Charakterystyka żółwia meksykańskiego, siedlisko, rozmnażanie, żerowanie

2442
Anthony Golden

Plik meksykańska turkawka (Inca columbina) to ptak z rodziny Columbidae, który osiąga maksymalny rozmiar 23 cm i maksymalną wagę 58 g. Jego pióra są jasnobrązowe z czarnymi krawędziami, co nadaje mu łuskowaty wygląd. Jego ogon jest stosunkowo duży w porównaniu z ogonem innych gatunków pokrewnych.

Jest to ptak endemiczny występujący w Nowym Świecie, występujący w zakresie od południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych po Kostarykę. Zamieszkuje obrzeża lasów, łąk i sawann z rozrzuconymi drzewami. Wspiera również ludzką obecność i może zamieszkiwać obszary miejskie i podmiejskie..

Turkawka meksykańska (Columbina inca). Zrobiono i zredagowano z: VJAnderson [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)].

Gatunek ten występuje w parach lub w małych stadach. Lasy od kwietnia do października i budują słabe gniazdo w kształcie talerza, używając suchej słomy, cienkich gałązek, liści i innych kawałków roślinności..

Samica składa dwa białe jaja, którymi opiekują się oboje rodzice przez około 15 dni do wyklucia. Następnie opiekują się pisklętami przez kolejne dwa tygodnie.

Inca columbina Żywi się nasionami, które aktywnie przeszukuje na oczyszczonym gruncie lub w niskiej roślinności. Połknij również małe kamyczki, aby wspomóc proces mechanicznego trawienia nasion..

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
  • 2 Taksonomia
  • 3 Siedlisko i rozmieszczenie
    • 3.1 Siedlisko
    • 3.2 Rozpowszechnianie
  • 4 Odtwarzanie
  • 5 Jedzenie
  • 6 Zachowanie
    • 6.1 Lot
    • 6.2 Żerowanie
    • 6.3 Obrona terytorium
    • 6.4 Formacja piramidalna
  • 7 Referencje

Ogólna charakterystyka

Inca columbina to mały ptak, osiągający jedynie średnią długość 20 cm, zasięg wahający się od 16,5 do 23 cm, a jego waga waha się w granicach 30-58 g. Jego ciało jest stylizowane i ma długi ogon w porównaniu z innymi gatunkami tego samego rodzaju..

Ciało meksykańskiego jaskółczego ogona jest szaro-brązowe. U dorosłego mężczyzny okolice czołowe i piersiowe są jasno szaro-różowawe, przechodząc stopniowo w jasnokremową w kierunku brzucha. Obszar grzbietowy jest ciemniejszy, jaśniejący w większych pokrywach skrzydeł.

Brzegi piór są czarne, co nadaje im wygląd łusek, które są mniej widoczne na pysku, przedniej części szyi i klatce piersiowej. Centralne sterówki są szare, natomiast boczne są ciemniejsze, z szeroką obwódką i dystalnie zakończone na biało..

Tęczówka jest czerwona, dziób i pysk są czarnawe, a nogi różowoczerwone..

Ubarwienie samicy jest bardzo podobne do u samca, ale łuszczący się wzór jest bardziej widoczny na głowie i klatce piersiowej samca niż u samca. Młode osobniki są bardziej brązowawe na spodniej stronie, a łuskowaty wzór jest mniej widoczny w okolicy brzusznej, ale bardziej widoczny na pokrywach skrzydeł..

Niektóre okazy mogą wykazywać nieprawidłowości pigmentacyjne, głównie ze względu na wzrost poziomu melaniny, dlatego są ciemniejsze niż normalnie, a łuszczący się wzór ich ubarwienia jest nawet ukryty. Mogą również wystąpić nieprawidłowości spowodowane brakiem pigmentacji. Na poniższym filmie można zobaczyć okaz tego gatunku:

Taksonomia

Meksykański jaskółczy ogon to ptak z rzędu Columbiformes i rodziny Columbidae. Pierwotnie został opisany przez Lesson w 1847 roku jako Inca scardafella, ale później został przeniesiony do gatunku Columbina, w którym jest obecnie.

Ten rodzaj zawiera, oprócz meksykańskiego jaskółczego ogona, osiem innych gatunków gołębi lub nierozłączek, wszystkie z kontynentu amerykańskiego..

Siedlisko i dystrybucja

Siedlisko

Żółw meksykański żyje na sawannach z nielicznymi drzewami, w lasach wtórnych lub zdegradowanych, a także na obrzeżach gęstych lasów i na murawach. Obecność człowieka bardzo dobrze się dostosowuje, zdając się preferować obszary w pobliżu osiedli ludzkich, parków, ogrodów i pól uprawnych. Jest ważnym składnikiem awifauny terenów miejskich.

Żółw meksykański na drodze. Zrobione i zredagowane przez: Robert Kixmiller [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)].

Dystrybucja

Pomimo swojej naukowej nazwy, rozmieszczenie tego ptaka nie jest związane z lokalizacją starożytnego Imperium Inków. Pochodzi z Ameryki Północnej i Środkowej, występuje od południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych po Kostarykę, chociaż jego zasięg występowania wydaje się rozszerzać zarówno na północ, jak i na południe..

W Meksyku występuje praktycznie na całym terytorium do około 2500 metrów nad poziomem morza, z wyjątkiem półwyspu Jukatan. W Stanach Zjednoczonych jego dystrybucja rośnie, ograniczana obecnością obszarów pustynnych i półpustynnych, a także niskimi temperaturami zimowymi..

Naukowcy zauważyli również obecność gatunku na Florydzie, ale wskazują, że na wolności nie ma populacji lęgowych i wydaje się, że są one utrzymywane przez częste dobrowolne lub przypadkowe wypuszczanie okazów przez hodowców drobiu..

Wydaje się, że w kierunku południowym również następuje ekspansja gatunku. Pierwszy raport o tym w Kostaryce pochodzi z 1928 roku i dotyczy obserwacji w północnej części kraju. W 1964 r. Występował powszechnie w centrum kraju, a dekadę później dotarł do południowej granicy. Obecnie istnieją zapisy tego gatunku w Panamie.

Reprodukcja

Inca columbina jest to iteropara, to znaczy okaz może rozmnażać się kilka razy w ciągu swojego życia, aw większości swojego zasięgu może rozmnażać się o każdej porze roku. Wydaje się, że jest to gatunek monogamiczny.

Zaloty są niezbędne, aby doszło do kopulacji. Zachowania w zalotach obejmują potrząsanie głową, wzajemne wychowywanie się, osadzanie samicy przez samca i wachlowanie podniesionym ogonem, również przez samce.

Samica na koniu może zaakceptować samca i następuje kopulacja lub go zignorować, a samiec musi wtedy wysiąść nie osiągając swojego celu. Wokalizacja odgrywa ważną rolę podczas zalotów.

Przy budowie gniazda zarówno samiec, jak i samica uczestniczą w poszukiwaniu gałęzi, liści i innych kawałków roślinności, ale samiec nie bierze udziału w jego budowie, co jest wyłączną działalnością samicy. Ma kształt płaskiej płyty. Czasami gniazdo jest opuszczane przed użyciem.

Samica składa zwykle dwa jaja, których wyklucie zajmuje 13-15 dni. Następnie rodzice opiekują się pisklętami i karmią je przez kolejne 12-15 dni, aż opuszczą gniazdo..

To samo gniazdo można wykorzystać wielokrotnie. Gołąb meksykański żyje na wolności około 7 lat i, jak zauważyliśmy wcześniej, może w tym czasie rozmnażać się wielokrotnie..

Gniazdujące gołąbki meksykańskie. Zrobione i zredagowane przez: Len Blumin z Mill Valley, Kalifornia, Stany Zjednoczone [CC BY (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)].

Karmienie

Meksykański jaskółczy ogon jest ptakiem ziarnożernym, to znaczy żywi się nasionami i zbożami. Te pokarmy są chronione przez twardą strukturę, więc ptaki, które je jedzą, muszą mieć jakiś mechanizm specjalizacji, aby strawić nasiona..

Niektóre ptaki ziarnożerne, takie jak wróble, mają krótkie dzioby o ostrych krawędziach, za pomocą których mogą zdjąć nasiona z ochronnego pokrycia przed ich połknięciem. Nie dotyczy to gołębi, które zjadają nasiona w całości. W takich przypadkach powinni również jeść małe kamyczki lub kawałki skał, aby wspomóc ich mechaniczne trawienie..

Kamienie te, zwane gastrolitami, znajdują się w żołądku, czyli mięśniowej części żołądka odpowiedzialnej za miażdżenie pożywienia. Kiedy to nastąpi, gastrolity będą miały funkcję równoważną funkcji zębów trzonowych ssaków..

Zachowanie

Lotu

Lot meksykańskiego jaskółczego ogona jest krótki i nierówny, z silnym i szybkim trzepotaniem skrzydeł i kołysaniem ogonem w górę, w dół, w przód iw tył. Ten lot wytwarza charakterystyczny dźwięk, który można usłyszeć z odległości ponad 20 metrów.

Badacze wątpią, że dźwięk emitowany przez Inca columbina służyć jako sygnał niebezpieczeństwa podczas lotów grupowych lub innych zachowań ucieczkowych.

Plądrowanie

Większość nasion, które służą jako pokarm dla meksykańskiego jaskółczego ogona, jest bardzo mała, dlatego łatwo można je ukryć w ziemi. Aby je usunąć, ptak uderza dziobem o ziemię trzy lub cztery razy z rzędu, wzbijając kurz przy każdej okazji i pomagając usunąć nasiona, które będą zabierać dziobami..

Obrona terytorium

Zakochane meksykańskie są terytorialistami głównie w okresie godowym, kiedy para określa swoje terytorium do krycia, żerowania, gniazdowania i opieki rodzicielskiej, która jest chroniona przed ingerencją innych organizmów tego samego gatunku. Jednak agresywna obrona tego terytorium jest rzadkością..

Pary posiadające gniazda będą bardziej energicznie bronić swojego terytorium w miarę postępu sezonu lęgowego. Wielkość i kształt terytoriów tych ptaków jest ogromnie zróżnicowana, najwyraźniej w zależności od ważnych elementów środowiska, takich jak dostępność drzew czy źródeł wody..

Pierwszym zachowaniem obronnym terytorium jest wokalizacja z okrzykiem lub pieśnią agresji. Zawołaniu temu towarzyszy wachlarz ogona, jeśli intruz nie opuści terytorium to jego właściciel może agresywnie podlecieć w kierunku intruza, a nawet zaatakować go fizycznie.

W tych ostatnich przypadkach właściciel leci w kierunku intruza i unosi lewe skrzydło i nogi na znak ataku i wycofuje się w pierwszych kilku przypadkach, ale jeśli intruz nie oddala się, uderza go skrzydłem, dziobem i nogi. Walka rzadko jest krwawa.

Mężczyzna z Inca columbina Może również przedstawiać zachowanie samicy podczas jazdy, w której lecą w kierunku miejsca, w którym siedzi, jakby chciały zająć jej pozycję; Kiedy samica przemieszcza się z tego miejsca, samiec odlatuje do nowego miejsca zajmowanego przez samicę i kilkakrotnie powtarza tę czynność..

Formacja piramidalna

Zimą obrona terytorium uspokaja się, aw najzimniejszych godzinach gołębie gromadzą się w stadach liczących do 100 osobników. Aby odpocząć, grzędą w grupach po 12 ptaków w kształcie piramidy, aby lepiej chronić ciepło wszystkich z nich.

Bibliografia

  1. R.F. Johnston (1960). Zachowanie gołębicy Inków. Condor.
  2. Gołąb Inków. Na Wikipedii. Odzyskane z: en.wikipedia.org.
  3. Gołębica długoogonowa. Inca columbina. W Audubon. Przewodnik po ptakach w Ameryce Północnej. Odzyskany z: audubon.org.
  4. Wpis AnAge dla Inca columbina. W AnAge: baza danych dotyczących starzenia się i długowieczności zwierząt. Odzyskany z genomics.senescence.info
  5. Inca columbina. Gołąb Inków. W Animal Diversity Web ADW. Odzyskane z: animaldiversity.org.
  6. F.G. Style i A.F. Skutch (1989). Przewodnik po ptakach Kostaryki. Comstock Publishing Associates.

Jeszcze bez komentarzy