Plik Traktaty Teoloyucan były dokumenty podpisane 13 sierpnia 1914 roku w Teoloyucan w stanie Meksyk w Meksyku. Traktat został podpisany między armią rewolucyjną a siłami Victoriano Huerty. Te dokumenty oznaczały koniec najokrutniejszego etapu rewolucji meksykańskiej.
Armię rewolucyjną reprezentowali Álvaro Obregón i Lucio Blanco, a armię federalną generał Gustavo A. Salas i Othón P. Blanco. W Mexico City reprezentował go Eduardo Iturbe.
Po 17 miesiącach bitwy między rewolucjonistami a federacjami siły rewolucyjne były o krok od zwycięstwa. Widząc porażkę władz federalnych, Victoriano Huerta postanowił zrezygnować z prezydentury Republiki i udać się na wygnanie 15 lipca 1914 r..
Protokół składał się z dwóch listów, po jednym na każdą stronę, napisanych prosto i wyraźnie. W dokumencie opisano, w jaki sposób przeprowadzona zostanie eksmisja stolicy i rozbrojenie sił federalnych w celu ustanowienia gwarancji w kraju.
Traktaty teolojukańskie to dokument, który został uznany za ten, który dał początek armii meksykańskiej znanej dzisiaj. Traktaty służyły ustanowieniu kapitulacji armii federalnej i jej późniejszemu rozwiązaniu.
Indeks artykułów
18 lutego 1913 r. Venustiano Carranza, gubernator Coahuila, otrzymał telegram wysłany przez Victoriano Huerta, informujący go, że został upoważniony do przyjęcia władzy wykonawczej; Huerta zdradził prezydenta Francisco I. Madero. Ponadto Huerta uwięził Madero i jego gabinet, a następnie został zamordowany.
Carranza natychmiast wezwał kilku deputowanych do Kongresu Lokalnego i swoich najbliższych współpracowników. Następnie formalnie zwrócił się do legislatury o przyznanie uprawnień do ignorowania uzurpującego sobie rządu Victoriano Huerty.
Wydarzenia te wywołały serię buntów i powstań wśród zwolenników Huerty i Carranzy, które później przerodziły się w krwawą wojnę domową..
26 marca 1913 r. Carranza spotkał się z kilkoma rewolucyjnymi przywódcami w Hacienda Guadalupe, aby podyktować i wykonać dokument zwany „Plan de Guadalupe”. Był to prosty dokument, nieznany rządowi Huerty..
Oprócz narastających klęsk armii Huerty przeciwko rewolucjonistom, musiała zmierzyć się jednocześnie z inwazją na Stany Zjednoczone 21 kwietnia 1914 roku..
Po 17 miesiącach ekstremalnej walki i pomimo polaryzacji prezentowanej przez głównych przywódców Armii Konstytucyjnej zwycięstwo rewolucjonistów było o krok od zwycięstwa. Siły Venustiano Carranzy postępowały coraz bardziej, podczas gdy władze federalne w ostateczności niszczyły przestrzenie publiczne.
Ostatecznie 15 lipca Victoriano Huerta zrezygnował z prezydentury i opuścił kraj po mianowaniu Francisco Carvajala tymczasowym prezydentem. Álvaro Obregón wysłał ultimatum do nowego prezydenta, prosząc go o zadeklarowanie, czy jest gotów poddać plac, czy go bronić
Po naprawieniu szkód wyrządzonych przez armię federalną placówka Obregón dotarła do miasta Teoloyucan. Nowy rząd próbował negocjować z rewolucjonistami, jednak odmówili: ich jedynym celem było przekazanie stolicy, a także całkowite rozwiązanie Armii Federalnej..
Po kilku dniach nacisków ze strony rewolucjonistów, rząd federalny zgodził się na negocjacje generała Obregóna w mieście Teoloyucan. Na spotkaniu starano się przedstawić ważne punkty, tak aby kapitulacja i późniejsze odejście armii federalnej zakończyły się na dobrych warunkach..
Carvajal próbował przyćmić siły opozycji; Poddał się jednak przed niezwykłym rewolucyjnym triumfem, za który zdecydował się przekazać władzę. Tymczasowy prezydent wraz z kolejną grupą międzynarodowych dyplomatów udał się do Teoloyucan, aby podpisać traktat razem z dyplomatami wysłanymi przez Carranzę.
13 sierpnia 1914 r. Sporządzono dwie minuty, które zostały podpisane na tablicy rozdzielczej samochodu. Pierwszy podpisał generał Obregón, a drugi Eduardo Iturbe. Przyczyny, dla których siły konstytucyjne wkroczyły do stolicy kraju, zostały jasno wyjaśnione:
Protokół został napisany w prosty sposób, którego pierwszym żądaniem było: całkowite wysiedlenie stolicy i uniknięcie jakiejkolwiek części władzy ze strony zwolenników Huerty czy Carvajala. Tylko Venustiano Carranza mógł podejmować decyzje dotyczące narodu.
Intencją było również uspokojenie meksykańskiego społeczeństwa, które od kilku lat było narażone na konfrontacje militarne, zamieszki publiczne, pozostawiając dużą liczbę ofiar śmiertelnych.
Intencją działaczy rewolucyjnych była mobilizacja każdego żołnierza na całym terytorium Meksyku. Każdy żołnierz musiał czekać, aż nowa Armia Konstytucyjna wezwie ich do wznowienia działań w celu przywrócenia porządku w kraju..
Po podpisaniu traktatów Teoloyucan, Obregón wypełnił mandat Carranzy i ruszył w kierunku stolicy 15 sierpnia 1914 roku. Pięć dni później generał Carranza w końcu przybył do Mexico City, przypieczętowując swój ewidentny triumf nad Huertą..
Pojawił się nowy ruch, który promował ustanowienie konstytucji politycznej, związanej z traktatami Teoloyucana i nową konstytucją.
Po treści traktatów Teoloyucan wybuchła fala zbrojnej przemocy: zerwanie Carranzy z Villą i Zapatą. Te wydarzenia wojenne nazywane są „Wojną frakcji”.
Rewolucyjni generałowie zmusili Carranzę do opuszczenia władzy. Carranza zgodził się zrezygnować pod warunkiem, że zarówno Pancho Villa, jak i Emiliano Zapata również zrezygnują. Intencją Carranzy było najpierw ustanowienie w pełni konstytucyjnego rządu, rozwijanie reform społecznych i politycznych.
Rewolucyjna Konwencja mianowała prezydenta Meksyku Eulalio Gutiérreza na okres 20 dni, deklarując bunt przeciwko Carranzie. Wznowiono wojnę domową, ale tym razem w rękach przywódców tej samej strony. Villa i Zapata sprzymierzyli się i zajęli Mexico City.
Rząd Konwentu został osłabiony. Najsilniejszym przywódcą była Villa i jeszcze bardziej przygotowywał się do zwycięstwa nad Armią Konstytucjonalistów. Jednak Obregón sprzymierzył się z Carranza, podobnie jak Stany Zjednoczone. Stany Zjednoczone wspierały wówczas Carranzę, uważając Ville i Zapatę za radykałów..
Venustiano Carranza urodził się 29 grudnia 1859 roku. Był przywódcą meksykańskiej wojny domowej po obaleniu dyktatora Porfirio Díaza. Carranza został pierwszym prezydentem nowej republiki meksykańskiej.
Był synem właściciela ziemskiego, więc szybko zaangażował się w politykę, szczególnie w 1877 roku. W 1910 roku, jako gubernator Coahuila, przyłączył się do walki Francisco Madero z Victoriano Huertą, który zamordował Madero..
Carranza był zagorzałym nacjonalistą, zaangażowanym w poważne kontrowersje ze Stanami Zjednoczonymi. Nigdy nie zgodził się na inwazję Stanów Zjednoczonych w Veracruz, mimo że była ona skierowana przeciwko jego wrogowi Huerta.
Po ucieczce w góry na koniu został zdradzony i zabity w nocy z 20 na 21 maja..
Victoriano Huerta urodził się 23 marca 1845 r. Był meksykańskim politykiem i wojskowym, który objął urząd prezydenta kraju w 1913 r. Huerta był jednym z przywódców zamachu stanu na prezydenturę Francisco Madero. Ponadto był odpowiedzialny za zabójstwo Madero i wiceprezydenta.
Miał rdzenne korzenie, a więc czas był wielką przeszkodą w osiąganiu wielkich celów, a nawet studiowaniu. Jednak Huerta uczęszczał do szkoły miejskiej, uzyskując posadę. W nagrodę za swoją pracę zaproponowano mu stypendium na studia w Wojskowej Akademii.
Huerta dołączył do Sztabu Generalnego rządu kierowanego przez Porfirio Díaza. Wojsko zyskało sławę po wzięciu udziału w powstaniach zbrojnych, których głównymi bohaterami byli rdzenni mieszkańcy.
Victoriano Huerta próbuje wjechać do Meksyku, zostaje aresztowany po raz drugi i umiera w więzieniu 13 stycznia 1916 r..
Álvaro Obregón jest żołnierzem, mężem stanu i reformatorem, który urodził się 19 lutego 1880 roku w Álamos w Meksyku. Jako prezydent przywrócił porządek w Meksyku po długim dniu wstrząsów politycznych i wojny domowej..
Obregón miał niewielkie wykształcenie formalne. Mimo to poznał potrzeby i pragnienia biednych Meksykanów w swojej pracy jako rolnik i robotnik. W 1912 r. Przewodził grupie ochotników wspierających prezydenta Francisco Madero.
Kiedy Huerta zamordował prezydenta Madero, Obregón dołączył do Venustiano Carranzy przeciwko dyktatorowi.
Obregón nadal wspierał Carranza w walce z wyzwaniami przywódców rebeliantów Pancho Villa i Emiliano Zapaty. Podczas jednej z kampanii przeciwko Villa Obregón stracił prawą rękę. Został zamordowany z rąk José de León Toral 17 lipca 1928 roku w Mexico City.
Jeszcze bez komentarzy