Plik Autonomiczne uczenie się Jest to sposób zdobywania wiedzy, pomysłów lub postaw, który jest wytwarzany niezależnie przez uczącego się. Tradycyjnie uważano go za synonim samokształcenia lub samokształcenia, chociaż w ostatnich dziesięcioleciach termin ten jest coraz bardziej odróżniany od innych podobnych..
Uważa się, że samodzielne uczenie się ma miejsce, gdy jednostka decyduje się aktywnie i niezależnie zdobywać nową wiedzę. W ten sposób bierze odpowiedzialność za wszystkie aspekty uczenia się, takie jak tematy, na których ma się skupić, jaką metodologię zastosować, jak organizować swój czas i jak internalizować to, czego się uczy..
Pomysł, że jednostki powinny być autonomiczne w procesie uczenia się, został po raz pierwszy zaproponowany w 1981 roku przez Henry'ego Holeca, uważanego za ojca teorii autonomii uczących się. Od tego czasu toczy się wielka debata na temat tego, co dokładnie oznacza ta cecha i jak można ją zaszczepić uczniom.
Niektórzy autorzy uważają, że samodzielne uczenie się może być realizowane tylko przez osoby z szeregiem określonych cech osobowości. Inni, wręcz przeciwnie, rozumieją, że wszyscy mamy tę zdolność i że konieczne jest jedynie wspieranie jej poprzez nauczanie i wychowywanie wartości.
Indeks artykułów
W większości rodzajów uczenia się uczniowie nie mogą wybrać, jaką wiedzę chcą zdobyć ani w jakim celu chcą to zrobić. W niektórych przypadkach wynika to z faktu, że cele są im narzucane z zewnątrz, co może się zdarzyć np. W formalnym systemie edukacyjnym; w innych zaś uczenie się nie jest świadome.
Jednak w autonomicznym procesie uczenia się, jednostka sama musi być w stanie wybrać, czego chce się nauczyć i wyznaczyć konkretne cele z tym związane. W ten sposób, promując samodzielne uczenie się, każda osoba będzie zdobywać inną wiedzę w oparciu o swoje zainteresowania i umiejętności..
Coś podobnego dzieje się z samym procesem uczenia się. Po ustaleniu celów edukacyjnych, które mają zostać osiągnięte, osoba będzie musiała wybrać, w jaki sposób zdobędzie nową wiedzę, pomysły lub postawy, które jest zainteresowana internalizacją..
Te dwa czynniki oznaczają, że osoba, która rozpoczyna samodzielny proces uczenia się, będzie musiała być proaktywna, mieć motywację do nauki i umieć samodzielnie badać, aby przyswoić sobie wiedzę, którą chce posiadać..
Jednym z czynników, który ma największy wpływ na wszystkie rodzaje uczenia się, jest motywacja. Kiedy dana osoba chce się uczyć, jej wyniki będą lepsze, a proces łatwiejszy.
W tym sensie badania w tym zakresie pokazują, że samodzielne uczenie się jest jednym z tych, które najbardziej zwiększają motywację uczniów.
W regulowanym procesie uczenia się, w którym zarówno cele, jak i metoda i rytm nauki są narzucane z zewnątrz, uczniowie na ogół mają duże trudności w zdobywaniu nowej wiedzy. Z tego powodu zwykle polegają na wzmocnieniach zewnętrznych, takich jak dobre oceny..
Wręcz przeciwnie, kiedy uczeń postanawia nauczyć się czegoś samodzielnie, robi to, ponieważ jego wewnętrzna motywacja jest bardzo wysoka. Dzięki temu będzie ci łatwiej szybko zdobyć nową wiedzę, a przez cały proces będziesz czuł się mniej sfrustrowany i bardziej radosny..
W większości tradycyjnych podejść do edukacji nauczyciele lub mentorzy są odpowiedzialni za dobre uczenie się. Mogą pełnić rolę przekaźników informacji, ekspertów lub mentorów, którzy zapewniają uczniom całą wiedzę, którą mają do internalizacji.
Natomiast w uczeniu się autonomicznym to uczniowie odgrywają najważniejszą rolę. Od nich zależy cały proces zdobywania nowych pomysłów, danych czy umiejętności. Nauczyciel, w przeciwieństwie do pozostałych typów, ogranicza się do pomocy uczniom, gdy o to poproszą, przechodząc na bardziej średni poziom.
Wszystkie istniejące rodzaje uczenia się są mniej lub bardziej przydatne w zależności od pewnych psychologicznych cech uczniów, takich jak inteligencja czy poczucie odpowiedzialności. Jednak w przypadku uczenia się autonomicznego różnice te są szczególnie wyraźne.
Zatem badania w tym zakresie pokazują, że do prawidłowego przeprowadzenia autonomicznego procesu uczenia się konieczne jest posiadanie co najmniej stosunkowo wysokiego poziomu szeregu cech. Do najważniejszych należą inteligencja, pewność siebie, osobista odpowiedzialność, ciekawość i zdolność do motywacji własnej..
Ponadto stwierdzono również, że osoby z dobrym poziomem samoregulacji (zarówno emocjonalnej, jak i poznawczej) generalnie osiągają lepsze wyniki, gdy przeprowadzają autonomiczny proces uczenia się.
Pierwszym autorem, który mówił o autonomicznym uczeniu się był Henry Holec w 1981 roku. Dla tego psychologa edukacyjnego najważniejszą rzeczą, aby taki proces mógł mieć miejsce, jest wzięcie odpowiedzialności za to, nad czym chce pracować, czy to umiejętności. ., wiedza lub postawy.
W następnych dziesięcioleciach pojawiło się wielu autorów, którzy próbowali lepiej zrozumieć, dlaczego niektórzy uczniowie są w stanie uczyć się samodzielnie i jak można wspierać tę umiejętność u wszystkich uczniów. Oto niektóre z jego najważniejszych pomysłów:
- Dla Holmesa i Ramosa uczniowie, którym udaje się przeprowadzić dobre samodzielne uczenie się, to ci, którzy potrafią zidentyfikować strategie, których używali nieświadomie.
- Autor David Little uważał, że autonomia zależy w dużej mierze od psychologicznej relacji ucznia zarówno z treściami, które chce przyswoić, jak iz samym procesem uczenia się..
- Dla Dickinson kluczem do samodzielnego uczenia się jest wzięcie przez ucznia pełnej odpowiedzialności za wszystkie decyzje związane z procesem uczenia się..
Generalnie wszyscy autorzy, którzy badali temat uczenia się autonomicznego, są zgodni co do tego, że najważniejszymi czynnikami są te, które pozwalają skupić się nie tylko na zdobywanych treściach, ale także na procesie ich internalizacji. Jednak obecnie potrzeba więcej badań na ten temat..
Samodzielne uczenie się można zastosować w wielu różnych sytuacjach, aby zdobyć praktycznie każdy rodzaj istniejącej wiedzy. W rzeczywistości niektórzy autorzy uważają, że autonomia w uczeniu się jest bardziej postawą i może być zintegrowana z innymi sposobami zdobywania wiedzy..
Następnie zobaczymy kilka przykładów różnych sposobów uczenia się niezależnie.
Jedną z dziedzin, w których samodzielne uczenie się wydaje się najbardziej efektywne, jest znajomość języka obcego. Kiedy chcą nauczyć się języka, większość osób zapisuje się do akademii lub zatrudnia prywatnego nauczyciela; ale badania w tym zakresie pokazują, że strategie te zwykle nie są zbyt skuteczne.
Wręcz przeciwnie, ostatnio dane sugerują, że najlepszym sposobem nauki języka jest samodzielna nauka. Osoby, które wybierają to, czego chcą się nauczyć i tempo, w jakim chcą to robić, osiągają lepsze wyniki w perspektywie średnio- i długoterminowej niż ci, którzy przekazują swoją naukę innym.
Jak można zastosować naukę autonomiczną w nauce języka obcego? Najbardziej skuteczne strategie będą się różnić w zależności od czynników, takich jak poziom i okoliczności danej osoby. Jednak niektórymi przykładami mogą być aplikacje językowe lub rozmowy z obcokrajowcami..
W dzisiejszym systemie edukacyjnym większość przedmiotów koncentruje się na przekazywaniu przez nauczyciela danych i informacji swoim uczniom. Ten system jest znany jako „pasywne uczenie się”; większość badań na ten temat pokazuje, że jest to jeden z najmniej skutecznych sposobów osiągania dobrych wyników.
Alternatywą do samodzielnego uczenia się jest samodzielne poszukiwanie informacji przez uczniów, którzy później będą musieli je w jakiś sposób opracować. W ten sposób uczniowie sami będą musieli nie tylko wybrać, czego się uczyć na określony temat, ale także będą musieli wybrać informacje i popracować nad nimi..
Ten alternatywny system edukacji w stosunku do tradycyjnej edukacji był testowany przez dziesięciolecia w niektórych eksperymentalnych szkołach, z bardzo dobrymi wynikami. Najwyraźniej połączenie autonomicznego uczenia się z technikami konstrukcjonistycznymi i aktywnym uczeniem się sprawia, że uczniowie łatwiej przyswajają informacje.
Autonomiczne uczenie się działa inaczej, jeśli chodzi o zdobywanie nowych umiejętności, niż jeśli to, czego chcesz się nauczyć, to dane teoretyczne. Głównym problemem podczas przeprowadzania tego procesu jest to, że rozwijanie nowej umiejętności zwykle wymaga, aby ktoś wcześniej nam ją pokazał i poprawił nasze błędy..
Tradycyjnie te dwie role pełnił nauczyciel, który nie tylko wskazywał uczniowi, co ma robić, ale także wykrywał jego wady i podpowiadał, jak może je zmienić. Dziś jednak narzędzia takie jak Internet czy kursy wideo pozwoliły wielu osobom na samodzielne zdobycie nowych umiejętności..
Tak więc umiejętności, takie jak gra na instrumencie, nauka programowania lub wykonywania sztuczek iluzjonistycznych, może rozwinąć każdy, kto ma wystarczającą dyscyplinę i cierpliwość oraz dobre połączenie z Internetem. Prawda jest jednak taka, że te procesy wydają się być znacznie prostsze, jeśli masz pomoc dobrego nauczyciela..
Pomimo wielu zalet, samodzielne uczenie się może nie być najwłaściwszą opcją w pewnych kontekstach lub dla niektórych osób. Aby osiągnąć najlepsze możliwe wyniki dzięki tej strategii, należy spełnić określone warunki, które dotyczą zarówno samego człowieka, jak i tego, czego chce się nauczyć.
Widzieliśmy już, że nie wszystkie osoby osiągną równie pozytywne wyniki, przeprowadzając autonomiczny proces uczenia się. Pewne cechy psychologiczne i osobowościowe korelują z większym sukcesem w tej dziedzinie, a ich brak może bardzo utrudniać naukę.
Jedną z najważniejszych cech w tym zakresie jest inteligencja. Dzieje się tak, ponieważ wysoce inteligentni ludzie są zwykle łatwiejsi w rozwiązywaniu problemów, mogą znaleźć potrzebne informacje bez większych trudności i są ogólnie bardziej logiczni i analityczni, co pomaga im w tym procesie..
Jednak inteligencja nie wystarczy, aby móc przeprowadzić poprawną samodzielną naukę. Konieczne jest również, aby osoba miała takie cechy, jak elastyczność poznawcza, samodyscyplina, odpowiedzialność, kreatywność oraz zdolność do samooceny i wykrywania własnych błędów..
Wreszcie, mimo że nie są tak ważne jak inne czynniki, pewne umiejętności emocjonalne, takie jak zdolność do motywowania się lub odporność na niepowodzenia, mogą być bardzo przydatne podczas samodzielnego uczenia się..
Nie wszystkie praktyki zawodowe są równie łatwe do wykonania w pojedynkę. W przypadku niektórych przedmiotów posiadanie tradycyjnego nauczyciela lub nauczyciela może być bardzo pomocne i przyspieszyć proces. W innych mentorzy będą raczej utrudniać naukę, niż ją zachęcać.
Ogólnie rzecz biorąc, uczenie się czystych informacji jest łatwiejsze do wykonania niezależnie, podczas gdy umiejętności fizyczne i umysłowe najlepiej rozwija się z pomocą nauczyciela.
Różni badacze próbowali dowiedzieć się, jaki jest najskuteczniejszy sposób prowadzenia dobrej samodzielnej nauki. Chociaż nie znaleziono systemu odpowiedniego dla wszystkich możliwych sytuacji, wykryto kilka podstawowych zasad, które mogą pomóc w tym procesie..
Niektóre z najbardziej przydatnych strategii dobrego samodzielnego uczenia się to:
- Stwórz serię jasnych i konkretnych celów, które zamierzasz osiągnąć w procesie uczenia się.
- Poszukaj modeli, które już osiągnęły te cele i sprawdź, jakie umiejętności lub wiedzę posiadają, które pozwoliły im je osiągnąć.
- Zbadaj najskuteczniejszy sposób osiągnięcia każdej z tych umiejętności, postaw lub wiedzy.
- Stwórz niezależny plan działania dla każdego uczenia się, które chcesz przeprowadzić, w oparciu o to, co zostało wykryte w poprzednich fazach.
- Skoncentruj się nie tylko na wynikach, ale na samym procesie uczenia się, na przykład na tworzeniu celów pośrednich, które zwiększają wewnętrzną motywację podczas ich osiągania.
Jeszcze bez komentarzy