André-Marie Ampère (1775-1836) był fizykiem, matematykiem i filozofem przyrody francuskiego pochodzenia. Jest znany ze swojego wkładu w elektrodynamikę, naukę, którą założył i nazwał, znaną dziś jako elektromagnetyzm..
Niektórzy nazywają go „Newtonem elektryczności”, przydomek nadany mu przez szkockiego naukowca Jamesa Clerka Maxwella w jednym z jego traktatów. Jednym z jego wielkich wkładów jest sformułowanie prawa Ampère'a, w którym matematycznie opisuje związek statycznego pola magnetycznego z przyczyną powstania.
Znany jest również z wynalezienia igły astatycznej, instrumentu, który niezwykle zmniejszył wpływ ziemskiego magnetyzmu i umożliwił późniejsze opracowanie nowoczesnego galwanometru. Zdefiniował również jednostkę do pomiaru prądu elektrycznego, który nosi jego imię, amper (A), a także przyrząd do pomiaru, amperomierz.
Indeks artykułów
André-Marie Ampère urodził się w Polémieux, niedaleko Lyonu, 22 stycznia 1775 roku. Jego rodzicami byli Jeanne-Antoinette Desutieres-Sarcey i Jean-Jacques Ampère, odnoszący sukcesy kupiec jedwabiu, który założył dobrze prosperującą burżuazyjną rodzinę w szczytowym okresie francuskiej ilustracji..
Jego ojciec był wielbicielem filozofii Jean-Jacquesa Rousseau, który twierdził, że dzieci powinny unikać „formalnej edukacji” i mieć bardziej bezpośrednią edukację z naturą. To była podstawa edukacji Ampère'a, który upajał się arcydziełami francuskiego oświecenia, które leżały w zaopatrzonej bibliotece jego ojca..
Od dzieciństwa wykazywał oznaki bycia cudownym dzieckiem, ponieważ na długo zanim znał liczby, obliczał sumy arytmetyczne, używając kamyków i okruchów ciastek. Mówi się również, że próbował on ustalić protojęzyczny język, z którego wywodzą się wszystkie ludzkie języki, zainspirowany biblijną historią Wieży Babel..
Ojciec przez kilka lat zaczął uczyć go łaciny, języka, do którego nauki wrócił później. Posługiwanie się łaciną byłoby przydatne w odniesieniu do prac fizyków i matematyków Leonharda Eulera i Daniela Bernoulliego.
Kiedy Lyon został przejęty przez Armię Konwentu w 1793 r., Ojciec Ampère, który został wyznaczony przez rząd rewolucyjny jako sędzia pokoju, został uwięziony i zgilotynowany w ramach czystek jakobińskich w tym okresie..
Ampère miał 18 lat. To wydarzenie miało ogromny wpływ na życie młodego mężczyzny, który przez ponad rok był izolowany w rodzinnym wiejskim domu, z ciężką depresją.
W 1796 roku poznał Julie Carron, która dwa lata później została jego żoną. Śmierć jego żony w 1804 roku była kolejnym poważnym ciosem, który musiał pokonać Ampère. W 1806 roku ożenił się ponownie, ale dwa lata później legalnie rozstał się, otrzymując opiekę nad swoim jedynym synem..
Około roku 1796 Ampère prowadził prywatne lekcje w Lyonie z matematyki, chemii i języków. W 1801 roku przeniósł się do Bourg, gdzie został mianowany profesorem fizyki i chemii w École Centrale w Bourg-en-Bresse..
W następnym roku Ampere opublikował swój pierwszy artykuł na temat prawdopodobieństwa matematycznego, w którym pokazuje, jak rosną szanse gracza wraz z jego bogactwem. Ten traktat został wysłany do Paryskiej Akademii Nauk w 1803 roku.
W 1804 r., W tym samym roku, w którym zmarła jego żona, Ampère powrócił do Lyonu, aby objąć stanowisko profesora matematyki w liceum i równolegle podległe stanowisko na Politechnice Paryskiej. W 1809 r. Był już profesorem matematyki na tej uczelni.
W następnych latach rozwinął różne badania naukowe i napisał artykuły z zakresu matematyki, filozofii, chemii i astronomii. W 1814 roku Ampère został zaproszony do klasy matematyków w nowym Institut National des Sciences.
W latach 1819–1820 prowadził również kursy filozofii i astronomii na Uniwersytecie Paryskim. Cztery lata później udało mu się objąć prestiżową katedrę fizyki eksperymentalnej w Collège de France..
We wrześniu 1820 roku, podczas demonstracji swojego przyjaciela François Arago w Akademii Nauk, dowiedział się o odkryciu Hansa Christiana Ørsteda. Duński fizyk opisał, jak igła magnetyczna działa na sąsiedni prąd elektryczny.
Ampère poświęcił się badaniu tego zjawiska i zaledwie tydzień później przedstawił artykuł, w którym szczegółowo wyjaśnił to zjawisko. Udało mu się pokazać, jak dwa równoległe kable odpychają się lub przyciągają, w zależności od kierunku prądów.
Opracował również igłę astatyczną, która pozwoliła mu zmierzyć prąd przepływający przez ten obwód elektryczny. Jego celem było opracowanie matematycznej i fizycznej teorii, aby zrozumieć związek między elektrycznością a magnetyzmem. Podczas swoich badań sformułował to, co później nazwano prawem Ampère'a.
W 1827 roku Ampère opublikował swoje opus magnum, Pamięć o matematycznej teorii zjawisk elektrodynamicznych, tylko wydedukowana z doświadczenia. Uznano to za traktat założycielski o elektrodynamice, ponieważ ukuł również termin tej nowej nauki. Tekst był kompendium jego studiów z ostatnich 7 lat. Dla niektórych oznaczało to również koniec ich oryginalnej pracy naukowej..
W późniejszych latach poświęcił się studiowaniu wszystkich dziedzin wiedzy, nie poświęcając się wyłącznie żadnej, jak wcześniej, ale jego praca nie była tak silna, jak jego matematyczne i eksperymentalne badania elektryczności..
Podczas inspekcji uniwersyteckiej w Marsylii André-Marie Ampère zmarł 10 czerwca 1836 roku w wieku 81 lat. Jego szczątki spoczywają na cmentarzu Montmartre w Paryżu we Francji. Jego śmierć nastąpiła dziesiątki lat przed uznaniem elektrodynamiki za kamień węgielny współczesnej nauki o elektromagnetyzmie..
Wielki wkład Ampère zaczyna się od rozszerzenia eksperymentalnej pracy Hansa Christiana Ørsteda. Udało mu się wykazać, że dwa równoległe przewodniki kablowe, przenoszące prądy w tym samym kierunku, mają dla siebie siłę przyciągania. Wręcz przeciwnie, jeśli prąd płynie w odwrotnych kierunkach, odpychają się nawzajem.
Stosując matematykę do uogólnienia praw fizycznych tych eksperymentów, udało mu się sformułować prawo Ampère'a. Zasada ta mówi, że wzajemne działanie dwóch odcinków kabla przenoszącego prąd jest proporcjonalne do jego długości i natężenia jego prądów. Sprawdź także zgodność tej zasady z prawem działania magnetycznego, sformułowanym przez francuskiego fizyka Charlesa Augustina de Coulomba.
W swoich traktatach przedstawił zrozumienie zależności elektromagnetycznej i stwierdził, że 'magnetyzm był elektrycznością w ruchu. Podniósł istnienie `` cząsteczki elektrodynamicznej '', małego prądu na poziomie molekularnym, który jest uważany za prekursora idei elektronu.
Wynik tego prądu powierzchniowego, znanego obecnie prądu amperowego, jest podobny do rzeczywistego prądu przepływającego przez solenoid. Korzystając z fizycznego zrozumienia ruchu elektromagnetycznego, Ampère zdołał opisać zjawiska elektromagnetyczne w taki sposób, aby można je było wykazać empirycznie i matematycznie przewidzieć..
Na potrzeby swoich eksperymentów Àmp opracował igłę astatyczną, której można by użyć do pomiaru intensywności i kierunku prądu przepływającego przez obwód elektryczny. Uważa się to za rodzaj prymitywnego galwanometru, ponieważ pozwoliłoby to na późniejszy rozwój instrumentu, który jest dziś znany..
Innym jego wkładem było określenie podstawowej jednostki prądu elektrycznego, która później otrzymała jego imię, amper oraz przyrząd do pomiaru amperomierza..
Wśród prac opracowanych przez Ampère jest traktat Rozważania sur la théorie mathématique de jeu (1802), Mémoire sur la théorie mathématique des phénomènes électrodynamiques uniquement déduite de l'experience (1827) i jego pośmiertne dzieło Essai sur la filozofie des sciences. Ponadto na podstawie serii prac naukowych i wspomnień napisał dwa traktaty o całkowaniu równań różniczkowych cząstkowych.
Za życia Ampère został uznany przez swoich współczesnych, zajmując ważne stanowiska, takie jak na przykład stanowisko inspektora generalnego nowo założonego francuskiego uniwersytetu cesarskiego w 1808 r. Był także członkiem Akademii Nauk w Paryżu w 1814 r., jak również w różnych akademiach europejskich w późniejszych latach.
W 1881 roku międzynarodowa konwencja ustanowiła amper jako standardową jednostkę miary elektrycznej, w uznaniu wkładu tego francuskiego fizyka w tworzenie nauk elektrycznych. W tym samym traktacie kulomb, wolt, om i wat zostały ustanowione na cześć naukowców, którzy również wnieśli wielki wkład w tym obszarze..
André-Marie Ampère jest jednym z 72 wybitnych francuskich naukowców i inżynierów, których nazwiska widnieją na czterech łukach Wieży Eiffla, obok nazwisk między innymi Foucaulta, Fouriera, Fresnela, Lavoisiera, Malusa czy Poissona..
Otrzymał również wiele hołdów, takich jak Nagroda Ampère przyznawana co roku przez Akademię Nauk, znaczek pocztowy wydany we Francji w 1936 r., Ulica z jego nazwiskiem w Paryżu i druga z jego pełnym imieniem i nazwiskiem w Montpellier..
Jego imię nosi wiele instytutów edukacyjnych w Arles, Lyonie, Oyonnax, a także szkoły przygotowawcze i podstawowe w Lyonie w Paryżu, Grenoble, Saint-Germain-en-Laye, Nantes, Strasburgu, Oullins, Lille, Yzeure, Saint-Étienne du Rouvray, Caluire et Cuire. Również w Lyonie plac i stacja metra z wieloma połączeniami noszą jego imię.
Jeszcze bez komentarzy