Zenon z Citio był greckim filozofem, którego głównym wkładem było powstanie stoicyzmu. Ta szkoła filozoficzna stawia czoła zwolennikom Epikura, ustanawiając prymat logiki i fizyki jako fundamentalne elementy osiągnięcia cnoty.
Zeno urodził się w cypryjskim mieście Citio, wówczas greckiej kolonii. Zainteresowanie filozofią pojawiło się po przybyciu do Aten i rozpoczęciu kontaktów z różnymi filozofami tamtych czasów. Był uczniem Cratesa i Stilpona, obaj należący do szkoły cynicznej.
Jednak ewolucja jego myśli - pod wpływem Platona, Arystotelesa i Heraklita - doprowadziła Zenona do dystansowania się od nich i ustanowienia własnych teorii. Tolerancyjny w charakterze, zaczął udzielać lekcji wszystkim zainteresowanym pod malowanym portykiem ateńskim.
Stąd wzięła się nazwa stoicyzmu, bo mówi się w greckim portyku stoa. Pomimo sprzecznych informacji większość ekspertów zwraca uwagę, że popełnił samobójstwo po 30 latach nauczania swojej filozofii. Był autorem wielu prac, ale żadna nie została ukończona do dziś..
Indeks artykułów
Zenón de Citio urodził się w 336 pne. C. w cypryjskim mieście Citio. Przez wiele lat pracował z ojcem, bogatym w okolicy kupcem, a jego zainteresowanie filozofią rozbudziło się dopiero po młodości..
Istnieje kilka historii, które opowiadają, jak przybył do Aten i zaczął studiować filozofię. Najczęściej powtarzającym się jest ten, który mówi, że podróżując statkiem handlowym, wrak statku spowodował jego zatonięcie i sprawił, że dotarł do stolicy Grecji. Ten wypadek spowodował również, że stracił większość swojej fortuny.
Ten sam wrak statku i związane z nim przybycie do Aten wiąże się ze sposobem, w jaki mówi się, że spotkał filozofów, którzy mieli zostać jego nauczycielami..
Podobno Zenon wszedł do księgarni i zaczął czytać pracę pt Księga II komentarzy Ksenofonta. Najwyraźniej był pod wielkim wrażeniem lektury i zapytał o mężczyzn, o których mówi książka.
Księgarz, widząc przechodzącego obok cynicznego filozofa Crates of Tebes, wskazał na niego i powiedział, żeby za nim podążał. Zrobił to, stając się od tego dnia jego uczniem. Później byli to uczniowie Estilpón i Xenocrates. Całe to szkolenie zajęło mu następne dziesięć lat.
Po tych latach jako uczeń Zenon nie był przekonany do nauk swoich nauczycieli. Z tego powodu i ze zgromadzonym bagażem zaprojektował własny system filozoficzny.
Około 300 roku a. C. zaczął przekazywać swoje doktryny pod portykiem miasta Ateny, co ostatecznie nadało nazwę jego nurtowi filozoficznemu: stoicyzm.
Zgodnie z tym, co napisali niektórzy z jego uczniów, Zenon wyróżniał się tym, że nie był nikim elitarnym, jeśli chodzi o nauczanie. Każdy mógł przyjść i posłuchać, bez względu na swój status społeczny i kulturowy..
Nie znaczy to, że filozof nie miał dobrych relacji. Według historyków nawiązał dobrą przyjaźń z królem Macedońskim Antygonem II, który mimo niehedonistycznych zwyczajów Zenona zapraszał go na swoje bankiety..
Nigdy nie mógł uczestniczyć w ateńskim życiu politycznym, co jest czymś bardzo powszechnym wśród filozofów. Jego stan jako obcokrajowca sprawił, że był zabroniony.
Istnieje wiele świadectw, które mówią o dobrym charakterze Zenona, który najwyraźniej tolerował nawet zniewagi. Z drugiej strony wydaje się, że pozostawał w celibacie przez całe życie.
Zenón poświęcił się nauczaniu filozofii przez ponad 30 lat. Najpowszechniej akceptowaną hipotezą dotyczącą jego śmierci jest to, że popełnił samobójstwo w 264 roku pne. C. mając 72 lata.
Ponieważ nie zachowały się oryginalne pisma Zenona Citiusa, wszystko, co wiadomo o jego myśli, pochodzi z późniejszych świadectw, zwłaszcza z Chryzippusa..
Zgodnie z tymi świadectwami Zenon stwierdził, że „istnieje jednocześnie racjonalny i naturalny porządek rzeczy”, a „dobro polega na pełnej zgodzie jednostki z tym porządkiem”, wyrażenia, które stanowią podstawę stoicyzmu.
Przypisuje mu się również podział badań filozoficznych na logikę, fizykę i etykę..
Szkoła stoicka założona przez Zenona odrzucała wszelkiego rodzaju transcendencję i metafizykę. Dla autora tak zwana „sztuka dobrego życia” powinna koncentrować się na logice, etyce i fizyce..
W jego myśleniu logika była sposobem obrony siebie i filtrowania tego, co pochodzi spoza ludzkiego umysłu. Ze swej strony fizyka była samą strukturą filozofii, podczas gdy etyka była celem istnienia..
Dla Zenona ostatecznym celem życia było osiągnięcie szczęścia, wiedząc, że człowiek jest częścią społeczności. W ten sposób natura skłania człowieka do kochania siebie i innych, jednocześnie zachowując i zachowując.
Z tego powodu szkoła stoicka odrzuca wszelkie różnice między mężczyznami, zarówno ze względu na urodzenie, jak i zamożność. Dla nich wszyscy byli w stanie osiągnąć cnotę, będąc wolnymi z natury, a nie niewolnikami.
W tym sensie podkreślali wagę wiedzy, ponieważ daje ona wolność, podczas gdy ignorancja tworzy niewolnictwo..
Poza tym stoicy nie stronili od podjęcia niektórych aktualnych debat filozofii greckiej, takich jak istota bytu i świat zewnętrzny..
Pod tym względem plasowali się wśród tych, którzy uważali, że wszelką wiedzę zdobywa się za pomocą zmysłów. Te odczucia, które są odbierane, ostatecznie tworzą reprezentację postrzeganego obiektu.
Zgodnie z jego nauką oznacza to, że istota ludzka nie rodzi się z wrodzonymi ideami. Wszystko pochodzi z zewnątrz, chociaż człowiek musi pozwolić, by reprezentacja zadomowiła się w środku; tak pojmowana jest intelektualnie idea przedmiotu.
Według Zenona najlepszym sposobem na osiągnięcie szczęścia jest unikanie namiętności, nienawiści i niepowodzeń. W tym celu musisz żyć, nie oczekując od życia niczego szczególnego, dając się prowadzić przez przeznaczenie.
W obliczu głównego nurtu czasu naznaczonego przez Epikura Zenon wskazał, że wszelką wiedzę zdobywa się poprzez zmysły. Stwierdził jednak również, że gdy wiedza dociera do człowieka, jest on w stanie dostrzec ogólne pojęcia moralne.
Zenon i jego późniejsi zwolennicy wierzyli, że wiedza logiczna nie jest wrodzona, ale się nauczyła i jest wspólna dla wszystkich.
Eksperci potwierdzają, że fizyka, którą wyjaśnił Zenon, była pod dużym wpływem innych filozofów, takich jak Platon czy Heraklit.
Dla niego logos (w postaci ognia) był zasadą rządzącą wszechświatem, zarówno materialnie, jak i niematerialnie. Dlatego nic nie może uciec przed uniwersalnym przeznaczeniem lub boskimi prawami..
Chociaż, jak wyjaśniono wcześniej, istoty ludzkie podlegałyby logosowi, stoicy starali się nadać egzystencji poczucie wolności.
Sposobem na to jest zaakceptowanie woli tego boskiego ognia i walka z instynktami i pasjami. Zenon ustanowił szereg wspólnych zasad, których nie można było oddzielić: rozum, boskość, natura, wolność i szczęście..
Powodem było narzędzie do unikania namiętności i przestrzegania praw społecznych. Dzięki temu przyszło szczęście i wolność; stąd znaczenie wiedzy w tworzeniu wolnych ludzi.
Sam Zenon stworzył analogię między szkołą a życiem, wskazując, że ludzie doszli do tego, aby się tego nauczyć.
Z tego ostatniego powodu jego nauki były bardzo praktyczne, aby jego uczniowie mogli poznać sposób, w jaki należy żyć prawidłowo i pokonywać przeciwności..
Znaczenie, jakie Zenon przywiązywał do cnoty, jest bardzo jasne, gdy czytasz pewne zwroty, które są częścią jego filozofii.
Dlatego są tacy, którzy modlą się, że „Najwyższym dobrem [cnotą] jest życie zgodnie z naturą” lub „Zenon stoik uważa, że celem jest życie zgodnie z cnotą”.
Jedyne, co pozostało z dzieł Zenona, to fragmenty, które dotarły do nas dzięki cytatom niektórych jego zwolenników. Z drugiej strony znajduje się lista wszystkich jego pism, które przygotował Diógenes Laercio.
Niektóre z jego prac były Republika, Znaki, Przemówienie, Natura, Życie zgodne z naturą Y Pasje.
Mimo braku dokumentów szkoła filozoficzna stworzona przez Zenona przetrwała swojego założyciela. W rzeczywistości nabrał wielkiego znaczenia w czasach rzymskich, chociaż z pewnymi znaczącymi modyfikacjami.
Dla stoików rzymskich fizyka i logika były znacznie mniej ważne, skupiając się tylko na etyce. Filozofowie ci, wychwalając etykę wysiłku i dyscyplinę, przyczynili się do późniejszej ekspansji chrześcijaństwa w Cesarstwie..
Jeszcze bez komentarzy