Wenus z Willendorfu Jest to figura sztuki, która ma ponad 25 000 lat. Jest to jeden z wielu istniejących elementów Wenus, ale ma to szczególne znaczenie, ponieważ jest uważany za najstarszy ze wszystkich.
Jest ceniony jako kawałek wielkiego piękna. Można w nim zobaczyć osobę otyłą, kobietę i nagą. Jego odkrycie nastąpiło na początku XX wieku w Austrii, w trakcie wykopalisk archeologicznych.
Dziś fragment Wenus znajduje się w muzeum w Wiedniu. W 2008 roku obchodzono 100. rocznicę jego odkrycia w okolicach Dunaju i dlatego wybito znaczek pocztowy z wizerunkiem tej statuetki..
Przyczyny jego powstania nie są znane, ale z podobnych prac (na Wenus jest około 150 postaci) wiadomo, że była to statuetka związana z płodnością.
Indeks artykułów
Figurę Wenus z Willendorfu odnaleziono w 1908 r. Stało się to podczas wykonywania misji archeologicznej pod dowództwem Josefa Szombathy'ego (pochodzenia austriackiego), Niemca Hugo Obermaiera oraz Austriaka Josefa Bayera. Chociaż odkrycie jest przyznawane Szombathy.
Miejsce wykopalisk znajduje się w pobliżu miasta Willendorf, na południe od Wiednia. Jest to obszar podzielony na siedem różnych sekcji.
Początkowo datowanie małej rzeźby liczyło około 10 000 lat, ale jak zobaczymy poniżej, datowanie to zostało rozszerzone o późniejsze badania..
W innych częściach świata pojawiło się więcej rzeźb, które na przestrzeni lat były kojarzone z Wenus. Stanowiska we Francji, Austrii, Czechach i we Włoszech to tylko niektóre z miejsc, w których miały miejsce te znaleziska archeologiczne.
Dlaczego wszystkie liczby są związane z Wenus? Chociaż istnieją cechy, które je odróżniają, wszystkie mają pewne cechy wspólne. Wszystkie figury przedstawiają kobietę w ciąży i przypominają osobę otyłą.
Ponadto niektóre cechy kobiece są dobrze zdefiniowane. Na przykład biust jest zwykle duży. Ponadto góra Wenus jest bardzo zaznaczona. Kończyny górne są zwykle małe, a stopy mają spiczasty kształt. Te postacie też nie mają twarzy..
Historycy dokonali wielu analiz dotyczących znaczenia tych liczb. Najbardziej akceptowanym i powtarzanym przez wszystkich jest to, że mówią o płodności i obfitości rzeczy.
Aby ustalić, jaki był rok powstania Wenus z Willendorfu, badania opierają się na analizie materiału, z którego została wykonana statuetka. Został wyrzeźbiony z kawałka wapienia.
Jedyną datą, która jest znana z całą pewnością, jest odkrycie Wenus z Willendorfu, które nastąpiło w 1908 roku. Mówiono wtedy o utworze powstałym 10 000 lat wcześniej. Następnie, w latach 70. XX wieku, jego wiek oszacowano na 20 000 lat. Wreszcie w latach 90. wzrosła do ponad 25 000 lat ze względu na pozostałości skalne znalezione na tej figurze.
To ostatnie oszacowanie jest podobne do oszacowania wykonanego na podstawie innych podobnych postaci znalezionych w innych stanowiskach archeologicznych na kontynencie europejskim..
Z tego datowania można odczytać, że postać kobiety była bardzo istotna w całej epoce górnego paleolitu..
To datowanie stawia Wenus z Willendorfu jako najstarszą postać odnoszącą się do tej bogini, nadając jej szczególne znaczenie. W każdym razie nie możemy zapominać, że istnieją inne równie lub bardziej znane rzeźby, takie jak Wenus z Milo.
Wiadomo, że w okresie paleolitu (który dzieli się na dolny, środkowy i górny) pismo nie istniało. Jest to jeden z powodów, dla których nie ma zapisów, które mówią o tych liczbach.
Najprawdopodobniej ci, którzy stworzyli tę figurę tysiące lat temu, nie nazwali jej Wenus. Termin ten został mu przypisany przez boginię rzymskiej mitologii, która kojarzy się z pięknem i płodnością. Z kolei określenie Willendorf ma związek z obszarem, w którym znaleziono statuetkę.
Te kobiece postacie zostały nazwane Wenus przez Paula Huraulta, francuskiego archeologa, który znalazł jedną z tych rzeźb w połowie XIX wieku. Hurault nazwał swoją postać Wenus zuchwałą. Nazwa była kpiną z Wenus, które powstały w okresie klasycznym..
Wenus z Willendorfu to postać, która ma ludzki kształt, a konkretnie postać kobiety. Przedstawia otyłą kobietę z wyraźnym brzuchem i dużym biustem.
Pod względem wymiarów posąg ten jest bardzo mały. Ma nieco ponad 11 centymetrów wysokości, prawie 6 szerokości i 4,5 centymetra głębokości.
Ta figurka została stworzona z jednego kawałka wapienia, który później został zabarwiony na ochrę..
Ramiona tego przedstawienia Wenus są ledwo zauważalne. Wspiera się na piersiach figury. Twarz nie ma żadnych rysów, ponieważ głowa jest pokryta jakąś fryzurą.
Pępek jest dobrze zdefiniowany, podobnie jak łono. Nogi zachowują pulchny wygląd reszty sylwetki. Kolana są złączone i nie ma stóp, chociaż nie udało się ustalić, czy to dlatego, że zginęły przez lata, czy też statuetka sięga do kostek.
Ta Wenus została wyrzeźbiona przy użyciu pojedynczego wapienia, szczególnie typu oolitycznego. Oznacza to, że jest to skała złożona z bardzo małych kulek nasyconych węglanem wapnia. Były to bardzo powszechne związki występujące w oceanach w czasach starożytnych.
W Austrii odkryto kilka obszarów, na których można znaleźć wapień. Ale nigdzie nie ma takich samych oolitycznych właściwości jak Wenus z Willendorfu.
Przez lata jednym z celów badaczy było odkrycie miejsca pochodzenia kamienia, z którego została wykonana Wenus z Willendorfu. W ten sposób możesz dowiedzieć się trochę więcej o dziele sztuki.
Misja ta zabrała uczonych na Morawy w Czechach. Na tym obszarze można znaleźć kilka stanowisk wapienia oolitycznego. Wykluczono stanowiska na północy w Sternbergu i na południu w Pálavie. Skład wapienia na tych terenach był mało użyteczny.
Zamiast tego w Brnie naukowcy odkryli podobieństwa między wapieniem, który tam był, a wapieniem używanym do rzeźbienia Wenus z Willendorfu. Wartości czystości są podobne, podobnie jak wielkość obecnych oolitów.
Te przesłanki doprowadziły do przypuszczenia, że materiał do stworzenia statuetki, która później pojawiła się w Austrii, narodził się na tym terenie..
Odkrycie takie jak ta Wenus jest uważane za bardzo wartościowe dla zrozumienia sposobu odszyfrowania stylu życia i wierzeń dawnych cywilizacji, zwłaszcza w czasach, gdy informacje są minimalne..
Chociaż od lat kojarzona jest z Wenus i płodnością i jest to niewątpliwie najczęściej powtarzana i akceptowana hipoteza, niektórzy eksperci nie są pewni jej znaczenia ani celu, jakim służyła, kiedy została stworzona. Brak danych uczynił Wenus z Willendorfu jedną z najbardziej zagadkowych wszechczasów.
Jedna z hipotez mówi, że to dzieło artystyczne jest amuletem lub przedmiotem, który można złożyć na ołtarzach jako obietnicę. Pomysł, że był czczony w poszukiwaniu płodności, został utrzymany.
Niewielki rozmiar Wenus z Willendorfu (11 centymetrów wysokości) doprowadził historyków do przekonania, że figura została stworzona z myślą o łatwym transporcie z miasta do miasta. To potwierdzałoby teorię, że został stworzony jako amulet.
Istnieje również możliwość, że utwór ze względu na swoją dużą bryłę nawiązywał do osób o ważnym poziomie społecznym. W tym sensie byłaby to liczba reprezentująca dobrobyt. Chociaż są tacy, którzy skojarzyli Wenus z Willendorfu z Matką Ziemią.
W starożytności jedną z najpowszechniejszych rzeczy było oddawanie czci pięknu. Jest to również jedno ze znaczeń, z którym Wenus z Willendorfu jest najbardziej kojarzona. Chociaż nie ma to nic wspólnego z klasyczną wizją piękna, w której dyskutowano o proporcjach.
Wenus z Willendorfu, pokazując otyłą kobietę i bez jakiejkolwiek proporcji między częściami jej ciała, pokazuje inny styl. Ma to więcej wspólnego z ideami mieszkańców górnego paleolitu, w których piękno ma wiele wspólnego ze znaczeniem, jakie przywiązuje się do kobiet, a zwłaszcza matek..
Jeszcze bez komentarzy