11 znanych tancerzy historii i współczesności

3232
David Holt

Tam są słynni tancerze którzy przez całą swoją karierę wyróżniali się techniką, którą osiągnęli i pięknem swoich ruchów. W naszej historii moglibyśmy powiedzieć, że taniec został pomyślany jako umiejętność komponowania z ruchem ciała. Za pomocą tych ruchów powstają figury taneczne, które z kolei same tworzą dzieło, kompozycję określoną choreografią.

Kultura grecka od czasów starożytnych miała koncepcję sztuki związaną z ruchem ciała z naturalną bezwładnością, motywowaną z kolei percepcją słuchową jednostki. Z tym pomysłem tancerze zostali również potraktowani jako reprezentanci człowieka w odniesieniu do religii czy duchowości.

Później, w XVII wieku, Ludwik XIV we Francji oficjalnie wprowadził i zatwierdził balet jako taniec rozrywkowy dla klas wyższych, az kolei jako bardzo reprezentatywną część sztuk pięknych w Europie Zachodniej..

Od tego czasu koncepcja i znaczenie, z jakim tancerze zabawiali swoich widzów, nie uległy zmianie, aż na początku XX wieku taniec współczesny i taniec współczesny stały się nowymi dyscyplinami opartymi na balecie. Te, wyzwolone w wielu swobodnych stylach tanecznych, dały początek ekspresjonistycznemu nurtowi tej sztuki.

Oto lista 20 tancerzy (mężczyzn i kobiet), w tym jedni z najbardziej znanych w historii i obecnie.-

Marie Louise Fuller (1862-1928)

Znana jako Loïe Fuller, zaczęła w świecie sztuki w rękach teatru, a później jako tancerka burleski.

Jest jedną z wielu kobiet początku XX wieku uważanych za prekursorów tańca współczesnego i wyróżniała się kolorowymi choreografiami, które charakteryzowały się dużymi i luźnymi sukienkami z jedwabiu..

Isadora Duncan (1877-1927)

Można powiedzieć, że jest jedną z twórczyń i prekursorek tańca współczesnego. Niektórzy nawet ochrzcili ją jako „Matkę tańca współczesnego”. Była aktywistką i obrończynią praw kobiet, myślicielką, świetną choreografką i nauczycielką tańca..

Nie chciał podążać śladami i formami tańca klasycznego, rozwijając nowy typ tańca, naturalny, ze świeżymi i swobodnymi ruchami. Bronił czystej ekspresji uczuć poprzez taniec.

Hanya Holm (1893–1992)

Ta nauczycielka tańca, jedna z najbardziej znanych tancerek tańca współczesnego, pochodziła z Niemiec, gdzie uczyła się u Mary Wigman. Mieszkał w Nowym Jorku od wczesnych lat trzydziestych i tam kierował jedną z pierwszych szkół tańca, poświęconą nauczaniu techniki Wigmana oraz zasad i teorii Labana..

Luźnymi ruchami pleców i tułowia podkreślał płynność i swobodę tańców, techniką zrodzoną z ruchu fizycznego i improwizacji..

Martha Graham (1894-1991)

Amerykańskiego pochodzenia bronił, że taniec nowoczesny nie jest czystą inwencją, ale raczej odkrywaniem rozwoju oryginalnych i prymitywnych zasad..

Inny i wyraźny sposób, w jaki skurczyła się i rozluźniła mięśnie, wraz z kontrolą, z jaką wylądowała na ziemi, był osobistym podpisem, za który została rozpoznana..

Charles Weidman (1901-1975)

Będąc jednym z północnoamerykańskiej „wielkiej czwórki”, mógł rozwijać swoją twórczość skoncentrowaną na wyrażaniu grawitacji, dzięki firmie, którą założył w 1929 roku wraz z choreografem i tancerką Doris Humphrey.

Jego nowy osobisty styl nie pasował do tego, czego nauczył się w szkole Denishawn, w której się uczył, ani nie miał wiele wspólnego z klasycznym baletem, od którego stopniowo odchodził, gdy ustalał swój własny sposób ekspresji..

Erick Hawkins (1909-1994)

Twórca nurtu zwanego „swobodnym przepływem”, jest jednym z tancerzy i choreografów, który wciąż ma wpływ na taniec współczesny w czasach współczesnych. Był mężem jednej z największych ówczesnych mistrzów, Marthy Graham, z którą dołączył do zespołu tanecznego, w którym oboje występowali przez kilka lat..

W latach pięćdziesiątych Erick stworzył własną szkołę tańca i firmę taneczną, w której dał upust swoim twórczym fantazjom, w tym umysłowi, duszy i ciału w pokazach bez obciążenia mięśniowego, z którymi widział medytację możliwą dzięki tej sztuce..

Katherine Mary Dunham (1909-2006)

Antropolog, znana jako „Matriarcha i Królowa Czarnego Tańca”, była twórczynią tańca afroamerykańskiego. Uczył się różnych tańców z Karaibów, szczególnie z Haiti. Włączając te konsekwencje do jego dzieł, zostały one zakwalifikowane jako pionierskie współczesne tańce afroamerykańskie..

Victor Ullate (1947)

Víctor Ullate (Saragossa, 9 maja 1947) jest tancerzem, choreografem i reżyserem pokazów tańca hiszpańskiego. Reżyseruje dzieła od 1988 roku i zdobył wiele nagród tanecznych w Hiszpanii.

Fred Astaire (1899-1987)

Frederick Austerlitz, lepiej znany jako Fred Astaire, był amerykańskim aktorem, piosenkarzem, choreografem, tancerzem teatralnym i filmowym oraz gospodarzem telewizyjnym.

Michael Jackson (1958-2009)

Nowoczesne choreografie Jacksona zostały zapamiętane jako jedne z najbardziej wpływowych w popkulturze.

Najsłynniejsze tańce w historii

Przyjrzyjmy się teraz niektórym z najsłynniejszych tańców i choreografii w historii:

  • Dziadek do orzechów: choreografię wykonali Petipa i Ivanov, a muzykę Piotr Czajkowski. Premiera odbyła się w Sankt Petersburgu w 1892 roku.
  • Romeo i Julia- Klasyczny utwór oparty na jednym z przebojów Williamsa Szekspira, którego premiera odbyła się w Czechosłowacji w 1938 roku, z choreografią Leonida Ławrowskiego i muzyką Siergieja Prokofiewa.
  • Śpiąca Królewna: choreografia jest autorstwa Mariusa Petipy, a muzyka Piotra Czajkowskiego. Historia znana przez Walta Disneya i wykonana po raz pierwszy w 1890 roku w Sankt Petersburgu.
  • Don Kichot: choreografia Mariusa Petipy i muzyka: Ludwig Minkus. Zasadniczo opiera się na historii Hidalgo autorstwa Miguela de Cervantesa. Jego pierwsza przepustka odbyła się w 1869 roku w Moskwie.
  • Jezioro łabędzie: premiera w Moskwie w 1877 r., z choreografią Juliusa Reisingera i muzyką Piotra Czajkowskiego, jest jednym z najbardziej znanych i znanych.
  • Giselle: muzyka Adolphe Adama i choreografia Coralli i Perot. Oparty na wierszu Heinricha Heine'a, opowiada historię miłosną młodej wieśniaczki z dżentelmenem przebranym za zwykłego człowieka, w którym zakochuje się, zanim pozna prawdziwy tytuł tego.
  • Le Sacre du Printemps (Święto wiosny): to krótki balet, tylko trzydzieści minut. Jednak jest też jednym z najważniejszych w historii. Po raz pierwszy miała swoją premierę w Paryżu we Francji w 1913 roku. O choreografię i muzykę zajął się Don Wasław Niżyński. Don Igor Strawiński.
  • Sen letniej nocy: urodzony w 1962 roku, jeden z ostatnio tworzonych baletów tej kapitulacji, zawiera choreografię Fredericka Ashtona i muzykę Felixa Mendelssohna. Stał się jednym z najbardziej znanych baletów wszechczasów w Ameryce Północnej.
  • Kopciuszek: są bardzo różne wersje tego baletu, oryginał został zaprezentowany w Moskwie w 1945 roku z choreografią Rostislava Zacharowa i muzyką Siergieja Prokofiewa.
  • La Bayader (The Temple Dancer): premiera w 1877 roku w Sankt Petersburgu, uważana za najlepsze dzieło choreografa Mariusa Petipy. Jest to balet składający się z czterech akt, a muzykę wykonał Ludwig Minkus.

Jeszcze bez komentarzy