Plik zaburzenie urojeniowe Charakteryzuje się urojeniem, czyli trwałym przekonaniem, które nie odpowiada rzeczywistości. Jest to przekonanie, którego ludzie w społeczeństwie na ogół nie mają..
W tym zaburzeniu nie ma innych cech schizofrenii, takich jak płaski afekt, objawy negatywne czy anhedonia. Podczas gdy w schizofrenii istnieją bardzo dziwne przekonania, te związane z tym zaburzeniem mogą pojawić się w prawdziwym życiu, nawet jeśli mu nie odpowiadają..
Przykładami osób z tym zaburzeniem może być mężczyzna, który uważa, że ściga go policja lub kobieta, która uważa, że chcą go otruć.
Uporczywe majaczenie nie jest wynikiem psychozy narządu, mózgu ani innych typów psychozy i może trwać kilka lat.
Inną cechą charakterystyczną jest to, że ludzie mogą być społecznie izolowani, ponieważ mają tendencję do nieufności wobec innych. Ponieważ te cechy zwykle występują u osób, które mają krewnych z tym samym zaburzeniem, wydaje się, że ich wygląd ma dziedziczny składnik.
Ponadto niektórzy naukowcy sugerują, że izolacja społeczna lub stresujące doświadczenia mogą odgrywać rolę w wielu przypadkach. Z drugiej strony należy pamiętać, że urojenia nie wynikają tylko z tego zaburzenia, ale z innych stanów:
Indeks artykułów
Istnieją następujące typy:
Następujące objawy mogą wskazywać na majaczenie:
Przyczyna zaburzeń urojeniowych nie jest znana, chociaż pewną rolę mogą odgrywać czynniki genetyczne, biomedyczne i środowiskowe..
Niektóre osoby z tym zaburzeniem mogą mieć nierównowagę neuroprzekaźników, substancji chemicznych, które wysyłają i odbierają wiadomości w mózgu.
Wydaje się, że występuje komponent rodzinny, izolacja społeczna, imigracja (powody prześladowcze), nadużywanie narkotyków, małżeństwo, bezrobocie, nadmierny stres, niski status społeczno-ekonomiczny, celibat u mężczyzn i wdowieństwo u kobiet.
W praktyce psychiatrycznej zaburzenie to występuje rzadko. Częstość występowania tego schorzenia wynosi 24–30 przypadków na 100 000 osób, podczas gdy każdego roku pojawia się 0,7–3 nowych przypadków..
Zwykle pojawia się od średniego wieku do wczesnej starości, a większość przyjęć do szpitala ma miejsce między 33 a 55 rokiem życia..
Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, a imigranci wydają się być bardziej zagrożeni.
A) Nie dziwne urojenia, które dotyczą sytuacji, które występują w prawdziwym życiu, takich jak: śledzenie, zatrucie, zakażenie, miłość na odległość lub oszukanie, choroba ... Co najmniej 1 miesiąc trwania.
B) Kryterium A schizofrenii nie zostało spełnione (1 miesiąc urojenia, omamy, zdezorganizowany język, zachowania katatoniczne i objawy negatywne).
C) Z wyjątkiem wpływu urojeń lub ich konsekwencji, aktywność psychospołeczna osoby nie jest znacząco upośledzona, a zachowanie nie jest rzadkie ani dziwne.
D) Jeśli wystąpiły jednocześnie epizody afektywne z urojeniami, ich łączny czas trwania był krótki w stosunku do czasu trwania okresów urojeń.
E) Zmiana nie jest spowodowana fizjologicznym działaniem substancji (lekarstw lub narkotyków) lub chorobami medycznymi.
Leczenie zaburzeń urojeniowych często obejmuje leki i psychoterapię. Leczenie może być bardzo trudne, ponieważ osoby, które na nią cierpią, mają trudności z rozpoznaniem problemu psychotycznego.
Badania pokazują, że połowa pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi wykazuje co najmniej 50% poprawę.
Główne zabiegi to:
-Terapia rodzinna - może pomóc rodzinom skuteczniej radzić sobie z osobą z zaburzeniem.
-Psychoterapia poznawczo-behawioralna: może pomóc osobie rozpoznać i zmienić wzorce zachowań, które prowadzą do kłopotliwych uczuć.
-Leki przeciwpsychotyczne: zwane także neuroleptykami, są stosowane od połowy lat pięćdziesiątych XX wieku w leczeniu zaburzeń psychicznych i działają poprzez blokowanie receptorów dopaminy w mózgu. Dopamina jest neuroprzekaźnikiem, o którym uważa się, że bierze udział w powstawaniu urojeń. Konwencjonalne leki przeciwpsychotyczne to torazyna, loksapina, proliksyna, haldol, Navane, stelazyna, Trilafon i Mellaril.
-Nietypowe leki przeciwpsychotyczneWydaje się, że te nowe leki są skuteczne w leczeniu objawów zaburzeń urojeniowych, a także powodują mniej skutków ubocznych niż konwencjonalne leki przeciwpsychotyczne. Działają poprzez blokowanie receptorów serotoniny i dopaminy w mózgu. Leki te obejmują: Risperdal, Clozaril, Seroquel, Geodon i Zyprexa.
-Inne leki- Leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe mogą być stosowane w celu uspokojenia lęku, jeśli są połączone z objawami tego zaburzenia.
Wyzwaniem w leczeniu pacjentów z tym zaburzeniem jest to, że większość z nich nie zdaje sobie sprawy, że istnieje problem..
Większość jest leczonych ambulatoryjnie, chociaż hospitalizacja może być wymagana, jeśli istnieje ryzyko wyrządzenia krzywdy innym.
Jeszcze bez komentarzy