Plik zakres kontroli jest to koncepcja odnosząca się do liczby działów i personelu, którymi menedżer może efektywnie i efektywnie zarządzać. To głównie określa liczbę menedżerów i poziomy, które będzie miała firma.
Po utworzeniu różnych sekcji, podzieleniu pracy i wyznaczeniu obszarów domenowych, menedżerowie przechodzą do wyboru linii poleceń. W ten sposób ustalają, kto od kogo zależy, wskazując również liczbę pracowników, których menedżer może sprawnie i efektywnie nadzorować..
Domniemanie to jest czasami nazywane rozszerzeniem dowodzenia, szerokością administracyjną lub zdolnością kontrolną, wskazując liczbę pracowników, którzy muszą odpowiedzieć kierownikowi, a tym samym liczbę podwładnych, których może on nadzorować..
Podczas gdy zakres kontroli jest większy lub rozszerzenie administracyjne jest szersze, liczba podwładnych będzie większa dla każdego szefa. Jeśli potencjał administracyjny jest mniejszy lub mniejszy, liczba odpowiedzialnych pracowników będzie mniejsza.
Indeks artykułów
Im większy zakres kontroli, tym bardziej opłacalna jest organizacja..
Jednak zbyt szeroki zakres kontroli może pod pewnymi względami wpływać na wydajność pracowników. Dzieje się tak, ponieważ przełożeni nie będą mieli czasu na zaoferowanie potrzebnej pomocy i przywództwa..
- Przełożeni są zmuszeni do delegowania funkcji.
- Struktura organizacyjna jest mniej otyła, bardziej płaska.
- Należy zaplanować i ustanowić bardzo jasne zasady zarządzania administracyjnego.
- Podwładni są starannie dobierani, tak aby mogli wypełniać powierzone zadanie.
- Podejmowanie decyzji jest wolniejsze.
- Menedżerowie są zwykle przepracowani.
- Utrata kontroli nadzorczej może nastąpić czasowo.
- Mogą pojawić się problemy z komunikacją.
- Od menedżerów wymaga się wyjątkowego zarządzania administracyjnego i wysokiej jakości.
- Personel musi być lepiej przygotowany.
Wąskie rozpiętości kontroli pozwalają menedżerowi mieć ściślejszą kontrolę. Jednak mają też pewne wady.
- Pokazany jest ścisły nadzór.
- Między przełożonymi a podwładnymi następuje szybka komunikacja, co wpływa na podejmowanie decyzji.
- Prowadzona jest większa kontrola operacji.
- Wraz ze wzrostem poziomów zarządzania zmniejsza się liczba podejmowanych decyzji. Ponadto generalnie izoluje kierownictwo wyższego szczebla, ponieważ istnieje nadmierna odległość między wyższym a niższym szczeblem..
- Ze względu na wzrost poziomów zarządzania wiąże się to z wysokimi kosztami.
- Powoduje większy nadzór, skłaniając przełożonych do ingerencji w pracę pracowników, tym samym osłabiając swobodę i autonomię pracownika.
- Sprawia, że struktura organizacyjna jest bardziej otyła i szersza.
- To sprawia, że komunikacja pionowa jest bardziej złożona w organizacji.
Na każdym poziomie hierarchii liczba podwładnych lub sekcji kontroli, którymi bezpośrednio kieruje szef, jest różna. Jednak liczba pracowników, których szef może nadzorować, jest funkcją różnych czynników, a nie poziomu hierarchii.
Ogólnie rzecz biorąc, rozpiętość powinna być mała, gdy przełożeni muszą ściśle współpracować z podwładnymi, i może być większa, gdy przełożeni nie wymagają tak dużego kontaktu z podwładnymi..
Poniżej przedstawiono różne czynniki, które wpływają na określenie zakresu kontroli:
- Dokładność reprezentacji władz.
- Szkolenie podwładnych.
- Wykorzystanie planów obiektywnych.
- Przejrzystość projektu.
- Metody komunikacji.
- Położenie geograficzne podwładnych.
- Szybkość zmian czy stabilność operacji.
- Konsekwencje spotkań.
- Formalizacja zadań.
- Niezbędna osobista interakcja.
- Poziom technologii.
- Pojemność menedżera.
- Ilość użytych pomocników.
- Zawody według poziomów.
- Trudność zadania.
- Doświadczenie i szkolenie podwładnych.
- Potrzeba ścisłego nadzoru lub koordynacji.
Odnosi się do stopnia standaryzacji, jaki mogą mieć stanowiska lub stanowiska w firmie.
Jeśli stanowisko jest wysoce sformalizowane, z wyraźnym opisem stanowiska i jasno określonymi procedurami, które ma wykonać, to osoba, która je zajmuje, ma tylko wąski margines na wykonywanie władzy nad tym, co może zrobić iw jaki sposób..
Dzieje się tak, ponieważ formalizacja polega na tym, że pracownicy zajmują się tym samym nakładem i w sposób już określony, aby zawsze uzyskać stabilną i jednolitą produkcję.
W przypadku niskiego stopnia sformalizowania w firmie obserwuje się, że procedura oczekiwana na stanowisku nie jest zaprogramowana. Dlatego pracownicy mają większą swobodę i autonomię w sprawowaniu władzy w pracy.
Istnieje ograniczenie co do liczby podwładnych, którzy muszą podlegać kierownikowi, aby mógł sprawnie i efektywnie wykonywać swoją pracę.
Na przykład sprzedawcy katalogowi mogą być nadzorowani i kierowani do większej liczby, ponieważ ich działalność może być łatwo kontrolowana. Innymi słowy, zakres kontroli jest szerszy na poziomach operacyjnych.
Z drugiej strony, gdy pracownicy pod nadzorem wykonują niepowtarzalne i bardziej intelektualne czynności, zakres kontroli ulega skróceniu, ponieważ zwiększa się stopień komplikacji nadzorczych..
W 1937 roku francuski badacz V.A. Graicunas wykazał, że możliwe relacje organizacyjne rosną geometrycznie, przy liniowym wzroście liczby bezpośrednich podwładnych.
Graicunas uznał, że menedżer G będzie miał określone typy relacji organizacyjnych z dwoma podwładnymi A i B. W tym przykładzie byłoby sześć relacji między tymi trzema osobami, jak wskazano poniżej:
- Indywidualne bezpośrednie: G. <-> A i G. <-> b
- Grupa bezpośrednio: G. <-> DO <-> B i G.<-> b <-> DO
- Krucjaty: A. <-> b i B <-> DO
Lorsch Jay i Lawrence Paul zastosowali średni zakres kontroli w 1967 r., Aby zmierzyć wymiar struktury organizacyjnej. Za wskaźnik niskiej struktury uznawali sekcje kontroli dziesięciu podwładnych, a jako wskaźnik wysokiej struktury sekcje od trzech do pięciu podwładnych..
Coś, co jest dość istotne, to różnica kulturowa, gdy odcinek kontrolny jest oddzielony.
Badanie przeprowadzone w japońskich firmach zlokalizowanych w Stanach Zjednoczonych ujawniło, że kierownicy baz kontrolowali średnio 15 pracowników. Z drugiej strony liczba firm amerykańskich wynosiła 30.
Różnicę tę interpretuje się, że Japończycy przywiązują stosunkowo większą wagę do znajomości każdego pracownika, co jest procesem wymagającym większego kontaktu i wysiłku.
Jeszcze bez komentarzy