Plik etyka normatywna Jest to gałąź etyki lub filozofii moralnej, która bada i odnosi kryteria tego, co jest moralnie poprawne lub niepoprawne. W ten sposób dąży do ustanowienia norm lub standardów postępowania. Ich głównym wyzwaniem jest określenie, w jaki sposób te podstawowe standardy moralne zostały osiągnięte i uzasadnione..
Przykładem dokładnego zrozumienia, czym jest zasada normatywna, jest złota zasada. Jest powiedziane: „musimy robić innym to, co chcielibyśmy, aby inni robili nam”.
Oczywiście, kierując się złotą zasadą, wszystko, co zagraża innym, jest złe, ponieważ w zasadzie zagraża również nam. Zatem niewłaściwe jest kłamanie, prześladowanie, napadanie, zabijanie i nękanie innych.
Dla uczonych złota zasada jest wyraźnym przykładem teorii normatywnej, która ustanawia jedną zasadę, według której można oceniać wszystkie działania..
Istnieją jednak inne teorie normatywne, które koncentrują się na zestawie dobrych cech charakteru lub podstawowych zasadach..
Indeks artykułów
Głównym celem etyki normatywnej jest określenie, w jaki sposób uzasadnione są podstawowe standardy moralne.
Odpowiedź na ten problem została udzielona z dwóch stanowisk lub kategorii: deontologicznej i teleologicznej. Obie różnią się od siebie tym, że teorie teleologiczne ustanawiają standardy etyczne w oparciu o względy wartości. Chociaż teorie deontologiczne tego nie robią.
W ten sposób teorie deontologiczne posługują się pojęciem swojej wrodzonej poprawności przy ustalaniu standardów etycznych. Z drugiej strony teorie teleologiczne utrzymują, że głównym kryterium ich wartości etycznej jest działanie generujące wartość lub dobro..
Ponadto każdy z nich wyraźnie różni się od drugiego innymi podstawowymi pojęciami.
-Uważa, że pewne rzeczy są robione z zasady lub dlatego, że są z natury poprawne.
-Akcentuje pojęcia obowiązku, obowiązku; dobrze i źle.
-Ustanawia formalne lub relacyjne kryteria, takie jak uczciwość lub równość.
-Utrzymuje, że pewne klasy działań są poprawne ze względu na dobroć ich konsekwencji.
-Podkreśl to, co dobre, wartościowe i pożądane.
-Zawiera kryteria materialne lub merytoryczne, takie jak przyjemność lub szczęście.
Wyjaśnione powyżej dwa podstawowe podejścia do etyki normatywnej dały początek różnym teoriom etyki normatywnej..
Można je podzielić na trzy główne warianty, teorie należące do:
-Deontologia
-Konsekwencjalizm
-Etyka cnót
Te teorie są oparte na tym, co jest uważane za obowiązek lub obowiązek.
Istnieją cztery teorie deontologiczne:
1-Zmaterializowany przez Samuela Pufendorfa. Ten niemiecki filozof klasyfikował te obowiązki jako:
dwa-Teoria praw. Najbardziej wpływowy był brytyjski filozof John Locke. W nim argumentuje się, że prawa natury nakazują człowiekowi nie szkodzić życiu, zdrowiu, wolności ani dobytkowi kogokolwiek.
3-Etyka kantowska. Dla Immanuela Kanta człowiek ma moralne obowiązki względem siebie i innych, jak to ujął Pufendorf. Utrzymuje jednak, że istnieje bardziej podstawowa zasada obowiązku. Jedna i oczywista zasada powodu: imperatyw kategoryczny.
Kategoryczny imperatyw nakazuje działanie, niezależnie od osobistych życzeń. Dla Kanta istnieją różne sformułowania imperatywu kategorycznego, ale jest jedno fundamentalne. To wszystko: traktowanie ludzi jako celu, a nigdy jako środka do celu..
4-Teoria Williama Davida Rossa co podkreśla obowiązki prima facie. Twierdzi również, że obowiązki człowieka są częścią fundamentalnej natury wszechświata..
Jego lista obowiązków jest jednak krótsza, ponieważ odzwierciedla najprawdziwsze przekonania człowieka. Są wśród nich między innymi: wierność, zadośćuczynienie, sprawiedliwość, dobroczynność, wdzięczność..
W obliczu wyboru dwóch sprzecznych obowiązków Ross utrzymuje, że jeden intuicyjnie wie, który jest prawdziwy, a który pozorny..
Dla teorii konsekwencjalistycznych działanie jest moralnie poprawne, o ile jego konsekwencje są bardziej korzystne niż niekorzystne..
Dlatego zgodnie z zasadami konsekwencjalizmu należy brać pod uwagę złe i dobre konsekwencje działania. Następnie ustal, czy dobre uczynki przeważają nad złymi konsekwencjami.
Jeśli jest więcej dobrych konsekwencji, to działanie jest moralnie poprawne. Jeśli zamiast tego jest więcej złych konsekwencji, to działanie jest moralnie złe.
Najważniejszą cechą konsekwencjalizmu jest to, że czerpie on z konsekwencji działań, które są publicznie obserwowalne. W związku z tym określają, jakie konsekwencje są istotne dla grup osób, których to dotyczy. Zgodnie z tym dzieli się na trzy typy:
Egoizm etyczny, który postuluje działanie jako moralnie poprawne, jeśli jego konsekwencje są bardziej korzystne niż niekorzystne. Dotyczy to tylko agenta wykonującego akcję.
Altruizm etyczny, który utrzymuje, że działanie jest moralnie poprawne, jeśli konsekwencje tego działania są bardziej korzystne niż niekorzystne. W tym przypadku dla wszystkich oprócz agenta.
Utylitaryzm, który potwierdza moralnie poprawne działanie, jeśli jego konsekwencje są dla wszystkich bardziej korzystne niż niekorzystne.
To ten, który bada moralność, biorąc pod uwagę, że wychodzi ona od wewnętrznych cech osoby, od jej cnót. Sprzeciwia się konsekwencjalizmowi, ponieważ moralność zależy od wyniku aktu. A także do deontologii, w której moralność wynika z reguł.
Teorie cnoty to jedna z najstarszych tradycji normatywnych filozofii zachodniej. Pochodzi z Grecji. To tam Platon ustanawia cztery cnoty kardynalne, którymi są: mądrość, odwaga, wstrzemięźliwość i sprawiedliwość..
Dla niego są też inne ważne cnoty, takie jak siła, szacunek do siebie czy szczerość..
Później Arystoteles argumentuje, że cnoty są dobrymi nawykami, które nabywa się. A z kolei reguluj emocje. Na przykład, jeśli w naturalny sposób odczuwasz strach, powinieneś rozwinąć w sobie cnotę odwagi.
Analizując 11 konkretnych cnót, Arystoteles przekonywał, że w większości te cnoty znajdują się pośrodku pomiędzy skrajnymi cechami charakteru. Oznacza to na przykład, że jeśli mam zbyt dużo odwagi, staję się lekkomyślny, co jest wadą.
Temu filozofowi nie jest łatwo wypracować idealnego środka między skrajnymi cechami charakteru. W konsekwencji twierdzi, że do tego potrzebna jest pomoc rozumu.
Te teorie podejmowane są w średniowieczu, gdzie rozwijają się cnoty teologiczne: wiara, nadzieja i miłość. Zmniejszają się w XIX wieku, by ponownie pojawić się w XX.
Dokładnie w połowie XX wieku niektórzy filozofowie ponownie bronili teorii cnoty. I to Alasdaire MacIntyre broni centralnej roli cnót w swojej teorii. Utrzymywanie, że cnoty są oparte na tradycjach społecznych i wyłaniają się z nich.
Jeszcze bez komentarzy