Niektóre zagrożone zwierzęta z Jalisco Są to ocelot, szczygieł trąbka, wąż do pończoch, nurek mniejszy, żaba lampart wielonożna i sum Lerma.
Jalisco znajduje się w zachodnim Meksyku i charakteryzuje się ogromną różnorodnością zwierząt zamieszkujących różne ekosystemy regionu. Według przeprowadzonych badań, spośród wszystkich gatunków, które tworzą meksykańską faunę, jeden na dwa ptaki i jeden na trzy ssaki żyje w Jalisco..
Jednak problemy środowiskowe, takie jak zanieczyszczenie wody i degradacja lasów, dżungli i namorzynów, powodują, że populacje zwierząt są zagrożone wyginięciem..
Indeks artykułów
Ten ssak występuje w stanach Jalisco, Guerrero, Michoacán i Meksyku. Zamieszkuje jałowcowe lasy dębowo-sosnowe na wysokości między 1875 a 3048 m npm. Występuje również w wilgotnych kanionach górskich, na obszarach, gdzie występuje głęboka warstwa próchnicy i ściółki..
Populacje ryjówki włoskiej z Guadalajary wykazują spadek z powodu wylesiania niektórych regionów, w których żyje. Z tego powodu IUCN wymienia ten gatunek w grupie o niskim ryzyku wyginięcia..
Ocelot to kot nocny pochodzący z Ameryki Środkowej, Stanów Zjednoczonych, Ameryki Południowej i Meksyku. W tym kraju znajduje się w stanach Sonora, Jalisco, Tamaulipas, Aguascalientes oraz w San Luis de Potosí.
Futro tego ssaka może mieć od bladego do ciemnoczerwonego koloru. Duża część jego ciała pokryta jest brązowymi plamami, otoczonymi czarną linią. W stosunku do brzucha i szyi są białe.
Obecnie gatunek ten jest zagrożony kłusownictwem i utratą naturalnego siedliska. Ponadto ocelot jest zabijany przez człowieka, próbując w ten sposób uniemożliwić kotu polowanie na hodowany przez niego drób. Ze względu na spadek liczebności populacji IUCN sklasyfikował ocelota jako zwierzę o niskim ryzyku wyginięcia.
Ten kot ma od 50 do 70 centymetrów długości, a jego waga wynosi od 3,5 do 9,1 kilograma. Jeśli chodzi o ubarwienie, jest on prezentowany na dwa różne sposoby: jeden jest czerwonawo-brązowy, a drugi jest szarawy lub czarny. Oba mogą manifestować się w tym samym miocie.
Jego dystrybucja jest bardzo szeroka, obejmując tym samym od południowo-wschodniego regionu Meksyku po Argentynę. Pod względem siedliskowym zajmuje pustynie, bagna, zarośla cierniowe i lasy pierwotne.
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem, głównie ze względu na niszczenie jego siedlisk. Regiony, w których żyje, są wylesiane i wykorzystywane na dużą skalę do celów rolniczych i pastwisk.
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem, dlatego jest objęty specjalną ochroną w Meksyku, zgodnie z formularzem NOM-059-SEMARNAT-2001..
Jego dystrybucja rozciąga się na prawie cały kontynent amerykański, od południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i Meksyku po Argentynę i Chile, poprzez Bahamy, Trynidad i Tobago oraz Wielkie Antyle..
Pod względem siedlisk obejmuje jeziora, stawy słodkowodne, bagna, namorzyny i płytkie rzeki. Nurek mniejszy preferuje zbiorniki wodne z bujną roślinnością, zamieszkujące tereny podmokłe całkowicie zasłonięte roślinnością..
„Szara maca”, jak nazywa się ten gatunek, mierzy od 21 do 27 centymetrów długości, a jej masa ciała wynosi od 112 do 180 gramów. Dorosły ptak jest koloru szaro-brązowego, z brązową klatką piersiową i jaśniejszą dolną częścią ciała..
Szczygieł trąbka to ptak o długości od 20,5 do 21,5 centymetra. Upierzenie na głowie i w okolicy brzusznej może być od białego do szarego. Grzbiet jest oliwkowobrązowy, a skrzydła ciemniejsze. Pieśń tego gatunku występuje przez cały rok i składa się z kilku dźwięków, które stopniowo przyspieszają.
Jeśli chodzi o dystrybucję, występuje w Belize, Gwatemali, Salwadorze i Meksyku. W tym kraju znajduje się w Chiapas, Hidalgo i Jalisco. Jego siedlisko obejmuje lasy podzwrotnikowe i tropikalne oraz tereny podmokłe.
Gatunek ten boryka się z poważnymi problemami, ponieważ jego środowisko ekologiczne ulega degradacji. Jednak jest również chwytany i sprzedawany jako zwierzę domowe, co ma wpływ na ich populacje. Ze względu na te sytuacje trąbka szczygieł podlega w Meksyku szczególnej ochronie zgodnie z normą NOM-059-SEMARNAT..
Ten gatunek ma solidne ciało, które może osiągnąć 1,12 metra. Pod względem ubarwienia głowa waha się od ciemnoszarego do zielonkawoszarego. Na całej długości korpusu ma dwa rzędy okrągłych lub prostokątnych czarnych plam. Z kolei obszar brzuszny ma odcień szaro-zielony, a obszar ogonowy jest żółty lub kremowy..
Meksykański koczowniczy wąż wodny, jak nazywany jest również ten gatunek, żyje w Meksyku i na niektórych obszarach Stanów Zjednoczonych. Siedlisko tego gada jest związane ze stałymi zbiornikami wodnymi, na których występuje roślinność. Stąd występuje w jeziorach, stawach, strumieniach i lasach łęgowych.
Wiele z tych ekosystemów jest zdegradowanych, głównie z powodu zmiany koryta rzeki lub strumienia. Kolejnym czynnikiem wpływającym na ten gatunek jest eliminacja szaty roślinnej, w związku z nadmiernym wypasem na tym terenie. Taka sytuacja spowodowała, że w Meksyku, Thamnophis eques jest zagrożony, zgodnie z NOM-059-SEMARNAT-2010.
Ten żółw jest dymorficzny, ponieważ samiec ma zwykle 15,7 cm, a samica 12,7 cm. Jego pancerz jest słabo trikarynianowy, a plastron jest mały, więc brzuszny otwór pancerza nie zamyka się całkowicie. U obu płci ogon kończy się napaloną kolumną.
Występuje na południowym wybrzeżu Pacyfiku w Meksyku, od rzeki Cihuatlán do rzeki San Nicolás. Mieszka również na północ od Jalisco i Nayarit. Jeśli chodzi o ich ulubione siedliska, to stawy z czystą lub błotnistą wodą, w których roślinność może być zanurzona lub nie..
Ponadto występuje w basenach zasilanych ze źródeł, omijając rzeki ze względu na ruch ich wód. Duża część tych ekosystemów jest zdegradowana, więc populacje Kinosternon chimalhuaca zmniejszyły się.
Ten płaz żyje na południe od Nayarit, na zachód od Jalisco, w Michoacán i na południe od Guanajuato. W tych rejonach zasiedla rzeki, jeziora i stałe rozlewiska w zaroślach, a także lasy dębowe i sosnowe. Te ekosystemy występują na wysokości od 823 do 1520 metrów nad poziomem morza..
Wielka żaba lampartowa jest zagrożona, ponieważ jej siedlisko ulega degradacji. Wynika to głównie z wycinki lasów. Kolejnym czynnikiem zagrażającym temu gatunkowi jest zanieczyszczenie wody. Jest również ścigany przez miejscowych..
Zasięg występowania nie obejmuje obszarów chronionych, dlatego eksperci sugerują, że organy regionalne uwzględniają ich siedliska przyrodnicze w rezerwatach i parkach narodowych. Z drugiej strony Megapoda Lithobates jest chroniony przez ustawodawcę meksykańskiego.
Ta słodkowodna ryba pochodzi z systemu hydrologicznego Lerma-Chapala-Santiago w Jalisco. Znajduje się również w stanie Aguascalientes. W tych regionach zamieszkuje strumienie, jeziora i rzeki.
Na niektórych obszarach jest wymarły, zmotywowany do całkowitego wyschnięcia zbiorników wodnych. W związku z tym problemem eksperci zwracają uwagę, że około 70% obszaru występowania zniknęło.
Jest to związane z różnymi czynnikami, w tym suszami, konkurencją z gatunkami inwazyjnymi i zanieczyszczeniem. W związku z tą sytuacją IUCN zakwalifikował ten gatunek do grupy zwierząt zagrożonych wyginięciem..
Ta ryba mierzy od 60 do 91 centymetrów. Jego tułów jest lekko wydłużony, a głowa spłaszczona grzbietowo. W szczególności górna szczęka jest dłuższa niż dolna. Jeśli chodzi o ubarwienie, na grzbiecie ma metaliczny niebieski odcień, podczas gdy brzuch jest jasny.
Lokalizacja Ictalurus dugesii Obejmuje dorzecza rzek Ameca i Lema na zboczu Pacyfiku. W związku z tym występuje w stanach Jalisco, Guanajuato i Michoacán. Jego siedlisko obejmuje duże rzeki z mętnymi lub czystymi wodami.
Jeśli chodzi o podłoże zbiorników wodnych, są to skały, iły i głazy, związane z zielenią i liliami wodnymi..
Populacje sumów Lerma są zagrożone przez eksploatację zasobów wodnych, zanieczyszczenie i wprowadzanie niektórych egzotycznych gatunków, takich jak Oreochromis mossambicus i Cyprinus carpio. Innym czynnikiem wpływającym na upadek zbiorowisk jest przełowienie.
Wszystkie te czynniki, które zmieniają ekosystem, razem przyczyniły się do uczynienia rzeki Lerma jedną z najbardziej zanieczyszczonych w Meksyku. Ogromne ilości płynnych odpadów wyrzucanych przez liczne gałęzie przemysłu zlokalizowane wzdłuż koryta rzeki spowodowały niemal zniknięcie flory i fauny..
Te zmiany ekologiczne mają bezpośredni wpływ na Ictalurus dugesii, ryba bardzo wrażliwa na fizyczne i biochemiczne zmiany wody. W ten sposób ich społeczności są poważnie dotknięte, do tego stopnia, że zniknęły z różnych miejsc, w których wcześniej istniały..
Sytuacja ta spowodowała, że w Meksyku gatunek ten zalicza się do kategorii zagrożonej pod nazwą NOM-059-SEMARNAT-2010.
Jeszcze bez komentarzy