Plik baroreceptory Składają się z zestawów zakończeń nerwowych, które są zdolne do wyczuwania napięcia związanego ze zmianami ciśnienia krwi. Innymi słowy, są to receptory ciśnienia. Występują obficie w zatoce szyjnej i łuku aorty.
Baroreceptory są odpowiedzialne za dostarczanie mózgowi przydatnych informacji związanych z objętością krwi i ciśnieniem krwi. Wraz ze wzrostem objętości krwi naczynia rozszerzają się i wyzwalana jest aktywność baroreceptorów. Odwrotny proces zachodzi, gdy spada poziom we krwi.
Kiedy dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych z powodu wzrostu ciśnienia, zwiększa się aktywność nerwu błędnego. Powoduje to zahamowanie odpływu współczulnego RVLM (opuszki przednio-brzuszno-przyśrodkowej). rdzeń brzuszno-przyśrodkowy przedniego), co ostatecznie prowadzi do zmniejszenia częstości akcji serca i ciśnienia krwi.
W przeciwieństwie do tego, spadek ciśnienia krwi powoduje spadek sygnału wyjściowego baroreceptorów, co prowadzi do odhamowania centralnych punktów kontroli współczulnej i zmniejszenia aktywności przywspółczulnej. Efektem końcowym jest wzrost ciśnienia krwi.
Indeks artykułów
Baroreceptory to mechanoreceptory (receptory czuciowe, które wykrywają nacisk mechaniczny związany z dotykiem) zlokalizowane w różnych punktach krążenia krwi.
W tym układzie krążenia baroreceptory znajdują się w ścianach tętnic i ścianach przedsionków, jako drzewiaste zakończenia nerwowe..
Wśród baroreceptorów najważniejszy z fizjologicznego punktu widzenia jest baroreceptor tętnicy szyjnej. Główną funkcją tego receptora jest korygowanie wyraźnych i nagłych zmian ciśnienia krwi.
Te mechanoreceptory są odpowiedzialne za utrzymanie ogólnoustrojowego ciśnienia krwi na względnie stałym poziomie, zwłaszcza gdy zachodzą zmiany w pozycji ciała..
Baroreceptory są szczególnie skuteczne w zapobieganiu gwałtownym zmianom ciśnienia w odstępach czasu od godziny do dwóch dni (przedział czasu, w którym działają baroreceptory, zostanie omówiony później).
Istnieją dwa rodzaje baroreceptorów: tętnicze lub wysokociśnieniowe i przedsionkowe lub niskie.
Te o wysokim ciśnieniu są zlokalizowane w naprawdę dużych ilościach w tętnicach szyjnych wewnętrznych (zatoki szyjne), w aorcie (łuk aorty), a także w nerkach (aparat przykłębuszkowy).
Odgrywają one niezastąpioną rolę w wykrywaniu ciśnienia krwi - ciśnienia, które wywiera krew na ściany tętnic, wspomagając krążenie krwi..
Z drugiej strony w ścianach przedsionków znajdują się niskociśnieniowe baroreceptory. Są związane z wykrywaniem objętości przedsionków.
Inni autorzy wolą nazywać je baroreceptorami typu I i II i klasyfikować je według właściwości wyładowczych i stopnia mielinizacji..
Grupa typu I składa się z neuronów z dużymi mielinowanymi włóknami doprowadzającymi. Te baroreceptory mają niskie progi aktywacji i są aktywowane szybciej po stymulacji..
Druga grupa, typ II, składa się z neuronów z niezmielinizowanymi lub małymi aferentnymi włóknami o niewielkiej mielinizacji. Te baroreceptory mają zwykle wyższe progi aktywacji i wyładowują się przy niższych częstotliwościach..
Spekuluje się, że te dwa typy receptorów mogą odgrywać różną rolę w regulacji ciśnienia krwi. Uważa się, że baroreceptory typu II wykazują mniej korekt niż baroreceptory typu I, w związku z czym mogą być ważniejsze w długoterminowej kontroli ciśnienia krwi.
Baroreceptory działają w następujący sposób: sygnały pochodzące z zatok szyjnych są przekazywane przez nerw zwany nerwem Heringa. Stąd sygnał trafia do innego nerwu, językowo-gardłowego, a stamtąd dociera do pojedynczego pęczka znajdującego się w okolicy opuszkowej pnia mózgu..
Sygnały, które pochodzą z okolicy łuku aorty, a także z przedsionków, są przekazywane do pojedynczego pęczka rdzenia kręgowego dzięki nerwowi błędnemu..
Z pojedynczej wiązki sygnały kierowane są do formacji siatkowatej, pnia mózgu i podwzgórza. W tym ostatnim regionie zachodzi modulacja, integracja i produkcja zahamowania toniku mózgowego.
W przypadku zmniejszenia efektywnej objętości krążenia spada również aktywność baroreceptorów wysokiego i niskiego ciśnienia. Zjawisko to powoduje zmniejszenie hamowania toniku mózgu..
Na efektywną objętość krążenia mogą negatywnie wpływać różne okoliczności, takie jak krwotok, utrata osocza krwi spowodowana odwodnieniem, oparzeniami lub utworzeniem trzeciej przestrzeni lub upośledzenie krążenia spowodowane tamponadą serca lub zatorowością w płucach..
Chemoreceptory to komórki typu chemoczułego, które mają właściwość stymulowania ich przez zmniejszenie stężenia tlenu, wzrost dwutlenku węgla lub nadmiar jonów wodoru..
Receptory te są ściśle powiązane z opisanym powyżej systemem kontroli ciśnienia krwi, koordynowanym przez baroreceptory..
W pewnych krytycznych warunkach w układzie chemoreceptorów dochodzi do bodźca dzięki zmniejszeniu przepływu krwi i dopływu tlenu, a także wzrostowi dwutlenku węgla i jonów wodoru. Warto zauważyć, że nie są one uważane za podstawowy system kontroli ciśnienia krwi..
Historycznie rzecz biorąc, baroreceptory tętnicze były powiązane z podstawowymi funkcjami kontrolowania średniego ciśnienia tętniczego w krótkim okresie - w skali czasu od minut do sekund. Jednak rola tych receptorów w odpowiedzi długoterminowej została zignorowana..
Niedawne badania z wykorzystaniem nietkniętych zwierząt sugerują, że działanie baroreceptorów nie jest tak krótkie, jak wcześniej sądzono.
Dowody te sugerują ponowne rozważenie tradycyjnej funkcji baroreceptorów i powinny być powiązane z odpowiedzią długoterminową (więcej informacji w Thrasher, 2004).
Jeszcze bez komentarzy