W tym artykule pokażę ci 17 technik i zabaw relaksacyjnych dla dzieci że możesz złożyć podanie, jeśli jesteś nauczycielem lub rodzicem, a to będzie korzystne dla zdrowia psychicznego i fizycznego dzieci. Dzieci poruszają się po świecie poprzez zabawę. Lubią się bawić, rozwijają się poprzez zabawę i dzięki niej odkrywają świat i go rozumieją.
Ale dzieci też potrzebują relaksu, wyciszenia i wyciszenia. Dobrą strategią łączenia tych dwóch rzeczy jest nauczenie relaksu poprzez gry i zajęcia..
Relaks dla dorosłych proponowany dzieciom może być ciężki i nudny i nie ma nic wspólnego z ich sposobem interpretowania świata i ich rozwojem.
Włączając relaksację do zabawy, dzieci mogą nabyć i doświadczyć dobroczynnych efektów relaksacji. Kiedy dzieci są zrelaksowane, czują spokój, zmniejsza się stres i niepokój, a ich zdrowie się poprawia.
Indeks artykułów
Dzieci są w stanie prawie permanentnej aktywności, ponieważ nieustannie bawią się, skaczą i biegają, będąc niezbędnymi chwilami relaksu. Celem relaksacji jest celowe wywołanie stanów o niskiej aktywacji na poziomie autonomicznego układu nerwowego..
Możliwość relaksu będzie miała wpływ na dziecko, jeśli chodzi o kontrolowanie jego zachowań emocjonalnych, poznawczych i behawioralnych. Relaksacja polega na rozluźnieniu mięśni za pomocą różnych technik, co w efekcie ma reperkusje na poziomie fizycznym i psychicznym..
Osoba, która się odpręża, w tym przypadku dziecko, jest w stanie zmniejszyć napięcie i odzyskać dobre samopoczucie. Istnieją różne metody rozluźnienia, można to zrobić całym ciałem, ale także niektórymi częściami lub tylko określonymi grupami mięśni.
Techniki relaksacyjne są coraz bardziej poszukiwane w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ stres i niepokój są już częścią codziennego życia nie tylko dorosłych, ale coraz więcej dzieci..
Relaks ma wiele zalet zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Kiedy osoba udaje się zrelaksować, czuje spokój, a relaks jest skutecznym narzędziem do osiągnięcia stanu harmonii i równowagi osobistej.
U dzieci relaksacja pozwala im odpocząć, promować umiejętność słuchania, być bardziej otwartymi i partycypacyjnymi.
Relaks pomaga w większym zaufaniu sobie, rozwija koncentrację i pamięć oraz poprawia jakość uczenia się.
Wielu nauczycieli twierdzi, że relaks jest bardzo odpowiedni do nauki, ponieważ dzieci są spokojniejsze i spokojniejsze po aktywności fizycznej, więc ma to pozytywny wpływ na ich naukę.
Na przykład, gdy dziecko wykona intensywną aktywność fizyczną lub intelektualną, relaksacja może pozwolić mu się wyciszyć i skupić, aby lepiej wykonać kolejną czynność..
Jeśli od najmłodszych lat uczymy dzieci relaksacji, uczymy je nawyku i uczenia się, które będą przydatne i korzystne dla życia. Będąc nastolatkami i dorosłymi, będą mogły zrelaksować się w stresujących sytuacjach i zmniejszyć napięcie, które niesie codzienne życie.
W różnych badaniach wykazano również, że relaksacja jest skuteczna w zwiększaniu wydajności w sporcie i wytrwałości w zajęciach aż do osiągnięcia celów..
Wykazano również, że jego zalety rozwijają umiejętności społeczne i są mniej nieśmiałe.
U osób z tikami lub nerwowymi nawykami relaksacja pomaga im złagodzić wszystkie te objawy. To samo dotyczy jąkania.
Relaksacja poprawia krążenie krwi i pomaga w zaburzeniach lękowych. W przypadku dzieci chorych na astmę relaksacja może pomóc im zapobiegać atakom astmy, a gdy już wystąpią, zmniejszyć ich nasilenie.
Inni autorzy uważają, że relaksacja u dzieci pomaga im rozwinąć równowagę, a także ćwiczyć cierpliwość.
Jest to jedna z najczęściej stosowanych metod na świecie. Metoda ta polega na rozluźnieniu mięśni po skurczach w celu ich późniejszego rozluźnienia.
W tym celu ćwiczenia polegają na napinaniu i rozciąganiu mięśni, co prowadzi do odciążenia układu nerwowego i mięśni ciała.
Technika ta polega na napinaniu mięśni lub grup mięśni przez kilka sekund, a następnie ich stopniowym rozluźnianiu.
Technika ta polega na zwracaniu uwagi na napięcie mięśni, aby później uświadomić sobie różnicę w obciążeniu.
Aby to zrobić, dzieci kładą się na podłodze, a my mówimy im, aby napinały i rozluźniały różne części ciała. Możesz zacząć od poszczególnych części, z szerokimi grupami: dłonie, ramiona, ramiona, szyja, szczęka, nos
Stopniowo można grupować różne grupy mięśni. Powiemy im, aby ścisnęli się, aby poczuć napięcie, a po kilku sekundach zwolnili, aby poczuć rozciągnięcie.
Schultz to kolejny z wielkich teoretyków relaksacji, a jego metoda jest jedną z najczęściej stosowanych na całym świecie..
Jest to metoda globalna, która dzieli się na wyższy i niższy poziom. Od 6 roku życia może być właściwe używanie go u dzieci, zaczynając od najniższego poziomu. Niższy poziom oparty jest na odczuciach ciężkości i ciepła.
Zaczniemy od wskazania dzieciom, że są bardzo spokojne, a następnie rozluźnimy ciało i zaczniemy od instrukcji.
Aby to zrobić, dzieci proszone są o skupienie się na obszarach ciała (na przykład na rękach lub nogach) i odczucie, że są one bardzo ciężkie. Na przykład, mówimy, spójrz na to, jak ciężkie jest twoje ramię, czy czujesz, że jest bardzo ciężkie, czy jest gorące, jest bardzo gorące.
Chodzi o to, aby zacząć od ciężkości i będziemy to powtarzać, aż zauważysz, że nie masz skurczów mięśni.
Następnie technikę powtarza się z pozostałymi częściami ciała: kończynami dolnymi, miednicą, tułowiem, ramionami, szyją i głową.
Metoda ta oparta jest na naukowej wiedzy o relaksacji, dostarczaniu jej dzieciom poprzez zabawę, która jest ich naturalnym sposobem odnajdywania się w świecie..
Metoda Rejoue (powtórka) opiera się na uzupełniających się siłach, które autor wskazuje na życie. Oznacza to, że proponują, aby życie poruszało się w przeciwnych parach (dzień / noc, słońce / księżyc, zimno / ciepło).
W tym sensie działania, które proponują w metodzie Rejoue, opierają się na tych parach (duże / małe, zimno / gorąco, podniecenie / odpoczynek).
Gry proponowane w metodzie Rejoue obejmują również różne techniki, takie jak np. Napinanie, kołysanie czy unieruchomienie.
Jedną z technik relaksacyjnych jest kołysanie, które polega na naśladowaniu ruchów kołysania wywoływanych np. Przez fotel bujany.
Aby to zrobić, muszą rozpocząć ruchy tam iz powrotem, na boki, do przodu, a następnie do tyłu lub do tyłu, a następnie do przodu..
Jedna z części ciała jest w spoczynku, ta, która została wybrana do pracy i musimy pozostawić ją rozluźnioną, miękką i miękką, aby móc ją zrównoważyć.
Inną techniką jest rozciąganie. Dzięki tej technice można również zauważyć różnicę między rozciąganiem a relaksacją, podobnie jak w technice napinania i relaksacji..
W tym celu prosimy dziecko, aby maksymalnie rozciągnęło różne części ciała, takie jak ramiona (do góry, na boki) i pozostało w tej pozycji przez chwilę, zaledwie kilka sekund..
Następnie delikatnie go rozluźnimy.
Czas na pranie to aktywność, która może pomóc dzieciom osiągnąć stan spokoju i dobrego samopoczucia, który pozwoli im później na większą koncentrację.
Jest to dobre zajęcie do proponowania w salach szkolnych, gdy dzieci na przykład są bardzo aktywne lub gdy wracają z przerw.
Aby to zrobić, możesz wybrać miękką i spokojną muzykę, która zachęca do relaksu i powinieneś wziąć miotełkę z piór. Dzieci ustawiamy w parach, jedno z nich kładzie się lub stoi na tym samym.
Dzieci leżące powinny zamknąć oczy i postawić się w sytuacji sprzyjającej odprężeniu. Twój partner, z miotełką do kurzu lub jakimkolwiek przedmiotem pozwalającym na pieszczoty, podążając za muzyką, odpręża towarzyszy.
Później zmiana zostaje zmieniona i drugi partner wykonuje tę samą czynność.
Musimy zaprosić dzieci, aby zostały balonami. Aby to zrobić, muszą zarówno nadmuchać, jak i opróżnić, ponieważ to właśnie robią balony..
Kiedy damy im sygnał (na który wszyscy się zgodzimy, np. Dorosły otwiera i zamyka rękę), muszą nadmuchać balon, czyli muszą napełnić płuca powietrzem, pompując brzuch.
Aby to zrobić, musisz powiedzieć dziecku, aby położyło rękę na brzuchu, aby mogło zauważyć, jak puchnie, gdy wciąga powietrze. Kiedy dorosły wykonuje kolejny gest, musi zrobić wydech, obserwując opróżnianie brzucha.
Czynność tę można wykonywać zarówno na stojąco, za pomocą gestów wizualnych, jak i na leżąco. Dzieci mogą zamknąć oczy, a klawisze, które wskazują, kiedy wziąć powietrze, a kiedy je wydmuchać, mogą być dźwiękami.
Metoda relaksacyjna Koeppena jest bardzo podobna do metody Jacobsona, ponieważ opiera się na napięciu i rozluźnieniu mięśni, ale ćwiczenia i instrukcje są wykonywane poprzez gry.
Na przykład w przypadku dłoni i nadgarstków wyjaśniono dziecku, że musi ściskać tak, jakby wyciskało cytrynę i że musi ją puścić po uderzeniu.
Z tyłu musimy wyjaśnić dziecku, że stajemy się marionetką i mamy sznurki, które nas podciągają i wyginają trochę i nagle nas uwalniają.
Na ramionach stajemy się kotem, więc na czworakach musimy rozciągać się jak koty.
Dla ramion i szyi możemy również stać się żółwiem, wyobrażając sobie, że jesteśmy na szczycie skały i że ciepłe słońce uderza nas w twarz. Nagle dostrzegamy zagrożenie i wchodzimy do muszli.
Dla palców stajemy się pianistą i musimy stać się wielkim muzykiem, który bardzo dobrze gra na fortepianie.
W przypadku szczęki musimy sobie wyobrazić, że żujemy dużą gumę, która jest bardzo twarda i trudno nam ją przeżuć. Następnie zdejmujemy dziąsło i zdajemy sobie sprawę, jak bardzo jest zrelaksowany.
W przypadku twarzy i nosa musimy pomyśleć, że mamy motyla lub muchę, która wylądowała na naszym nosie i to nam przeszkadza.
Aby to zrobić, wykonując gesty własnym nosem, musimy spróbować zmusić go do wyjścia stamtąd. Kiedy to otrzymujemy, zauważamy różnicę.
Na żołądek zauważamy, że zbliża się słoń i zauważamy, że chce nadepnąć na nasz brzuch, więc musimy go zacisnąć i utrudnić tak, aby gdy na niego nadepnęliśmy, nie zaszkodziło nam.
Jeśli chodzi o nogi i stopy, musimy powiedzieć dziecku, aby wyobraziło sobie, że jesteśmy na bagnach z bardzo gęstym błotem. Próbujemy chodzić, ale dużo nas to kosztuje.
Ta aktywność pomaga dzieciom nauczyć się głęboko oddychać.
Aby to zrobić, poprosimy ich, aby oddychali jak lew, który jest duży, silny i biegnie bardzo szybko. W tym celu lew potrzebuje bardziej wzburzonego i szybkiego oddechu.
Jednak poprosimy je, aby później oddychały jak mrówka, która jest mniejsza i dlatego musi oddychać wolniej i wolniej. Musimy spróbować zmusić ich do oddychania jak mrówka.
Jest to czynność podobna do prochowca, ale zrobimy to miękką piłką. Aby to zrobić, poprosimy dzieci, aby ustawiły się w parach, a jedno z nich położy się na podłodze z zamkniętymi oczami.
Włączymy miękką i odprężającą muzykę i poprosimy, aby piłką masowali ciało partnera, jakby miało mydło.
Aby wykonać tę czynność, prosimy dzieci, aby położyły się na podłodze, zamknęły oczy, były spokojne i zrelaksowane..
Gramy cichą muzykę i zaczynamy prosić ich, aby oddychali powoli i cicho, mówiąc cicho i powoli..
Wykonujemy ćwiczenia wizualizacyjne, prosząc ich, aby wyobrazili sobie pole lub łąkę z miękką trawą, bardzo delikatną bryzą i ciszą. Niech sobie wyobrażają, jak pachnie, jak śpiewają ptaki, jakie są kwiaty itp..
Inną wersją jest wyobrażenie sobie plaży, upału słońca, morskiej bryzy, jej zapachu itp..
Poprzez tę aktywność chcemy, aby dzieci zachowywały spokój i spokój. Aby to zrobić, prosimy o zamknięcie oczu, zachowanie spokoju i spokoju.
Kiedy tak jest, powinni liczyć bardzo powoli od 10 do 0, spokojnie wizualizując każdą z tych liczb w swoich umysłach. Muszą pozostać spokojne i mieć rozluźnione mięśnie.
Innym sposobem jest poinstruowanie dziecka, aby wyobraziło sobie drabinę. Jest na dole i wcale nie jest zrelaksowany. Zaczniesz wspinać się po drabinie, która ma dziesięć stopni.
Każdy stopień, na który się wchodzisz, to większy relaks, a po dotarciu na szczyt schodów znajdziesz się w stanie absolutnego wyciszenia.
Poprzez ćwiczenia uważności chcemy, aby dziecko było świadome wewnętrznych stanów, które prezentuje, np. Jeśli jest zdenerwowany, czy ma napięte mięśnie, czy jest spokojny? I w ten sposób móc to modyfikować.
Aby to zrobić, ćwiczenia te skupią się na koncentracji i uważności na naszym ciele.
Jednym z ćwiczeń może być test spaghetti. Aby to zrobić, musimy powiedzieć dzieciom, aby zajęły się tymi włóknami swojego ciała, które są jak twarde spaghetti, aby skupiły się na nim i przekształciły je w gotowane spaghetti, bardzo miękkie i elastyczne..
Przede wszystkim powiemy dziecku, że musi zachowywać się jak robot, o sztywnych ruchach i bardzo napiętych mięśniach..
Następnie damy Ci wizualny lub dźwiękowy sygnał, aby przestać napinać mięśnie i stać się szmacianą lalką, to znaczy porzucisz sztywność i przejdziesz do bardziej miękkiego stanu.
W tym procesie zostaniesz poproszony o wskazanie, kiedy jesteś spięty, a kiedy zrelaksowany..
Aby wykonać tę czynność, należy położyć koc na podłodze i powiedzieć dziecku, aby się na nim położyło.
Musisz mu wytłumaczyć, że siedzi na taksówce lub na magicznym dywanie. Za pomocą sygnałów musisz obserwować, czy ciało dziecka jest napięte lub rozluźnione.
Tłumaczysz, że kiedy ciało jest napięte, dywan lub taksówka zwalniają, ale gdy tylko uda im się zlikwidować to napięcie, będąc lżejszą, taksówka jeździ bardziej.
Intencją dziecka będzie rozluźnienie mięśni, aby zwiększyć prędkość pojazdu.
Malowanie mandali w przyjemnym otoczeniu może być dobrą formą relaksu. Malując je, nasze półkule (prawa i lewa półkula) współpracują ze sobą i jest to czynność, która może pomóc dzieciom w koncentracji.
W tym celu możemy włączyć miękką i odprężającą muzykę oraz zaproponować każdemu dziecku mandale i malowanie, wskazując, że powinno się skoncentrować i malować w ciszy, co może doprowadzić je do stanu wyciszenia i dobrego samopoczucia..
Podczas malowania mandali nie mogą mówić, trwa to przez rozsądny czas, około 15 minut, i mówi się im, że nie mogą rozpocząć malowania kolejnej mandali, dopóki nie skończą.
Technika żółwia ma na celu działanie impulsywne. Aby to zrobić, poinformujemy dziecko, że zostaniemy żółwiem.
Co robią żółwie? Kiedy czują się zagrożone, wchodzą do swojej skorupy. Dlatego, gdy czuje, że nie może się kontrolować, musi zmienić się w żółwia i dostać się do swojej skorupy..
Będąc w środku, należy rozluźnić wszystkie mięśnie, opuścić dłonie, rozluźnić stopy, nie obciążać brzucha, oddychać bardzo powoli i głęboko..
Jest instruowany, aby myśleć o miłych i przyjemnych rzeczach, a nieprzyjemne emocje, na przykład złość, będą stopniowo ustępować.
Poprzez gorącą zupę dziecko ma poprzez głęboki oddech osiągnąć stan odprężenia.
Muszą sobie wyobrazić, że jedzą gorącą zupę, ale nie powinno ich to przypalać. Należy im powiedzieć, że mają przed sobą miskę i że zupa jest bardzo gorąca.
Musimy uważać, aby się nie poparzyć, dlatego zaczniemy delikatnie dmuchać zupę. Podczas dmuchania nasze ciało się zmieni: brzuch pozostanie zapadnięty, a ramiona rozluźnione.
Będziemy nadal dmuchać, ponieważ jest jeszcze ciepło, więc w tym celu będziemy brać głęboki oddech.
Można go również zrobić tak, jakby był tortem urodzinowym, naśladując sposób, w jaki tort byłby dmuchany. Aby to zrobić, wdychamy, a następnie powoli uwalniamy.
Ta aktywność jest również wskazana, aby osiągnąć stan odprężenia poprzez skurcz mięśni i późniejsze rozciągnięcie..
Aby to zrobić, musimy powiedzieć dzieciom, że zbliżamy się do końca zimy i wkrótce przyjedzie pierwszy..
Musimy im powiedzieć, że jesteśmy blokiem lodu i że stopniowo topimy się, ponieważ pierwszy z nich nadejdzie i staniemy się pięknym kwiatem lub kwitnącym drzewem..
Aby to zrobić, dzieci zaczną się ruszać, a kiedy podamy im hasło Ice! Powinny stać się blokiem i mocno ścisnąć nogi, dłonie, pięści i ramiona. Zostaną całkowicie zamrożone.
Jednak gdy nauczyciel powie Wiosna !, dziecko musi rozluźnić całe ciało, bo lód będzie się stopniowo topił. Wreszcie położy się na ziemi i stanie się kwiatem lub drzewem.
A jakie inne techniki lub zajęcia relaksacyjne dla dzieci znasz??
Jeszcze bez komentarzy