Plik drzeworyt Jest to dyscyplina polegająca na utrwalaniu tekstów i obrazów na drewnianych tabliczkach, aby później odtworzyć je za pomocą tuszu na papierze lub tkaninie. Jest to jeden z najstarszych systemów druku rycin, który nadal obowiązuje w celach artystycznych.
Proces tworzenia podzielony jest na dwa etapy. W pierwszym wzór jest rzeźbiony ręcznie za pomocą wyżłobienia lub wyżłobienia w drewnie. Po zakończeniu płyta jest pokryta atramentem, który pozostaje tylko na płaskorzeźbach. W ten sposób, naciskając na nią papier lub szmatkę, uzyskuje się kopię formy..
Wykonując drzeworyt należy pamiętać, że powstały obraz zostanie odwrócony w stosunku do oryginału, ponieważ uzyskuje się efekt lustra.
Do tego typu prac zaleca się stosowanie twardego drewna, przy czym najczęściej stosuje się wiśnię, gruszę lub bukszpan. Wręcz przeciwnie, te z klonu i dębu nie są zalecane, ponieważ są mniej twarde.
Zaletą drzeworytu jest to, że pozwala na wykonanie dużej ilości odbitek na jednej płycie.
Indeks artykułów
Według historyków drzeworyt pochodzi z Chin. Najstarsze zachowane dzieła tej kultury pochodzą z 220 roku i składają się z nadruków na tkaninach. Z drugiej strony istnieją dzieła egipskie wykonane między VI a VII wiekiem.
Technika ta pojawiła się w Europie znacznie później, na początku XIII wieku. Na tym kontynencie pierwsze zrealizowane projekty dotyczyły gier karcianych i druków religijnych.
Za najstarszy datowany drzeworyt uważany jest wizerunek św. Krzysztofa wykonany w 1423 roku.
W Japonii od XVII wieku popularna stała się technika znana jako ukiyo-e, którą można przetłumaczyć jako „obrazy unoszącego się świata”. Były to ryciny wykonane drewnianymi stemplami, które ukazywały krajobrazy i styl życia tamtych lat.
Drzeworyt pozwolił na zmechanizowanie procesu druku i posłużył jako model do projektowania maszyn drukarskich Gutenberga. Kiedy to przyszło, tracił popularność, chociaż przez długi czas był używany do ilustrowania książek.
Począwszy od XV wieku, wraz z pojawieniem się grawerunku wklęsłego, w którym użyto blach i prasy, jego znaczenie jeszcze bardziej zmalało, ze względu na uznanie tej techniki za bardziej precyzyjną..
Na początku XX wieku niemiecki ekspresjonizm znacznie przyczynił się do odrodzenia się drzeworytu. Był to ruch, który sprzeciwiał się impresjonizmowi i zniekształcał rzeczywistość, aby wyrazić to w bardziej osobisty i subiektywny sposób..
Zastosowanie tej techniki pozwoliło im nadać pracom bardziej intymny i prymitywny charakter, sprawiając, że wyglądały na niedokończone i dzikie..
Obecnie, ponieważ istnieją znacznie szybsze i bardziej wydajne metody drukowania, przemysłowe wykorzystanie drzeworytu jest praktycznie zerowe.
Jednak jego zastosowanie jest kontynuowane w dziedzinie artystycznej, ponieważ jest używany przez rzemieślników i artystów, którzy cenią piękno swoich pociągnięć..
Słowo drzeworyt pochodzi od greckiego „xilo”, co oznacza „drewno” i „grafo”, co można przetłumaczyć jako „rytowanie”, „inskrypcję” lub „pisanie”..
W ten sposób z etymologicznego punktu widzenia termin ten oznacza „grawerowanie na drewnie”.
Ze względu na sposób wykonywania drzeworytu techniki ksylograficzne dzielą się na dwa rodzaje: ksylografię nitkową i ksylografię doczołową.
Znany jest również jako drzeworyt włóknisty. W nim drewno jest cięte wzdłuż pnia drzewa, a żyły są równoległe do powierzchni deski..
Może to powodować sęki i nierówne włókna na płycie, co utrudnia drukowanie..
Znany jest również jako drzeworyt pod włos. W nim drewno jest cięte na krzyż, a słoje są prostopadłe do powierzchni deski..
Podczas pracy z drewnem najczęściej używanymi narzędziami są rylec i żłobienie. Pierwszy to spiczasty stalowy instrument używany do otwierania linii, a drugi to cienkie dłuto z połówką trzpienia używane do rzeźbienia zakrzywionych powierzchni.
Dzięki nim powierzchnia jest rzeźbiona, pozostawiając tylko linie, które mają być wydrukowane w reprodukcji, aby się wyróżniały. Z drugiej strony do wycinania i teksturowania płyty można użyć noży zębatych i metalowych szczotek.
Z drugiej strony do umieszczenia tuszu używa się szpatułki i wałka, a do drukowania używa się papieru lub tkaniny wraz z prasą do wywierania nacisku.
Tymczasem, chcąc uzyskać drzeworyt w różnych kolorach, należy dla każdego z nich wygrawerować inną tabliczkę, a następnie wydrukować je jedna na drugiej..
(1471-1528) Uważany jest za najsłynniejszego niemieckiego artystę renesansu. Jego drzeworyty zostały szeroko rozpowszechnione i zainspirowały wielu artystów, którzy za nim podążali. Główne prace: Apokalipsa, Toaleta męska, Nosorożec, Samson, Wielka Pasja, Życie Dziewicy Y Mała pasja.
(1486-1532) Jako jeden z pierwszych zastosował kolorową ksylografię, używając kilku płyt na tym samym rycinie. Główne prace: Diogenes, Bohater i Sybilla, Zdjęcie z krzyża, Historia Szymona Maga Y Dawid uderza w głowę Goliata.
(1753-1828) Był ideologiem techniki drzeworytu głowowego, dającej większą precyzję w grawerowaniu. Główne prace: Wybierz Bajki, Brytyjskie ptaki, Podróżnik i Opuszczona wioska Y Bajki Ezopa i innych.
(1848-1903) Był malarzem postimpresjonistycznym, który w swoich pracach ksylograficznych rzeźbił bloki tak, jakby były drewnianymi rzeźbami. Główne prace: Nave Nave Fenua, Maruru i słowa, dźwięki Y Cisza.
Jeszcze bez komentarzy