Plik gruźlica węzłów chłonnych To właśnie gruźlica, oprócz zajęcia płuc, atakuje węzły chłonne, głównie szyjne i nadobojczykowe. Jest to jedna z najstarszych chorób na świecie, wywoływana przez dwa gatunki prątków, głównie Mycobacterium tuberculosis oraz w wyjątkowych przypadkach Mycobacterium bovis..
Do zarażenia dochodzi zwykle poprzez kropelki śliny wyrzucane przez zakażonych pacjentów i wdychane przez zdrowych pacjentów. Znane są inne formy przenoszenia prątków gruźlicy, np. Przez skórę lub łożysko, jednak są one niezwykle rzadkie i nie mają znaczenia epidemiologicznego..
Około 33% przypadków gruźlicy dotyczy nie tylko płuc, ale także innych narządów. Te przypadki są znane jako gruźlica pozapłucna..
Indeks artykułów
Infekcja gruźlicza jest zwykle przenoszona drogą powietrzną przez kropelki wydalane podczas kaszlu lub kichania..
Pacjenci z gruźlicą pozapłucną, bez gruźlicy płuc, nie mają zdolności zarażania jakąkolwiek drogą przenoszenia.
Jednak pacjenci z gruźlicą pozapłucną, u których występuje również gruźlica płuc, jeśli mogą być zakażeni powietrzem.
Zajęcie węzłów chłonnych przez prątki gruźlicy występuje głównie u pacjentów z obniżoną odpornością, w tym pacjentów zakażonych wirusem HIV, dzieci, osób starszych, diabetyków, alkoholików, z niewydolnością nerek, pacjentów po przeszczepach oraz pacjentów z nowotworami lub na aktywnej chemioterapii.
Gruźlica węzłowa klinicznie przejawia charakterystyczne objawy gruźlicy płuc (gorączka, pocenie się, utrata masy ciała, złe samopoczucie) oraz dodatkowo objawy limfoadenityczne.
Jednak w niektórych przypadkach objawy pozapłucne mogą być wyrażane w izolacji, co wymaga specyficznych i sprawdzonych metod diagnostycznych w celu wykazania obecności prątków..
Początkową manifestacją jest powoli rozwijająca się adenomegalia, głównie w węzłach szyjnych i nadobojczykowych, zwana „skrofulą”.
Główną cechą tej adenomegalii jest to, że nie jest bolesna i na początku każda z nich jest doskonale odgraniczona, a następnie zaczyna zbiegać się w „masę”, która nadal jest bezbolesna i może czasami powodować przetoki i ropienie..
Metody diagnostyczne gruźlicy opierają się głównie na badaniu mikrobiologicznym wydzieliny oddechowej (plwociny) w celu weryfikacji obecności prątków..
Istnieje również próba tuberkulinowa czyli PPD, czyli oczyszczona białkowa pochodna prątków gruźlicy podawana śródskórnie. Jeśli wystąpi reakcja miejscowa, oznacza to infekcję mykobakteryjną..
PPD to test skórny wykrywający utajoną gruźlicę u osób, które nie otrzymały szczepionki BCG..
W celu wykonania tego testu podaje się dawkę PPD 0,1 cm3 VSC, a po 48 - 72 godzinach dokonuje się odczytu produktu stwardnienia wstrzyknięcia pochodnej podskórnej..
Jeśli stwardnienie jest większe niż 5 mm, jest uważane za dodatnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, takich jak HIV +, pacjenci po przeszczepach i niewydolność nerek.
Jeśli stwardnienie mierzy 10 mm, jest uważane za dodatnie u pacjentów o średnim lub umiarkowanym ryzyku, takich jak osoby przyjmujące leki dożylne, diabetycy lub dzieci poniżej 4 roku życia.
U pacjentów bez ryzyka stwardnienie większe niż 15 mm jest uważane za dodatnie na obecność prątków.
Gruźlicę pozapłucną dzieli się na dwie grupy; gruźlica pozapłucna z objawami bakteriologicznymi i gruźlica pozapłucna bez potwierdzenia bakteriologicznego.
Istnieją cztery kryteria rozpoznania gruźlicy pozapłucnej bez potwierdzenia bakteriologicznego, z których przynajmniej trzy muszą być obecne, aby ją ustalić. Kryteria są następujące:
W celu ustalenia rozpoznania gruźlicy węzłów chłonnych wykonuje się cienką igłę aspiracyjną (FNA) zajętego węzła chłonnego, co pozwala na potwierdzenie diagnostyczne w około 80% przypadków..
W ten sam sposób można wykonać biopsję usuniętego wcześniej węzła chłonnego, gdzie uzyskuje się potwierdzenie bakteriologiczne, identyfikując zmiany ziarniniakowe z widocznymi pałeczkami kwasoopornymi lub bez ich obecności..
Leczenie gruźlicy ma dwa główne cele:
-Upewnij się, że pacjenci nie są potencjalnie zakaźni, a tym samym przerywają transmisję-
-Unikaj chorobowości i śmiertelności oraz lekooporności u już zakażonych pacjentów.
Schemat leczenia gruźlicy węzłów chłonnych zależy od kategorii, w której pacjent się znajduje i składa się z dwóch faz: wstępnej lub bakteriobójczej oraz kontynuacji lub sterylizacji.
Przy ustalaniu kategorii brane są pod uwagę takie czynniki, jak wiek, choroby współistniejące, dostęp do ściśle kontrolowanego leczenia ambulatoryjnego, przyjęcie lub nie na oddział intensywnej opieki medycznej (OIT) oraz to, czy wystąpiła odpowiedź na pierwszy schemat leczenia, czy nie..
Ogólny schemat jest stosowany u pacjentów w wieku powyżej 15 lat i składa się z 4 leków: ryfampicyny, izoniazydu, pirazynamidu i izoniazydu.
Leki te dobrze wchłaniają się po podaniu doustnym, a ich maksymalne stężenie występuje między 2 a 4 godzinami po spożyciu, a ich całkowita eliminacja z żółcią / jelitem następuje w ciągu 24 godzin..
Schemat leczenia zarówno dla dzieci, jak i dorosłych składa się z początkowej lub bakteriobójczej fazy trwającej dwa miesiące, w której cztery leki są podawane codziennie od poniedziałku do piątku lub 3 razy w tygodniu: w poniedziałek, środę i piątek.
W przypadku pacjentów hospitalizowanych na Oddziale Intensywnej Terapii (OIT) leczenie musi odbywać się 7 dni w tygodniu.
Rozłożenie dawek w fazie początkowej jest następujące:
Faza kontynuacji obejmuje podawanie ryfampicyny i izoniazydu raz w tygodniu przez 4 miesiące w następujących dawkach:
W ten sposób realizowany jest pełny 6-miesięczny schemat leczenia, który nie tylko eliminuje patologię, ale także ogranicza ryzyko nawrotu do maksimum.
Jeszcze bez komentarzy