Plik narzędzia tortur świętej inkwizycji były narzędziami używanymi przez różne organy Kościoła hiszpańskiego do torturowania heretyków podczas hiszpańskiej inkwizycji.
Święta Inkwizycja była instytucją, która trwała od 1478 do 1834 roku. Została narzucona przez władców Kastylii i Izabeli Aragońskiej Fernando II. Jego głównym celem było utrzymanie wiary katolickiej na całym obszarze hiszpańskim i położenie kresu średniowiecznej inkwizycji narzuconej przez papieża..
Przez prawie 350 lat ścigano ponad 150 000 osób, z czego około 5 000 zostało straconych po rozprawie. W tym celu używali metod, za pomocą których wymierzali kary i używali zaprojektowanych do tego urządzeń.
Techniki stosowane do tortur podczas hiszpańskiej inkwizycji różniły się w zależności od celu, jaki zamierzano osiągnąć. Częściej tortur nie stosowano do zabójstwa ofiary, ale do uzyskania informacji. To sprawiło, że techniki były niesamowicie bolesne, ale nie śmiertelne..
Instrumenty używane w tych procesach były dość skuteczne w ograniczaniu mobilności ofiary i powodowaniu silnego bólu. Użycie różnych narzędzi zależało od rodzaju stosowanych tortur. Niektóre tortury wymagały pewnych rodzajów przymusu, podczas gdy inne zależały od skuteczności ich narzędzi..
Była to żelazna obroża ze śrubą, która miała złamać więźniowi kark.
Stojak tortur lub stojak jest prawdopodobnie najbardziej złożonym mechanizmem używanym w Inkwizycji w celu uzyskania informacji o więźniach. Półka była prostokątną drewnianą figurą z obracającymi się cylindrami przywiązanymi do lin i łańcuchów. Były one przeplatane drewnianymi deskami, na których trzymano torturowanego.
Półka miała system połączony z dźwignią, która rozciągała nadgarstki ofiary w górę, a kostki w dół. Spowodowało to silny ból podczas tortur; często prowadziło do zwichnięć stawów i poważnych nieodwracalnych uszkodzeń fizycznych.
Ten instrument tortur rozdzielał stawy ludzi w taki sposób, że w wielu przypadkach mięśnie utraciły zdolność do kurczenia się. Kiedy to się stało, obrażenia były nie do naprawienia..
Stopy ofiary były unieruchomione za pomocą naprężonych lin znajdujących się w dolnej części mechanizmu. Torturowany leżał wzdłuż urządzenia, a jego nadgarstki były przywiązane do łańcuchów znajdujących się w górnej części półki..
Związał ręce za plecami i podniósł się z bloczkiem na znaczną wysokość, pozwalając mu upaść, ale bez dotykania ziemi. Może to doprowadzić do zwichnięcia kończyn górnych..
Bardziej niż tortury była to metoda egzekucji.
Składał się ze spiczastego dzioba, do którego wrzucono więźnia.
Jest to urządzenie, które trzymało skazanego za szyję, kostkę i dłonie, co tworzyło niewygodną pozycję powodującą skurcze.
Więzień był przywiązany do krzyża lub ławki, a kości zostały zmiażdżone, uniemożliwiając mu śmierć. Następnie umieszczono go na kole, doprowadzając kostki do głowy. Wreszcie koło zostało podniesione. Ta technika może mieć różne warianty.
Osoba była przywiązana na krześle i na pewien czas zanurzona w wodzie, aby nie mogła oddychać, a także mogła rozwinąć się hipotermia.
Więźnia położono na ziemi, na wierzchu położono deskę i położono na niej ciężar, aby go zmiażdżyć.
Była to forma psychologicznej tortury, w której co kilka sekund parzono krople zimnej wody. Więzień nie mógł spać ani pić.
Ofiara została położona twarzą do dołu i przepiłowana przez krocze.
Obecnie istnieje kilka specjalistycznych instrumentów do topienia ludzi. W czasie inkwizycji używano bardziej prymitywnych narzędzi niż współczesnych, ale w wielu przypadkach równie skutecznych..
Jednym z tych instrumentów jest toczek. Nakrycie głowy to kawałek materiału, który nakłada się na twarz ofiary przed polaniem jej wodą. W dzisiejszych czasach nakrycie głowy na twarzy osoby zwykle rozciąga się, ale podczas Inkwizycji zwykle wkładano je bezpośrednio do ust ofiary.
Do podtrzymywania ofiar podczas procesu utonięcia używano krawatów z mocnymi linami materiałowymi..
W wielu przypadkach haki do cel były używane, aby zapewnić dodatkowy chwyt lin, którymi ludzie byli związani stopami i rękami. W ten sposób zostali unieruchomieni, co ułatwiło wykonanie tortur..
Tortura zwana „okrętem podwodnym” (lub Tormenta de Toca) jest metodą, która jest nadal stosowana, biorąc pod uwagę łatwość, z jaką można ją przeprowadzić. Ponadto do prawidłowego działania wymaga tylko kilku instrumentów.
Aby przeprowadzić tę metodę, po unieruchomieniu osoby, czepek, który miała w ustach, został wypełniony wodą. Czapka zatrzymywała płyn, co powodowało uczucie uduszenia się osoby.
Pytania zadawano za każdym razem, gdy do ust osoby wlewano wodę, a jeśli osoba odmawiała odpowiedzi, proces był kontynuowany.
Do wykonywania niektórych metod tortur używano drewnianej konstrukcji, która działała jak rodzaj dźwigu do wieszania ludzi. W końcowej części „dźwigu” przywiązywano linę, którą przywiązywano do podnoszenia człowieka.
Żuraw ten był używany głównie w metodzie strappado. Strappado to metoda tortur, która była szeroko stosowana w czasach starożytnych. W rzeczywistości w wielu przypadkach używano go publicznie, aby ujawnić ludziom torturowaną osobę..
Oprócz drewnianego dźwigu zastosowano dodatkowy instrument; dodatkowy dodatek, który w wielu przypadkach przyspieszył proces zwichnięcia barku. Dokonano tego poprzez umieszczenie na torturowanych metalowych kawałków, które służyły jako ciężarki, aby przysporzyć osobie więcej bólu.
Ta tortura zwykle nie trwała dłużej niż godzinę, ponieważ ciało ofiary mogło się zawalić, powodując jej śmierć..
Metoda polegała na związaniu osoby za ręce i podniesieniu jej za pomocą mechanizmu ładującego w celu pozostawienia ofiary zawieszonej nad ziemią. To spowodowało, że ramiona osoby stopniowo się przemieszczały, stopniowo zwiększając ból.
Wiele metod tortur stosowanych w inkwizycji było wzmacnianych przy użyciu mniejszych instrumentów, co zwiększało powodowany przez nich ból..
Tradycyjnym torturom towarzyszyło często używanie specjalistycznej pincety do wyrywania paznokci ofiar, a także świece i pochodnie spalające skórę..
Chociaż tortury Inkwizycji były dzikie i nieludzkie, nie wszystkie ofiary były narażone na te surowe praktyki. Był używany we wszelkiego rodzaju przesłuchaniach na rozprawach, ale podlegał surowym przepisom.
Główną zasadą było to, że tortury można było przeprowadzać tylko wtedy, gdy osoba, która ma być poddawana torturom, została uznana za niewzruszoną winną popełnienia zbrodni przeciwko Kościołowi. Ponadto każda inna pasywna metoda handlu musiała zostać wyczerpana przed zastosowaniem..
Generalnie podczas Inkwizycji torturowanym nie zadawano trwałych szkód. Było to prawo narzucone przez władze, ale nie zawsze było ono w pełni przestrzegane. Ponadto torturować mogli tylko zdrowi mężczyźni i kobiety, dorośli i osoby bez poważnych schorzeń.
Inkwizycja hiszpańska zakazała również torturowania osoby przez ponad 15 minut jednorazowo. Co 15 minut przesłuchanie musiało być przerywane, aw zależności od tego, jak poważne było przestępstwo, dana osoba mogła być ponownie torturowana lub zabrana do więzienia.
Ponadto tortury musiały być nadzorowane przez lekarzy, którzy mogli zaświadczyć, że prawo było przestrzegane..
Jeszcze bez komentarzy