Selim II (1524-1574), znany również jako „blondyn” (Sari Selim) lub „pijak”, był jedenastym sułtanem Imperium Osmańskiego. Ze względu na swoją skłonność do przyjemnego życia znany jest jako pierwszy władca, który nie interesuje się wojskiem, zawsze delegując te funkcje swoim ministrom. Za jego panowania doszło do panowania nad Morzem Śródziemnym i podboju wyspy Cypr, ale rozpoczął się również powolny upadek potęgi osmańskiej..
Imperium Osmańskie było monarchią absolutną, której główną potęgą był sułtan. Cieszył się zdolnościami politycznymi, wojskowymi, sądowymi, społecznymi i religijnymi. Mandat sułtanów miał charakter święty, był więc odpowiedzialny tylko przed Bogiem i jego prawami.
Od jej powstania w 1299 r. Aż do jej rozwiązania w 1922 r. Władza turecka znajdowała się w rękach jednej z najpotężniejszych dynastii średniowiecza i nowożytności: Domu Osmana..
Indeks artykułów
W 1524 roku w mieście Magnesia (dzisiejsza Manisa) urodził się przyszły sułtan Selim II. Był synem słynnego Sulejmana „Wspaniałego” i jego ulubionej żony Anastasii Lisowskiej, której imię zostało przemianowane na Haseki Hürrem Sultan (popularnie Roxelana).
To ona przekonała Sulejmana, że Mustafa, syn jego pierwszej legalnej żony, knuje przeciwko niemu objęcie tronu. Sulejman nakazał udusić syna w obliczu utajonej zdrady.
To zdanie i zwycięstwo nad jego bratem Bajazydem w bitwie pod Konyą (1559) pozwoliły Selimowi II na następcę ojca. Ale „El Rubio”, jak niektórzy znali go z jasnych włosów, nie miał talentu Sulejmana ani jego dziadka Selima I..
Za rządów ojca rządził takimi prowincjami jak Anatolia i Kutahya. W 1566 roku jego ojciec Sulejman zginął podczas kampanii na Węgrzech. Wtedy objął władzę w wieku 42 lat, z niewielkim zainteresowaniem kierowaniem rządem i angażowaniem się w sprawy wojskowe..
Selim II powierzył sprawy państwowe wielkiemu wezyrowi (premierowi) swojego ojca, Mehemeda Paszy Sokullu, którego trzymał wraz z wieloma innymi urzędnikami. Od tego momentu życie Selima II było całkowicie hedonistyczne, kierowane przyjemnością i rozpustą. Tak bardzo, że wkrótce zyska przydomek „El Borracho”, za swoją miłość do wina..
Wśród udanych manewrów panowania Selima II jest traktat, który w 1568 r. Zdołał ustanowić jego wielkiego wezyra w Konstantynopolu i który przeniósł część jego potęgi w Europie Wschodniej. W traktacie tym cesarz rzymski Maksymilian II zgodził się nadać władzę Turkom w Mołdawii i Wołoszczyku (dzisiejsza Rumunia), oprócz płacenia corocznej daniny w wysokości 30 000 dukatów..
Nie mieli tego samego szczęścia z Rosją, z którą zrywali przyjazne stosunki, gdy próbowali się narzucić. Spowodowało to, że Turcy planowali zbudować kanał łączący rzeki Wołgę i Don w ich najbliższym punkcie południowo-zachodniej Rosji..
W 1569 r. Turcy wysłali wojska do oblężenia Astrachów i Azów, rozpoczynając tym samym prace nad kanałem. Tam zostali rozpędzeni przez 15-tysięczny garnizon rosyjskich żołnierzy, a sztorm doprowadził do zniszczenia floty tureckiej..
Jedną z głównych atrakcji panowania Selima II była inwazja na Cypr, który był rządzony przez Wenecjan. Strategiczne położenie wyspy i według nieoficjalnych wersji jakość jej wina były jednym z powodów, dla których zdecydowali się rozpocząć kampanię, by ją zdominować..
Turcy zajęli stolicę Nikozję w październiku 1570 roku, podobnie jak większość małych miasteczek. Jednak Famagusta, jedno z największych miast, utrzymywało opór przez prawie rok. Dopiero w sierpniu 1571 roku Osmanom udało się w pełni osiedlić na wyspie..
Podbój Cypru doprowadził do powstania i interwencji tzw. Świętej Ligi, składającej się z Hiszpanii, Wenecji, Genui, Malty, Księstwa Sabaudii, Toskanii i Państwa Kościelnego. W 1571 roku siły europejskie i osmańskie walczyły w Zatoce Lepanto, uważanej za największą bitwę morską we współczesnej historii, z udziałem 400 galer i prawie 200 000 ludzi..
Bitwa pod Lepanto była jedną z największych porażek Osmanów, którzy wycofali się po zabiciu prowadzącego ich admirała Alego Pachá. Odbudowa floty była niezwykle kosztowna dla imperium, które od tego momentu zaczęło powoli upadać. Jednak fakt ten nie oznaczał znaczącego ani natychmiastowego zmniejszenia kontroli osmańskiej nad Morzem Śródziemnym..
Po odzyskaniu sił Turkom udało się w 1573 roku skłonić Wenecję do podpisania traktatu, w którym Cypr ostatecznie scedował i zapłacił daninę w wysokości 300 tysięcy dukatów. Następnie w 1574 roku dynastia przejęła władzę Tunezji od Hiszpanii.
W grudniu 1574 roku, w wieku 50 lat, sułtan Selim II zmarł w Stambule, najwyraźniej z powodu obrażeń odniesionych podczas upadku przez jednego ze swoich pijaków. Zostawił u władzy swojego syna Amuratha lub Morada III.
Panowanie Selima II oznaczało schyłkowy trend Imperium Osmańskiego, ponieważ następujący sułtanowie zdecydowali się naśladować niewielkie zainteresowanie sprawnym rządzeniem i oddawali się luksusom i przyjemnościom. Przewaga armii osmańskiej pozostawała w tyle, do której dodano zadłużoną administrację, która uniemożliwiła reorganizację jej władzy.
Dziedzictwo Selima II podkreśla dzieła architektoniczne Mimara Sinana, głównego architekta jego ojca, którego utrzymywał w rządzie. Do najważniejszych zabytków należą meczety Selimiye w Edirne, Sokollu w Luleburgaz czy Selim w Payas.
Ponadto odrestaurowano meczet Ayasofya i zbudowano dwa nowe minarety lub wieże. Rozpoczęto również budowę kanału czarnomorskiego i planowano Kanał Sueski, chociaż projekt nigdy nie został rozpoczęty za panowania malowniczego Selima II..
Jeszcze bez komentarzy