Charakterystyka i przedstawiciele współczesnej etyki

4214
Egbert Haynes

Plik nowoczesna etyka Jest to dyscyplina filozoficzna, dzięki której bada się moralność, obowiązek, szczęście, cnotę i to, co jest dobre, a co złe w ludzkim zachowaniu. Reprezentują go różni filozofowie przebywający przejściowo od początku XVII do końca XIX wieku..

Kiedy odwołuje się do etyki nowożytnej, to nie z punktu widzenia pojęć filozoficznych, ale z czasowego, ponieważ w ciągu tych trzech stuleci pojawiło się wiele teorii filozoficznych, które wyszły na jaw..

Fryderyk Nietzsche

Niektóre z najważniejszych nurtów to: materialista Hobbesa, empiryzm Hume'a, etyka deontologiczna lub powinnościowa u Immanuela Kanta, utylitarysta u Benthama i Milla oraz nihilista Nietzschego..

Nie można jednak nie wspomnieć w ramach współczesnej etyki Safstesbury'ego, inicjatora szkoły zmysłu moralnego, ani filozofów o skłonnościach intuicjonistów: Ralpha Cudwortha, Henry'ego More'a i Samuela Clarke'a, a także Richarda Price'a, Thomasa Reida i Henry'ego Sidgwicha..

Nie można też lekceważyć znaczenia holenderskiego filozofa żydowskiego Benedicta de Spinoza i Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Ponadto należy pamiętać o dwóch postaciach, których rozwój filozoficzny miał później wielkie reperkusje: Francuz Jean-Jacques Rousseau i Niemiec Georg Wilhelm Friedrich Hegel.

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
  • 2 Przedstawiciele
    • 2,1 Thomas Hobbes (1588-1679)
    • 2.2 Joseph Butler (1692-1752)
    • 2.3 Francis Hutcheson (1694-1746)
    • 2,4 David Hume (1711-1776)
    • 2,5 Immanuel Kant (1711-1776)
    • 2.6 Jeremy Bentham (1748-1832)
    • 2,7 John Stuart Mill (1806-1873)
    • 2.8 Friedrich Wilhelm Nietzsche (1844-1900)
  • 3 Odnośniki 

Charakterystyka

Fakt, że istnieje tak wiele teorii współczesnej etyki, uniemożliwia wyliczenie cech, które je wszystkie definiują. Można jednak wyszczególnić pewne tematy, które zostały poruszone przez większość filozofów tamtych czasów:

-Troska o rozgraniczenie dobra i zła w człowieku i społeczeństwie.

-Sprzeciw lub zgodność między pragnieniem a obowiązkiem oraz pragnieniem i szczęściem.

-Wybór opisu etycznego na podstawie rozumu lub uczucia.

-Dobro jednostki i dobra społecznego.

-Człowiek jako środek lub cel.

Przedstawiciele

Oto niektórzy z najwybitniejszych filozofów etyki nowożytnej:

Thomas Hobbes (1588-1679)

Ten urodzony w Wielkiej Brytanii filozof był entuzjastą Nowej Nauki reprezentowanej przez Bacona i Galileusza. Dla niego zarówno zło, jak i dobro są związane z upodobaniami i pragnieniami jednostki, ponieważ nie ma obiektywnego dobra.

Z tego powodu nie ma dobra ogólnego, ponieważ jednostka zasadniczo stara się zaspokoić swoje pragnienia, uchronić się przed anarchiczną naturą..

Fakt, że każda jednostka zaspokaja swoje pragnienia, generuje konflikt, a aby to nie zakończyło się wojną, należy zawrzeć umowę społeczną.

Na mocy tej umowy władza zostaje przekazana władzy politycznej zwanej „suwerenem” lub „Lewiatanem” w celu wyegzekwowania przepisów. Jego moc musi być wystarczająca, aby zachować pokój i ukarać tych, którzy go nie szanują.

Joseph Butler (1692-1752)

Biskup Kościoła Anglii, był odpowiedzialny za rozwój teorii Shaftesbury'ego. Stwierdził, że szczęście pojawia się jako produkt uboczny, gdy pragnienia są zaspokajane na wszystko, co samo w sobie nie jest szczęściem..

Tak więc ten, kto w końcu ma szczęście, nie może go znaleźć. Z drugiej strony, jeśli masz cele w innym miejscu niż szczęście, jest bardziej prawdopodobne, że je osiągniesz.

Z drugiej strony Butler wprowadza także pojęcie sumienia jako niezależnego źródła moralnego rozumowania..

Francis Hutcheson (1694-1746)

Wraz z Davidem Hume, Hutcheson opracował szkołę poczucia moralności, która rozpoczęła się wraz z Shaftesbury.

Hutcheson argumentował, że osąd moralny nie może opierać się na rozumu; dlatego nie może polegać na tym, czy działanie jest dobre czy nieprzyjemne dla czyjegoś poczucia moralnego.

W ten sposób wyobraża sobie, że to bezinteresowna życzliwość stanowi podstawę poczucia moralnego. Stamtąd deklaruje zasadę, która zostanie później przejęta przez utylitarystów: „To działanie jest najlepsze, ponieważ zapewnia największe szczęście jak największej liczbie ludzi”..

David Hume (1711-1776)

Kontynuując prace Shaftesbury'ego i Hutchesona, zaproponował etyczny opis oparty na uczuciu, a nie rozumowaniu. Tak więc rozum jest i musi być niewolnikiem namiętności i powinien tylko im służyć i być im posłusznym.

Ponieważ moralność jest związana z działaniem, a rozum jest statyczny z motywacyjnego punktu widzenia, Hume wnioskuje, że moralność musi być raczej kwestią uczuć niż rozumu..

Podkreśla też uczucie współczucia, które sprawia, że ​​czyjeś dobre samopoczucie jest powodem do troski o innych..

Immanuel Kant (1711-1776)

Kant podnosi „dobrą wolę” jako jedyne dobro bezwarunkowe, które w każdych okolicznościach jest uważane za jedyne dobre, oprócz tego, że prowadzi do imperatywu kategorycznego.

Ten imperatyw kategoryczny jest najwyższym dobrem moralności, z którego wywodzą się wszystkie obowiązki moralne. W taki sposób, że nakazuje człowiekowi działać tylko w oparciu o zasady, które można uniwersalizować. To znaczy zasady, które mogą przyjąć wszystkie racjonalne osoby lub podmioty, jak je nazywa Kant.

To przez ten kategoryczny imperatyw Kant wypowiada „formułę człowieczeństwa”. Zgodnie z tym należy postępować traktując siebie i innych jako cel, nigdy jako środek..

Ponieważ każdy człowiek jest celem samym w sobie, ma on absolutną, nieporównywalną, obiektywną i podstawową wartość; Nazywa tę wartość godnością.

W konsekwencji każdego szanuje się za to, że ma godność, a dokonuje się tego poprzez traktowanie ich jako celu samego w sobie; to znaczy rozpoznanie go i uczynienie go rozpoznawalnym w jego zasadniczej wartości.

Jeremy Bentham (1748-1832)

Ten angielski ekonomista i filozof uważany jest za twórcę nowoczesnego utylitaryzmu. Jego myślenie zaczyna się od tego, że człowiek podlega dwóm panom, które dała mu natura: przyjemności i bólu. Tak więc wszystko, co wydaje się dobre, jest przyjemne lub uważa się, że pozwala uniknąć bólu..

Stamtąd Bentham argumentuje, że terminy „poprawny” i „niepoprawny” są znaczące, jeśli są używane zgodnie z zasadą utylitaryzmu. Zatem to, co zwiększa netto nadwyżkę przyjemności nad bólem, jest poprawne; wręcz przeciwnie, to, co ją osłabia, to niewłaściwa rzecz.

Odnosząc się do konsekwencji działania wobec innych, argumentuje, że należy wziąć pod uwagę ból i przyjemności wszystkich tych, którzy są dotknięci tym działaniem. Należy to robić na równych prawach, nikt nie jest ponad nikim.

John Stuart Mill (1806–1873)

Podczas gdy Bentham uważał, że przyjemności były porównywalne, dla Milla niektóre są lepsze, a inne gorsze.

Zatem wyższe przyjemności mają wielką wartość i są pożądane; Należą do nich wyobraźnia i docenienie piękna. Niższe przyjemności to przyjemności ciała lub proste doznania.

W odniesieniu do uczciwości, sprawiedliwości, prawdomówności i zasad moralnych uważa, że ​​utylitaryści nie powinni obliczać przed każdym działaniem, jeśli działanie to maksymalizuje użyteczność.

Wręcz przeciwnie, powinni kierować się analizą, czy wspomniane działanie jest częścią ogólnej zasady i czy przestrzeganie tej zasady sprzyja zwiększonemu szczęściu..

Fryderyk Wilhelm Nietzsche (1844-1900)

Ten niemiecki poeta, filolog i filozof krytykuje konwencjonalny kodeks moralny, ponieważ postuluje on moralność niewolniczą, która jest powiązana z judeochrześcijańskim kodeksem moralnym..

Według niego etyka chrześcijańska uważa ubóstwo, pokorę, łagodność i ofiarność za cnotę. Dlatego uważa to za etykę uciskanych i słabych, którzy nienawidzą i boją się siły i samostanowienia..

Fakt przekształcenia tej urazy w koncepcje moralności doprowadził do osłabienia ludzkiego życia.

To jest powód, dla którego uważał, że tradycyjna religia się skończyła, ale zamiast tego proponował wielkość duszy nie jako cnotę chrześcijańską, ale jako taką, która obejmuje szlachetność i dumę z osobistych osiągnięć..

To właśnie poprzez przewartościowanie wszystkich wartości proponuje ideał „nadczłowieka”. Jest to osoba, która może przezwyciężyć ograniczenia zwykłej moralności, pomagając sobie własną wolą zdobyć osobistą moc..

Bibliografia

  1. Cavalier, Robert (2002). Część I Historia etyki w przewodniku po etyce i filozofii moralnej online. Odzyskany z caee.phil.cmu.edu.
  2. Darwall, Stephen. Historia etyki współczesnej. Wydział Filozofii. Uniwersytet Yale. Nowe niebo. ZASTOSOWANIA. campuspress.yale.edu.
  3. Fiala, Andrew (2006). Marność rzeczy doczesnych: Hegel i etyka wojny. Studia z historii etyki. historyofethics.org.
  4. Gill, Christopher (2005). Cnota, normy i obiektywizm: problemy w etyce starożytnej i współczesnej. Oxford Clarendon Press.
  5. Miller, Richard B. (1996). Kazuistyka i etyka współczesna. Poetyka praktycznego rozumowania. The University of Chicago Press. ZASTOSOWANIA.
  6. Nelson, Daniel Marck (1992). Priorytet roztropności: cnota i prawo naturalne u Tomasza z Akwinu i implikacje dla współczesnej etyki. University Park. Pennsylvania State University Press. ZASTOSOWANIA.
  7. Encyklopedia Nowego Świata. Historia etyki. newworldencyclopedia.org.
  8. Piosenkarka, Peter (2009). Starożytne cywilizacje do końca XIX wiekuth wieku. Historia zachodniej etyki w etyce. Encyclopaedia Britannica.

Jeszcze bez komentarzy