Plik teatr przedhiszpański, Jako wyraz kulturowy składał się z działań przedstawiających opowieści, tańce, farsę i komedie rozwinięte przed przybyciem zdobywców do Ameryki. Wszystkie z nich zostały wykonane w ustalonych terminach w ramach całej kultury przodków przekazywanej ustnie z pokolenia na pokolenie..
W teatrze przedhiszpańskim aborygeni amerykańscy wyrazili swoje obrzędy i wierzenia. Ta artystyczna manifestacja miała większą siłę wśród Indian, którzy okupowali cały obszar wyżyn dzisiejszego Meksyku. Najbardziej kompletne i zachowane zapisy tego typu działalności kulturalnej pochodzą z tego obszaru..
Ze względu na swój silny religijny charakter teatr przedhiszpański został natychmiast zaatakowany przez ekspedycję hiszpańską. Światopogląd, jaki propagowała ta działalność, bogowie, którym została poświęcona i cechy jej postaci są sprzeczne z europejską kulturą zdobywcy..
W związku z tym, aby zapewnić sobie dominację, zwalczano wszystkie te symbole i rytuały, aż zostały praktycznie wygaszone..
Zamiast tego bracia misjonarze narzucili komedie o treści religijnej, które próbowały utrwalić wśród Indian wartości chrześcijańskie..
W przypadku starożytnego meksykańskiego teatru przedhiszpańskiego jego znaczenie było możliwe dzięki pracy braci Andrés de Olmos i Bernardino de Sahagún.
Miały one na celu zebranie ustnej pamięci Indian i przepisanie jej na alfabet łaciński. W trakcie tego procesu wiele z oryginalności zostało utracone z powodu niedogodności dla kultury europejskiej..
Indeks artykułów
Podobnie jak wielkie kultury starożytności, teatr przedhiszpański miał swoje korzenie w religijnych festiwalach i obchodach. W swoich rytuałach i procesjach kapłani maszerowali, śpiewając święte hymny, w reprezentacyjnych szatach swoich bogów i przynosili ludowi swoje boskie wiersze..
Z biegiem czasu ceremonie te zostały zapamiętane symbolicznymi przedstawieniami wykonywanymi w ustalonych terminach. Ponadto niektóre archeologiczne pozostałości kultury nahuatl zawierają opis niektórych hymnów i tańców wykonywanych w różnych okolicznościach..
W ten sposób były hymny i tańce, aby świętować zwycięstwa, pielgrzymować i zatrzymywać się po drodze podczas imigracji..
Wszyscy chcieli podziękować swoim bogom. Te demonstracje stały się formalne - z librettem, a nawet ze specjalnymi ubraniami - wraz z ustabilizowaniem się kultury..
Kiedy przyjechali Hiszpanie, odbyła się już grupa ceremonii, podczas których występowali, śpiewali i tańczyli. Ceremonie te odbywały się przez wiele dni. W dniu jej prezentacji wykorzystano kostiumy i maski, które świadczyły o teatralnym charakterze uroczystości.
Kultura nahuatl miała swego rodzaju święty cykl zwany wiecznym teatrem. Ten święty cykl trwał nieprzerwanie przez 18 miesięcy po 20 dni każdy. Tam przedstawiano bogom ceremonie, w których uczestniczyli kapłani i lud.
Od samego początku teatr przedhiszpański miał charakter czysto ustny i służył zachowaniu pamięci historycznej. W każdej transmisji wprowadzono zmiany, które pomogły w rozwoju gatunku.
Na przykład w świecie Nahuatl tlamatini (ten, kto coś wie) był odpowiedzialny za ochronę itoloca (co się mówi o kimś lub czymś) i uczyć młodzież pieśni poświęconych bogom, przyjaźni, wojnie, miłości i śmierci. Drogą nauczania było słowo ustne i niealfabetyczne systemy pisma.
W ten sam sposób we wszystkich kulturach przedhiszpańskich byli ludzie odpowiedzialni za zachowanie pamięci historycznej swojego narodu i przekazanie jej następnemu pokoleniu. Po przybyciu zdobywców hiszpańscy misjonarze i prawnicy nazwali się kronikarzami..
Zaczęli więc gromadzić i przepisywać tę indiańską pamięć. W trakcie tego procesu większość nadawanych treści została usunięta lub zmodyfikowana z powodów religijnych lub politycznych..
To był koniec oralności w rejestracji i transmisji kultury przedhiszpańskiej. Wszystkie zachowane dzieła przeszły proces czytania i pisania.
W teatrze przedlatynoskim aktorzy byli na ogół osobami zaangażowanymi w działania, które chcieli reprezentować. Były dwa rodzaje aktorów, księża i ludzie w ogóle..
Przebrali się, śpiewali hymny i komunikowali się ze swoimi bogami w mitycznej symbolice otaczającej ich kulturę.
Niektórzy aktorzy z miasta musieli zinterpretować własną historię przedstawiającą postać jednego ze swoich bogów. Ta wyjątkowa reprezentacja zakończyła się ich ofiarą jako hołd dla boga, któremu zostały ofiarowane..
Bardzo często do roli wybierano dziewice lub młodzi przedstawiciele konkretnej bogini lub boga..
Tematyka teatru przedhiszpańskiego zawsze była związana z festiwalami religijnymi i obchodami. Na przykład w przedhiszpańskiej kulturze nahuatl święta były związane z ich cyklami siewu i zbiorów, a przedstawienia teatralne były wystawiane, aby podziękować bogom..
Często przed tą inscenizacją odbywały się rytualne posty i pokuty. Do pracy włączono mężczyzn przebranych za okrutne bestie, takie jak orły, węże i różne gatunki ptaków..
Końcem prac była ofiara, która mogła być złożona z ptaków lub ludzi. Czasami ludzkie ofiary reprezentowały ich oderwanie się od świata i ich dobrowolne poświęcenie.
Czasami tematy były komiczne. Tak więc na festiwalach uwielbienia Quetzalcóatl (meksykańskiego bóstwa przedlatynoskiego) aktorzy wyszli udając głuchych, przeziębionych, kalekich, niewidomych i bez broni..
Wszyscy w jego reprezentacji błagali swoich bogów o jego uzdrowienie. Te niepełnosprawności były powodem do śmiechu publiczności.
Przedhiszpańscy badacze teatru uważają, że jest to XIII-wieczna sztuka Majów, która przedstawia rytualną ofiarę jeńca wojennego.
Dla rdzennych kultur przestrzeń terytorialna była święta, a inwazja obcych była karana śmiercią, zgodnie z rozkazem bogów..
Tak więc ofiara rytualna była jedną z tych okazji, na które zaplanowano całą ceremonię teatralną. Jego libretto zawierało rodzaj działań i uzasadnień sprzecznych z moralnością i myślą Europejczyków. Może to obejmować rytualny kanibalizm.
Jednak wersja tej czynności została ocenzurowana i wycięta przez osobę odpowiedzialną za przepisywanie ustnych relacji. Początkowo ten proces transkrypcji został przeprowadzony przez Brasseur de Bourbourg (pismo francuskie, 1814-1874).
Ta wersja została przygotowana bezpośrednio do konsumpcji europejskich czytelników. W konsekwencji brakuje wielu elementów tego, czym była ta kultura. Jest to jednak jedna z niewielu próbek, które można było zachować..
Plik Mysz płci męskiej Jest to dzieło nahuatl z około XVI wieku. W nim uczestniczą wszyscy uczestnicy tańca i personifikowane zwierzęta.
W kulturze przedhiszpańskiej istnieje wiara w stan zwany nahualizmem (ludzka zdolność do zmiany duchowej i cielesnej w formę zwierzęcą), który jest praktyką szamańską..
Podobnie, w przedstawieniu tym brali udział aktorzy, wcielając się w niewidomych, kulawych, niesłyszących i kalekich, którzy w trakcie tańca naśmiewali się z poszczególnych postaci. Jedną z ulubionych kpin była seksualna dwuznaczność, której celem były władze kolonialne..
Jeszcze bez komentarzy