Słowo verbigracia Pochodzi z łaciny i oznacza „na przykład”, chociaż jest również używany do cytowania wydarzenia lub tekstu wskazującego na pewność trafienia. Jego użycie nie jest zbyt powszechne w mowie codziennej, ani nie jest często używane w notatkach dziennikarskich, ale jest bardziej prawdopodobne, że znajdziemy go w tekstach literackich lub akademickich. Dlatego możemy powiedzieć, że jest to termin kulturalny, ale też wszechstronny. Zobaczmy.
Podczas konsultacji z Królewską Akademią Hiszpańską stwierdziliśmy, że definiuje ona na przykład przysłówek i oznacza „przykład”, którego użycie jest formalne; Jednak są też sytuacje, w których jest używany jako rzeczownik rodzaju męskiego, co zobaczymy później..
Słowo to pochodzi od łacińskiego „verbi gratia”, składającego się z „verbi”, które pochodzi od rzeczownika nijakiego „verbum” i oznacza „słowo”. Ze swej strony przyimek „gratia” można rozumieć jako „łaska”. Tak więc tłumaczenie tekstowe byłoby „z łaski słowa”, które zostało poddane hiszpańskiej hiszpańsku do jednego słowa: na przykład.
Po raz pierwszy trafił do słownika zwyczajowego RAE w XVIII wieku, a dokładniej w roku 1780. Od tego czasu można go znaleźć w tekstach naukowych, prawniczych lub medycznych, nawet w łacinie, co jest również akceptowane. do twojego użytku. Ponadto w nich zwykle jest cytowany również w sposób skrócony (np. Lub też np..
Indeks artykułów
Główne znaczenia to „na przykład”, „przykład” lub „jako taki”. Można go znaleźć w książkach politycznych:
Jakie są mroczne pomysły? Są to te, w których wyobrażamy sobie ideę w taki sposób, że w miejscu, w którym jest ona nam przedstawiana, nie możemy jej poznać ani odróżnić od innych, na przykład idea jakiejkolwiek masy ”.
Jest to również widoczne w tekstach prawa rzymskiego i jasne później:
„Teoria dynamicznych obciążeń dowodowych nie może być stosowana w charakterze generalnym i bezkrytycznym (jest rezydualna), ponieważ stanowi wyjątkowy zbiór norm prawnych określających rozkład obciążenia probandi (np. Art. 377 kpc. ) ”.
Można też wprost wskazać, że „XX wiek w Ameryce Łacińskiej upłynął pod znakiem krwawych dyktatur wojskowych, m.in. Argentyny, Brazylii, Paragwaju czy Chile”.
Kiedy używamy go jako rzeczownika, robimy to odwołując się do tego słowa, tak jak w przypadku tego artykułu, który czytasz, chociaż możemy również zwrócić uwagę, że:
„Nauczyciel języka nie użył jasnych słów”. W tym przypadku odnosimy się do tego słowa w rodzaju męskim i można go również używać w liczbie mnogiej.
Tymczasem, gdy używamy skróconej formy terminu, możemy to zrobić za pomocą wzmianek „np.” lub „np.”. W takim przypadku zawsze dodaje się kropkę na końcu każdej litery, aby wskazać, że należy ona do innego słowa niż to, które następuje po niej..
Jego użycie jest takie samo, jak w przypadku skracania „przykładu” przez „np.”. Następnie możemy wskazać, że „najważniejsi włoscy artyści muzyczni ostatnich lat pojawili się w latach 90. Na przykład: Eros Ramazzotti, Laura Pausini czy Andre Bocelli”.
Wreszcie w języku angielskim możemy znaleźć odpowiednik werbigracii, który brzmi bardzo podobnie do pierwotnego terminu łacińskiego, a którym jest „exempli gratia”.
Słowo verbigracia nie zawiera słów, które bezpośrednio oznaczają coś przeciwnego, ponieważ chociaż w niektórych przypadkach jest rzeczownikiem, nie wskazuje na żadną jego jakość..
Bibliografia
Jeszcze bez komentarzy