Plik astrofizyka jest odpowiedzialny za połączenie podejść fizyki i chemii w celu analizy i wyjaśnienia wszystkich ciał w kosmosie, takich jak gwiazdy, planety, galaktyki i inne. Pojawia się jako gałąź astronomii i jest częścią nauk związanych z badaniem Wszechświata.
Część przedmiotu badań wiąże się z poszukiwaniem zrozumienia pochodzenia życia we Wszechświecie oraz funkcji lub roli ludzi w nim. Na przykład spróbuj odkryć, jak w układzie planetarnym rozwijają się środowiska sprzyjające rozwojowi życia.
Indeks artykułów
Astrofizyka ma na celu wyjaśnienie pochodzenia i natury ciał astronomicznych. Niektóre z analizowanych przez niego czynników to gęstość, temperatura, skład chemiczny i jasność..
Ta gałąź astronomii wykorzystuje widmo elektromagnetyczne jako główne źródło informacji dla każdego astronomicznego celu we wszechświecie. Badane są między innymi planety, gwiazdy i galaktyki. Obecnie ponadto skupia się na bardziej złożonych lub odległych celach, takich jak czarne dziury, ciemna materia lub ciemna energia..
Wiele nowoczesnych technologii zastosowanych w podejściu astrofizycznym umożliwia uzyskiwanie informacji za pomocą światła. Dzięki badaniu widma elektromagnetycznego dyscyplina ta jest w stanie badać i poznawać zarówno widzialne, jak i niewidoczne dla ludzkiego oka ciała astronomiczne..
Pojawienie się astrofizyki jako gałęzi astronomii następuje w XIX wieku. Jego historia jest pełna istotnych poprzedników, w których chemia jest ściśle związana z obserwacjami optycznymi. Spektroskopia jest najważniejszą techniką badawczą dla rozwoju nauki i jest odpowiedzialna za analizę interakcji między światłem a materią.
Spektroskopia, a także ustanowienie chemii jako nauki, były elementami, które w znaczący sposób wpłynęły na postęp astrofizyki. W 1802 roku William Hyde Wollaston, chemik i fizyk angielskiego pochodzenia, odkrywa ciemne ślady w widmie słonecznym.
Później niemiecki fizyk Joseph von Fraunhofer sam zauważa, że ślady widma optycznego Słońca powtarzają się w gwiazdach i planetach, takich jak Wenus. Stąd wywnioskował, że jest to nieodłączna właściwość światła. Plik Analiza widmowa światła, opracowany przez Fraunhofera, był to jeden z wzorców, którymi powinni się kierować różni astronomowie.
Innym z najbardziej znanych nazwisk jest astronom William Huggins. W 1864 roku za pomocą spektroskopu, który ustawił w swoim obserwatorium, odkrył za pomocą tego instrumentu, że możliwe jest określenie składu chemicznego i uzyskanie niektórych parametrów fizycznych mgławic..
Na przykład można znaleźć temperaturę i gęstość. Obserwacja Hugginsa miała na celu zbadanie mgławicy NGC6543, lepiej znanej jako „Kocie Oko”..
Huggins wykorzystał badania Fraunhofera, aby zastosować analizę spektralną światła słonecznego i zastosować ją w ten sam sposób do gwiazd i mgławic. Oprócz tego Huggins i profesor chemii z King's College London, William Miller, spędzili dużo czasu na badaniach spektroskopowych pierwiastków ziemskich, aby móc je zidentyfikować w badaniach gwiazd..
W XX wieku jakość odkryć była ograniczona przez ograniczenia instrumentów. To zmotywowało do budowy zespołów ulepszeń, które pozwoliły na największy jak dotąd postęp..
Teoria inflacji została postulowana przez fizyka i kosmologa Alana H Gutha w 1981 roku. Jej celem jest wyjaśnienie pochodzenia i ekspansji Wszechświata. Idea „inflacji” sugeruje istnienie okresu wykładniczej ekspansji, który miał miejsce na świecie w pierwszych chwilach jego powstania..
Propozycja inflacyjna jest sprzeczna z teorią Wielkiego Wybuchu, jedną z najbardziej akceptowanych w poszukiwaniu wyjaśnień pochodzenia wszechświata. Podczas gdy Wielki Wybuch przewiduje spowolnienie ekspansji Wszechświata po eksplozji, teoria inflacji głosi coś przeciwnego. „Inflacja” proponuje przyspieszoną i wykładniczą ekspansję Wszechświata, która umożliwiłaby duże odległości między obiektami i jednorodny rozkład materii.
Jednym z najbardziej interesujących elementów w historii nauk fizycznych są „równania Maxwella” w jego teorii elektromagnetycznej..
W 1865 roku ukazał się James Clerk Maxwell, specjalizujący się w fizyce matematycznej Dynamiczna teoria pola elektromagnetycznego w którym ujawnił równania, za pomocą których ujawnia wspólną pracę elektryczności i magnetyzmu, związek, który był spekulowany od XVIII wieku.
Równania obejmują różne prawa związane z elektrycznością i magnetyzmem, takie jak prawo Ampère'a, prawo Faradaya czy prawo Lorentza..
Maxwell wykrył związek między siłą grawitacji, przyciąganiem magnetycznym i światłem. Wcześniej w astrofizyce oceniano tylko właściwości, takie jak grawitacja lub bezwładność. Po wkładzie Maxwella rozpoczęto badanie zjawisk elektromagnetycznych.
Fizyk Gustav Kirchhoff i chemik Robert Bunsen, obaj Niemcy, byli twórcami pierwszego spektrometru. W 1859 roku wykazali, że każda substancja w stanie czystym może transmitować określone widmo.
Spektrometry to przyrządy optyczne, które umożliwiają pomiar światła z określonej części widma elektromagnetycznego, a następnie identyfikację materiałów. Zwykły pomiar polega na określeniu natężenia światła.
Pierwsze spektrometry były podstawowymi pryzmatami z gradacjami. Obecnie są to urządzenia automatyczne, którymi można sterować w sposób skomputeryzowany.
W astrofizyce ważne jest stosowanie fotometrii, ponieważ wiele informacji pochodzi ze światła. Ten ostatni jest odpowiedzialny za pomiar natężenia światła, które może pochodzić od obiektu astronomicznego. Wykorzystuje fotometr jako instrument lub może być zintegrowany z teleskopem. Fotometria może pomóc na przykład określić możliwą wielkość ciała niebieskiego.
Chodzi o fotografowanie wydarzeń i obiektów astronomicznych, dotyczy to również obszarów nocnego nieba. Jedną z cech astrofotografii jest możliwość tłumaczenia odległych elementów na obrazy, na przykład galaktyki lub mgławice.
Ta dyscyplina koncentruje się na zbieraniu danych poprzez obserwację ciał niebieskich. Wykorzystuje instrumenty astronomiczne i badanie widma elektromagnetycznego. Wiele informacji uzyskanych w każdej podgałęzi astrofizyki obserwacyjnej ma związek z promieniowaniem elektromagnetycznym..
Jego przedmiotem badań są ciała niebieskie, które są w stanie emitować fale radiowe. Zwraca uwagę na zjawiska astronomiczne, które są zwykle niewidoczne lub ukryte w innych częściach widma elektromagnetycznego.
Do obserwacji na tym poziomie używany jest radioteleskop, instrument przeznaczony do postrzegania aktywności fal radiowych..
Jest to dziedzina astrofizyki i astronomii, w której badane i wykrywane jest promieniowanie podczerwone ciał niebieskich we Wszechświecie. Ta gałąź jest dość szeroka, ponieważ wszystkie obiekty są w stanie emitować promieniowanie podczerwone. Oznacza to, że dyscyplina ta obejmuje badanie wszystkich istniejących obiektów we wszechświecie..
Astronomia w podczerwieni jest również zdolna do wykrywania zimnych obiektów, których nie można dostrzec przez instrumenty optyczne pracujące ze światłem widzialnym. Gwiazdy, chmury cząstek, mgławice i inne to tylko niektóre z obiektów kosmicznych, które można dostrzec.
Znana również jako astronomia światła widzialnego, jest najstarszą metodą badawczą. Najpowszechniej używanymi instrumentami są teleskop i spektrometry. Ten typ instrumentu działa w zakresie światła widzialnego. Ta dyscyplina różni się od poprzednich gałęzi, ponieważ nie bada niewidzialnych obiektów świetlnych.
To on jest odpowiedzialny za badanie tych zjawisk lub obiektów astronomicznych, które są w stanie generować promienie gamma. Te ostatnie są promieniowaniem o bardzo wysokiej częstotliwości, wyższym niż promieniowanie rentgenowskie, a ich źródłem jest radioaktywny obiekt..
Promienie gamma mogą być zlokalizowane w bardzo wysokoenergetycznych układach astrofizycznych, takich jak między innymi czarne dziury, karły czy pozostałości po supernowych..
Jest to zakres dystrybucji energii związany z falami elektromagnetycznymi. W odniesieniu do konkretnego obiektu definiuje się je jako promieniowanie elektromagnetyczne, które jest w stanie wyemitować lub pochłonąć dowolny obiekt lub substancję zarówno na Ziemi, jak iw kosmosie. Widmo obejmuje zarówno światło widzialne dla ludzkiego oka, jak i to, które jest niewidoczne..
W astronomii obiekt astronomiczny lub niebiański nazywany jest jakimkolwiek bytem, zestawem lub składem fizycznym, który występuje naturalnie w obserwowalnej części wszechświata. Obiekty astronomiczne to planety, gwiazdy, księżyce, mgławice, układy planetarne, galaktyki, asteroidy i inne..
Odnosi się do energii, która może pochodzić ze źródła i podróżować w przestrzeni, a nawet być w stanie przeniknąć do innych materiałów. Niektóre znane rodzaje promieniowania to fale radiowe i światło. Innym rodzajem znanego promieniowania jest „promieniowanie jonizujące”, które jest generowane przez źródła emitujące naładowane cząstki lub jony..
Jeszcze bez komentarzy