Plik Zespół DiGeorge'a to patologia pochodzenia genetycznego objawiająca się rozwojem wad rozwojowych związanych ze strukturą serca, twarzy, grasicy i przytarczyc.
Na poziomie klinicznym spowodują szeroki wachlarz powikłań medycznych, w tym niedobory odporności, hipokalcemię, patologie serca i zaburzenia psychiatryczne..
Ze względu na pochodzenie etiologiczne jest związany z genetyczną zmianą chromosomu 22. Z tego powodu nazywany jest również zespołem delecji 22q11.2..
Diagnoza opiera się na rozpoznaniu kardynalnych objawów klinicznych poprzez badanie fizykalne i różne testy laboratoryjne: badanie analityczne i immunologiczne, USG jamy brzusznej, echokardiogramy i badanie genetyczne, zasadniczo oparte na fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH)..
Wreszcie leczenie tej patologii koncentruje się na korekcji wad organicznych i kontroli powikłań medycznych. Dlatego zwykle stosuje się terapię limfocytami T, suplementy wapnia, operacje korekcyjne itp..
Indeks artykułów
Patologię tę po raz pierwszy opisał amerykański specjalista dziecięcy Angelo M. DiGeorge w 1965 r. W swoim raporcie klinicznym DiGeroge opisał wrodzoną patologię definiowaną przez wadliwy rozwój lub brak przytarczyc i grasicy..
Następnie Chapelle w 1918 roku szczegółowo opisał wady wrodzone wynikające z tej patologii. Z tego powodu zespół DiGeorge został uznany za drugą przyczynę wrodzonych wad serca po zespole Downa.
Ostatecznie patologia ta została scharakteryzowana klinicznie poprzez klasyczną triadę niedoboru odporności, endokrynopatii z hipokalcemią i chorobami serca..
Ponadto w wielu przypadkach szeroka objawowa niejednorodność delecji zlokalizowanych na chromosomie 22 implikuje zróżnicowanie trzech różnych typów patologii na poziomie klinicznym:
- Zespół DiGeorge'a
- Zespół Velocardiofacial
- Zespół sercowo-twarzowy
Zespół DiGeorge, znany również jako zespół delecji 22q11.2, jest chorobą spowodowaną defektem genetycznym, który powoduje rozwój różnych wad rozwojowych ciała i organicznych.
W tym sensie zespół ten wywodzi się zasadniczo z wadliwych procesów rozwojowych w okresie prenatalnym lub ciąży, zlokalizowanych głównie w 3. i 8. tygodniu ciąży..
W szczególności około 5 tygodnia ciąży struktury embrionalne rozpoczynają proces tworzenia i rozwoju różnych struktur i narządów (Vera de Pedro et al., 2007).
W ten sposób grupa określonych komórek spowoduje rozwój twarzy, różnych części mózgu, grasicy, serca, aorty i przytarczyc..
To „pole komórek” jest zwykle zlokalizowane wokół obszaru lub obszaru za szyją zarodka w czasie ciąży. W ten sposób, aby pozostałe struktury zaczęły się formować i różnicować, konieczne jest, aby komórki te przemieszczały się w kierunku różnych określonych obszarów dla każdej struktury..
W tej fazie rozwoju powstają kaletki gardłowe, łuki i szczeliny gardła, grasica i gruczoły przytarczyczne, a później część struktur czaszkowych i twarzowych lub różne części tkanki łącznej..
W ten sposób nieprawidłowości genetyczne typowe dla zespołu DiGeroge powodują systematyczną zmianę tego procesu formowania się prenatalnego, powodując poważne niepowodzenia rozwojowe..
W konsekwencji najbardziej dotknięte obszary to zwykle:
- Serce: ta struktura stanowi jeden z najważniejszych organów naszego przetrwania. Wchodzi w skład układu krążenia, a jego podstawową funkcją jest pompowanie krwi do reszty organizmu.
- Konfiguracja twarzy: kształtowanie się struktury twarzy zależy od prawidłowego ukształtowania czaszki, gałek ocznych, układu policzkowego, uszu itp..
- Oszustwo: ta struktura odgrywa fundamentalną rolę w układzie odpornościowym, ponieważ jest odpowiedzialna za dojrzewanie limfocytów lub limfocytów T..
- Gruczoły przytarczyczne: składają się z zespołu gruczołów dokrewnych, które odgrywają ważną rolę w regulacji wapnia, między innymi.
Zatem obszary najbardziej dotknięte zespołem DiGeorge'a są związane z defektem tworzenia zarodków w obszarach związanych z szyją i okolicami przyległymi..
Szacunkowa częstość występowania zespołu DiGeroge wynosi 1 przypadek na 4000 osób w populacji ogólnej.
Liczne badania epidemiologiczne wskazują jednak na wyższą chorobowość, głównie ze względu na niejednorodność jej przebiegu klinicznego oraz trudności w ustaleniu wczesnej diagnozy..
Ponadto, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i na całym świecie, zespół DiGeorge jest uważany za jedną z najczęstszych przyczyn wrodzonych wad serca i wad rozwojowych twarzy..
Z kolei pod względem cech epidemiologicznych o charakterze socjodemograficznym stwierdzono występowanie 1 przypadku na 6000 osób pochodzenia kaukaskiego, azjatyckiego i afro-potomków, podczas gdy w przypadku Latynosów rozpowszechnienie wynosi jeden przypadek na co 3800 osób.
W przypadku najczęstszych objawów podmiotowych i przedmiotowych w zespole DiGeorge'a należy zwrócić uwagę, że ma on przebieg kliniczny ze zmienną ekspresją.
W tym przypadku u części pacjentów powikłania medyczne mają ciężki stan, który może prowadzić do przedwczesnej śmierci. W innych przypadkach cechy te zwykle stanowią minimalny kompromis dla przeżycia i funkcjonalności osoby dotkniętej chorobą..
Dlatego nie wszystkie osoby dotknięte zespołem Di George'a będą prezentować tę samą afektację, jednak zwykle obejmują one jedną lub więcej powiązanych zmian.
Zmiany związane z konfiguracją twarzy stanowią jedną z najbardziej uderzających cech wizualnych zespołu DiGeorge, generalnie definiuje je:
- Małogłowie: głowa rozwija się w mniejszym lub mniejszym rozmiarze niż oczekiwano dla poziomu rozwoju i chronologicznego wieku osoby dotkniętej chorobą. Ponadto zwykle rozwija się kanalikowa struktura nosa, której towarzyszą płaskie lub słabo zaakcentowane policzki.
- Hyploplazja żuchwy i retrognatia: struktura szczęki nie jest w pełni rozwinięta. Dlatego w wielu przypadkach ma zmniejszony rozmiar lub zmienioną pozycję, znajdującą się dalej niż zwykle..
- Zmiany w oku: na ogół oczy są skierowane w stronę dolnej płaszczyzny, ponadto wokół oczu może pojawić się mikrofthalmia (niedorozwój jednej z gałek ocznych), zaćma (zmętnienie soczewki oka) lub sinica (niebieskie zabarwienie).
- Zmiana małżowiny usznej: można zidentyfikować asymetrię w konfiguracji uszu. Zwykle mają niską implantację z obecnością wad rozwojowych w płatach i innych zewnętrznych obszarach małżowiny usznej.
- Wady rozwojowe jamy ustnej: konfiguracja jamy ustnej zwykle wygląda łukowato w kierunku górnej płaszczyzny, charakteryzuje się obecnością długiej i uwydatnionej bruzdy nosowo-wargowej i rozszczepu podniebienia.
Wady serca często obejmują różnorodne wady. Jednak najbardziej dotknięte obszary są związane z aortą i związanymi z nią strukturami serca:
- Wady przegrodowe: ściana lub struktura oddzielająca komory serca odpowiedzialne za pompowanie krwi może być uformowana niecałkowicie lub wadliwie.
- Wady rozwojowe łuku aorty: Różne nieprawidłowości można również opisać w odcinku aorty znajdującym się między ścieżką wstępującą i zstępującą.
- Tetralogia Fallota: ta patologia dotyczy obecności zmian w ubytku przegrody międzykomorowej, znacznego zwężenia tętnicy płucnej, nieprawidłowego położenia aorty i pogrubienia okolicy prawej komory.
Osoby dotknięte zespołem DiGeorge mają zwykle znaczną podatność na zarażenie różnego rodzaju patologiami, głównie zakaźnymi (wirusy, grzyby, bakterie itp.).
Fakt ten wynika z dysfunkcji układu odpornościowego, spowodowanej nieprawidłowym rozwojem typu i produkcji limfocytów i limfocytów T..
Układ odpornościowy składa się z wielu różnych narządów, struktur, tkanek i komórek, które razem chronią nas przed patologicznymi czynnikami środowiskowymi i wewnętrznymi..
W tym sensie zespół DiGeorge'a powoduje ułomne lub niepełne tworzenie grasicy, co prowadzi do zmian w jej funkcjonalności i ostatecznym umiejscowieniu..
Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej widoczną anomalią jest niedoczynność limfocytów T, niezbędna w produkcji immunoglobulin i przeciwciał..
W takim przypadku osoby dotknięte zespołem Digeorge mają zwykle nienormalnie niskie stężenie wapnia w organizmie i we krwi..
Ten stan chorobowy wywodzi się zasadniczo z obecności nieprawidłowości w gruczołach przytarczycznych, z powodu niedorozwoju jej składników (PrimaryInmune, 2011).
Gruczoły te znajdują się na szyi i znajdują się blisko tarczycy. Jednak w tym przypadku mają zmniejszoną objętość, więc będą miały znaczący wpływ na kontrolę metabolizmu i równowagę wapniową w organizmie..
Tak więc w tym przypadku poziom wapnia we krwi zwykle wynosi poniżej 2,1-8,5 mm / dl, powodując różne powikłania medyczne, takie jak skurcze, drażliwość mięśni, drętwienie, wahania nastroju, deficyty poznawcze itp..
Oprócz opisanych powyżej oznak i objawów można zidentyfikować inne związane ze sferą poznawczą i intelektualną osób dotkniętych chorobą..
Szczególnie w zdiagnozowanych przypadkach opisano m.in. trudności w nauce, umiarkowany deficyt intelektualny, deficyt uwagi, zmiany nastroju, zaburzenia lękowe..
Genetyczne pochodzenie zespołu DiGeorge jest związane z obecnością zmian w chromosomie 22, szczególnie w lokalizacji 22q11.2. W szczególności jest to spowodowane brakiem sekwencji DNA, składającej się z wielu 30 do 40 różnych genów..
Chociaż znaczna część zaangażowanych genów nie została jeszcze szczegółowo zidentyfikowana, brak tej dużej grupy występuje w ponad 90% przypadków jako mutacja de novo, podczas gdy około 7% jest spowodowana czynnikami dziedzicznymi..
W celu ustalenia diagnozy zespołu DiGeorge'a niezbędne jest zidentyfikowanie kardynalnych objawów klinicznych tej patologii:
- Wady twarzy.
- Wady serca.
- Niedobór odpornościowy.
- Hipokalcemia.
W tym sensie, obok analizy wywiadu lekarskiego i badania fizykalnego, niezbędne jest wykonanie różnych badań laboratoryjnych, takich jak echokardiografia, ultrasonografia, badanie immunologiczne i badania analityczne surowicy..
Ponadto ważnym aspektem jest badanie genetyczne, które przeprowadza się głównie poprzez fluorescencyjną hybrydyzację in situ (FISH).
Jak wskazaliśmy we wstępnym opisie, leczenie ma głównie na celu kontrolę i korygowanie objawów przedmiotowych i podmiotowych spowodowanych tym typem choroby..
W przypadku hipokalcemii zwykle leczy się ją poprzez podawanie suplementów wapnia i / lub witaminy D..
Z drugiej strony, w przypadku niedoboru odporności, chociaż z wiekiem zwykle ustępują, można zastosować różne podejścia, takie jak przeszczepienie części tkanki grasicy, terapię limfocytami T czy przeszczep szpiku kostnego..
Jeśli chodzi o wady rozwojowe twarzy i jamy ustnej, zwykle stosuje się naprawy chirurgiczne, które poprawiają wygląd fizyczny i funkcjonalność tych kości.
Wreszcie, w przypadku zmian kardiologicznych oba leki można podawać w celu ich leczenia i korekcji chirurgicznej..
W większości przypadków osoby dotknięte chorobą zwykle osiągają dorosłość, jednak u znacznego odsetka z nich pojawiają się ważne nieprawidłowości immunologiczne i / lub kardiologiczne powodujące przedwczesną śmierć, szczególnie w pierwszym roku życia..
Jeszcze bez komentarzy