Plik droga Mleczna jest to galaktyka spiralna z poprzeczką, do której należy nasz Układ Słoneczny. Składa się z około 300 miliardów gwiazd w układach gwiezdnych, a także planet, gazu i pyłu kosmicznego..
Z Ziemi możemy zobaczyć jego ułamek jako pasmo białawego światła, które przecina niebo, bardzo widoczne latem na półkuli północnej, w konstelacjach Skorpiona i Strzelca..
Dla starożytnych Greków mleczny wygląd tego świetlistego paska był mlekiem wylewanym z piersi Hery, żony Zeusa, boga światła, nieba i błyskawic. Dlatego nazwali to „Drogą Mleczną” lub drogą mleczną.
Inne starożytne kultury również kojarzyły Drogę Mleczną z drogą. Na Półwyspie Iberyjskim jest znany jako Camino de Santiago, a dla Skandynawów prowadził do Walhalli lub siedziby bogów.
Demokryt, niezwykły myśliciel starożytnej Grecji, zasugerował już, że Droga Mleczna zawiera w sobie tysiące gwiazd. Kiedy Galileusz wycelował w nią swój teleskop, zdał sobie sprawę, że rzeczywiście jest pełen gwiazd.
Z czasem astronomowie, którzy go śledzili, zdali sobie sprawę, że Układ Słoneczny był również częścią tego pasma otaczającego nocne niebo..
Angielscy astronomowie William Herschel (1738-1822), odkrywca Urana, wraz ze swoją siostrą Caroline Herschel (1750-1848) stworzyli rodzaj trójwymiarowej mapy rozkładu gwiazd w galaktyce.
Doszli do wniosku, że są ułożone w kształt nieregularnego dysku, ze Słońcem pośrodku, chociaż nie potrafili określić ich prawdziwego rozmiaru..
Dopiero na początku XX wieku astronomowie zdali sobie sprawę, że Układ Słoneczny jest tylko niewielką częścią znacznie większej grupy: galaktyką. A później, że wszechświat zawierał ich miliardy.
Indeks artykułów
Droga Mleczna to bardzo rozległa struktura. Aby ustalić odległości na tym poziomie, wymagane są inne jednostki miary. Dlatego w literaturze używa się:
-Rok świetlny, czyli odległość, jaką światło pokonuje w próżni w ciągu jednego roku. Prędkość światła jest stała iw próżni wynosi 300 000 km / s. Nic we wszechświecie nie porusza się szybciej.
-Plik parsek, w skrócie pc, odpowiada 3,2616 lat świetlnych, podczas gdy kiloparsek to 1000 parseków lub 3261,6 lat świetlnych.
Droga Mleczna ma kształt spirali z poprzeczką o średnicy około 60 000 pc. Trudno jest określić precyzyjne granice, ponieważ krawędzie nie są wyraźnie określone, ponieważ galaktyka ma halo gwiazd i materii międzygwiazdowej.
Centrum galaktyki znajduje się w kierunku gwiazdozbioru Strzelca, jak zauważył astronom Harlow Shapley na początku XX wieku, który jako pierwszy oszacował rozmiar dysku galaktycznego..
Z kolei Układ Słoneczny znajduje się w jednym z tych ramion spiralnych: ramieniu Oriona, na obrzeżach galaktyki. Pył międzygwiazdowy uniemożliwia nam dostrzeżenie centrum, jednak w częstotliwościach radiowych i podczerwonych jest to możliwe.
Dzięki nim wiadomo, że tamtejsze gwiazdy obracają się z dużą prędkością wokół supermasywnej czarnej dziury, odpowiadającej około 3,7 milionom mas Słońca..
Jeśli chodzi o pochodzenie Drogi Mlecznej, kosmolodzy uważają, że jest ona prawie tak stara jak Wielki Wybuch, eksplozja, która dała początek całemu wszechświatowi..
Pierwsze gwiazdy, które utworzyły galaktyki, musiały powstać około 100 milionów lat później. Dlatego kosmolodzy szacują jej wiek na 13,6 miliarda lat (Wielki Wybuch miał miejsce 13,8 miliarda lat temu).
Aby ustalić wiek Drogi Mlecznej, astronomowie szukają najstarszych gwiazd.
Wiek gwiazd jest znany dzięki ich świetle, które dostarcza informacji o ich temperaturze i elementach, które ją tworzą..
Gwiazdy mają w sobie reaktor jądrowy, który potrzebuje zapasu materiału do działania. Materiał ten jest początkowo wodorem, najlżejszym ze wszystkich pierwiastków, który łączy się w hel. Gwiazda z dużą ilością wodoru jest młoda, a ta uboga w ten pierwiastek jest stara.
Analizując światło gwiazdy technikami spektroskopowymi, można poznać ilość wodoru, jaki posiada, ponieważ każdy pierwiastek pochłania pewne długości fal światła i emituje inne..
Pochłaniane długości fal odbijają się w widmie w postaci ciemnych linii o charakterystycznym układzie. Wskazuje to na obfitość danego pierwiastka iw ten sposób można stwierdzić, czy gwiazda ma dużo wodoru i z grubsza oszacować jej wiek.
Dlatego wiek Drogi Mlecznej to wiek jej najstarszych gwiazd plus wiek ich poprzedników, jeśli w ogóle. A gdyby tak było, musiały zawierać tylko wodór, hel i lit, najlżejsze pierwiastki.
Wiadomo, że najstarsze gwiazdy Drogi Mlecznej mają co najmniej 13,5 miliarda lat, ale w ich wnętrzu znajdują się ciężkie pierwiastki, które nie były w stanie same się stopić..
Oznacza to, że musieli je nabyć od poprzednich gwiazd, gwiazd pierwszej generacji, których życie było bardzo krótkie z powodu ich dużej masy i eksplodowało jako supernowe..
Dodając te epoki, kosmolodzy szacują, że Droga Mleczna powstała 13,6 miliarda lat temu..
Spirala Drogi Mlecznej ma trzy dobrze zdefiniowane regiony, które obracają się z różnymi prędkościami (im bliżej środka, tym szybszy obrót):
-Dysk, obszar obfitujący w gaz i pył, który mierzy około 40000 pc długości i 2000 pc grubości: znajduje się tam większość gwiazd w galaktyce, większość z nich to bardzo gorące i niedawno uformowane niebieskie gwiazdy.
-Żarówka, jest to kuliste zgrubienie wokół środka, powyżej i poniżej dysku, o promieniu około 6000 pc. Ten region, w przeciwieństwie do dysku, jest ubogi w pył i gaz, z populacją starożytnych gwiazd..
-Aureola, ogromna, słaba kula, która otacza galaktykę i której środek pokrywa się ze środkiem dysku. Gwiazdy tutaj są zgrupowane w gromady kuliste i podobnie jak w przypadku żarówki, jest tu mało materiału międzygwiazdowego, więc populacja gwiazd jest również w większości starożytna..
Droga Mleczna ma kształt spirali z poprzeczką. Astronomowie wciąż nie wiedzą, dlaczego materia galaktyki jest tak ułożona. Nie wszystkie galaktyki spiralne mają słupek, a wiele z nich nie jest nawet spiralami, ale raczej eliptycznymi..
Jedna z teorii głosi, że zmiany gęstości materii mogą rozprzestrzeniać się w przestrzeni, podobnie jak zmarszczki w stawie, gdy rzucany jest kamień. Jest to tak zwana teoria fal gęstości, ale nie jedyna, która została zaproponowana w celu wyjaśnienia obecności ramion spiralnych..
Istnieje kilka mniejszych galaktyk, które towarzyszą Drodze Mlecznej, z których najbardziej znane to Obłoki Magellana.
Niedawno odkryto galaktykę karłowatą Strzelca i jeszcze jedną, co do której naukowcy wciąż nie mogą się zgodzić, czy jest to galaktyka satelitarna sama w sobie, czy też część Drogi Mlecznej: galaktyka karłowata Wielkiego Psa..
Mogą nawet istnieć inne galaktyki satelitarne Drogi Mlecznej, których nie można zobaczyć z naszej lokalizacji, na jednym z ramion spiralnych. Przyciąga ich potężna grawitacja Drogi Mlecznej iz pewnością za miliony lat staną się jej częścią.
Dzięki teleskopom na podczerwień astronomowie byli w stanie śledzić ruch gwiazd w pobliżu centrum galaktyki.
Istnieje intensywne źródło promieniowania rentgenowskiego znane jako Sgr A (Saggitarius A), które uważa się za supermasywną czarną dziurę, którą wszystkie galaktyki, w tym nasza, mają w centrum.
Szacuje się, że czarna dziura Saggitarius ma około 4 milionów mas Słońca. Emanuje z niej blask, produkt materii międzygwiazdowej, która nieustannie do niej drenuje. Czasami gwałtowna poświata wskazuje, że do środka wpadła gwiazda..
Wspaniałość Drogi Mlecznej zawdzięczamy zamieszkującym ją gwiazdom: od 200 do 400 milionów. Nasze Słońce to przeciętna gwiazda w połowie swojego życia, znajdująca się w ramieniu Oriona, 7900 pc od tętniącego życiem centrum galaktyki.
Istnieje wiele rodzajów gwiazd, sklasyfikowanych według ich masy i temperatury. Są również klasyfikowane według zawartości lekkich pierwiastków, wodoru i helu lub cięższych pierwiastków, które astronomowie ogólnie nazywają metalami..
Te ostatnie to młodsze gwiazdy, zwane populacją I, podczas gdy te pierwsze są starsze i znane jako populacja II..
W galaktykach, takich jak Droga Mleczna, znajdują się gwiazdy z obu populacji. W ramionach spiralnych i dysku galaktycznym przeważają te z populacji II, podczas gdy w halo i bańce populacji I.
Jeszcze do niedawna jedynym układem gwiazdowym ze znanymi planetami był Układ Słoneczny. W nim są dwa rodzaje planet; skaliste, takie jak Ziemia i giganty, takie jak Jowisz.
Począwszy od lat 90-tych XX wieku, planety odkrywano w innych układach gwiezdnych: planetach pozasłonecznych lub egzoplanetach..
Do tej pory odkryto ponad 3000, a ich liczba się nie kończy. Zdecydowana większość to planety typu jowiszowego, czyli gazowe giganty, ale znaleziono niektóre skaliste, takie jak Ziemia..
Przestrzeń między gwiazdami jest wypełniona międzygwiazdowym gazem i pyłem. Kiedy obserwuje się Drogę Mleczną z Ziemi, widoczne są linie i ciemniejsze obszary, w których obfituje gaz i pył. Składa się głównie z lekkich pierwiastków: wodoru i helu, ze śladami cięższych pierwiastków.
Materia międzygwiazdowa odgrywa fundamentalną rolę w galaktyce i we wszechświecie, ponieważ jest surowcem dla gwiazd i układów planetarnych..
Jeszcze bez komentarzy