Plik verboids są bezosobowymi formami czasowników. Nie odpowiadają bezpośrednio na temat, ale wymagają dodatków i / lub przyimków, aby mogły zostać użyte. Czasownik jest elementem gramatycznym, który uzupełnia i uzasadnia czasowniki posiłkowe, gdy są one sprzężone w celu utworzenia zdań.
Verboidy (z wyjątkiem imiesłowu, które zostaną omówione później) są całkowicie pozbawione typowych cech, które posiadają powszechne formy czasowników. Wśród tych funkcji są: te, które uwzględniają liczbę, płeć, tryb i czas.
Etymologiczne pochodzenie słowa „verboid” prowadzi nas do lepszego zrozumienia powodu jego nazwy. Z kolei słowo „czasownik”, które jest leksemem lub rdzeniem, pochodzi z łaciny verbum co oznacza „słowo” - chociaż inne znaczenia można znaleźć w starożytnych językach -. Przyrostek „oide” pochodzi z języka greckiego eides co oznacza „wygląd”.
Zatem „czasownik” - mówiąc etymologicznie - można rozumieć jako coś, co przypomina czasownik, ale nie spełnia swoich rzeczywistych funkcji..
Indeks artykułów
- Mają tę cechę, że są w stanie pełnić funkcję jądra w orzeczeniu zdania, mimo że formalnie nie są czasownikiem. Na przykład w zdaniu „Idź do brzegu, aż zmieni się kształt rzeczy”, czasownik „spacer” jest rdzeniem orzeczenia, ale czasownik „zmiana” (bezokolicznik) jest również rdzeniem drugiego orzeczenia
- Oprócz możliwości pełnienia funkcji jądra w zdaniu, potrafią pełnić także w peryfrazie werbalnej. Peryfraza werbalna nazywana jest kompozycją dwóch form czasownika: jednej, która spełnia rolę pomocniczą, czyli tej, która jest faktycznie sprzężona, oraz czasownika, który pozostaje niezmieniony.
Wyraźnym przykładem jest zaprzeszłość, tak badana przez Andrésa Bello. W zdaniu „zjadł” mamy czasownik „mieć” jako sprzężony czasownik pomocniczy i imiesłów „zjadł” jako uzupełnienie czasownika w celu uzupełnienia znaczenia zdania.
- Nie mają gramemów z konotacją liczby osoby (z wyjątkiem imiesłowu w funkcji przymiotnika, w zależności od rzeczownika, który ma modyfikować). To znaczy: nie odpowiadają na liczbę pojedynczą lub mnogą; Nie możemy powiedzieć: „jedliśmy”, „chodzilibyśmy” lub „oni szli”.
- Posiadają leksem, a także pochodny morfem; to znaczy: pierwiastek i przyrostek, który przypisuje im jakość bezokoliczników („ar”, „er” i „ir”), imiesłowów („ado”, „ada”, „gone” i „ida”) i / lub gerunds („ando”, „endo”).
- Nie mają gramów z konotacją trybu czasu; to znaczy: same w sobie nie mają konotacji koniugacji w przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości. Odpowiada pomocniczy, do którego uzupełniają, oznacza czas, w którym modlitwa jest rozwijana.
Bezokolicznik jest uważany za pochodną czasownika. W przypadku zdań pełni rolę rzeczownika.
Bezokolicznik można szybko zidentyfikować dzięki jego trzem możliwym końcówkom: „ar”, od pierwszych czasowników koniugacji; „Er”, z drugiej koniugacji; i „ir”, odpowiednio od trzeciej koniugacji (śpiewaj, biegaj, śmiej się, żeby wymienić tylko kilka).
Końcówki „ar”, „er” i „ir” nazywane są „prostymi” formami bezokolicznika. Bezokolicznik można również przedstawić w postaci złożonej; to znaczy: kiedy służy jako pomocniczy (oczywiście niezmienny).
Dzieje się tak z czasownikiem „haber” razem z innym czasownikiem w imiesłowu (kończącym się na „ado” lub „ido”). Na przykład: „zjadłem”, „szedłem”, „wyszedłem”.
Ze względu na jego jakość jako rzeczownika normalne jest, że bezokolicznik przyjmuje role dopełnienia bezpośredniego (przykład: „chcą to zobaczyć”; w tym przypadku „zobaczyć to” jest bezpośrednim dopełnieniem wyrażenia „chcą”) lub temat (przykład: „kochać jest bolesne”). Istnieją również przypadki, w których zezwala na przyimki (przykład: „bieganie jest dobre).
Gdy bezokolicznikowi towarzyszą przyimki, może on spełniać wiele funkcji gramatycznych.
Powinno być jasne, że chociaż czasowniki bezokolicznikowe mogą wyraźnie zachowywać się jak rzeczowniki, nie mogą im towarzyszyć wyłączne uzupełnienia czasownika (rozumiem: liczba, rodzaj, czas, tryb).
Istnieją przypadki niektórych bezokoliczników, które zostały „znormalizowane” w języku hiszpańskim i otrzymały cechy „rodzaju męskiego”, takie jak „zachód słońca”, „świt”, „obowiązek”.
- Bezokolicznik podmiotu: "Jeść winogrona regularnie pomagają utrzymać ciśnienie krwi na dobrym poziomie ”.
- Bezokolicznik dopełnienie bezpośrednie: „Nie chcesz iść Na zajęcia ".
- Bezokolicznik modyfikator nazwy: „Mam wrażenie być dobrze ".
- Bezokolicznik modyfikator przymiotnika: „To są trudne miasta relacja na żywo".
W zależności od umieszczonego przyimka bezokolicznik nabiera różnych konotacji. Na przykład: „por” ma wartość przyczynową, „a” ma wartość rozkazującą, „de” ma wartość warunkującą, „al” jest między innymi tymczasowe..
"Widocznie wszystko w porządku".
"Chcesz nabyć nowy dom".
Należy pamiętać, że ta kompozycja nawiązuje do wcześniej.
"Wierzyłem po rozmowie wyraźnie z nią ".
Odczasownikiem jest czasownik o charakterze przysłówkowym. Aby go utworzyć, używa się rdzenia czasownika oraz końcówek „ando” (dla pierwszego zakończenia czasownika „ar”) lub „endo” (dla drugiego i trzeciego zakończenia czasownika „er” i „ir”), odpowiednio..
Odmiana gerundialna ma tę szczególną cechę, że skonstruowana w przeszłości lub obecnie daje poczucie „ciągłości”, ponieważ działanie, które generuje, nigdy się nie kończy, zawsze „jest”. Na przykład: „idzie”.
Wśród głównych zastosowań rzeczownika odczasownikowego należy towarzyszyć czasownik „estar” w odniesieniu do czynności wykonywanej jednocześnie z inną, a także czasowniki określające czynności w celu osiągnięcia trybu nadawania.
"Jej idzie Y oglądanie telefon komórkowy".
"Jej uczyć się śpiewu łatwiej zapamiętywać ”.
Imiesłów to czasownik, który służy jako przymiotnik. Ma swój początek w sposobie koniugacji imiesłowu przeszłego łacińskiego. W języku hiszpańskim imiesłów jest zawsze przedstawiany jako głos bierny w czasie przeszłym i jest używany jako uzupełnienie w celu osiągnięcia doskonałych form koniugacji..
Imiesłów czasownika, mówiąc syntaktycznie, ma również pewne właściwości przymiotników, więc może zmieniać rzeczowniki, z którymi są powiązane w zdaniach.
W przeciwieństwie do czasowników bezokolicznikowych i odczasownikowych, czasownik imiesłowy rozwinął gramatyczne przypadłości rodzaju i liczby, to znaczy: rodzaj męski i żeński, liczba mnoga i liczba pojedyncza.
Jakość rodzaju i liczby imiesłów odmierzających przejawia się zgodnie z rzeczownikiem, który ma zmienić, tak jak robiłby to każdy inny przymiotnik. Niektóre powszechne formy czasowników imiesłów to między innymi: „śpiewane”, „śpiewane”, „czuł”, „czułem”, „kochany”, „kochany”, „przeżywany”, „przeżywany”..
Czasowniki imiesłów są łatwe do rozpoznania, ponieważ ich rdzeniom towarzyszą odpowiednio morfemy „ad” (dla pierwszego czasownika kończącego się „ar”) i „id” (dla drugiego i trzeciego zakończenia czasownika, „er” i „ir”)..
Obu przypadkom towarzyszą również morfemy „o” i „a”, oznaczające płeć męską i żeńską.
„The rozpadający się dom zasmuciło mnie to ".
"Ciężarówka był zrujnowany".
Pełna znajomość czasowników pozwala na szeroką znajomość języka, zwiększając możliwości komunikacyjne tych, którzy je uczą.
Imiesłów czasownika, jak wspomniano powyżej, jest wyjątkiem od reguły pod kilkoma względami w odniesieniu do bezokolicznika i odczasownika. Imiesłów jest najbardziej wszechstronnym z trzech badanych typów czasowników.
Verboidy są zasobami językowymi, które wymagają dokładnego przestudiowania w celu ich prawidłowego zastosowania. Wymagają czasu i poświęcenia i nie należy ich lekceważyć, jeśli chcesz w pełni opanować język hiszpański.
Jeszcze bez komentarzy