Plik kanalik zbierający Jest to jeden z obszarów kanalika moczowego nerek kręgowców. Przefiltrowany materiał (mocz) z nefronów jest odprowadzany do tego kanalika.
Kanaliki zbiorcze biorą udział w zmianie stężenia moczu i kierują go w kierunku przewodu zbiorczego, który uchodzi do mniejszego kielicha nerkowego, wyznaczając początek przewodu wydalniczego.
Kanaliki zbierające znajdują się w korze nerek oraz w błędnikach korowych, które są obszarami między promieniami rdzeniowymi. W labiryntach korowych kanaliki łączą się z kanałami zbiorczymi.
Indeks artykułów
Kanaliki zbiorcze są uważane za dystalne segmenty nefronów i łączą dystalne zwinięte kanaliki nefronów z kanałem zbiorczym. Liczne kanaliki zbiorcze różnych nefronów mogą prowadzić do tego samego przewodu zbiorczego.
Mogą mieć różne długości i kształty, w niektórych przypadkach są krótkie i średnio proste, zwane kanalikami łączącymi, lub mogą być dłuższe i zakrzywione, otrzymując nazwę łukowatych kanalików zbiorczych..
Kanaliki te powstają w błędniku korowym, przedstawiając niektóre z wyżej wymienionych form i docierają do promienia rdzenia poprzez połączenie przewodów zbiorczych.
W kanalikach zbiorczych rozmieszczonych jest kilka typów komórek. W kanaliku zbiorczym korowym reabsorpcja wody, dzięki przepuszczalności zapewnianej przez klarowne komórki, zwiększa stężenie mocznika w przesączu przechodzącym przez kanaliki..
Po przejściu mocznika do kanału szpikowego, jego wysokie stężenie i działanie specyficznych transporterów pozwalają mu wpływać do płynu śródmiąższowego, przechodząc do pętli Henle i z powrotem do kanalika krętego i kanalika zbiorczego.
Ten recykling mocznika przyczynia się do tworzenia hiperosmotycznego rdzenia nerkowego, a tym samym zwiększa wchłanianie zwrotne wody i substancji rozpuszczonych, zagęszczając mocz..
Kanalik bierze udział w reabsorpcji i wydalaniu wody oraz niektórych substancji rozpuszczonych, takich jak K + i Na +. Region ten jest ważny dla regulacji równowagi Na+.
Aldosteron, hormon znajdujący się w jasnych komórkach kanalików zbiorczych, reguluje kanały sodowe znajdujące się w tym segmencie. Kiedy ten hormon umożliwia otwarcie kanałów, prawie 100% sodu jest ponownie wchłaniane.
Nagromadzenie sodu generuje ładunek ujemny w świetle kanalika. Pozwala to na łatwiejsze wydzielanie jonów potasu i wodoru (H.+). Mechanizm ten zachodzi poprzez stymulację pompy Na+/ K+ po stronie podstawno-bocznej membrany, oprócz zwiększenia przepuszczalności sodu po stronie prześwitu membrany.
Aldosteron działa pod wpływem dwóch ważnych bodźców, którymi są wzrost stężenia potasu w przestrzeni pozakomórkowej oraz wzrost angiotensyny II, związany ze stanami utraty sodu lub niskiego ciśnienia krwi.
Niezdolność do utrzymania równowagi sodu powoduje u ludzi stany, takie jak choroba Addisona, w której następuje utrata sodu i gromadzenie się potasu w płynie śródmiąższowym z powodu braku aldosteronu..
Z drugiej strony, w zespole Conna czy guzie nadnerczy występuje duże nagromadzenie sodu i utrata potasu, spowodowane bardzo wyraźnym wydzielaniem potasu w nerkach..
W przewodzie zbiorczym niektóre fragmenty są zróżnicowane w zależności od pozycji, jaką zajmują w okolicach nerki. W ten sposób rozróżnia się kanał zbiorczy korowy (CBT), zewnętrzny szpikowy przewód zbiorczy (TCME) i wewnętrzny szpikowy przewód zbiorczy (IMCT)..
Region TCME jest podzielony w zależności od tego, czy znajduje się w paśmie zewnętrznym (TCMEe), czy w paśmie wewnętrznym (TCMEi).
Podobnie jak kanały zbiorcze, kanaliki zbudowane są z prostego nabłonka ze spłaszczonymi komórkami o kształcie od chodnika do sześciennego..
W kanalikach istnieją dwa bardzo zdefiniowane typy komórek, które są komórkami jasnymi i ciemnymi..
Przezroczyste komórki lub komórki przewodu zbiorczego (DC) są głównymi komórkami układu moczowego. Te komórki są blade i zawierają podstawowe fałdy, które zastępują procesy, w których komórki przeplatają się ze sobą..
Mają pierwotną rzęskę lub monocilium, kilka krótkich mikrokosmków i małe sferoidalne mitochondria..
Komórki CD mają dużą liczbę kanałów wodnych (akwaporyna 2 lub AQP-2), które są regulowane przez ADH (hormon antydiuretyczny). Te akwaporyny zapewniają kanalikom wysoką przepuszczalność wody, oprócz posiadania akwaporyny 3 i 4 (AQP-3, AQP-4) w błonach podstawno-bocznych komórek..
Ciemne komórki lub komórki interkalarne (IC) są mniej obfite w tych strukturach. Mają gęstą cytoplazmę i obfite mitochondria. Prezentują cytoplazmatyczne mikropofałdowania na powierzchni wierzchołkowej i mikrokosmkach, a także interdigitacje z sąsiednimi komórkami. Cytoplazma wierzchołkowa zawiera dużą liczbę pęcherzyków.
Komórki IC uczestniczą w wydzielaniu H + (komórki międzykapalne α lub A) lub wodorowęglanu (komórki międzykapalne β lub B), w zależności od tego, czy nerki muszą wydalać kwasy czy alkaloidy.
Komórki interkalowane znajdują się w regionach TCC, TCME. W IMCT stwierdza się je w mniejszym stopniu i stopniowo zmniejszają się, gdy kanalik zbliża się do brodawkowatego przewodu zbiorczego..
Komórki typu A biorą udział w wydzielaniu H.+ oraz reabsorpcja amoniaku i wodorowęglanu. Skład białkowy tych komórek różni się od składu zwiniętych kanalików i grubych odgałęzień pętli Henle..
Białko H.+-ATPaza znajduje się w szczytowych błonach plazmatycznych i jest odpowiedzialna za wydzielanie H.+, oprócz odgrywania ważnej roli w utrzymaniu objętości komórek i regulacji elektroujemności, zastępuje funkcję pompy Na+/ K+.
Inny mechanizm wydzielania H.+ jest elektro-neutralny i zależy od negatywności występującej w świetle kanalików z powodu akumulacji sodu.
Komórki te biorą udział w wydzielaniu wodorowęglanu i ponownym wchłanianiu Cl- w kierunku światła kanalika. Posiada białko odpowiedzialne za wymianę między Cl- i wodorowęglan zwany pedrina.
Prezentują również H + -ATPazę w pęcherzykach komórkowych, która jest odpowiedzialna za utrzymanie elektroujemności komórki, chociaż białka te nie występują w błonie komórkowej.
Cytoplazmatyczny AQP-2 znajduje się w komórkach intercalary typu B, które biorą udział w wytwarzaniu H.+ i cytoplazmatyczny wodorowęglan.
Jeszcze bez komentarzy