Wladimir Köppen był rosyjskim naukowcem niemieckiego pochodzenia, urodzonym w Sankt Petersburgu w 1846 roku. W swoim życiu interesował się wieloma przedmiotami, w tym meteorologią, klimatologią, botaniką i paleogeografią..
Jego najważniejszym wkładem było stworzenie systemu klasyfikacji klimatycznej, który z pewnymi wariacjami jest używany do dziś. Köppen podzielił klimat Ziemi według aspektów, takich jak temperatura lub ilość opadów, które wystąpiły na każdym obszarze.
Zainteresowanie klimatem Köppena rozwinęło się w okresie jego dzieciństwa i młodości, kiedy przebywał na Krymie. Tam poświęcił część swojego czasu na badanie roślin i porównanie istniejących odmian z tymi, które występują w lasach swojego miejsca pochodzenia. To skłoniło go do przeanalizowania roli klimatu w geografii i życiu naturalnym..
Pierwsze prace tego naukowca powstały w dziedzinie meteorologii, najpierw w Rosji, a później w Niemczech. Ostatnie lata spędził w Austrii, gdzie współpracował z klimatologiem Rudolfem Geigerem przy pisaniu pięciu tomów Podręcznik klimatologii, jedna z najważniejszych prac na ten temat.
Indeks artykułów
Wladimir Petróvich Köppen urodził się 8 października 1846 roku w Sankt Petersburgu (Rosja), w rodzinie Niemców.
Powołanie rodzinne Köppena miało wyraźne korzenie rodzinne. Jego dziadek był jednym z niemieckich lekarzy, którzy osiedlili się w Rosji na zaproszenie cesarzowej Katarzyny II, która chciała poprawić stan sanitarny swojego kraju. Później został osobistym lekarzem cara..
Z drugiej strony jego ojciec, Peter von Köppen, pracował jako historyk i geograf w Akademii Petersburskiej. Jego wielkie dzieło zostało nagrodzone przez cara Aleksandra II posiadłością na wybrzeżu Krymu.
To właśnie na tym półwyspie, nad Morzem Czarnym, młody Köppen spędził dużą część swojego dzieciństwa i dorastania. Przyszły klimatolog szybko wykazał duże zainteresowanie botaniką okolicy, a także klimatem i jego wpływem na florę.
Drugi etap studiów Köppen odbył jeszcze na Krymie, w mieście Symferopol. Po ukończeniu przeniósł się do Sankt Petersburga, aby studiować botanikę na uniwersytecie w tym mieście..
W trakcie studiów Köppen często podróżował na Krym i zauważył zmiany roślinności i klimatu, jakie zaszły na ponad 2000 kilometrów dzielących oba miejsca..
Pod koniec studiów w Sankt Petersburgu młody człowiek wstąpił na Uniwersytet w Heidelbergu (Niemcy). W tym ośrodku edukacyjnym w 1870 r. Obronił pracę doktorską, która dotyczyła relacji między rozwojem a roślinnością..
Wojna francusko-pruska (1870-1871) oznaczała krótką przerwę w karierze Köppena, który podczas konfliktu służył w korpusie pogotowia ratunkowego. Później wrócił do Sankt Petersburga i objął stanowisko asystenta w Centralnym Obserwatorium Fizyki.
W 1874 r. Wrócił do Niemiec, a konkretnie do Hamburga. Tam kierował działem telegrafii atmosferycznej Niemieckiego Obserwatorium Marynarki Wojennej, który między innymi musiał monitorować powstawanie burz i warunki meteorologiczne, które mogły mieć wpływ na nawigację..
W tym samym zadaniu Köppen opracował w 1884 r. Badanie, które na podstawie średniej miesięcznej temperatury podzieliło planetę na pasma klimatyczne.
Sześć lat później stworzył swój matematyczny system klasyfikacji klimatów, dla którego wziął pod uwagę ilość opadów na każdym obszarze oraz temperaturę.
W 1919 roku Köppen opuścił swoje stanowisko w Obserwatorium w Hamburgu. Jego kolejnym celem był Graz w Austrii, gdzie mieszkał do śmierci..
W 1930 r. Współpracował z klimatologiem Rudolfem Geigerem przy wydaniu Podręcznik klimatologii, wielkie dzieło pięciu tomów. Jednak Köppen mógł zobaczyć opublikowane tylko trzy z tych tomów, ponieważ zmarł 22 czerwca 1940 roku.
Po jego śmierci Geiger kontynuował prace nad systemem klasyfikacji klimatu i dokonał kilku modyfikacji.
Prace Köppena zostały docenione przez różne instytucje akademickie, które zaprosiły go do członkostwa. W ten sposób w 1922 roku wstąpił do Pruskiej Akademii Nauk.
Później, w 1925 r., Zrobił to samo w Akademii Nauk w Getyndze. Ostatecznie w 1936 roku stał się częścią Niemieckiej Akademii Nauk Przyrodniczych Leopoldina.
Analizując działalność naukową Köppena, zwykle wspomina się tylko o jego pracach, które doprowadziły do stworzenia światowej klasyfikacji klimatycznej. Jednak faktycznie wykazywał zainteresowanie wieloma tematami i przez całe życie opublikował ponad 500 artykułów..
Między innymi Köppen wniósł bardzo ważny wkład w ewolucję niemieckiej meteorologii morskiej. Podobnie w swoich artykułach wytrwale zajmował się takimi kwestiami, jak bezpieczeństwo transportu morskiego w odniesieniu do meteorologii czy warunków klimatycznych kontynentów i mórz..
Przed przystąpieniem do opracowywania swojej klasyfikacji naukowiec użył balonów atmosferycznych do badania górnych warstw atmosfery i klimatu.
Pierwsza wersja jego mapy stref klimatycznych została przedstawiona w 1884 roku i obejmowała temperatury sezonowe. Następnym krokiem, już w 1900 roku, było włączenie innych czynników w celu ulepszenia klasyfikacji.
Inna wersja, wówczas uznana za ostateczną, została opublikowana w 1918 r. Jednak Köppen kontynuował wprowadzanie modyfikacji, aż do uzyskania nowej mapy w 1936 r..
Zainteresowanie botaniką Köppena spowodowało, że jego pierwsze obserwacje dotyczące klimatu dotyczyły relacji między nim a roślinnością. Następnie wykorzystał parametry, takie jak temperatura oraz ilość rocznych i miesięcznych opadów, aby opracować mapę..
Rezultatem był klimatyczny podział świata, który obejmował pięć głównych grup: klimat tropikalny, umiarkowany, kontynentalny i polarny..
Każdy z nich został zidentyfikowany wielką literą, od A (klimaty tropikalne deszczowe) do E (klimaty polarne ze śniegiem). Z kolei grupy te podzielono na inne podgrupy, również reprezentowane literą.
Innym zainteresowaniem naukowym Köppena była paleoklimatologia, dziedzina nauki zajmująca się badaniem warunków klimatycznych planety na przestrzeni dziejów..
W ramach tej dyscypliny Köppen we współpracy z Alfredem Wegenerem, znanym niemieckim naukowcem, który był również jego zięciem, opublikował pracę Klimaty geologicznej przeszłości. Książka ta miała fundamentalne znaczenie dla nadania spójności teorii epok lodowcowych ujawnionej przez Milutina Milankovicia.
Władimir Köppen nie tylko poświęcił swoje życie nauce, ale także brał udział w wielu inicjatywach mających na celu rozwiązywanie problemów społecznych.
Wśród nich był zaangażowany w reagowanie na problemy żywieniowe osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji. Ponadto promował reformę szkolną i bronił wprowadzenia Esperanto jako sposobu na osiągnięcie pokoju.
Jeszcze bez komentarzy