Rosa Virginia Pelletier (1796-1863) była katolicką zakonnicą, która rozwinęła swoje życie we Francji pod koniec XVIII i połowy XIX wieku, kiedy to założyła Zgromadzenie Sióstr Dobrego Pasterza, które obecnie liczy ponad 20 000 zakonnic i nowicjuszy. świat.
Pochodził z dużej i bardzo katolickiej rodziny, dorastał w środowisku prześladowań i wojen, ale z wielkimi wartościami religijnymi i głębokim przekonaniem katolickim..
Naznaczona stratami rodzinnymi i osobistymi wstąpiła do klasztoru nowicjuszy w mieście Tours we Francji, a przed osiągnięciem wieku 29 lat była już mianowana matką przełożoną..
Za życia udało mu się zobaczyć rozwój swojego zgromadzenia, zakładając liczne klasztory kierujące się własnymi przykazaniami. Był bardzo szanowaną postacią w życiu Kościoła katolickiego. Po jego śmierci w 1868 roku stał się czołową postacią religijną. W 1940 roku została nazwana Świętą przez Kościół katolicki.
Indeks artykułów
Rose Virginie Pelletier Mourain urodziła się 31 lipca 1796 roku na wyspie Noirmoutier w północnej Francji..
Była ósmym z dziewięciorga rodzeństwa, należała do rodziny o głębokim katolickim pochodzeniu, która osiedliła się w Souillers, ale zdecydowała się przenieść w bardziej odległe i bezpieczne miejsce z powodu prześladowań i wojen wywołanych przez rewolucję francuską..
Jego rodzicami byli Julius Pelletier, który był lokalnym i znanym lekarzem, oraz jego matka Anne Mourain, która należała do zamożnej francuskiej rodziny. Pobrali się w Souilliers w dniu 7 sierpnia 1781 roku. Pierwszych siedmioro dzieci urodziło się w tym mieście, zanim wyemigrowali na wyspę Noirmoutier w 1793 roku..
Róża Virginie urodziła się na wyspie i została ochrzczona tego samego dnia, w którym się urodziła, podczas prywatnego rytuału wykonywanego przez jej własnego ojca w domu, ponieważ na wyspie nie było księży..
W 1805 roku zmarła jego starsza siostra Victorie Emilie, aw następnym roku zmarł jego ojciec, po krótkiej chorobie w wieku 54 lat. W tym czasie Rose Virginie miała 10 lat.
Początkowo jej rodzice zatrudnili guwernantkę, która uczyła Rose i jej rodzeństwo pierwszych lekcji i podstawowych przedmiotów w domu..
Jednak formalnie rozpoczął studia w instytucji utworzonej w Noirmoutier przez siostry urszulanki. Miał wtedy 12 lat. Rosa Virginia wykazała się bystrą inteligencją, wielką miłością i powołaniem, by pomagać innym.
Anne Mourain, bardzo zaniepokojona edukacją i przyszłością swoich dzieci, postanowiła wysłać 14-letnią Rosę do miasta Tours, gdzie wstąpiła do chrześcijańskiej instytucji edukacyjnej..
W pobliżu nowej szkoły znajdował się klasztor Zakonu Matki Bożej Miłosierdzia, który został założony przez św. Jana Eudesa w 1641 roku i którego celem było zapewnienie edukacji i schronienia bezdomnym kobietom..
Natychmiast została połączona z tą instytucją.
Postanowił wstąpić do zboru w Tours 20 października 1814 roku jako postulant. Po okresie regulaminowym w 1816 roku została nowicjuszką.
Zgodnie z tradycją tego zgromadzenia należało wówczas wybrać nową nazwę. Według niektórych autorów Rosa Virginia początkowo wybrała imię Teresa, zainspirowane słynną Świętą Teresą.
Jednak Matka Przełożona nie zgodziła się z tym, ponieważ było to bardzo wymowne imię dla zwykłego nowicjusza. Rosa postanowiła zmienić to na Euphrasia.
Podczas nowicjatu dowiodła swego wielkiego powołania do służby i niestrudzonej pracy. W 1817 roku została mianowana nauczycielką grupy młodych penitentów, którzy aspirowali do zakonu jako nowicjusze.
Jego surowość w nauczaniu religii kontrastowała z życzliwością i radością w kontaktach z innymi nowicjuszami i zakonnicami..
W 1825 r. Została wybrana przez członków własnej wspólnoty zakonnej na Matkę Przełożoną, mając zaledwie 28 lat..
Założyła zgromadzenie sióstr Magdalen, obecnie znane jako Siostry Kontemplacyjne Dobrego Pasterza.
W 1829 roku siostry z Tours zostały zaproszone do stworzenia nowego klasztoru i schronienia w mieście Angers. W tym czasie narodziło się jego Zgromadzenie Sióstr Dobrego Pasterza..
Jego główną motywacją było kontynuowanie działalności charytatywnej polegającej na pomaganiu innym, ale bez surowego traktowania i przestrzegania zasad, którymi kierował się w swoim zborze. W przypadku św. Marii Eufrazji pomogło to w zwiększeniu liczby nowicjuszy, poprawie powołań oraz szerzeniu Ewangelii i jej dzieł miłosierdzia..
W 1833 roku w mieście Le Mans otwarto klasztor. Byłby to pierwszy z wielu klasztorów i schronisk, które powstały pod jego instrukcjami na całym świecie..
Początkowo spotkał się z dużym sprzeciwem ze strony lokalnych biskupów i innych władz kościelnych, ponieważ postrzegali jego niestrudzoną pracę i nowatorskie pomysły jako zagrożenie dla katolicyzmu..
Zaciekle walczył, aby przekonać wszystkich biskupów, a nawet Stolicę Apostolską, o prawdziwej misji jego pracy duszpasterskiej.
3 kwietnia 1935 r. Papież Grzegorz XVI ogłosił Marię Eufrasię Pelletier z Angers Matką Przełożoną wszystkich klasztorów Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia Dobrego Pasterza, dając ostateczny impuls i ogólną akceptację Kościoła katolickiego..
Jego praca duszpasterska i wychowawcza trwała do końca jego życia. W chwili jego śmierci jego kongregacja założyła ponad 110 klasztorów z 20 000 nowicjuszy i zakonnic..
W 1867 roku jego zdrowie zaczęło słabnąć. Cierpiała na ciężkie zapalenie płuc, które sprawiło, że była wyjątkowo słaba. Pod opieką sióstr ze zgromadzenia pozostał aż do śmierci 24 kwietnia 1868 r. W mieście Angers..
Jego szczątki zostały pochowane w głównym klasztorze Sióstr Dobrego Pasterza w Angers.
11 grudnia 1897 papież Leon XIII nazwał ją Czcigodną Kościoła Katolickiego. Papież Pius XII beatyfikował ją 30 kwietnia 1933 r. Sam papież Pius XII kanonizował Świętą Marię Eufrazję 2 maja 1940 r..
„Ponieważ rodziłam swoje córki na krzyżu, kocham je bardziej niż siebie. Moja miłość ma swoje korzenie w Bogu i znajomości własnej nędzy, ponieważ rozumiem, że w wieku, w którym wykonują zawód, nie byłbym w stanie znieść tylu niedostatków i tak ciężkiej pracy. ".
„Chociaż stare gwiazdy płoną i umierają, spójrz na nowe i nie tylko”.
„Pójść za zagubioną owcą bez innego odpoczynku niż krzyż, kolejna pociecha, która nie jest pracą, kolejne pragnienie, które nie jest pragnieniem sprawiedliwości”.
„Musisz dostosować się do wszystkich okoliczności. Róbcie wszystko, co w waszej mocy, pamiętając, że w duchu naszego powołania musimy być wszystkim dla każdego ”..
Jeszcze bez komentarzy