zaledwie trzyletnią dziewczynką i urodziła mu troje rodzeństwa. Kiedy jego ojciec zmarł w 1604 roku, jego wujek Michel de Marillac został pozostawiony jako odpowiedzialny za jego opiekę i edukację.
W bardzo młodym wieku wstąpił do królewskiego klasztoru Poissy pod Paryżem. Tam mieszkała jako zakonnica razem z ciotką. Później jej wujek Michel postanowił zabrać ją z Poissy, aby umieścić ją na emeryturze charakteryzującej się prostotą i ubóstwem. W przeciwieństwie do Poissy'ego wiedza, którą zdobył w tym miejscu, była przeznaczona bardziej do prac domowych niż do intelektualnej i religijnej części.
Mając zaledwie 15 lat, jego powołanie zakonne było jasne. Poprosiła swoją rodzinę o wstąpienie do Zakonu Klarysek Kapucynów, ale została odrzucona z rzekomych powodów zdrowotnych. Odmowa sprawiła, że Marillac przez wiele lat pytał o swoje prawdziwe powołanie.
Wreszcie, dzięki interwencji krewnych, Luisa de Marillac wyszła za mąż za Antonio Le Grasa, gdy miała 22 lata. Była znana jako Miss Le Gras, ponieważ tylko kobiety należące do szlachty mogły być klasyfikowane jako kobiety.
Para miała syna, którego nazwali Miguel Antonio Legras, który urodził się 18 października 1613 r. Małżeństwo nie trwało długo, ponieważ Luiza była wdową w wieku zaledwie 34 lat. Jej męża charakteryzował zły humor, zwłaszcza w ostatnich latach życia.
Po śmierci męża Marillac miała problemy finansowe i musiała szukać tańszych miejsc do mieszkania z synem. W ten sposób trafił w okolice szkoły Bons-Enfants, gdzie poznał Vicente de Paúl, z którym pracował ponad 30 lat.
25 marca 1633 r. Po raz pierwszy złożył śluby zakonne. Obiecał ubóstwo, czystość i posłuszeństwo Bogu.
Przed śmiercią męża Luisa Marillac znalazła swojego duchowego przewodnika w św. Franciszku Salezym. Ich spotkania były sporadyczne, ale Marillac miał głęboki szacunek dla zakonników.
Francisco de Sales namawiał Marillaca, aby podążał swoją duchową ścieżką ramię w ramię z Pedro Camusem. Wymienił liczne listy i notatki z prałatem, którego zaczął uważać za ojca.
Później została skierowana do Vicente de Paúl, który różnił się od swoich dwóch poprzednich radnych skromnym pochodzeniem, a wcześniej był księdzem w mieście Clichy. To Wincenty a Paul przybliżył Marillaca do służby biednym.
De Paúl i Marillac utworzyli Siostry Miłosierdzia. Firma, która oficjalnie powstała 29 listopada 1633 roku. Marillac odpowiadał za formację kobiet, które przyszły do firmy, będąc ich duchowym i praktycznym przewodnikiem. Tam poznał Margaritę Naseau.
Niektórzy krewni Marillaca zajmowali bardzo ważne stanowiska we francuskim rządzie. Na przykład jego wujek Michel zajmował różne stanowiska publiczne, w tym ministra sprawiedliwości i nadinspektora finansów. Musiał jednak opuścić Paryż w 1630 roku.
W międzyczasie Louis de Marillac, przyrodni brat swojego wuja Michela, został stracony przez Ludwika XIII we Francji..
Pomimo tych decyzji Luisa nigdy nie była sprzeczna z rozkazami króla i zawsze okazywała publiczne poparcie dla Korony, a także dla premiera kraju..
Jego syn ożenił się 18 stycznia 1650 r. I miał wnuczkę imieniem Luisa-Renée, która urodziła się w 1651 r..
Święta Ludwika de Marillac zmarła 15 marca 1660 r., Nie będąc w stanie przezwyciężyć ciężkiej choroby, która ją dotknęła. Jego szczątki spoczywają obecnie w Paryżu, a dom, w którym jest pochowany, był miejscem narodzin Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia..
W 1712 roku ekshumowano zwłoki Marillaca. Po ponad 50 latach przebywania w ziemi nie wykazywał wielkich oznak rozkładu, jak oczekiwano. Tylko niektóre części jego twarzy, takie jak oczy lub nos, wykazywały pewne uszkodzenia.
Miejsce, w którym znajdują się szczątki Marillac, to miejsce, w którym w 1830 r. Nastąpiło objawienie Matki Bożej Cudownej Świętej Katarzynie Labouré, członkini Sióstr Miłosierdzia..
Vicente de Paúl i Luisa de Marillac byli odpowiedzialni za założenie Sióstr Miłosierdzia. Przez pewien czas mówiono, że tylko św. Wincenty był architektem kongregacji, a Marillac był uznawany za pierwszego przełożonego. Z biegiem czasu wspólna praca obu zakonników i założycielska rola św. Luizy została zaakceptowana..
Początkowy pomysł wyszedł od Vicente de Paúl, który zgromadził pierwszych członków Sióstr Miłosierdzia i ustalił zasady, których należy przestrzegać.
Zgromadzenie narodziło się jakiś czas po Bractwach Miłosierdzia. Pomysł był inny, bractwa składały się z kobiet o dobrej pozycji ekonomicznej, a zajmowanie się biednymi było przeznaczone dla ich pokojówek. Saint Vincent chciał zmienić tę praktykę i poszukać grupy kobiet, które dobrowolnie wykonałyby tę pracę..
Zgromadzenie powstało w 1633 r. W domu Ludwiki de Marillac, która była odpowiedzialna za zakładanie nowych domów kongregacji w całej Francji. Siostry Miłosierdzia udzielały pomocy różnym społecznościom znajdującym się w niekorzystnej sytuacji: biednym, chorym, dzieciom ulicy lub rannym na wojnie.
Za formację sióstr odpowiedzialna była zawsze św. Ludwika. Jej głównym celem było dostarczenie sióstr zgromadzenia wiedzy religijnej i intelektualnej, ale starano się też zapewnić im autonomię, aby zapewnić trwałość zgromadzenia zakonnego..
Jedną z cech charakterystycznych Sióstr Miłosierdzia było to, że przemieszczały się po całej Francji, aby nieść pomoc w różnych wspólnotach i zakładały nowe domy. Coś niezwykłego wśród kobiet tamtych czasów, które zdecydowały się prowadzić życie konsekrowane.
Miał pewne przeszkody, zwłaszcza w pierwszych latach swojego powstania, gdyż w latach czterdziestych Francja przeżywała poważne problemy gospodarcze. Pomoc społeczna prowadzona przez siostry była postrzegana jako bardzo trudne i trudne zadanie, a wiele sióstr opuściło nawet firmę..
Obecnie zgromadzenie liczy ponad 30 tysięcy sióstr i ma ponad trzy tysiące domów. Znane są jako Siostry Miłosierdzia, ale także jako córki Wincentyńskie.
Ci, którzy należą do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia, powinni co roku odnawiać swoje śluby zakonne. To powtórzenie jej przysięgi przed Bogiem ma miejsce każdego dnia 25 marca, w święto Zwiastowania, w dniu, w którym Ludwika de Marillac i cztery Siostry Miłosierdzia złożyły śluby zakonne po raz pierwszy..
Coroczna odnowa rozpoczęła się w 1648 roku, a ideą, według Marillaca, był wolny akt oparty na miłości. Od 1801 roku jest to konieczne, aby nadal być częścią zboru.
Początkowe normy, których Siostry Miłosierdzia musiały przestrzegać, zostały ustanowione przez Wincentego a Paulo, chociaż on sam uznał, że siostry kierowały się bardziej zwyczajami niż regułami. Marillac kilkakrotnie prosił o spisanie regulaminu kongregacji, aby siostry mogły go przeczytać i jasno określić swoją misję.
Dzień Santa Luisa obchodzony był 15 marca, dzień upamiętniający jej śmierć. W 2016 roku zapadła decyzja, że uroczystość Świętej odbędzie się 9 maja, w dniu, w którym otrzymała imię Błogosławionej..
Początkowo zażądano zmiany daty, ponieważ imieniny zawsze pokrywały się z okresem Wielkiego Postu..
Przełożona Generalna Sióstr Miłosierdzia wyjaśniła później, że prośba została złożona 14 grudnia 2015 r., A 4 stycznia 2016 r. Zmiana daty została potwierdzona..
Louise de Marillac wyróżniała się z niezliczonych powodów. Ci, którzy ją znali, pozostawili dowody jej opiekuńczego charakteru, pomimo problemów, które cierpiała przez całe życie.
Jego powołanie zakonne było zawsze jasne i zdeterminowane, gdy pomagał wspólnotom najbardziej potrzebującym. Został uznany za posiadającego wielką dyscyplinę, cechę, która pozwoliła mu podróżować po Francji i części Europy, aby poszerzyć zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia i nieść Boże orędzie..
W swoich pismach zawsze podkreślał potrzebę życia z pokorą, z dala od pychy iz wyraźną misją charytatywną. Vicente de Paúl uważał ją za inteligentną kobietę, chociaż wiele razy nie mogli zbiegać się w swoich pomysłach ze względu na silne osobowości obojga..
Święta Ludwika de Marillac pozostawiła kilka fraz do zapamiętania, w których wyraźnie widać jej rolę pedagogiczną i odpowiedzialną za przestrzeganie reguł Sióstr Miłosierdzia..
-„Jesteśmy wezwani do oddania czci krzyżowi, rozumianemu jako cierpienie”.
-„Aby posłuszeństwo było takie, jakiego wymaga od nas Bóg, konieczne jest, abyśmy byli posłuszni z wielką prostotą i pokorą”.
-„Troszczcie się o biednych, bądźcie między sobą zjednoczeni i módlcie się usilnie do Najświętszej Dziewicy”.
-„Niech moja pierwsza myśl po reszcie nocy będzie dla Boga”.
-„Edukacja musi być męska i delikatna; ludzkie i nadprzyrodzone ".
-„Miłość, którą musimy mieć do Boga, musi być tak czysta, aby nie udawała niczego innego niż chwałę Jego Syna”.
Jeszcze bez komentarzy