ZA zaburzenie somatyzacyjne Jest to każda choroba psychiczna charakteryzująca się obecnością fizycznych objawów wskazujących na problemy z ciałem, których nie można wyjaśnić z powodu istnienia stanu chorobowego. Ponadto objawy nie mogą być spowodowane nadużywaniem jakiejkolwiek substancji lub innym zaburzeniem psychicznym.
Objawy zaburzeń somatycznych mogą obejmować wszelkiego rodzaju problemy fizyczne lub dyskomfort. Najczęstszym jest pojawienie się bólu w pewnym obszarze ciała, ale ta choroba psychiczna może również powodować poważniejsze skutki, takie jak tymczasowa ślepota lub utrata ruchomości w dowolnej kończynie.
Aby osoba mogła zostać zdiagnozowana z zaburzeniem somatyzacyjnym, wyniki badań lekarskich muszą być normalne lub całkowicie niezwiązane z obecnymi objawami. Z drugiej strony osoba musi być nadmiernie zmartwiona tym, co się z nią dzieje i musi przedstawiać problem przez co najmniej sześć miesięcy.
Zaburzenia somatyzacyjne mogą powodować naprawdę poważne problemy w życiu osób, które na nie cierpią, gdyż objawy mogą utrzymywać się latami. Ponadto jest to jeden z najtrudniejszych do zdiagnozowania i leczenia rodzajów chorób psychicznych..
Indeks artykułów
Głównym objawem spowodowanym zaburzeniami somatyzacji jest pojawienie się różnych dolegliwości w niektórych obszarach ciała, których nie można wyjaśnić obecnością innej choroby fizycznej lub psychicznej..
Dolegliwości te są zwykle intensywne i muszą trwać co najmniej sześć miesięcy, aby można było zdiagnozować takie zaburzenie. Zwykle zaczynają się w okresie dojrzewania i osoba może cierpieć na nie przez lata, dopóki nie otrzyma pewnego rodzaju leczenia.
Praktycznie wszystkie części ciała mogą być dotknięte zaburzeniami somatyzacji. Jednak bóle są bardziej powszechne w niektórych obszarach niż w innych..
Na przykład osoby z tą chorobą psychiczną często skarżą się na dolegliwości jelitowe lub żołądkowe..
Inne obszary najczęściej dotknięte tymi objawami to układ rozrodczy (na przykład z trudnościami we wzwodzie lub bólem podczas stosunku), stawy, plecy lub głowa..
W niektórych bardzo skrajnych przypadkach mogą pojawić się znacznie poważniejsze objawy fizyczne, takie jak utrata ruchomości w części kończyny lub uszkodzenie narządu zmysłów. Dzieje się tak jednak w przypadku bardzo małego odsetka osób dotkniętych zaburzeniem pod postacią somatyczną..
Należy pamiętać, że w przypadku zaburzenia somatyzacyjnego bóle odczuwane przez pacjenta nie są związane z żadną chorobą podstawową. Wręcz przeciwnie, przyczyna jest całkowicie psychologiczna.
Innym z podstawowych kryteriów umożliwiających zdiagnozowanie zaburzenia somatyzacyjnego jest obecność obsesyjnych i nawracających myśli o dyskomforcie, które powodują duży dyskomfort u osoby. Będzie stale martwić się możliwym źródłem swojego bólu i przypisać go wszelkiego rodzaju strasznym chorobom..
Dlatego osoby z zaburzeniami pod postacią somatyczną często chodzą do lekarza wielokrotnie, mimo że badania wykazały, że nie mają żadnych problemów fizycznych.
Zazwyczaj ich obawy narastają z czasem, a osoby te wymagają od specjalistów wykonywania coraz bardziej wyrafinowanych testów..
Często do momentu zdiagnozowania zaburzenia somatyzacyjnego ludzie z nim szukają informacji na temat swoich objawów fizycznych i próbują samodzielnie dowiedzieć się, co mają..
Zwykle sprawia to, że ich dyskomfort jest jeszcze większy, do tego stopnia, że może zakłócać normalny rozwój ich życia..
Chociaż nie musisz być obecny, aby zdiagnozować zaburzenie somatyzacyjne, osoby z tym problemem często mają również objawy, takie jak lęk lub obniżony nastrój..
Jednak nie wiadomo jeszcze, czy jest to po prostu efekt uboczny ich nadmiernego zamartwiania się problemami fizycznymi..
W obu przypadkach osoby z zaburzeniami somatycznymi zwykle czują się pozbawione motywacji, smutne, niezainteresowane czynnościami, które zwykle przynoszą im przyjemność i są zestresowane..
W miarę upływu czasu, jeśli objawy fizyczne nadal występują, zwykle te psychologiczne stają się silniejsze.
Niestety, eksperci wciąż nie wiedzą dokładnie, dlaczego u niektórych osób w pewnym momencie życia pojawiają się zaburzenia somatyzacyjne..
Istnieją jednak teorie, które przynajmniej w części mogłyby wyjaśnić niektóre z najczęstszych problemów tych pacjentów.
Jedna z najstarszych teorii na temat pochodzenia zaburzeń somatycznych sugeruje, że są one sposobem radzenia sobie ze stresem psychicznym przez umysł. Zamiast odczuwać lęk lub depresję, u niektórych osób po prostu pojawiają się objawy fizyczne.
Zgodnie z tym modelem osoby z zaburzeniami somatyzacji nieświadomie poszukują opieki, jaką zwykle otacza chory, unikając jednocześnie stygmatów związanych z chorobą psychiczną. Jednak dowody na poparcie tej teorii nie są zbyt duże.
Alternatywna teoria sugeruje, że zaburzenia somatyzacyjne powstają, ponieważ dana osoba jest szczególnie wrażliwa na odczucia swojego ciała..
Zgodnie z tym wyjaśnieniem osoby, u których rozwinie się ta patologia, odczuwają na przykład niewielki ból, który inna osoba zignorowałaby, a wraz z nadmiernym zmartwieniem ostatecznie go wzmacnia.
Badania w tym zakresie pokazują, że większość osób z tym zaburzeniem zwraca większą uwagę niż zwykle na swoje doznania fizyczne. Jednak nadal potrzeba więcej dowodów, aby móc potwierdzić, czy to jest przyczyną problemu, czy nie..
Ostatnia teoria, która w wielu przypadkach szłaby w parze z poprzednią, głosi, że osoby z zaburzeniami somatyzacji przekonałyby się, że niewielki objaw jest w rzeczywistości spowodowany bardzo poważnym problemem fizycznym. Z biegiem czasu to przekonanie powodowało, że pojawiały się u nich inne, coraz bardziej dotkliwe dolegliwości..
Często osoby z tym zaburzeniem zmieniają styl życia, aby zminimalizować czynności, które mogą pogorszyć podejrzenie choroby. W rezultacie mają coraz więcej wolnego czasu na skupienie się na swoich objawach, więc ich stan się tylko pogarsza..
Dziś wiadomo, że podświadomość jest zdolna do wywoływania wszelkiego rodzaju fizycznych symptomów w pewnych sytuacjach. Wydaje się, że jest to główny mechanizm powodujący zaburzenia somatyzacji..
W rzeczywistości idea ta rozwijała się od czasów Sigmun Freud, ojca teorii psychoanalitycznej. Ten wiedeński psycholog leczył przypadki „histerii” (którą dziś można by zdiagnozować jako zaburzenia somatyzacyjne) modyfikującej nieświadome myśli osoby poprzez proces terapeutyczny.
Zaburzenia somatyzacyjne należą do najbardziej szkodliwych dla dobrostanu ludzi, którzy na nie cierpią. Objawy fizyczne są zwykle bardzo irytujące i bolesne, towarzyszy im ciągłe i nadmierne zmartwienie, które często przeszkadza w normalnym rozwoju życia pacjenta.
Z drugiej strony osoby z tą chorobą często modyfikują cały swój styl życia, starając się zminimalizować odczuwany dyskomfort, chociaż zwykle im się to nie udaje. Z tego powodu zwykle stopniowo zmniejszają swoją codzienną aktywność i przestają robić to, co lubią..
Często zdarza się, że osoby z zaburzeniami somatyzacji rozwijają w tym samym czasie inne patologie, takie jak depresja lub lęk. Mają one bardzo negatywny wpływ na jakość Twojego życia.
Wreszcie jednym z największych problemów związanych z tym zaburzeniem jest to, że jest ono bardzo trudne do zdiagnozowania. Dzięki temu osoby, które na nią cierpią, mogą przez lata cierpieć z powodu wszelkiego rodzaju objawów fizycznych i psychicznych bez żadnego specjalisty, który znajdzie przyczynę ich choroby..
Po zdiagnozowaniu zaburzenia somatyzacyjnego najczęstszym podejściem do jego leczenia jest terapia poznawczo-behawioralna.
Prąd ten, zastosowany prawidłowo i odpowiednio wcześnie, okazał się najbardziej skuteczny w łagodzeniu objawów i poprawianiu jakości życia pacjentów.
Podejście do terapii poznawczo-behawioralnej jest dwojakie. Z jednej strony psycholog skupi się na zmianie irracjonalnych przekonań, jakie pacjenci mogą mieć na temat ich fizycznych odczuć, co pomoże zmniejszyć ich dyskomfort psychiczny i fizyczny..
Jednocześnie pacjent będzie zachęcany do ponownego zaangażowania się we wszelkiego rodzaju czynności, które pomogą mu oderwać się od problemu. Wykazano również, że jest to bardzo skuteczne w zmniejszaniu konsekwencji zaburzeń somatyzacyjnych..
Z drugiej strony wydaje się, że w niektórych przypadkach stosowanie leków psychotropowych może być przydatne w łagodzeniu objawów tego zaburzenia psychicznego. Na przykład stwierdzono, że niektóre rodzaje leków przeciwdepresyjnych skutecznie zmniejszają ból i poprawiają nastrój pacjentów.
Jeszcze bez komentarzy