William Tobe Hooper to amerykański reżyser filmowy i telewizyjny, producent i scenarzysta. Urodził się 25 stycznia 1943 roku w Austin w Teksasie i zasłynął zwłaszcza ze swoich horrorów. Choć pracował na różnych taśmach, to najwybitniejsze produkcje Masakra w Teksasie (The Texas Chainsaw Massacre), wydany w 1974 roku, oraz Diaboliczne gry (Poltergeist) z 1982 roku.
Chociaż te filmy, zwłaszcza Teksańska masakra piłą mechaniczną, były szczególnym momentem dla horrorów, Tobe Hooper nie odniósł po nich wielkiego sukcesu. Jego filmografia jest długa, a wszystkie jego produkcje wpisują się w ten gatunek. Ale być może sukces tych filmów przyćmił jego późniejszą pracę w siódmej sztuce.
Mimo to Hooper, który ma teraz siedemdziesiąt lat, nadal jest dość aktywny w świecie filmowym. Do tego stopnia, że w 2014 roku otrzymał Nagrodę Mistrzów Festiwalu Filmów Fantastycznych „Nocturna 2014”..
Indeks artykułów
Tobe Hooper nie trafił na świat kina przez przypadek. Jego rodzice, Lois Belle i Norman William Ray Hooper, byli właścicielami kina w San Angelo, mieście w hrabstwie Tom Green w stanie Teksas. Hooper zainteresował się filmowaniem w wieku 9 lat, kiedy używał aparatu 8 mm swojego ojca..
Pochodzący z rodziny tak pochłoniętej światem kina, nie było zaskoczeniem, że chłopiec zdecydował się na zajęcia na Wydziale Radia, Telewizji i Filmu na University of Texas w Austin. I że później studiował dramat w Dallas Institute of Dramatic Arts, który w tamtym czasie był reżyserowany przez Barucha Lumeta, znanego rosyjskiego aktora, ojca nieżyjącego już reżysera Sidneya Lumeta..
Zanim zajął się filmem, Hooper spędził lata 60. jako profesor w college'u i operator filmów dokumentalnych. W ten sposób w 1965 roku pracował nad krótkim filmem pt Heisters. Film został zaproszony do udziału w rozdaniu Oscarów w kategorii najlepszego filmu krótkometrażowego. Nie udało się go jednak ukończyć na czas na tegoroczny konkurs..
Jednak sukces Tobe Hoopera był już bliski. Wraz z niewielką obsadą, złożoną ze studentów i profesorów uniwersytetu oraz w towarzystwie innego reżysera Kim Henkla, napisali i wyprodukowali Masakra w Teksasie. Film, który dysponował budżetem około 140 000 dolarów, zarobił w Stanach Zjednoczonych około 30 milionów dolarów, stając się tym samym pierwszym dużym sukcesem reżysera..
Film wiernie oddał ducha czasu. Ale pomimo komercyjnego sukcesu, nie miało to zaskakującego wpływu na karierę Hoopera. Po Masakra w Teksasie, Reżyser nie dostał projektu w Hollywood tak łatwo.
Ale w 1977 roku nadeszła nowa okazja Zjedzony żywcem (Pułapka śmierci), film, który zdobył nominacje na różnych festiwalach horroru. Potem parał w telewizji Tajemnica Salem's Lot, miniserial oparty na powieści Stephena Kinga o tym samym tytule.
Po tym sukcesie Hooper został zatrudniony przez Universal do wyreżyserowania filmu. Funhouse (Karnawał terroru). Fabuła tej historii została oparta na grupie młodych ludzi uwięzionych w pociągu-widmo i pozostawionych na łasce szaleńca przebranego za Frankensteina..
Ale film, który dałby Hooperowi równe lub większe uznanie niż Teksańska masakra piłą mechaniczną Hałaśliwy i złośliwy duch (Diabelskie gry). Ten film został napisany i wyprodukowany przez Stevena Spielberga i to on postanowił zatrudnić go do reżyserii..
Jednak ta okazja, więcej niż błogosławieństwo, stała się ciężarem, który do dziś towarzyszy reżyserowi. I to dlatego, że po premierze filmu i późniejszym sukcesie, niektórzy członkowie obsady i ekipy twierdzili, że prawdziwym reżyserem filmu był Spielberg. Według tych osób producent sprawował twórczą kontrolę nad Hooperem.
Po tej pracy rozpoczął się katastrofalny okres w karierze reżysera. Podpisał umowę na reżyserowanie trzech filmów z rzędu dla Cannon Pictures, ale żaden z nich nie był naprawdę istotny..
To było o Złowroga siła (Lifeforce) wydany w 1985 roku, Najeźdźcy z Marsa (Invaders From Mars) i drugą część Masakra w Teksasie pod tytulem Rzeź w piekle (Teksańska masakra piłą mechaniczną 2).
Już z karierą reżyserską, która niewiele więcej zapowiadała się w kinie, Hooper znalazł nowe możliwości na małym ekranie. W ten sposób wyreżyserował kilka horrorów dla telewizji, a także kilka odcinków seriali.
Inne jego prace to Samozapłon (1990), Koszmary nocne (1993), Torba na ciało (1993), Wyżymaczka (1995), Krokodyl (2000), Masakra przybornika (2005), Kostnica (2005), Masters of Horror: Dance of the Dead (Telewizja, 2005), Masters of Horror: The Cursed Thing (Telewizja, 2006) i Djinn (2012).
Od jego wydania minęło ponad czterdzieści lat Masakra w Teksasie A jednak ten horror nadal jest jednym z najlepszych w swoim rodzaju. Pomimo pozornej prostoty i budżetu w wysokości nieco ponad 100 000 dolarów, film ten nie spełnia wielu nowszych horrorów..
W momencie kręcenia filmu Tobe Hooper wiedział, że robi świetny film. Zostało to ujawnione w 2014 roku, kiedy udzielono mu wywiadu z okazji hołdu złożonego filmowi na festiwalu Madrid Fantasy Film Night Festival. I to jest to Masakra w Teksasie Został skatalogowany jako film, który zmienił gatunek horroru, a także jeden z najbardziej wpływowych filmów współczesnego horroru.
80 minut to więcej niż potrzeba na udrękę, której doświadcza się od początku do końca historii. W rolach głównych Marilyn Burns i Gunnar Hansen, a także Edwin Neal, Allen Danzinger, Paul A. Partain, Jim Siedow i Teri McMinn, fabuła filmu opiera się na dwóch braciach, którzy podróżują z przyjaciółmi do Teksasu..
Celem wyprawy jest sprawdzenie grobu jego dziadka, który rzekomo został zbezczeszczony. Ale po sprawdzeniu, że grobowiec jest nadal nienaruszony, zatrzymują się na stacji benzynowej i zostają zaatakowani przez rodzinę kanibali..
Od tego momentu jego bohaterowie zaczynają przeżywać udrękę, która w inteligentny i progresywny sposób ogarnia widza. Tworzy to atmosferę przerażenia i niepokoju, ale bez wyraźnej, graficznej przemocy..
Być może najlepszą rzeczą w tym filmie - i tym, co uczyniło go tak sławnym i imponującym w swoim czasie - był jego sposób ciągłego niepokojenia widza bez popadania w nadmierne użycie agresywnych środków wizualnych..
Strach jest przenoszony przez własne myśli widza, oparte na tym, co według niego się wydarzy. W ten sposób, stopniowo, publiczność zaraża się złym przeczuciem, które mówi im, że zaraz wydarzy się coś złego..
Z tym wszystkim, Masakra w Teksasie twierdzi również, że jest prekursorem podgatunku horroru zwanego „splatter” lub gore. Przez lata oglądano wiele filmów wykorzystujących ten teren, na przykład słynna saga Widział lub saga Schronisko.
Oczywiście trzeba pamiętać, że czasy mają duży wpływ na wpływ taśm. Najnowsze filmy miały inny odbiór niż film Hoopera. W rzeczywistości wielu krytyków i ekspertów w tej dziedzinie jest zdania, że żadnemu z nich nie udało się zrobić takiego śladu jak ten film w latach siedemdziesiątych..
Chociaż Tobe Hooper wyznał tę część horroru, którą widzieli widzowie Masakra w Teksasie przyszło mu na myśl podczas świątecznego dnia zakupów, jedną z jego inspiracji był amerykański psychopata i morderca o imieniu Ed Gein złapany w latach 50..
Ed Gein, podobnie jak większość zabójców, pochodził z dysfunkcyjnej rodziny. Jego ojciec, alkoholik, który nieustannie znęcał się nad nim, a jego matka - fanatykiem religijnym, który gardził swoim mężem i zdominował każdy aspekt życia jej syna..
Jego matka była zdecydowana nie pozwolić jej synowi być jak mężczyźni, których widziała wokół niego, ci, którzy dopuszczali się lubieżnych czynów, byli ateistami lub alkoholikami. Z tego powodu wychowywał swoje dzieci z surową dyscypliną, karając je i unikając kontaktu z innymi ludźmi. W ten sposób stworzył wypartego i zależnego człowieka, który nie rozumiał świata i nie wiedział, jak się zachować.
Po śmierci matki w 1945 roku Gein zaczął żyć samotnie i zarabiał na życie, wykonując różne prace dla ludzi ze społeczności, w której mieszkał w Plainfield w stanie Wisconsin. Nikt jednak nie podejrzewał, że za jego nieszkodliwym wyglądem stoi kompletny psychopata, który strasznie zamordował kobietę, usuwając jej narządy i który spędził długi czas na otwieraniu grobów kobiet, które niedawno zmarły, aby ukraść ich ciała i oburzyć je..
Ed Gein został złapany po porwaniu i zamordowaniu Bernice Worden, właścicielki sklepu z narzędziami znajdującego się w mieście, w którym mieszkała. Kiedy władze weszły do domu mordercy, znalazły zwisające z kostek zwłoki kobiety. Była naga, pozbawiona głowy, otwarta w tułowiu i wypatroszona.
Ale to nie było jedyne upiorne znalezisko. W domu znaleźli również około dziesięciu czaszek, które zostały zmodyfikowane jako miski, talerze i popielniczki, a także siedzenia wykonane z ludzkiej skóry. Znaleziono także narządy Wordena przechowywane w lodówce, pudełko na buty z dziewięcioma sromami i pas ludzkich sutków..
Po aresztowaniu i przesłuchaniu psychopata przyznał się do kradzieży zwłok, a także do zamordowania kelnerki, która zniknęła od 1954 roku. Gein został uznany za chorego psychicznie i został umieszczony w zakładzie psychiatrycznym, gdzie spędził resztę swoich dni. Zmarł w wieku 77 lat w 1984 roku z powodu niewydolności oddechowej.
Kinematografia Hałaśliwy i złośliwy duch, pod tytulem Diaboliczne gry w języku hiszpańskim był to film, który po raz kolejny przyniósł Tobe Hooperowi powrót do sukcesu Masakra w Teksasie, przynajmniej na chwilę. Ale poza plątaniną tego, czy to on, czy Steven Spielberg faktycznie wyreżyserował film, istnieje inna kontrowersja, która toczy się wokół słynnego horroru z 1982 roku..
Mniej więcej w tym czasie zaczęto mówić o „Klątwie Poltergeista”, ponieważ czterech aktorów w filmie zginęło w tragiczny sposób. Najbardziej znanym przypadkiem była dziewczyna Heather O'Rourke, zapamiętana przez zdanie „Oni tu są”. Heather zmarła w 1988 roku w wieku 12 lat podczas kręcenia trzeciej części filmu..
Początkowo mówiono, że przyczyną śmierci była słabo wyleczona grypa, która była powikłana chorobą, na którą cierpiała dziewczynka. Jednak później lekarze potwierdzili, że doznała zatrzymania akcji serca i wstrząsu septycznego, gdy była operowana w celu usunięcia niedrożności jelit..
Ale Heather nie była pierwszą ofiarą rzekomej klątwy, jaką miał film. W 1982 roku Dominique Dunne (22 l.), Która grała starszą siostrę Heather, zmarła po uduszeniu przez swojego chłopaka. W 1985 roku Julian Beck zmarł w wieku 60 lat na raka żołądka. A w 1987 roku, rok przed Heather, Will Sampson zmarł z powodu problemów z nerkami..
To właśnie te śmierci zrodziły słynną legendę o klątwie. Jednak nic w nich nie sugeruje, że w tych wydarzeniach było coś tajemniczego. W przypadku Heather, mimo że była to tragiczna śmierć z powodu bycia tak małym, była to choroba wrodzona.
Dominique Dunne została zabita przez kogoś, kto postanowił odebrać jej życie, rzekomo z zazdrości. A dwaj pozostali aktorzy zmarli w wyniku chorób, na które cierpieli. Z pewnością fakt, który przyciąga uwagę, ale nie wydaje się to być czymś więcej niż zbiegami okoliczności.
Jednak sam Tobe Hooper, który przez lata zaprzeczał temu, co zostało powiedziane o rzekomej klątwie, podczas wywiadu w 2014 roku powiedział coś ciekawego. krąży wokół i powstaje coś z innego świata lub innego wymiaru.
Jeszcze bez komentarzy