Plik Sztuka abstrakcyjna To wszystko ta artystyczna ekspresja, która jest oderwana od jakiejkolwiek realnej reprezentacji, aby stworzyć przestrzeń całkowicie odmienną od naturalnej. To wrażenie abstrakcji uzyskuje się dzięki zastosowaniu różnych geometrycznych kształtów, a także punktów, linii i czystych kolorów..
Abstrakcjonizm jako nurt artystyczny jest również znany jako sztuka niefiguratywna; oznacza to, że styl ten nie ma kontaktu z tradycyjną sztuką reprezentacyjną. Mimo to ten dystans od rzeczywistości nie oznacza jej zaprzeczenia, ale raczej proponuje opozycję lub kontrast.
Zdaniem koneserów, aby zrozumieć sztukę abstrakcyjną, trzeba umieć odróżnić figurację od abstrakcji, ponieważ są to pojęcia całkowicie przeciwne. Z tego powodu przy przyswajaniu tych artystycznych pojęć łatwo jest odróżnić dzieło abstrakcyjne od figuratywnego..
Indeks artykułów
Zjawisko abstrakcji przejawia się wtedy, gdy nie jest możliwe skojarzenie tworzonego elementu z jakimkolwiek istniejącym w rzeczywistości elementem..
Na przykład, jeśli zdjęcie drzewa zostanie zrobione i zostanie zamazane lub zmodyfikowane, tej artystycznej gry nie można uznać za abstrakcję, ponieważ obraz nadal zachowuje istotę pierwotnej figury; to znaczy, nadal ma charakter przenośny.
Z drugiej strony obrazy, które nie mają żadnego rzeczywistego odniesienia, można potraktować jako abstrakcję. W dziedzinie sztuki abstrakcyjnej istnieje kilka aspektów, takich jak abstrakcja geometryczna, formalizm i abstrakcja ekspresjonistyczna. Jednak wszystkie są powiązane pod względem braku rzeczywistego odniesienia.
Tych postaci związanych ze snami również nie można uznać za abstrakcję, bo choć w snach i koszmarach można wzbudzić obrazy surrealistyczne (np. Jednorożec), to wciąż zachowuje odniesienia, które można znaleźć w rzeczywistości (w przypadku jednorożca to koń z rogiem).
Abstrakcjonizm radykalnie zmienił świat artystyczny, bo przed tym wydarzeniem sztuka pozostawała pod kuratelą figuracji, mimo że w XIX i XX wieku forma zaczęła się rozmywać przez inne nurty, takie jak impresjonizm, postimpresjonizm czy kubizm..
Od czasu, gdy człowiek malował w jaskiniach, sztuka pozostawała dążeniem do reprezentowania rzeczywistości.
Do XX wieku artysta nie potrafił oderwać się od otoczenia i kontekstu, więc sztuka abstrakcyjna pozwoliła na otwarcie w episteme historycznego momentu, który dążył do wielkich przemian społecznych i estetycznej renowacji..
Abstrakcja może być kojarzona z muzyką, ponieważ dźwięki nie mogą być figuratywne (pomimo nomenklatury muzycznej). Kolory i kształty są również abstrakcyjne, oferując szeroki wachlarz możliwości, które niekoniecznie muszą mieć prawdziwego nadawcę..
Sztuka abstrakcyjna ma swoje korzenie we wcześniejszych ruchach, takich jak kubizm i fowizm; Jest jednak w szczególności jeden obraz, który służył jako punkt wyjścia do oddzielenia przedstawiania rzeczywistych obiektów od wizualnej percepcji kolorów..
Ta praca należy do malarza Jamesa McNeilla Whistlera i nosi tytuł Noc w czerni i złocie: spadająca rakieta. Na tym obrazie z 1874 roku można zobaczyć gamę ciemnych kolorów i trudno jest bezpośrednio znaleźć ludzkie formy lub konstrukcje architektoniczne.
To, co łatwo docenić, to pociągnięcia pędzla światła i cienia, a także złote punkty, które wydają się przywoływać pokaz sztucznych ogni..
Wraz z pojawieniem się dzieł Pabla Picassa i Georgesa Braque'a, pozwolono na mocne wejście w geometryczne kształty i płaskie kolory. Podobnie Paul Cézanne również odważył się stworzyć alternatywną rzeczywistość; to znaczy pracował nad rekonstrukcją figuratywności.
Z kolei artyści ekspresjonistyczni podjęli się wykorzystania - nawet groteskowo - intensywności palety barw i kształtów. Jego obrazy są uważane przez krytyków za przepełnienie pasji, które przejawiały się w reakcyjny sposób przed okresem wielkiej konsternacji społecznej..
Podobnie jak praca Krzyk Edwarda Muncha ma fundamentalne znaczenie dla rozwoju tego, co później stało się sztuką abstrakcyjną lub niefiguratywną XX wieku. Obraz zatytułowany Wjazd Chrystusa do Brukseli, przez James Ensor.
Inni wielcy przedstawiciele awangardy, tacy jak Paul Gauguin, Henri Matisse i Georges Seurat, są uważani za kluczową inspirację dla tego, który później stał się największym przedstawicielem abstrakcjonizmu, Wasilijem Kandinskim..
Wynika to z faktu, że język surowych kolorów, wraz z różnymi pociągnięciami pędzla, silnie wpłynął na słynnego pioniera.
W świecie pisarstwa rodziły się też różne ruchy mające na celu zerwanie z ustalonym i zakończenie wszelkich realnych odniesień. W dziedzinie liter ten rozdział był nieco trudniejszy, ponieważ w ludzkim umyśle słowa zawsze będą szukały oparcia w swoim desygnacie..
Jednak poeci ci osiągnęli związek z wnętrzem formy poprzez akustyczny obraz słowa, odrywając się od pojęcia, do którego się odnosi..
Wielki poeta nowoczesności Charles Baudelaire był odpowiedzialny za zasianie ziaren idei, że wszystkie zmysły reagują na określone bodźce artystyczne, ponieważ łączy je głęboki poziom estetyczny, który tkwi w podświadomości człowieka..
Innymi słowy, wszystkie sztuki mają zdolność rozbudzania pewnych wrażeń w oku, uchu i umyśle osoby, która je dostrzega, bez konieczności reagowania na rzeczywisty desygnat..
Podobnie znani francuscy poeci, tacy jak Stéphane Mallarmé, Arthur Rimbaud i Guillaume Apollinaire, starali się zdystansować od formy referencyjnej, aby skupić się na przyjemności brzmienia słów i na tym, co mogą wywołać w czytelniku bez konieczności odwoływania się do koncepcji.
Oznacza to, że chodzi o modyfikację struktury mentalnej czytelnika, tak aby oderwał się od ustalonych parametrów i ośmielił się łączyć i tworzyć różne doznania poprzez dźwięk sylab. Dlatego jest to abstrakcja w piśmie.
Jako muzyczny poprzednik tego, co później było sztuką abstrakcyjną, jest wielki kompozytor Claude Debussy, którego utwory zdawały się naśladować pociągnięcia pędzla impresjonistów i postimpresjonistów..
W ten sam sposób kompozytor ten jest również kojarzony z ruchem symbolistów, gdyż jego notatki składały się z silnego ładunku alegorycznego, któremu z kolei towarzyszyły wyraźne wpływy orientalne..
Oznacza to, że dla muzyków takich jak Debussy czy Erik Satie obserwowane w życiu codziennym przedmioty są jedynie symbolami odpowiadającymi na znacznie głębszą rzeczywistość, która objawia się człowiekowi poprzez dźwięk, któremu towarzyszy kolor i ruch..
Ruch abstrakcjonistyczny, choć ma różne aspekty, charakteryzuje się głównie poszukiwaniem pierwotnej istoty przedmiotów.
Dlatego sztuka abstrakcyjna stara się uchwycić w swoich artystycznych przejawach eksplorację świadomości i nieświadomości na jej najczystszych poziomach..
Inną z jego głównych cech jest swoboda stosowania technik i elementów oraz znaczenie tych zasobów..
Na przykład dotyczy to wyraźnie pola kolorów: kolory mają swoją własną ekspresję artystyczną, bez konieczności odwoływania się do prawdziwej koncepcji..
Abstrakcjonizmowi brakuje prawdziwych form; używane są tylko figury geometryczne, ponieważ jest to styl odwołujący się do totalizującej prostoty formy.
Dla wielu krytyków sztuka abstrakcyjna zaczyna się od prac Wasilija Kandinskiego; Należy jednak zauważyć, że w 1910 roku niektóre francuskie kulki żyłkowane stały się sławne, co można uznać za początek abstrakcji.
Jednak zdaniem koneserów znaczenie Kandinsky'ego w historii sztuki jest niezaprzeczalne. Malarz ten posiadał dziedzictwo orientalnej krwi, z której czerpał inspirację w swoich pracach.
Ponadto ten sam artysta przyznał się, że inspirował się mitycznymi katedrami Moskwy; Według niego na kolorową architekturę miasta złożyły się artystyczne zderzenia w wyglądzie zewnętrznym, które oddawały harmonijne wnętrze estetyczne i kulturowe..
W swojej pracy artystycznej Kandinsky opowiadał się za poszukiwaniem pierwotnej istoty formy. Z tego powodu jego twórczość można podsumować trzema słowami: kolor, percepcja i doznania..
W konsekwencji można stwierdzić, że sztuka abstrakcyjna jest ustępstwem, które zakłada mistyczny stan absolutu; to znaczy, jest zaangażowany w ciągłą ewolucję ideologiczną i filozoficzną.
Aby osiągnąć estetyczną całość tych trzech założeń, autorka promowała stosowanie podstawowych elementów plastycznych, takich jak punkt - element pierwotny w dziele malarskim -, linia, płaszczyzna i kolor..
Poprzez skojarzenia i powiązania między tymi elementami uzyskał nowe i odmienne postrzeganie lub odczucia dla ludzkiego oka..
Biorąc to pod uwagę, można powiedzieć, że sztuka abstrakcyjna narodziła się w 1910 roku wraz z pierwszym Streszczenie akwarela przez Kandinsky. Na tym obrazie można zobaczyć kolorowe formy, linie i plastyczne wartości bez skojarzeń z rzeczywistością; to znaczy jest to dzieło złożone z elementów niefiguratywnych.
Dodatkowo, jeśli odbiorca uważnie przyjrzy się tej pracy, dostrzeże, że obraz składa się głównie z kolorów podstawowych i wtórnych, głównie niebieskiego i czerwonego. Wyróżniają się również pociągnięcia pędzla o szarych tonach, co powoduje kontrast z żywością pozostałych kolorów.
Ten znany holenderski malarz nie specjalizował się w swoich początkach w abstrakcjonizmie, ale najpierw pracował nad innymi stylami, takimi jak naturalizm i symbolizm. Pomimo wielości stylów, jego sztuki plastyczne pozostawały pod wpływem studiów filozoficznych i duchowych..
Poszukując istotnej esencji rzeczy, Mondrian bawił się w szczególny sposób abstrakcją geometryczną, aby znaleźć w swoich obrazach podstawową strukturę wszechświata..
Z tego powodu jego prace określane są głównie przez kolor biały - który ze względu na całkowitą obecność światła i wszystkich kolorów uważany jest za „bezkolorowy” - oraz kolor czarny, również uważany za „bezbarwny” ze względu na całkowity brak światła i obecność wszystkich kolorów.
Jednym z jego najsłynniejszych dzieł, również związanych z architekturą abstrakcyjną, jest obraz zatytułowany Kompozycja w kolorze czerwonym, żółtym, niebieskim i czarnym, którą wykonał w 1921 roku.
Na tym widać serię prostokątnych figur o różnych rozmiarach i kolorach; Jednak paleta jest dość podstawowa i pierwotna: jak sama nazwa wskazuje, chodzi o kolory czerwony, żółty, niebieski i czarny, które mogą przypominać obrazy ekspresjonisty Marka Rothko..
Rzeźba nie była daleko w tyle w ruchu abstrakcyjnym; w istocie wprowadził nowość w stylu: trójwymiarowość. Stało się tak, ponieważ w malarstwie abstrakcyjnym figury są zawsze płaskie, podczas gdy w rzeźbie promowana jest głębia formy..
Jednym z jego głównych przedstawicieli był brytyjski rzeźbiarz Henry Moore, którego monochromatyczne postacie wydają się poruszać i zachowywać odrobinę romantycznej i wiktoriańskiej inspiracji, według tego samego artysty..
Moore przyznał się również, że był pod wpływem wielkich artystów renesansu, takich jak Giotto, Michelangelo i Giovanni Pisano. Ponadto autor był zdumiony formą przedkolumbijskich rzeźb Tolteków i Majów.
Jego liczne abstrakcyjne formy zostały wyrzeźbione głównie w marmurze i brązie. Na początku swojej kariery Moore zastosował bezpośredni carving; Jednak w latach czterdziestych XX wieku rzeźbiarz zdecydował się zacząć od tynkowania gipsu lub gliny, a także zastosował tradycyjną i starą formę „traconego wosku”..
Główną cechą jego rzeźb jest wykorzystanie falistych form i pustych przestrzeni, inspirację, którą według krytyków czerpał z krajobrazów angielskiego hrabstwa Yorkshire, jego rodzinnej ziemi..
Mimo że malarstwo abstrakcyjne postuluje wyeliminowanie figuratywności, w pracach Henry'ego Moore'a można dostrzec abstrakcje, które nie są całkowicie oderwane od postaci ludzkiej. Możesz nawet rozróżnić reprezentację kobiecego ciała i postaci matczynych.
Jednym z najbardziej znanych dzieł Moore'a jest tzw Element trójdrożny nr 2, który znajduje się w Toronto City Hall Plaza i odbył się w 1964 roku.
Ta monochromatyczna rzeźba rzeźbiarska jest jedną z tych, które najlepiej wpisują się w zasady abstrakcji, ponieważ jej kształtu nie można bezpośrednio powiązać z żadnym rzeczywistym odniesieniem..
Innym wielkim przedstawicielem rzeźby abstrakcyjnej jest znany artysta plastyk Richard Serra, obywatel USA. Ten artysta, który wciąż żyje, uznawany jest przez krytyków za jednego z najlepszych rzeźbiarzy naszych czasów.
Serra to rzeźbiarz o minimalistycznym charakterze, który woli pracować z ogromnymi kawałkami platynowej stali, co sprawia, że jego prace estetyczne są bardziej godne podziwu..
Pierwszy etap artysty najlepiej odpowiada abstrakcyjnym ideałom, do których wykorzystywał głównie materiał ze stopionego ołowiu..
Znany jest również z wykonywania dużych prostokątnych konstrukcji stalowych. Jednym z najbardziej znanych jest wezwanie Łuk nachylony, Ma 3,5 metra wysokości i ma sugestywną i subtelną krzywiznę. Tę rzeźbę można dziś zobaczyć na Federal Plaza w Nowym Jorku.
Inną abstrakcyjną rzeźbą wysoko cenioną przez krytyków artystycznych jest Wąż, który składa się z trzech warstw stali, które również mają krzywiznę (krzywe w geometrycznych kształtach są najbardziej reprezentatywnymi cechami tego artysty). Praca znajduje się w Muzeum Guggenheima w Bilbao.
Jednym z najbardziej rozpoznawalnych i najlepiej wykonanych dzieł Serry jest tzw Kwestia czasu, na który składa się siedem niezwykłych dużych rzeźb, wykonanych z ulubionego materiału artysty: stali corten.
Figury te składają się w całości z okrągłych i ukośnych kształtów, co przypomina kształty natury oraz okrągły i zwodniczy charakter czasu jako konstrukcji ludzkiej..
W XX wieku poszukiwanie istoty i prymitywnych form przejawiało się także w dyscyplinie architektonicznej. Z tego powodu w architekturze abstrakcyjnej dominują figury geometryczne i płaskie, również sprowadzone do stylu minimalistycznego..
Jednocześnie architektura należąca do tego stylu estetycznego stara się zbliżyć do prawdziwej wartości formy, odrywając ją od chaosu i arbitralności codziennej rzeczywistości. W ramach tych elementów, dzieło architektoniczne jest inspirowane naturą, ale coraz częściej pojawia się w poszukiwaniu prostoty artystycznego ducha.
W architekturze konieczne jest dostosowanie zasad abstrakcji obrazkowej, ponieważ podobnie jak rzeźba wymaga trójwymiarowej realizacji formy. Ponadto przed wykonaniem infrastruktury artysta musi zadać sobie pytanie, czy forma, którą chce stworzyć, może być zrealizowana w konkretnej rzeczywistości..
Ogólnie architektura abstrakcyjna składa się z dużych prostokątnych okien, a także z prostych i solidnych kwadratowych kształtów..
Jednym z najbardziej znanych architektów abstrakcyjnych jest niemiecko-amerykański Mies van der Rohe, który przeszedł do historii jako jeden z najważniejszych artystów nowoczesnej architektury. Był dyrektorem znanej niemieckiej szkoły Bauhaus; jednak musiał opuścić urząd ze względu na nadejście nazizmu.
Jego architektura jest znana ze swojej prostoty i przejrzystości, cech charakterystycznych bardzo typowych dla abstrakcjonizmu. Ponadto preferowanym przez artystę materiałem była stal przemysłowa i niezwykłe tafle szkła, które wykorzystał do wykonania wnętrza fasady..
Jedno z jego najsłynniejszych dzieł znajduje się w Barcelonie i nosi imię niemiecka flaga, kulminacyjny w 1929 roku. Jego architektura składa się z prostych figur geometrycznych i zwraca uwagę niewielkimi rozmiarami. Składa się z wolnej rośliny i utrzymuje znaczące wpływy neoplastycyzmu.
Gerrit Rietveld był uznanym artystą plastycznym, który miał różne oblicza, ponieważ wyróżniał się nie tylko architekturą, ale także stolarką i projektowaniem. Jego projekty przyborów, takie jak Krzesło w kolorze czerwonym i niebieskim z 1918 r., jako element charakterystyczny dla epoki, wskazują na nowoczesny i geometryczny charakter.
Jego najsłynniejsze dzieło architektoniczne i najbardziej zbliżone do abstrakcyjnej estetyki to tzw Dom Rietvelda Schrödera, który został zbudowany w 1924 roku. Dziś to miejsce jest wykorzystywane jako muzeum.
Jeśli chodzi o jego cechy, zarówno wnętrze, jak i strona zewnętrzna domu oznaczają zmianę z wszystkimi poprzednimi parametrami architektonicznymi; stąd znaczenie pracy.
W domu nie ma pokoi, jest tylko szeroka otwarta przestrzeń. Zewnętrzna fasada składa się z linii i płaszczyzn, oddalonych i pokolorowanych, aby stworzyć coś innego..
Jak wspomniano w pierwszych akapitach, należy pamiętać, że sama muzyka jest abstrakcyjna, ponieważ nie może być figuratywna, mimo że ma symboliczną nomenklaturę partytur..
Dlatego muzyka abstrakcyjna nie może istnieć jako ruch artystyczny. Istnieje jednak styl muzyczny zwany muzyką absolutną, na który składają się te utwory muzyczne, które nie mają żadnych dodatkowych muzycznych dodatków; to znaczy, że nie są połączone z żadnym tekstem.
Innymi słowy, w muzyce absolutnej brakuje poezji i tekstów, jest to kompozycja jedynie instrumentalna; dlatego wszelką muzykę pozbawioną liryki można uznać za należącą do tego gatunku. Niektóre przykłady można znaleźć w sonatach, w symfoniach lub na koncercie.
W XX wieku było kilku kompozytorów, którzy wyróżnili się swoimi muzycznymi innowacjami artystycznymi i zbiegli się z początkami abstrakcjonizmu. Do najwybitniejszych należą Igor Strawiński i Maurice Ravel.
Strawiński był narodowym rosyjskim dyrygentem i kompozytorem, uważanym za jednego z najlepszych muzyków XX wieku. Ponieważ dożył 89 lat, miał okazję zgłębiać różne muzyczne aspekty; Jednak jego najbardziej rozpoznawalnymi pracami były te, które powstały w pierwszych latach kariery artystycznej.
Jedną z jego najbardziej uznanych kompozycji jest wezwanie Ognisty ptak, balet, którego premiera odbyła się po raz pierwszy w 1910 roku w Paryżu.
Podobnie jak Claude Debussy, ten słynny francuski kompozytor wyróżniał się tak zwaną muzyką impresjonistyczną, która charakteryzuje się wpływami orientalnymi i ewokacją kolorów poprzez dźwięki. Ravel zachowała także cechy ekspresjonizmu i neoklasycyzmu.
Ten muzyk jest ceniony za kilka utworów, a jednym z jego najczęściej wykonywanych utworów jest Bolero, którego premiera odbyła się w Paryżu w 1928 roku; od tego momentu sukces tej kompozycji był ogromny i uniwersalny. Jego ruch orkiestrowy inspirowany jest gorącym tańcem hiszpańskim, bardzo popularnym w tamtych czasach..
Jeszcze bez komentarzy