Plik Zespół TORCH odnosi się do szerokiej grupy patologii, które mogą powodować procesy zakaźne w czasie ciąży lub w momencie porodu. Konkretnie, akronim TORCH obejmuje 5 typów infekcji: T (oksoplazmoza), O (inna kiła, ospa wietrzna itp.), R (różyczka), C (wirus cytomegalii), H, (opryszczka pospolita).
Objawy kliniczne będą zależeć od rodzaju wrodzonej infekcji, która rozwija się u chorego. Istnieją jednak pewne typowe oznaki i objawy: uogólnione opóźnienie wzrostu, gorączka, powiększenie wątroby i śledziony, niedokrwistość, wybroczyny, wodogłowie, zwapnienia itp..
Podejrzenie diagnostyczne zwykle opiera się na wynikach klinicznych. Jednak badanie serologiczne jest niezbędne, aby zidentyfikować źródło infekcji. W tym zespole najczęściej stosuje się profil diagnostyczny TORCH.
Leczenie zespołu TORCH będzie specyficzne dla każdej osoby i zależy od rodzaju zakażenia. Specjaliści medyczni zwykle uciekają się do klasycznego podejścia w każdej patologii.
Indeks artykułów
Zespół TORCH odnosi się do grupy patologii, które mogą powodować wrodzone procesy zakaźne. Infekcje wrodzone definiuje się jako schorzenia przenoszone z matki na dziecko w czasie ciąży lub w momencie porodu..
Zwykle ten typ procesu zakaźnego pojawia się w pierwszym, drugim lub trzecim trymestrze ciąży. Jednak możliwe jest również, że infekcja zostanie skurczona, gdy płód przechodzi przez kanał rodny.
W przypadku tego zespołu jego nazwa oparta jest na akronimie oznaczającym najczęściej występujące infekcje wrodzone: T (toksoplazmoza), R (różyczka), C (cytomegalowirus) i H (H).
O zwykle odnosi się do innych procesów zakaźnych, w tym między innymi kiły, ospy wietrznej, malarii, gruźlicy, wirusa brodawczaka..
Każdy rodzaj infekcji generuje zróżnicowany przebieg kliniczny: moment wystąpienia, objawy przedmiotowe i podmiotowe, powikłania medyczne, leczenie itp..
Jak podkreślają autorzy, tacy jak Salvia, Álvarez, Bosch i Goncé (2008), wszystkie mają pewne wspólne cechy:
Zespół TROCH i procesy infekcyjne pochodzenia wrodzonego są częstymi patologiami. Każdego roku jego częstość występowania sięga blisko 2,5% wszystkich noworodków.
Nie wszyscy dotknięci chorobą mają poważne komplikacje medyczne. Duży procent ma bezobjawowy przebieg kliniczny.
Do procesów zakaźnych zaliczanych do zespołu TROCH należą: toksoplazmoza, różyczka, wirus cytomagalowirusa, opryszczka pospolita i inne rzadziej takie jak ospa wietrzna-półpasiec, kiła, parwowirus i wirus brodawczaka.
Toksoplazmoza to infekcja wywoływana przez pierwotniaka. Zwykle dochodzi do skurczu przez spożycie źle umytych lub niedogotowanych potraw. W większości przypadków dotknięte matki zwykle nie mają znaczących objawów, ale przenoszą infekcję na zarodek w czasie ciąży.
Wrodzona toksoplazmoza jest często uważana za rzadką chorobę w populacji ogólnej. Badania epidemiologiczne szacują jej częstość na 1 przypadek na 1000 porodów. Proces zakaźny zwykle objawia się u płodu w czasie ciąży lub w okresie noworodkowym.
Chociaż objawy przedmiotowe i podmiotowe mogą się różnić u osób dotkniętych chorobą, do najczęstszych należą: zapalenie naczyniówki i siatkówki, powiększenie śledziony, zwapnienia mózgu, epilepsja, niedokrwistość, epizody gorączkowe, zmiany płynu mózgowo-rdzeniowego itp..
Ostateczna diagnoza tej patologii jest zwykle oparta na wynikach testów serologicznych..
Z kolei leczenie kobiety w ciąży ma na celu zapobieganie transmisji. Najczęściej używanymi lekami są środki przeciwdrobnoustrojowe. W przypadku leczenia zakażonego płodu najczęściej stosuje się pirymetaminę i sulfadiazynę wraz z dokładną kontrolą lekarską..
Różyczka to kolejna z wrodzonych infekcji zaliczanych do zespołu TORCH. Skurcz wirusa różyczki jest często związany z bezpośrednim kontaktem lub wydzieliną z nosa i gardła.
Ma okres inkubacji około 18 dni i może spowodować poważne uszkodzenie płodu, gdy matka zarazi się infekcją w czwartym miesiącu ciąży lub przed nim..
Chociaż różyczka nie występuje bardzo często w populacji ogólnej, różyczka może powodować znaczną liczbę patologii. Najczęstsze zmiany są związane z obecnością patologii serca. Zwykle występują w ponad 70 przypadkach i charakteryzują się:
Inne częste powikłania medyczne to niedoczynność oka, małogłowie, zaćma, niedorozwój oka, mikroftalm, retinopatia itp..
Rozpoznanie różyczki jest zwykle ustalane na podstawie identyfikacji niektórych z wymienionych powyżej objawów klinicznych. Ponadto przeprowadza się analizę wydzieliny gardłowej.
Ostateczne potwierdzenie diagnostyczne zwykle zależy od izolacji wirusa i wyników immunologicznych. W przypadku wrodzonej różyczki nie opracowano żadnego konkretnego podejścia terapeutycznego. Najpowszechniejsze jest szczepienie przeciwko temu wirusowi przed zajściem w ciążę.
Szczepionki podaje się zwykle kobietom w wieku rozrodczym, co najmniej miesiąc przed poczęciem. Jego stosowanie w czasie ciąży jest przeciwwskazane.
Cytomegalowirus jest patologicznym czynnikiem należącym do rodziny Herpesviridae i występuje wyłącznie u ludzi. Jest to najczęstsza wrodzona infekcja w populacji ogólnej. Zwykle przenosi się przez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi, takimi jak krew.
U kobiet dotkniętych chorobą wiele zakażeń przebiega bezobjawowo lub podklinicznie. Jednak w czasie ciąży płód może rozwinąć infekcję poprzez reaktywację procesu lub pierwotną infekcję kobiety ciężarnej.
Ten typ procesu zakaźnego może powodować znaczące zmiany u płodu: zanik nerwu wzrokowego, małogłowie, zwapnienia komór, powiększenie wątroby i śledziony, wodobrzusze lub opóźnienie wzrostu..
Ponadto u mniejszego odsetka osób dotkniętych chorobą mogą również wystąpić epizody gorączkowe, zapalenie mózgu, zajęcie dróg oddechowych, plamica skórna, zapalenie wątroby lub uogólnione opóźnienie rozwoju psychomotorycznego..
Rozpoznanie zakażenia wirusem cytomegalii wymaga potwierdzenia w badaniach laboratoryjnych. Konieczne jest wyizolowanie wirusa z krwi lub płynu owodniowego w czasie ciąży..
Ponadto różne badania eksperymentalne badają skuteczność leków, takich jak gancyklowit, w leczeniu tej patologii. W takich przypadkach podanie immunoglobuliny zwykle nie jest wskazane..
Infekcje wirusem opryszczki pospolitej są zwykle wysokie w wielu krajach rozwiniętych, co skutkuje 1 diagnozą na każde 3500 porodów.
Ten typ wirusa jest zwykle przenoszony przez nosiciela ze zmianami skórnymi lub obszarami śluzowymi poprzez jego wydalanie przez różne płyny ustrojowe, takie jak ślina, nasienie lub wydzielina z pochwy..
Pomimo faktu, że większość infekcji przebiega bezobjawowo, wirus opryszczki pospolitej ma zdolność pozostawania w organizmie w stanie utajonym i może być sporadycznie reaktywowany.
W przypadku ciężarnych matek nosicielek wirus ten może zostać przeniesiony na płód w momencie porodu, kiedy przechodzi przez kanał pochwowy..
Chociaż niektóre przypadki pozostają bezobjawowe, powikłania medyczne po zakażeniu opryszczką noworodków są związane z rozwojem rozsianej choroby (niewydolność oddechowa i wątroby, zapalenie mózgu, nieprawidłowości OUN itp.), Patologiami ośrodkowego układu nerwowego (drgawki, drażliwość, zmiany termiczne, zaburzenia świadomości) itp.) lub patologie oczu, skóry i / lub jamy ustnej.
Identyfikacja tego zakaźnego procesu wymaga różnych testów laboratoryjnych. Hodowla komórek jest zwykle wykonywana z próbki zmian narządów płciowych, noworodków zmian skórnych lub płynów ustrojowych..
Leczenie opryszczki pospolitej polega na podawaniu leków przeciwwirusowych, takich jak acyklowir. Ponadto ważne jest, aby izolować płód podczas porodu za pomocą porodu wspomaganego cięciem cesarskim..
Wirus ospy wietrznej jest jednym z najbardziej zaraźliwych. Występuje wyłącznie dla gatunku ludzkiego i ma okres inkubacji około 10 lub 20 dni.
Obecnie ponad 80% ciężarnych kobiet jest odpornych na tego wirusa dzięki zaawansowanym technikom szczepień. Jednak jego częstość sięga 2 lub 3 przypadków na 1000 kobiet w ciąży..
Infekcja płodu zwykle występuje przed 20. tygodniem ciąży przez przezroczystą drogę. W przypadku zakażenia matki w dniach poprzedzających poród lub po porodzie, ryzyko zakażenia noworodka jest wysokie i poważne..
W czasie ciąży ten typ infekcji może powodować zmiany skórne, schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego, uszkodzenia neurologiczne i okulistyczne. Z drugiej strony, jeśli infekcja wystąpi w fazie noworodkowej, może pojawić się ospa wietrzna z ciężkim zajęciem wieloukładowym..
Diagnoza kobiety ciężarnej ma charakter kliniczny i opiera się na rozpoznaniu objawów i analizie serologicznej. W przypadku badania płodu zwykle wykonuje się amniopunkcję w celu wyizolowania wirusa.
Ciągnięcie po matce zwykle wymaga podania immunoglobuliny Variecela-Zoaster. Podczas gdy leczenie noworodka wymaga specyficznej lub niespecyficznej gamma-globuliny.
Kiła jest więźniem zakaźnym wywołanym przez wirusa Treponema pallidum. Każda dotknięta i nieleczona kobieta w ciąży może przenosić tę patologię w czasie ciąży lub podczas porodu..
Embrionalne i noworodkowe objawy kiły mogą być bardzo szerokie: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, koryza, powiększenie wątroby i śledziony, adenopatia, zapalenie płuc, niedokrwistość, wcześniactwo, uogólnione opóźnienie wzrostu, zmiany kości itp..
Pomimo tego, że znaczna część osób dotkniętych chorobą ma od wielu lat bezobjawowy przebieg, kiła może powodować pewne późne objawy, m.in. napady padaczkowe, głuchotę czy niepełnosprawność intelektualną..
Ta patologia wymaga pilnej interwencji medycznej. Kiedy matka jest leczona, zwykle stosuje się penicylinę, a jeśli nie była leczona, zwykle stosuje się inne rodzaje leczenia..
Zakażenie parwowirusem B19 powoduje różne zmiany skórne, w tym rumień zakaźny.
Nie jest to powszechna patologia, ale w 10% przypadków może powodować samoistne poronienie. Chociaż jeśli infekcja występuje w ostatnich stadiach ciąży, przebieg kliniczny wiąże się z rozwojem obrzęku, trombocytopenii, zapalenia mięśnia sercowego, zmian w wątrobie itp..
Leczenie tego schorzenia zwykle koncentruje się na łagodzeniu objawów i powikłań medycznych. W przypadku poważnych zmian w czasie ciąży można zastosować transfuzję domaciczną..
Wirus brodawczaka to kolejny z unikalnych patologicznych czynników gatunku ludzkiego. Na płody i zarodki często wpływają procesy zakaźne generowane drogami przez łożysko lub przez kanał rodny.
Przebieg kliniczny tego schorzenia zasadniczo charakteryzuje się rozwojem zaburzeń oddechowych. Interwencje medyczne koncentrują się na utrzymaniu otwartych dróg oddechowych i monitorowaniu powikłań medycznych.
Jeszcze bez komentarzy