Plik Akt założycielski i reformy 1847 (Meksyk) Był to dokument zatwierdzony przez Kongres Meksykański, dzięki któremu przywrócono federalną strukturę kraju. Ustawa reformująca, która ustanowiła również szereg praw obywatelskich, została ogłoszona 21 maja 1847 r.
Od czasu uzyskania niepodległości w Meksyku istniały dwa różne nurty dotyczące organizacji kraju. Niektórzy, najbardziej konserwatywni, stawiali na scentralizowane państwo. Inni, liberałowie, woleli utworzenie państwa federalnego, mając wyraźną inspirację w organizacji Stanów Zjednoczonych.
Z Santa Anna jako prezydentem, w 1835 roku ogłoszono tak zwane Siedem Ustaw, konserwatywną i centralistyczną konstytucję. Kilka lat później, w 1843 roku, Kongres rozpoczął prace nad nową Magna Carta, która w praktyce utrzymywała centralizm administracyjny..
W 1847 roku, w kontekście wojny ze Stanami Zjednoczonymi, kongresmeni uważali, że powrót systemu federalnego zjednoczy kraj przeciwko najeźdźcy. Efektem prac był Akt Konstytucyjny i reformy, które przywróciły federalizm, a także wzmocniły prawa jednostki.
Indeks artykułów
Od końca pierwszego imperium meksykańskiego kraj był podzielony między nurt centralistyczny i federalistyczny.
Po ogłoszeniu konstytucji w 1824 r. Zaostrzyły się konflikty między oboma sektorami. W tej Magna Carta odbywały się wybory na prezydenta, a przegrany w nich obejmował wiceprezydenta..
Zmusiło to członków obu nurtów do współistnienia na najwyższych stanowiskach władzy, co wywołało liczne konfrontacje polityczne.
W tym okresie bunty i oskarżenia prezydenta były bardzo częste. Stabilność nie nadeszła, a wielu prezydentów w ciągu kilku lat.
Generał Santa Anna po raz drugi sprawował urząd prezydenta w 1835 r. Kongres konserwatywną większością przystąpił do opracowywania podstaw nowej konstytucji. Otrzymało to nazwę Siedmiu Praw i położyło kres systemowi federalnemu.
Oprócz tej zmiany ustroju organizacji politycznej konstytucja stworzyła Najwyższą Moc Konserwatywną, która zgodnie z ustawami odpowiadała jedynie przed Bogiem. Jego uprawnienia sięgały od ogłoszenia nieważności prawa do zarządzenia zamknięcia Kongresu.
W następnej dekadzie trwały konfrontacje między federalistami Partii Liberalnej a centralistami Partii Konserwatywnej. Krajem wstrząsnęły także różne wydarzenia, takie jak oddzielenie Teksasu, próba ogłoszenia niepodległości przez Jukatan czy groźba zagranicznej interwencji..
Z drugiej strony ludność była bardzo zirytowana polityką prezydenta Santa Anny, który nawet rozważał ustanowienie monarchii.
Aby spróbować rozwiązać tę niestabilność, Kongres rozpoczął w 1842 roku prace nad nową konstytucją. Poseł Mariano Otero bronił potrzeby wprowadzenia systemu federalnego, republikańskiego i przedstawicielskiego.
Konserwatyści ze swej strony byli całkowicie przeciwni temu projektowi. Napięcia narastały do tego stopnia, że Kongres został rozwiązany.
Już w czerwcu 1843 roku ogłoszono nową konstytucję, która otrzymała nazwę Bazy Organiczne Republiki Meksykańskiej. Ten nowy tekst był ważny tylko przez trzy lata.
Wśród jego najważniejszych artykułów znalazła się likwidacja urzędu Najwyższej Władzy Konserwatywnej, ograniczenie wolności prasy, pośredni wybór przedstawicieli oraz prawo weta władzy wykonawczej.
Wojna ze Stanami Zjednoczonymi, która rozpoczęła się w 1846 r., Jeszcze bardziej pogorszyła niestabilność polityczną, jakiej doświadczył Meksyk. Jego armia była na krawędzi, a przeciwnicy zorganizowali liczne protesty antyrządowe.
Władza wykonawcza szukała rozwiązania, które pozwoliłoby krajowi zjednoczyć się przeciwko obcemu wrogowi i zaprzestać wewnętrznych konfrontacji. Jego rozwiązaniem było przywrócenie systemu federalnego, próba pacyfikacji narodu, aby skonfrontować konflikt z jego północnym sąsiadem z większymi gwarancjami..
Jak wspomniano, Meksyk był w stanie wojny ze Stanami Zjednoczonymi. Oprócz potęgi militarnej tego kraju niestabilność polityczna i powstania wewnętrzne sprawiły, że przeciwstawienie się Amerykanom było prawie niemożliwe..
Biorąc to pod uwagę, rząd zwołał w maju 1847 Nadzwyczajny Kongres Ustawodawczy, aby przywrócić system federalny. W rezultacie powstała ustawa konstytuująca i reformująca
Stanowisko przedstawicieli w Kongresie nie było jednomyślne. Kilku z nich, na czele z Muñozem Ledo, zaproponowało pełne przywrócenie konstytucji z 1824 r., Choć później została ona zreformowana zgodnie z ustanowionymi w niej kanałami prawnymi..
Na ich oczach Komisja Konstytucyjna wydała opinię, która zbiegła się z pomysłem przywrócenia tej Magna Carta, ale wskazała, że reformy powinny zostać zatwierdzone przez samego konstytuanta..
Po trzecie, Mariano Otera w głosowaniu prywatnym otwarcie nie zgodził się z dwoma poprzednimi propozycjami. To właśnie głosowanie triumfowało na sesji plenarnej kongresu, która odrzuciła raport komisji.
Tak więc projekt, który został narzucony, składał się z preambuły z czterema punktami operacyjnymi. Ostatni z nich proponował zatwierdzenie samej ustawy reform, zawierającej 22 artykuły.
Preambuła do ustawy zawiera przede wszystkim przypomnienie o niepodległości i pochodzeniu Meksykańskich Stanów Zjednoczonych..
W tej uroczystej treści podkreśla się cel pozostania zjednoczonym, pamiętając, że taki był zamiar autorów konstytucji z 1824 r. Podkreśla też rolę federalizmu w narodzinach kraju..
W ten sposób ustawa formalnie przywróciła federalizm. Zdaniem ekspertów zmiany wprowadzone do Konstytucji 24, która w 1846 r. Zastąpiła Bazy Organiczne, zmniejszyły część tego federalnego charakteru..
Intencją było zapobieżenie występowaniu konfliktów, w związku z czym narzucono, że trzy władze: ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza „mogą i powinny robić tylko to, co Konstytucja przyznaje jako uprawnienie i nakłada jako obowiązek”.
Oprócz przywrócenia federalizmu, ustawa konstytucyjna i reformująca uwzględniła również inne aspekty, które zmieniły ustawodawstwo meksykańskie. Wśród nich ustanowienie indywidualnych gwarancji dla wszystkich obywateli. W tym obszarze zwrócił uwagę na realizację prawa do składania petycji i ochrony.
Politycznie ustawa zlikwidowała funkcję wiceprezydenta i ustanowiła bezpośrednie wybory na posłów, senatorów, członków Sądu Najwyższego i Prezydenta Rzeczypospolitej.
Jako system gwarancji wobec krajów związkowych ustawa dawała Kongresowi uprawnienia do unieważniania ustaw przyjętych w jego instytucjach, jeśli byłyby sprzeczne z paktem federalnym.
Jeszcze bez komentarzy