Struktura tlenku cynku (ZnO), właściwości, zastosowania, zagrożenia

1157
Egbert Haynes
Struktura tlenku cynku (ZnO), właściwości, zastosowania, zagrożenia

Plik tlenek cynku Jest to związek nieorganiczny, którego wzór chemiczny to ZnO. Składa się wyłącznie z jonów Zndwa+ mniedwa- w stosunku 1: 1; jednak w jego sieci krystalicznej może występować wakat Odwa-, co powoduje defekty strukturalne, które mogą zmienić kolory twoich syntetycznych kryształów.

Jest on pozyskiwany w handlu w postaci sproszkowanej białej substancji stałej (dolna ilustracja), która jest wytwarzana bezpośrednio z utleniania metalicznego cynku w procesie francuskim; lub poddawanie rud cynku redukcji karbotermicznej w taki sposób, że ich opary są następnie utleniane i ostatecznie zestalają się.

Szkło zegarkowe z tlenkiem cynku. Źródło: Adam Rędzikowski [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Inne metody otrzymywania ZnO polegają na strącaniu jego wodorotlenku, Zn (OH)dwa, z wodnych roztworów soli cynku. Podobnie zróżnicowane morfologicznie cienkie warstwy lub nanocząstki ZnO można zsyntetyzować przy użyciu bardziej wyrafinowanych technik, takich jak chemiczne osadzanie jego oparów..

Ten tlenek metalu występuje w naturze jako mineralny cynkit, którego kryształy są zwykle żółte lub pomarańczowe z powodu metalicznych zanieczyszczeń. Kryształy ZnO charakteryzują się tym, że są piezoelektryczne, termochromowe, luminescencyjne, polarne, a także mają bardzo szerokie pasmo energii w swoich właściwościach półprzewodnikowych.

Strukturalnie jest izomorficzny z siarczkiem cynku, ZnS, przyjmując sześciokątne i sześcienne kryształy podobne do kryształów wurzitu i blendy. W nich występuje pewien kowalencyjny charakter w oddziaływaniach między Zndwa+ mniedwa-, co powoduje niejednorodny rozkład ładunków w krysztale ZnO.

Badania właściwości i zastosowań ZnO obejmują dziedziny fizyki, elektroniki i biomedycyny. Jego najprostsze i najbardziej codzienne zastosowania pozostają niezauważone w składzie kremów do twarzy i środków higieny osobistej, a także w kremie przeciwsłonecznym.

Indeks artykułów

  • 1 Struktura
    • 1.1 Polimorfy
    • 1.2 Interakcje
    • 1.3 Morfologia nanocząstek
  • 2 Właściwości
    • 2.1 Wygląd fizyczny
    • 2.2 Masa molowa
    • 2.3 Temperatura topnienia
    • 2.4 Gęstość
    • 2.5 Rozpuszczalność w wodzie
    • 2.6 Amfoterycyzm
    • 2.7 Pojemność cieplna
    • 2.8 Bezpośrednia przerwa energetyczna
  • 3 Zastosowania
    • 3.1 Leczniczy
    • 3.2 Antybakteryjne
    • 3.3 Pigmenty i powłoki
    • 3.4 Bioobrazy
    • 3.5 Dodatek
    • 3.6 Środek wiążący siarkowodór
  • 4 Ryzyka
  • 5 Referencje

Struktura

Polimorfy

ZnO krystalizuje w normalnych warunkach ciśnienia i temperatury w sześciokątnej strukturze wurzytu. W tej strukturze jony Zndwa+ mniedwa- ułożone są naprzemiennie w taki sposób, że każda z nich zostaje otoczona czworościanem z ZnO4 lub OZn4, odpowiednio.

Ponadto, stosując „matrycę” lub sześcienne podłoże, ZnO można doprowadzić do krystalizacji do sześciennej struktury mieszanki cynkowej; które, podobnie jak wurzite, odpowiadają strukturom izomorficznym (identycznym w przestrzeni, ale z różnymi jonami) siarczku cynku, ZnS.

Oprócz tych dwóch struktur (wurzite i blende), ZnO pod wysokim ciśnieniem (około 10 GPa) krystalizuje w strukturze soli kamiennej, takiej samej jak struktura NaCl.

Interakcje

Interakcje między Zndwa+ mniedwa- wykazują pewien charakter kowalencyjny, więc występuje częściowo wiązanie kowalencyjne Zn-O (oba atomy z hybrydyzacją sp3), a ze względu na zniekształcenie czworościanów manifestują moment dipolowy, który zwiększa jonowe przyciąganie kryształów ZnO.

Struktura blendy (po lewej) i wurzitu (po prawej) ZnO. Źródło: Gabriel Bolívar.

Masz górny obraz, aby zwizualizować czworościany wspomniane dla struktur ZnO.

Różnica między strukturami blendy i wurzite polega również na tym, że widziane z góry jony nie są zaćmione. Na przykład w wurzite ocenia się, że białe kule (Zndwa+) znajdują się tuż nad czerwonymi kulkami (Odwa-). Z drugiej strony w sześciennej strukturze blendy tak się nie dzieje, ponieważ istnieją trzy warstwy: A, B i C zamiast tylko dwóch.

Morfologia nanocząstek

Chociaż kryształy ZnO mają tendencję do posiadania sześciokątnych struktur wurzitu, morfologia ich nanocząstek to inna historia. W zależności od parametrów i metod syntezy mogą one przybierać różne formy, między innymi pręcików, talerzy, liści, kulek, kwiatów, pasów, igieł..

Nieruchomości

Wygląd fizyczny

Białe, bezwonne, pudrowe ciało stałe o gorzkim smaku. W naturze można go znaleźć w postaci skrystalizowanej, z metalicznymi zanieczyszczeniami, takimi jak minerał cynkit. Jeśli takie kryształy są białe, to wykazują termochromizm, co oznacza, że ​​po podgrzaniu zmieniają kolor: z białego na żółty..

Podobnie, jego syntetyczne kryształy mogą mieć czerwonawe lub zielonkawe zabarwienie w zależności od ich stechiometrycznego składu tlenu; to znaczy luki lub luki spowodowane brakiem anionów Odwa- bezpośrednio wpływa na sposób, w jaki światło oddziałuje z sieciami jonowymi.

Masa cząsteczkowa

81,406 g / mol

Temperatura topnienia

1974 ° C W tej temperaturze ulega rozkładowi termicznemu, uwalniając opary cynku i tlen cząsteczkowy lub gazowy..

Gęstość

5,1 g / cm3

Rozpuszczalność w wodzie

ZnO jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, prawie nie powodując powstania roztworów o stężeniu 0,0004% w 18 ºC.

Amfoterycyzm

ZnO może reagować zarówno z kwasami, jak i zasadami. Kiedy reaguje z kwasem w roztworze wodnym, jego rozpuszczalność wzrasta, tworząc rozpuszczalną sól, w której Zndwa+ kończy się kompleksowaniem z cząsteczkami wody: [Zn (OHdwa)6]dwa+. Na przykład reaguje z kwasem siarkowym, tworząc siarczan cynku:

ZnO + Hdwapołudniowy zachód4 → ZnSO4 + H.dwaLUB

Podobnie reaguje z kwasami tłuszczowymi, tworząc ich odpowiednie sole, takie jak stearynian cynku i palmitynian..

A kiedy reaguje z zasadą, w obecności wody powstają sole cynku:

ZnO + 2NaOH + HdwaO → Nadwa[Zn (OH)4]

Pojemność cieplna

40,3 J / K mol

Bezpośrednia przerwa energetyczna

3,3 eV. Ta wartość sprawia, że ​​jest to półprzewodnik szerokopasmowy, zdolny do pracy w warunkach silnego pola elektrycznego. Ma również cechy bycia półprzewodnikiem tego typu n, który nie był w stanie wyjaśnić powodów, dla których istnieje dodatkowy wkład elektronów w jego strukturę.

Tlenek ten wyróżnia się właściwościami optycznymi, akustycznymi i elektronicznymi, dzięki czemu jest uznawany za kandydata do potencjalnych zastosowań związanych z rozwojem urządzeń optoelektronicznych (sensory, diody laserowe, ogniwa fotowoltaiczne). Przyczyna takich właściwości wykracza poza dziedzinę fizyki.

Aplikacje

Leczniczy

Tlenek cynku był stosowany jako dodatek w wielu białych kremach do leczenia podrażnień, trądzików, zapalenia skóry, otarć i pęknięć skóry. W tym obszarze jego stosowanie jest popularne w łagodzeniu podrażnień skóry niemowląt spowodowanych pieluchami..

Jest również składnikiem filtrów przeciwsłonecznych, ponieważ wraz z nanocząsteczkami dwutlenku tytanu TiOdwa, Pomaga blokować promieniowanie ultrafioletowe słońca, działa również jako środek zagęszczający, dlatego występuje w niektórych lekkich kosmetykach do makijażu, lotionach, emaliach, talach i mydłach..

Z drugiej strony ZnO jest źródłem cynku używanego w suplementach diety i produktach witaminowych, a także w zbożach..

Przeciwbakteryjny

Zgodnie z morfologią jego nanocząstek, ZnO może być aktywowany pod wpływem promieniowania ultrafioletowego w celu wytworzenia nadtlenków wodoru lub reaktywnych form, które osłabiają błony komórkowe mikroorganizmów.

Kiedy tak się dzieje, pozostałe nanocząsteczki ZnO brudzą cytoplazmę i zaczynają oddziaływać z kompendium biocząsteczek tworzących komórkę, powodując ich apoptozę..

Dlatego nie wszystkie nanocząsteczki można stosować w kompozycjach przeciwsłonecznych, ale tylko te, które nie mają działania przeciwbakteryjnego..

Produkty z tego typu ZnO są przeznaczone, pokryte rozpuszczalnymi materiałami polimerowymi, do leczenia infekcji, ran, wrzodów, bakterii, a nawet cukrzycy..

Pigmenty i powłoki

Pigment znany jako biały cynk to ZnO, który jest dodawany do różnych farb i powłok w celu ochrony powierzchni metalowych, na które są nakładane, przed korozją. Na przykład powłoki z dodatkiem ZnO są używane do ochrony galwanizowanego żelaza..

Z drugiej strony powłoki te zostały również zastosowane na szkle okiennym, aby zapobiec przenikaniu ciepła (jeśli jest na zewnątrz) lub przedostawaniu się ciepła (jeśli jest wewnątrz). Chroni również niektóre materiały polimerowe i tekstylne przed zniszczeniem w wyniku działania promieniowania słonecznego i ciepła..

Bioobrazki

Luminescencję nanocząstek ZnO zbadano pod kątem wykorzystania w bioobrazowaniu, badając w ten sposób wewnętrzne struktury komórek za pomocą promieniującego światła niebieskiego, zielonego lub pomarańczowego..

Przyłączeniowy

ZnO znajduje również zastosowanie jako dodatek w gumach, cementach, materiałach do czyszczenia zębów, szkle i ceramice, ze względu na niższą temperaturę topnienia, a zatem zachowuje się jak topnik..

Eliminator siarkowodoru

ZnO usuwa nieprzyjemne gazy H.dwaTak, pomagając w odsiarczeniu niektórych oparów:

ZnO + HdwaS → ZnS + HdwaLUB

Ryzyka

Tlenek cynku jako taki jest związkiem nietoksycznym i nieszkodliwym, więc ostrożne obchodzenie się z jego substancją stałą nie stanowi żadnego ryzyka..

Problem tkwi jednak w jego dymie, bo choć w wysokich temperaturach ulega rozkładowi, opary cynku w końcu zanieczyszczają płuca i wywołują swego rodzaju „metalową gorączkę”. Choroba ta charakteryzuje się objawami kaszlu, gorączki, uczuciem ucisku w klatce piersiowej i ciągłym metalicznym posmakiem w ustach..

Nie jest również rakotwórczy, a kremy, które go zawierają, nie zwiększają wchłaniania cynku przez skórę, więc filtry przeciwsłoneczne na bazie ZnO są uważane za bezpieczne; chyba że występują reakcje alergiczne, w takim przypadku należy przerwać jego stosowanie.

Jeśli chodzi o niektóre nanocząsteczki zaprojektowane do zwalczania bakterii, mogą one mieć negatywne skutki, jeśli nie są prawidłowo transportowane do miejsca działania..

Bibliografia

  1. Shiver & Atkins. (2008). Chemia nieorganiczna. (Czwarta edycja). Mc Graw Hill.
  2. Wikipedia. (2019). Tlenek cynku. Odzyskane z: en.wikipedia.org
  3. Hadis Morkoç i Ümit Özgur. (2009). Tlenek cynku: podstawy, materiały i technologia urządzeń. [PDF]. Odzyskany z: application.wiley-vch.de
  4. Parihar, M. Raja i R. Paulose. (2018). Krótki przegląd właściwości strukturalnych, elektrycznych i elektrochemicznych nanocząstek tlenku cynku. [PDF]. Odzyskany z: ipme.ru
  5. A. Rodnyi i I. V. Khodyuk. (2011). Właściwości optyczne i luminescencyjne tlenku cynku. Odzyskany z: arxiv.org
  6. Siddiqi, K. S., Ur Rahman, A., Tajuddin i Husen, A. (2018). Właściwości nanocząstek tlenku cynku i ich działanie na drobnoustroje. Listy badawcze w nanoskali, 13 (1), 141. doi: 10.1186 / s11671-018-2532-3
  7. ChemicalSafetyFacts. (2019). Tlenek cynku. Odzyskany z: chemicalafetyfacts.org
  8. Jinhuan Jiang, Jiang Pi i Jiye Cai. (2018). Postęp w nanocząsteczkach tlenku cynku do zastosowań biomedycznych. Bioinorganic Chemistry and Applications, tom. 2018, numer artykułu 1062562, 18 stron. doi.org/10.1155/2018/1062562

Jeszcze bez komentarzy