Thomas More (1478-1535), oryginalne nazwisko Thomas More, był urodzonym w Anglii filozofem, mężem stanu, prawnikiem i pisarzem. Słynie z tego, że był jednym z kanclerzy Henryka VIII i wielkim przeciwnikiem nurtu protestanckiego, dzięki czemu uzyskał pozycję świętego Kościoła katolickiego..
Studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim, a następnie kształcił się, by zostać prawnikiem, a karierę tę miał wspaniały los. Chociaż wybrał życie cywilne i poświęcił się służbie publicznej, jego powołanie zakonne było utajone od bardzo dawna.
Filozofia Moro została uchwycona w jednym z jego najważniejszych dzieł: utopia. Wpływ, jaki ta książka wywarła na świat filozofii, a zwłaszcza na politykę, był ogromny, ponieważ proponowała rząd fikcyjnego państwa kierującego się moralnością i rozumem..
Wszedł do parlamentu w 1504 roku, ale nie zgodził się z Henrykiem VII, który wówczas rządził narodem. Dlatego postanowił odciąć się od życia publicznego, aż do śmierci tego władcy i koronacji jego młodego syna..
Od 1510 roku Thomas More służył jako subprefekt Londynu. Siedem lat później wstąpił do służby u Henry'ego Tudora, ósmego z jego nazwiska, który rządził Anglią..
W tej administracji Moro służył najpierw jako dyplomata, a następnie jako prawa ręka monarchy, będąc jego sekretarzem.
Otrzymał tytuł szlachecki w 1521 roku, a później został kanclerzem Lancaster. W 1529 roku Moro ostatecznie uzyskał stanowisko Lorda Kanclerza dzięki łasce króla Henryka VIII..
Indeks artykułów
Od tego czasu zaczął okazywać swój sprzeciw i zaciekłe odrzucanie propozycji Marcina Lutra, który dążył do złamania porządku Kościoła katolickiego i jego władz w Rzymie..
W ten sposób rozpoczęła się głośna separacja między Moro a angielskim władcą. Filozof i kanclerz nie poparł pomysłu Henryka VIII, by odrzucić katolicki dogmat i stanąć na czele kościelnej hierarchii w swoim narodzie..
Nie poparł też rozwodu między Enrique Tudorem i Cataliną de Aragón, który był jednym z elementów promujących brytyjską schizmę kościoła kontynentalnego. Thomas More nie złożył przysięgi na rzecz zwierzchnictwa monarchy i jego nowej linii dynastycznej.
Sam zdecydował się odejść od stanowiska kanclerza, ale to nie wystarczyło, aby powstrzymać gniew Enrique. Tomás Moro został osądzony jako zdrajca i jako skazany uzyskał egzekucję.
Thomas More urodził się 7 lutego 1478 roku w Londynie w Anglii. Był drugim dzieckiem i pierwszym synem małżeństwa Agnes Graunger i Sir Johna Moro, odnoszącego sukcesy prawnika, który później został mianowany sędzią.
Mały chłopiec otrzymał pierwsze listy w jednej z najbardziej prestiżowych szkół w mieście, św. Antoniego.
Przebywał w tej instytucji przez krótki okres, jego życie zmieniło bieg, gdy jego ojciec znalazł mu miejsce na pazie w domu arcybiskupa Canterbury, Johna Mortona..
Kiedy Thomas More objął dowództwo Mortona w 1490 roku, miał 12 lat. W tym czasie arcybiskup był także kanclerzem Anglii.
Dwa lata później Moro zdołał wstąpić na Uniwersytet Oksfordzki. To sam Morton pomógł mu zdobyć to miejsce, ponieważ był mile zaskoczony cechami młodego człowieka.
Przez resztę życia Morton nadal był bardzo ważną postacią dla Moro, który wziął go za wzór do naśladowania, mimo że zmarł w 1500 roku..
Nie wiadomo, czy Thomas More był członkiem St. Mary Hall czy Canterbury College. Jednym z jego nauczycieli na uniwersytecie był Thomas Linacre, który był lekarzem i nauczycielem akademickim, pobierał też lekcje u Williama Grocyna, specjalisty w zakresie nauczania języka greckiego..
To właśnie w tej instytucji Moro żywił się nurtem intelektualnym znanym jako humanizm, który zdominował ówczesny program akademicki. Również w tych latach uczył się greki i łaciny.
Pobyt Moro w Oksfordzie był krótki, spędził tylko dwa lata w gronie studentów. Wynikało to głównie z nacisków ze strony ojca, aby poszedł za jego przykładem i został prawnikiem..
Chociaż młody Thomas nie zgadzał się z tym, przeniósł się, aby rozpocząć przygotowania w New Inn. Wszyscy angielscy uczestnicy procesu należeli do „Inn of Court”, Rodzaj zrzeszeń prawników.
W tym czasie nazwa bezpośrednio nawiązywała do karczm, w których przebywali prawnicy i w których prowadzili legalną działalność. W tych posadach formowali się młodzi ludzie, którzy oglądali występy "adwokaci.
W 1496 roku Thomas More wszedł do Lincoln's Inn, jednej z najważniejszych gospód tamtych czasów i został przyjęty jako adwokat w 1501.
Zanim ożenił się i osiadł jako człowiek rodzinny, Thomas More przeprowadził się do kabin gościnnych Charterhouse. Był to ważny klasztor, rządzony przez braci kartuzów i tam poświęcił się wykonywaniu z nimi ćwiczeń duchownych..
Po udowodnieniu swojego powołania, Moro wolał kontynuować życie jako cywil, ponieważ wiedział, że jego pragnienie założenia rodziny było bardziej intensywne niż pragnienie odosobnienia się w klasztorze. Uważał, że może osiągnąć równowagę między swoimi skłonnościami religijnymi a życiem zawodowym i rodzinnym.
Thomas More zaczął zdobywać sławę jako prawnik, aw 1504 roku został wybrany posłem do Parlamentu angielskiego jako przedstawiciel Great Yarmouth.
W tym samym okresie miał swoje pierwsze starcie z władzą królewską, ponieważ Henryk VII nalegał, aby zatwierdzić dotację wsteczną, aby zastąpić fundusze, które wydał na ślub swojej córki..
Wiadomo, że Moro odegrał aktywną rolę w odrzuceniu wniosku króla Henryka VII przez Parlament. Od tego czasu korona nie miała dobrych stosunków z Tomásem Moro i wolał poświęcić się prywatnej działalności i zachowywać niski profil w polityce krajowej..
Kiedy jego nazwisko stało się istotne w życiu zawodowym i politycznym, Thomas More znalazł miłość także w młodej kobiecie o imieniu Jane Colt. Para wyszła za mąż w 1505 roku i osiedliła się w Old Barge w Bucklersbury.
Dla Moro priorytetem było udzielenie żonie bardziej szczegółowych instrukcji niż to, co zostało im przekazane. Podkreślał takie tematy, jak literatura i muzyka, które uważał za ważne dla stymulowania intelektu.
Maurowie mieli czworo dzieci między rokiem ich związku a śmiercią Jane w 1511 r. Imiona ich potomków brzmiały: Margaret, Elizabeth, Cicely i John, imiona po ojcu Thomasa..
Chociaż nie został dobrze przyjęty, Thomas More podjął decyzję o ponownym ślubie zaledwie kilka dni po śmierci Jane. Sprawa była tak delikatna, że trzeba było uzyskać specjalne pozwolenie od Kościoła.
Jego nową żoną była wdowa o imieniu Alice Middleton, miała córkę i nie poczęła podczas małżeństwa z Moro. Była siedem lat starsza od swojego męża i była też bardzo zamożną kobietą..
Oprócz opieki nad czwórką dzieci Moro i córką Alice, para objęła opiekę jeszcze dwiema dziewczynami: Anne Cresacre, która później poślubiła Johna Moro i Margaret Giggs..
Od 1510 roku Thomas More został wybrany na przedstawiciela Londynu w parlamencie. Ponadto był subprefektem stolicy Anglii, na tym stanowisku był głównym obowiązkiem przewodniczenia miejscowemu sądowi i udzielania porad prawnych innym urzędnikom..
To sprawiło, że był niezwykle zajęty, więc uważa się, że jedynym możliwym sposobem na utrzymanie porządku po śmierci żony był wcześniejszy wybór nowego partnera. W ten sposób nie stracił kontroli w swoim domu, nie zaniedbując swojej pracy..
Coś, co było celebrowane w przypadku Tomása Moro, to jego naleganie, wbrew zwyczajowi, aby zapewnić edukację zarówno córkom, jak i chłopcu. Wśród wszystkich podkreśliła Margareth, która bardzo lubi języki.
Przykład Moro był naśladowany przez różne domy, które zainspirowane wynikami zapewniły odpowiednią edukację ich córkom..
W 1514 roku Moro objął stanowisko mistrza próśb, rok później w pełni wstąpił do służby Henryka VIII i otwierał swoją przestrzeń w ramach Tajnej Rady brytyjskiego monarchy..
Jednym z pierwszych zleceń powierzonych Thomasowi More był wyjazd do Brugii jako członek angielskiej delegacji dyplomatycznej wraz z Cuthbertem Tunstallem i innymi. Misja polegała na renegocjowaniu niektórych umów handlowych między Anglią a Holandią.
Moro wydawał się idealnym wysłannikiem, ponieważ był dobrze zorientowany w prawie handlowym, ściśle współpracując z londyńskimi firmami. Ponadto reprezentował interesy miasta, któremu zawdzięczał swoją lojalność.
Chociaż negocjacje zostały wstrzymane w lipcu, Moro zdecydował się pozostać na kontynencie jeszcze przez kilka miesięcy..
W tym okresie zaczął pisać utopia, jedno z jego najważniejszych dzieł, przepełnione krytyką społeczną i sarkazmem w przedstawianiu społeczeństwa europejskiego ze wszystkimi jego wadami. Podczas swojej podróży skrzyżował drogę ze swoim przyjacielem Erazmem z Rotterdamu.
Obaj spotkali się w Anglii w 1499 roku i od tego czasu bardzo się ze sobą zżyli, wydaje się, że Erazm nie opanował języka angielskiego, więc komunikacja między nimi odbywała się po łacinie..
Byli tak blisko, że Erasmus miał nawet pokój w domu Moro, do którego przyjeżdżał sezonowo do Anglii..
Kiedy Moro zaczynał pisać Utopię, poznał innych przyjaciół Erasmusa na kontynencie, takich jak Jerónimo de Busleyden i Pieter Gillis..
Tomás Moro opublikował swoje najsłynniejsze dzieło literackie, które przełamało różne paradygmaty tamtych czasów, w 1516 r. Utwór był uwielbiany zarówno przez akademików, którzy faworyzowali system humanistyczny, jak i przez urzędników państwowych..
Wybór nazwy wyspy powstał z gry słów pomiędzy „ou - krety", Co po grecku oznacza" nigdzie "i"eu - krety, Co oznacza „dobre miejsce”.
W konsekwencji otoczenie było fikcyjne i właśnie to dawało autorowi wystarczającą swobodę do szczerego rozwiązywania problemów społecznych.
W społeczeństwie tym rządził system komunistyczny, republikański i demokratyczny. Zamiast podążać za zamysłem autokraty, rozumu i rozsądku.
Podkreślił również, że istnieje wolność wyznania, która w oczach Europejczyków jest rozumiana jako pogaństwo. Podniosło to zasadniczą różnicę w stosunku do podupadających chrześcijańskich instytucji średniowiecznych.
Ponadto przyjął inne podejście do natury ludzkiej niż to proponowane przez innych filozofów, takich jak Machiavelli. Moro zajął się tłumieniem zła w ludziach dzięki wolnościom w systemie rządów i domenie rozumu.
Również w latach 1513-1518 pracował nad Historia króla Ryszarda III, ale Moro nie dokończył tej pracy.
W 1518 roku Thomas More jako członek Tajnej Rady Króla Henryka VIII została potwierdzona. Wybraniu tego naukowca na stanowisko w dworze sprzyjała jego sława jako intelektualisty, co dobrze zrobi rządowi młodego monarchy..
Wykorzystał swoją pozycję doradcy do promowania ważnych reform edukacyjnych w Anglii, które sprzyjały studiowaniu greckich klasyków i propozycjom Erazma z Rotterdamu.
Moro służył również jako sekretarz królewski do 1525 roku i był głównym łącznikiem między kardynałem Wolseyem a angielskim monarchą. Wśród innych jego obowiązków był dyplomat i mówca mianowany przez koronę..
Od 1520 do następnego roku Tomás Moro był w rozmowach, które toczyły się między Karolem V a kupcami Hanzy.
Król uhonorował go w 1521 r. Nadając mu tytuł rycerza, w tym samym czasie Moro współpracował przy pisaniu dzieła Henryka VIII pt. Obrona siedmiu sakramentów. Wraz z tym zapisem król angielski otrzymał od papieża tytuł „Obrońcy wiary”..
Moro został wybrany jako mówca Izby Gmin w 1523 r. W następnym roku uczelnie wykorzystały fakt, że humanista był bezpośrednio powiązany z rządem i zaliczany do ich priorytetów.
Następnie władze akademickie powołały przełożonego stewarda Uniwersytetu Oksfordzkiego. Zostało to naśladowane później, w 1525 roku przez University of Cambridge..
Od 1525 roku Thomas More został kanclerzem księstwa Lancaster. Również w tym czasie powierzono mu zadanie obalenia tekstów biblijnych przetłumaczonych na powszechne języki, a jego misją było przeciwstawienie się reformacyjnym lub protestanckim roszczeniom..
Ostatecznie udało mu się objąć stanowisko lorda kanclerza w 1529 roku; w tym czasie objął stanowisko kardynała Wolseya. Nie spełnił też oczekiwań, które jego poprzednik stworzył w królu, w rzeczywistości nawet ich nie poparł..
Ale Moro nie pozwolił, aby to przeszkodziło mu w zarządzaniu, ponieważ od samego początku podjęto korzystne działania dla Henryka VIII. Podobnie utworzono Parlament Reformy, który obradował przez siedem lat.
W 1531 r. To sam Moro był odpowiedzialny za upublicznienie poparcia, jakie różne europejskie uniwersytety wyraziły na temat tezy, za pomocą której Henryk VIII uzasadnił nieważność swojego małżeństwa z Katarzyną Aragońską..
Parlament zatwierdził rozwód i odebrał Marii prawa jej następcy. Podobnie przyjęli nowy związek króla z Anną Boleną i zaczęli nazywać papieża „biskupem Rzymu”..
Angielski ruch na rzecz oddzielenia się od Kościoła katolickiego kierował się nacjonalizmem, a nie faktycznymi różnicami religijnymi. Brytyjczycy odrzucili ingerencję Francji i Hiszpanii, które zdominowały działania Rzymu.
Mimo to Moro był bardzo przywiązany do tradycji kościelnych i nie zgadzał się na tak drastyczną zmianę dogmatów religijnych..
Popularność i przywiązanie Anglików do Tudorów były bardzo ważne podczas schizmy, która miała miejsce za Henryka VIII. Do tego dochodzi, że w rzeczywistości podział był dogodny zarówno dla ludności cywilnej, jak i niższego duchowieństwa..
Wyspy Brytyjskie zostały oddzielone od kontynentu pod względem geograficznym, językowym, kulturowym i ekonomicznym. Wszystkie te elementy połączyły się, aby zmiana społeczna stała się wówczas znacznie bardziej strawna dla mieszkańców Anglii..
Thomas More nie mógł przysiąc, że uzna wyższość Henryka, ponieważ nie chciał porzucić swojej wiary ani autorytetu papieża. Dlatego zdecydował się złożyć rezygnację w maju 1532 r. W Kancelarii.
Jednak Henryk VIII nadal utrzymywał go jako bliskiego współpracownika. Rok później Moro postanowił nie pojawiać się na koronacji Any Boleny i tą porażką wzbudził gniew władcy Anglii i przypieczętował jego los.
Chociaż Thomas More prywatnie przesłał Henrykowi VIII gratulacje, a także najlepsze życzenia, to nie wystarczyło. Wkrótce zaczęły pojawiać się zarzuty pod adresem byłego ministra spraw zagranicznych, pierwszy dotyczył przekupstwa, ale wkrótce został zaprzeczony.
Później został oskarżony o zdradę za powiązanie z Elżbietą Barton, która twierdziła, że nowym małżeństwem król „uszkodził jego duszę”. Stwierdzono również, że Moro zalecił Bartonowi, aby nikomu tego nie powtarzał.
W marcu 1534 r. Miała zostać złożona przysięga sukcesji, w której została ratyfikowana lojalność wobec nowej linii spadkobierców angielskiej korony, a Moro nie chciał jej złożyć..
Później argumentował, że nie ma problemów z nową sukcesją, ale jeśli przyjął ją publicznie, musiał przyjąć w ten sam sposób podejście dotyczące autorytetu papieża..
Thomas More został schwytany przez władze królewskie 17 kwietnia 1534 roku i zabrany do Tower of London. Kiedy był tam zamknięty, Thomas Cromwell odwiedzał go kilkakrotnie, ale Moro nie był skłonny poświęcić swoich przekonań, nawet ze względu na swoją lojalność wobec króla..
Wyjaśnił jasno, że jego uwięzienie wcale go nie przykro i że gdyby mógł, zrobiłby to dobrowolnie wcześniej. Wyjaśnił, że tylko obowiązki ojca rodziny wiążą go ze światem.
Zarzuty, które zostały mu postawione, to przede wszystkim: złośliwe milczenie za niezłożenie przysięgi zwierzchnictwa króla nad papieżem.
Do tego oskarżenia dodano złośliwą konspirację za rzekomy sojusz z biskupem Johnem Fisherem. Obaj twierdzili, że parlament nie miał władzy decydowania, czy monarcha ma większą legitymację wiary niż papież.
Proces przeciwko Thomasowi More'owi odbył się 1 lipca 1535 r. Oskarżony bronił się twierdząc, że nigdy nie zdradził króla, ponieważ nie potwierdził ani nie zaprzeczył niczego, co dotyczyło zwierzchnictwa władcy, a tym samym przyjął przesłankę, by nie sprzeciwiać się temu..
Potem pojawił się świadek, Richard Rich, który nigdy nie był w dobrych stosunkach z Moro i twierdził, że słyszał z ust byłego kanclerza, że król nie jest prawowitą głową Kościoła..
Kilku innych świadków zaprzeczyło zeznaniom Richa, w tym sam Thomas More. Ale nic z tego nie zmieniło werdyktu, w którym uznano go za winnego zdrady stanu. Później sam Moro postanowił wyjaśnić swoje stanowisko, w którym stwierdził, że doczesni ludzie nie mogą przewodzić Kościołowi.
W pierwszej kolejności został skazany na klasyczną karę dla osób spoza arystokratycznych rodzin, czyli powieszony, wleczony i rozczłonkowany. Król Henryk VIII nie zgodził się na to i zamienił wyrok na ścięcie głowy..
Thomas More został stracony 6 lipca 1535 roku w stolicy Anglii. W swoich ostatnich słowach dał jasno do zrozumienia, że zawsze służył królowi lojalnie, ale Bóg zajmuje najwyższe miejsce w jego priorytetach..
Jego głowę złożono na stosie, a ciało pochowano w kaplicy Tower of London, znanej jako St. Peter ad Vincula..
Jedynym krewnym obecnym w tym czasie była jego adoptowana córka Margareth, która uratowała mu głowę i przyniosła ją do jego rodzinnego skarbca w Canterbury..
Jego śmierć była ciężkim ciosem dla ówczesnych naukowców i humanistów, zwłaszcza dla jego przyjaciela Erazma z Rotterdamu..
Myśl Tomása Moro jest wyrażana w jego twórczości z większą intensywnością utopia. Odniósł się do jednej z głównych przeszkód, przed którymi stanęło jego społeczeństwo, aby osiągnąć postęp, był to fakt, że polityka i moralność poszły różnymi drogami.
Jedną z bezpośrednich konsekwencji korupcji rządu było to, że to samo zło przeszło na inne obszary o wielkim znaczeniu, takie jak gospodarka i ogólnie społeczeństwo..
Potężni i milionerzy utrzymywali przejęcie systemu prawnego, utrwalając i koncentrując swoją władzę.
Moro był na tyle inteligentny, że nie wyrażał swojego rozumowania w kontekście historycznym i był ujęty w geopolityce swoich czasów, ale raczej w fikcji. Gdyby jego idee rozkwitły na wyspie, która nigdy by nie istniała, nie mógłby zdobyć wrogości.
W tym fikcyjnym państwie rząd był republikański i demokratyczny, jak u szczytu władzy Greków. Dla Moro idealnym krajem rządził rozum, a nie siła ekonomiczna i boska tradycja..
Cały ten model opiera się na wewnętrznej dobroci, jaką humanista przypisuje mężczyznom (przynajmniej w ramach pracy).
Jest to rozsądna konsekwencja, że wszystko powstało utopia w rzeczywistości jest to niewykonalne, ponieważ cechy jego mieszkańców nie są z tego świata. Pozostaje otwarta opcja, aby kwestionować, czy ideał Moro może mieć miejsce w obiecanym królestwie niebieskim..
Odnosi się również do pracy rozdzielonej między członków społeczności, z określonymi harmonogramami. Innym ważnym punktem jest idea małżeństwa dla duchownych i równości płci.
Ta wizja, która przedstawia rodzaj komunizmu, była fundamentalna dla teoretyków, takich jak Karol Marks. Ale wielu potwierdziło, że pomysły, które Moro pokazuje w swojej pracy, są tylko satyrą i dlatego Moro wybrał tak wiele kalamburów załadowanych sarkazmem.
W jego życiu idee, które Moro wprowadził w życie, nie odpowiadały temu, co wyraził w swoim utopia. Niektórzy uważają, że zastosował model zaproponowany przez Waltera Hiltona, w którym wyjaśniono, że może istnieć równowaga między kulturą a życiem duchowym.
W przypadku Hilton religia, środowisko akademickie i życie obywatelskie mogą spotkać się w pewnym momencie i przynieść społeczności ogromne korzyści, jeśli ta kombinacja zostanie wykorzystana do wprowadzenia rzeczywistych zmian za pośrednictwem rządu..
Przykładem są dotacje, które korona angielska otrzymała dzięki interwencji kanclerza Thomasa More'a.
W ten sam sposób bronił tradycji, trzymając się katolickiego kanonu aż do ostatnich chwil, broniąc w ten sposób porządku społecznego i religijnego, który wielu uważał za krytykowany przez Moro w jego pracy..
Jego największym działaniem była reforma edukacyjna, ponieważ bronił humanizmu i jego nauczania. Opowiadał się za upowszechnieniem studiów nad greką i jej najważniejszymi dziełami na angielskich uniwersytetach..
Uważał również, że podejście studentów do źródeł historycznych może dać szerszą wizję współczesnych problemów. Doprowadziło to do lepszej analizy Pisma Świętego i dokładnego zrozumienia rzeczywistości społeczeństwa renesansu..
Wywołał również wielki wpływ społeczny, dając przykład, który sam sobie dał: edukacja kobiet. Córki Moro kształciły się w małej szkole, którą kazał zainstalować w swoim domu, gdzie kształcił się również jego jedyny syn.
Opowiadał się za nauczaniem kobiet i mężczyzn o tej samej złożoności, oprócz nauczania tych samych przedmiotów. Dzięki znakomitym wynikom, jakie uzyskał, inne rodziny o dobrej pozycji społecznej w Anglii zaczęły wychowywać swoje córki.
- Merry Jest, do. 1516.
- utopia, 1516.
- Wiersze łacińskie (Wiersze łacińskie), 1518-1520.
- List do Brixiusa (List do Brixiusa), 1520.
- Odpowiedz Lutherowi (Responsio ad Lutherum), 1523.
- Dialog dotyczący herezji (Dialog na temat herezji), 1529-1530.
- Błaganie dusz (Błaganie dusz), 1529.
- List przeciwko Frithowi (List przeciwko Frithowi), 1532.
- Konfutacja odpowiedzi Tyndale'a (Confutation of Tyndale's Answer), 1532-1533
- Przeprosiny (Przeprosiny), 1533.
- Debelacja Salem i Bizance, 1533.
- Odpowiedź na zatrutą książkę (Odpowiedź na zatrutą książkę), 1533.
- Historia króla Ryszarda III (Historia króla Ryszarda III), napisane w latach 1513-1518.
- Ostatnie cztery rzeczy (Cztery ostatnie rzeczy), skomponowany około 1522 roku.
- Dialog siły przeciwko uciskowi (Dialog pocieszenia w obliczu ucisku), 1534.
- Traktat o męce Chrystusa (Traktat o męce), 1534.
- Traktat o Świętym Ciele (Traktat o Błogosławionym Ciele), 1535.
- Instrukcje i modlitwy (Instrukcje i modlitwy), 1535.
- Agonia Chrystusa (Tristitia Christi), 1535
- „Nie możesz opuszczać statku podczas burzy, ponieważ nie możesz kontrolować wiatru. Czego nie możesz zrobić dobrze, musisz przynajmniej uczynić to tak złym, jak tylko możesz. ".
- „Nigdy nie udaję, że będąc Bogiem, moim dobrym Panem, przywiązuję swoją duszę do pleców innego człowieka, nawet do najlepiej żyjącego człowieka, jakiego znam: ponieważ wiem, dokąd może ją zaprowadzić”.
- „Umieram, będąc dobrym sługą króla, ale przede wszystkim od Boga”.
- „Mój przypadek był taki w tej sprawie przez klarowność własnego sumienia, że chociaż mogę odczuwać ból, to nie doznam żadnej krzywdy, bo w tym przypadku człowiek może stracić głowę i nie doznać krzywdy”.
- „Nie unika się tego, co się opóźnia”.
- „Nigdy nie widziałem głupca, który nie uważałby, że jest mądry. Jeśli głupiec postrzega siebie jako głupca, to nie jest to szalone, ale mała iskierka inteligencji. ".
Jeszcze bez komentarzy