Plik Teatr elżbietański Jest to zbiór dramatycznych dzieł napisanych i prezentowanych między XVI a XVII wiekiem (a konkretnie między 1578 a 1642 rokiem) w Anglii. Jest to bezpośrednio związane z panowaniem Elżbiety I, ponieważ jej mandat stał się podstawą do powstania tej wielkiej ery teatralnej..
Tak pozytywny był rząd Izabeli I, że pomimo jej śmierci w 1603 roku i rządów innych monarchów, ten okres sztuki został ukoronowany jej imieniem. Teatr elżbietański był kamieniem milowym w sztuce europejskiej sceny.
Należy zauważyć, że tak jak Elżbieta I odcisnęła swoje piętno na tym doniosłym okresie teatru, historia nagrodziła ją panowaniem w czasie narodzin i formacji jednego z najwybitniejszych ludzi w historii literatury: Williama Szekspira. W rzeczywistości, mówiąc o teatrze elżbietańskim, należy mówić o twórczości Williama Szekspira.
Spokój gospodarczy i społeczny, jaki udało się zapewnić za panowania Elżbiety I, był żyznym polem, które ustąpiło miejsca największemu wzrostowi kulturowemu, jaki Anglia widziała do tego czasu. Można powiedzieć, że Szekspir był wytworem pomysłowości i łagodnej ręki opatrzności.
Indeks artykułów
Początki teatru elżbietańskiego zostały naznaczone ważnymi wydarzeniami historycznymi. Musiał otrzymać angielski renesans i być jego aktywną częścią po tym, jak Anglia uwolniła się od jarzma papiestwa i Świętego Cesarstwa Rzymskiego po pokonaniu niezwyciężonej armii Filipa II Hiszpanii w 1588 roku..
Warunki były doskonale przygotowane, w połączeniu z wielkim postępem naukowym i technologicznym rewolucji kopernikańskiej. Wszystkie potrzeby ludności zostały zaspokojone, sztuka miała grunt gotowy, by rozwijać się tak, jak jej się podoba.
Wraz z wyzwoleniem rzymskiego i papieskiego jarzma humanizm przeszedł także przez Anglię, stanowiąc fundamentalny filar tworzenia tekstów teatralnych przez ówczesnych dramaturgów..
Wielkie znaczenie dla teatru miał wkroczenie humanizmu. Pisarze zostali wyemancypowani, z możliwością mówienia, co chcieli w sferze religijnej, bez niebezpieczeństwa toczenia się po podłodze lub zwisania ciał przed tłumem..
Mykeńska siła robocza odegrała kluczową rolę w rozwoju i utrzymaniu wielkich zespołów teatralnych. Reżyserzy i dramatopisarze w zamian za przychylność mecenasów (którzy byli funduszem ekonomicznym samego teatru) wychwalali ich na scenie poprzez spektakle i postacie.
Przewartościowano zawody związane z życiem teatralnym. Aktorzy byli dostojni, przychodząc w tym czasie, aby okazać wielkie uznanie publiczności i szacunek. Sytuacja ta nie była nawet brana pod uwagę w pierwszej połowie XVI wieku, wobec tak wielu panujących problemów.
Teatr elżbietański cieszył się niespotykanym dotąd szczęściem w świecie sceny: powstał w idealnym czasie, we właściwym miejscu i z właściwymi ludźmi..
Wszystkie wspomniane warunki i okoliczności pozwoliły mu zorganizować się jako wykonalna i owocna działalność handlowa, która odmieniła życie tych, którzy pracowali przy spektaklu, sięgając także życia zwykłego obywatela, który w teatrze znalazł idealne miejsce do odtworzenia..
Wśród głównych autorów teatru elżbietańskiego jest dwóch bardzo reprezentatywnych autorów: William Shakespeare i Christopher Marlowe.
Uważany jest za najważniejszego pisarza anglojęzycznego i jednego z najbardziej znanych pisarzy ludzkości. Pracował nad poezją i dramaturgią, władając nimi po mistrzowsku.
Same jego sztuki uważane są za serce teatru elżbietańskiego. Jego rozproszone pomysły na tekst zrewolucjonizowały świat anglosaskich liter, wzbudzając aplauz na każdej scenie, na której prezentowane były jego dramaty..
Jego poezja i jego pióro w ogóle przewyższały inne języki angielskie. Spełniło się w nim proroctwo jego współczesnego Bena Jonsona, który twierdził, że Szekspir nie należy do czasu, ale jest częścią wieczności.
Nie na próżno jego twórczość literacka jest najczęściej czytana na świecie, a jego dramaty najczęściej wystawiane są przez teatry na wszystkich kontynentach..
Był nie tylko dramaturgiem i poetą, ale także tłumaczem języka angielskiego. Jego przyspieszone przejście przez życie głęboko poruszyło teatr elżbietański. Jego twórczość literacka miała taką wagę, że uważano go za poprzednika Szekspira.
W wieku 20 lat uzyskał tytuł Bachelor of Arts w Corpus Cristi College, a następnie kontynuował studia na Uniwersytecie Cambridge.
Coś ciekawego przydarzyło mu się w 1687 roku, kiedy uniwersytet zdecydował odmówić mu dyplomu z powodu plotek o jego skłonnościach religijnych: mówiono, że powrócił do katolicyzmu..
Po oświadczeniu królowej, w którym chwaliła poetę za otrzymane łaski, władze uczelni zostały zmuszone do nadania mu tytułu.
Mówi się, że jego śmierć została sfałszowana, aby ominąć prawo w obliczu problemów, które przedstawił. Mówi się nawet, że był zamieszany w morderstwo.
Plotki o jego fałszywej śmierci są tak silne, że powstała tak zwana teoria Marlowe'a. Mówi się, że jego teksty zalewają późniejsze sztuki Szekspira, co było jego natchnioną ręką ukrytą za sukcesem..
Prawda jest taka, że twórczość literacka Marlowe'a nie ma się czego zazdrościć Szekspirowi. Jego wątki, podkreślające angielską historię i mitologię związaną z kulturami Morza Śródziemnego, świadczyły o wielkiej mądrości.
Dzieło Williama Szekspira. Po mistrzowsku opowiada, jak panowanie Elżbiety I wspaniale wykorzystało boom gospodarczy tamtych czasów, unikając przeciwności losu, aby dać Anglii miejsce w dramaturgii i uniwersalnej historii ludzkości..
Bez wątpienia jedna z tragedii najbardziej reprezentatywnej sztuki dramaturgicznej na świecie. William Shakespeare po mistrzowsku przedstawił poważne konsekwencje, jakie ambicja władzy ich władców niesie narody.
To uniwersalna fabuła, która wykracza poza czas i prymitywnie pokazuje nam ciemną stronę człowieka. Przypomina nam o tym, czego nie możemy ukryć, o rzeczach, których musimy koniecznie nauczyć się, aby wzrastać jako społeczeństwo.
Dzieło Christophera Marlowe'a przenosi nas na scenę historii życia Fausta, człowieka, który sprzedaje duszę diabłu, by zdobyć sławę i fortunę.
Otwarcie ukazana jest odwieczna walka między materialnym a duchowym. Końcowe rezultaty są zawsze tragiczne, zawsze konfrontują nas z wielką rzeczywistością. Czy naprawdę chcesz poznać mężczyznę? Więc daj mu moc.
Jest to historia królowej Kartaginy, założycielki Kartaginy. Ta praca ma dość silny historyczny ciężar mitologiczny. Udaje mu się uwięzić Iliada z Odyseja Y Eneida, trzy z najbardziej reprezentatywnych dzieł kultury grecko-rzymskiej.
To, że Marlowe wszedł w te gęste wody i przyniósł nam tak dobrze wykonaną tragedię, ma wielką wartość. Kto widzi go na stołach, zobowiązany jest się odżywiać, aby go w pełni zrozumieć. Sama praca nie przestaje dotykać włókien.
Jeszcze bez komentarzy