Istnieje kilka rodzajów przywództwa, które można sklasyfikować zgodnie z osobistymi umiejętnościami osób odpowiedzialnych za zmierzenie się z projektem.
W tym sensie przywództwo można zdefiniować jako umiejętność zarządzania grupowym działaniem lub projektem, wprowadzaniem w życie szeregu zdolności, które potrafią zjednoczyć uczestników i wpływać na nich w taki sposób, aby możliwe było osiągnięcie wyznaczonych celów..
W przypadku niektórych autorów istnieją 3 style przywództwa, które można zastosować w wielu obszarach i z których wywodzą się inne klasyfikacje:
Dziedziczony, jak w przypadku monarchii czy prezesów firm rodzinnych.
W takim przypadku lider jest wybierany zgodnie z wcześniej ustalonymi procedurami (wybory, wybór przez specjalną komisję itp.)
To styl liderów, który ma wyraźny emocjonalny wpływ na grupę swoich zwolenników. Wielu przywódców politycznych reaguje na tego typu przywództwo.
Na poziomie organizacyjnym zidentyfikowano inne formy zarządzania zgodnie z określonymi wzorcami osobowości i rozwiązywaniem problemów liderów zespołów. Oto najpopularniejsze style przywództwa w firmach:
Jest to styl przywództwa charakteryzujący się ciągłą konsultacją z zespołem roboczym, który może wybierać spośród wielu alternatyw proponowanych przez lidera. Jednak ten rodzaj zarządzania może prowadzić do większej biurokracji lub spowolnienia procesów, ponieważ biorąc pod uwagę tak wiele punktów widzenia, możliwe jest, że trudno jest podejmować decyzje, które są akceptowane przez wszystkich zaangażowanych..
To styl liderów, którzy narzucają swoje kryteria i postrzegają zespół roboczy jako wykonawcę rozkazów, nie biorąc pod uwagę ich pomysłów czy opinii.
Liderzy paternalistyczni koncentrują się na produktywności, więc mają tendencję do ustanawiania dynamiki nagród i kar wśród swoich podwładnych, aby osiągnąć cele.
W dłuższej perspektywie tego typu przywództwo może osłabiać spójność zespołu i generować konflikty kompetencyjne między jego członkami..
W tym przypadku lider daje członkom zespołu dużą swobodę działania, dlatego zazwyczaj sami podejmują decyzje i udają się do przełożonego tylko wtedy, gdy wymagają tego okoliczności..
Liderzy tego typu charakteryzują się wysoko rozwiniętą inteligencją emocjonalną, która daje im umiejętności społeczne i mocne strony, które pozwalają im łączyć się z zespołem roboczym..
Ten styl przywództwa jest bardzo przydatny w procesach przejściowych, takich jak zmiany oddziałów, przeprowadzki, procesy restrukturyzacji administracyjnej lub fuzje między firmami, które zwykle generują dużą niepewność wśród podwładnych.
Charakteryzuje się tym, że zespół roboczy przyjmuje wytyczne lidera, generalnie w zamian za coś (wynagrodzenie, świadczenie itp.). Szefowie na stanowiskach tymczasowych często ustalają tego typu dynamikę ze swoimi podwładnymi.
To styl tzw. Naturalnych liderów, którzy bez konieczności bycia charyzmatycznym czy autorytarnym potrafią kierować zespołami do ich celów. Ten rodzaj zarządzania charakteryzuje się głęboką samoświadomością własnych mocnych i słabych stron, dzięki czemu lider ma całkowitą kontrolę nad swoimi emocjami, a co za tym idzie, może być bardziej empatyczny wobec swoich podwładnych..
To styl typowy dla organizacji o bardzo sztywnej dynamice pracy. Lider jest jedynym, który może udzielić wskazówek, a te są przestrzegane i przekazywane przez ludzi, którzy działają jako drugorzędni liderzy, którzy z kolei przekazują je podwładnym.
Znany również jako przywództwo piramidy.
Jest to rodzaj zarządzania, w którym kierownictwo zespołu jest dzielone między różnych liderów, którzy mają tę samą rangę w firmie. Może się tak zdarzyć, ponieważ mają taki sam stopień wpływu w zespole lub mają podobny poziom doświadczenia..
Zobacz też:
W przywództwie edukacyjnym za głównego przewodnika i decydenta przyjmuje się dyrektora szkoły. Twój styl przywództwa może mieć znaczący wpływ nie tylko na wyniki profesorów, którzy byliby Twoimi bezpośrednimi podwładnymi, ale także na studentów uczelni.
Chociaż wielu liderów edukacyjnych może w zarządzaniu stosować klasyczny lub biznesowy styl przywództwa, istnieją trzy typy przywództwa bezpośrednio związane z dynamiką szkoły.
W takim przypadku dyrektor akademicki działa jako agent podnoszący umiejętności nauczycieli. Określając swoje mocne strony, możesz stworzyć strategie, które pozwolą każdemu z nich wykorzystać te umiejętności w służbie instytucji..
Przy tego typu przywództwie osiąga się decentralizację w podejmowaniu decyzji, ale ma to również pozytywny wpływ na poczucie przynależności i poziom partycypacji podwładnych, co w efekcie tworzy pozytywną dynamikę dla instytucji.
Ten styl przywództwa dąży do tego, aby szef instytucji edukacyjnej wykraczał poza swoje funkcje administracyjne, tworząc strategie, które promują stałą aktualizację nauczycieli, ułatwiają uczniom proces uczenia się i ostatecznie generują lepsze wyniki szkoły..
Jest to styl przywództwa, który promuje równe szanse i niedyskryminację ze względu na płeć, płeć, rasę, niepełnosprawność lub stan społeczny, zarówno dla nauczycieli, jak i uczniów..
Zobacz także Różnica między liderem a szefem.
Jeszcze bez komentarzy