Plik Bitwa pod Chapultepec Było to jedno z ostatnich starć między armią meksykańską a wojskami amerykańskimi, które najechały ten kraj. Miało to miejsce między 12 a 13 września 1847 roku i zakończyło się zwycięstwem Stanów Zjednoczonych i kolejnym podbojem Mexico City..
Po kilku latach konfliktu między niezależnymi teksasami a Meksykiem, krajem, do którego należał Teksas, rebelianci zażądali ich przyłączenia do Stanów Zjednoczonych. Napięcie między dwoma krajami Ameryki Północnej wzrosło ogromnie. Ponadto polityka ekspansjonistyczna Stanów Zjednoczonych dotyczyła również Alta, Kalifornii i Nowego Meksyku.
Jako pretekst do ataku Meksyku na patrol USA na spornej granicy z Teksasem, Kongres Stanów Zjednoczonych wypowiedział wojnę swojemu sąsiadowi. Meksyk przeżywał dość burzliwy okres polityczny, co spowodowało, że kilka jego stanów pomogło oprzeć się najeźdźcy.
W krótkim czasie Amerykanie dotarli do przedmieść stolicy Meksyku. Ostatnią przeszkodą był Castillo de Chapultepec, kolegium wojskowe z kilkoma ludźmi do obrony. Na jego podbój wystarczyły dwa dni oblężenia. W nim zginęła grupa młodych meksykańskich kadetów, znanych jako Niños Héroes..
Indeks artykułów
Z populacją, w której większość amerykańskich kolonistów stanowili amerykańscy koloniści, Teksas ogłosił w 1836 r. Jednostronną niepodległość. Reakcją meksykańskiego rządu kierowanego wówczas przez Santa Annę było wysłanie wojsk i ponowne podbicie San Antonio, rozwijając znane Bitwa pod Alamo.
Jednak kontratak Teksańczyków był natychmiastowy. W San Jacinto armia meksykańska została pokonana, a prezydent Santa Anna wziął do niewoli. Podczas niewoli podpisał traktat Velasco, uznający niepodległość Teksasu i granicę na Rio Grande i Rio Nueces..
Pomimo podpisania Santa Anna, rząd meksykański zignorował podpisany traktat, chociaż Teksas zachował de facto niepodległość. Od czasu do czasu wojska meksykańskie dokonywały najazdów, ale nie odzyskiwały żadnego z utraconych terenów..
Poprzednia sytuacja uległa wielkiej zmianie w 1845 roku. Teksas złożył wniosek o wjazd do Stanów Zjednoczonych, co zostało zatwierdzone przez Kongres Stanów Zjednoczonych. Od tego momentu napięcie między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi znacznie wzrosło..
W ramach ekspansjonistycznej polityki Stanów Zjednoczonych jego rząd złożył Meksykowi ofertę kupna Alta w Kalifornii i Nowym Meksyku, co zostało natychmiast odrzucone. Rezultatem było zerwanie stosunków dyplomatycznych.
W obliczu odmowy Meksyku Stany Zjednoczone zaczęły działać jednostronnie. W 1845 roku zajęli San Francisco, aw następnym roku zachęcili do nielegalnej emigracji mormonów do Salt Lake, a następnie do Meksyku..
Prezydent USA James K.Polk zdecydował o wysłaniu żołnierzy do spornej granicy z Teksasem, między Rio Grande a rzeką Nueces.
Niektórzy historycy, chociaż inni się z tym nie zgadzają, twierdzą, że świadomie szukał tego, co się wydarzyło: reakcji armii meksykańskiej. Tak więc 25 kwietnia 1846 r. W Rancho de Carricitos amerykański patrol został zaatakowany przez meksykańskich żołnierzy..
Ta konfrontacja została wykorzystana przez Jamesa Polka do złożenia petycji do Kongresu w celu wypowiedzenia wojny Meksykowi. Dom głosował za i 13 maja 1846 r. Wypowiedział wojnę.
W następnych tygodniach doszło do kilku powstań prowadzonych przez osadników anglosaskich w Kalifornii i Nowym Meksyku. Rebelianci poprosili o ogłoszenie niepodległości, aby później poprosić o ich wjazd do Stanów Zjednoczonych.
Od 25 lipca 1846 r. Amerykanie zaczęli wysyłać wojska do wsparcia tych powstań. Z przodu znaleźli słabo przygotowane i słabo wyposażone wojska meksykańskie, co było powodem, dla którego amerykańskie zwycięstwa następowały po sobie.
Aby zabezpieczyć te pozycje, władze USA zaczęły przygotowywać wyprawy wojskowe do Monterrey i Mexico City, aby uniemożliwić Meksykanom organizowanie i wysyłanie posiłków na północ..
Oprócz przekroczenia granicy lądowej rząd Stanów Zjednoczonych wysłał Winfielda Scotta do portu Veracruz, co udało mu się osiągnąć bez większych trudności..
W obliczu tych wydarzeń Meksykanie wzmocnili swoją obronę na drodze prowadzącej z Veracruz do Mexico City, myśląc, że będzie to ta, za którą podążą Amerykanie. Postanowili jednak pójść dalej.
Wojska amerykańskie otoczyły Sierra de Santa Catarina na południu, ścierając się z armią meksykańską w bitwie pod Churubusco i bitwie pod Padierną..
W ciągu około piętnastu miesięcy wojska amerykańskie dotarły do bram stolicy. Wielu historyków twierdzi, że rząd meksykański, z częstymi wewnętrznymi sporami, bardzo słabo zorganizował obronę kraju..
Spory terytorialne między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi były częste od czasu uzyskania przez oba kraje niepodległości. Polityka kolonizacyjna sponsorowana od Wicekrólestwa, a później, pod rządami pierwszych niezależnych rządów meksykańskich, doprowadziła do znacznej większości osadników anglosaskich na terytoriach takich jak Teksas..
Stany Zjednoczone od samego początku swej niepodległości zawsze wykazywały wielkie zainteresowanie rozszerzaniem swoich terytoriów. Nie tylko na zachód, ale także na południe. Czasami robili to, kupując duże działki, na przykład kiedy kupowali Luizjanę i Florydę odpowiednio od Francji i Hiszpanii..
Tę ambicję wyraźnie zadeklarował pierwszy ambasador USA w Meksyku Poinsett, który już ogłosił zamiar przejęcia Teksasu. Jego wymówką było to, że terytorium to podlegało warunkom kupna w Luizjanie..
Gdy Teksas poprosił o przyłączenie się do Stanów Zjednoczonych, prezydent Polk wysłał armię do granicy z Meksykiem, co nieuchronnie doprowadziło do napięć i konfrontacji zbrojnych..
Ponad 20 lat po uzyskaniu niepodległości Meksyk nie był w stanie zapewnić sobie stabilności politycznej i administracyjnej. W okresie poprzedzającym wojnę ze Stanami Zjednoczonymi wewnętrzne napięcia doprowadziły do zamachów stanu i powstań, które częściowo utrudniały właściwe przygotowanie do konfliktu..
31 grudnia 1845 Paredes triumfował w swoim powstaniu zbrojnym i został mianowany tymczasowym prezydentem. W styczniu następnego roku Jukatan ogłosił niepodległość i ogłosił neutralność w wojnie z Amerykanami..
Rozwiązaniem, które Paredes wymyślił, aby powstrzymać inwazję, była próba przekształcenia kraju w monarchię z hiszpańskim królem. W ten sposób jego zwolennicy zaproponowali Enrique de Borbón, krewnego hiszpańskiej królowej. W Jalisco od razu wybuchł bunt przeciwko tej propozycji, a wkrótce potem to samo wydarzyło się w stolicy Meksyku..
W końcu 4 sierpnia poprosił generała Santa Annę o powrót i powrót. do systemu federalnego. Zdaniem historyków niepewność wywołana przez Paredesa, jego zmiany poglądów i jego propozycje, które wywołały wewnętrzne powstania podczas inwazji Amerykanów na kraj, znacznie osłabiły pozycję Meksyku..
Po stronie amerykańskiej generał Winfield Scott liczył na około 13 000 ludzi w marszu do stolicy. Po drodze pokonał Meksykanów w różnych bitwach, m.in. pod Cerro Gordo, Contreras czy Churubusco. Później zajął Casamatę i Molino del Rey. 12 września 1847 r. Przed wejściem do stolicy pozostał tylko Chapultepec.
Na zamku Chapultepec nie mieli tylu żołnierzy, tylko 200 kadetów i 623 żołnierzy z batalionu San Blas. Ponadto część obrońców była bardzo młoda, mając nie więcej niż 18 lat.
Na czele ruchu oporu na zamku Chapultepec stał Nicolás Bravo. Ten bohater niepodległości został trzykrotnie prezydentem kraju. Ponadto był uznanym wojskowym, który jako suwerenny kraj brał udział w najważniejszych wydarzeniach w historii kraju w pierwszych dziesięcioleciach..
Bitwa pod Chapultepec pozostawiła po sobie tragiczne wydarzenie, które stało się jednym z symboli Meksyku: tak zwane Niños Héroes. Była to grupa sześciu kadetów, którzy zginęli w konfrontacji.
Imiona młodych ludzi w wieku od 12 do 20 lat to Agustín Melgar, Fernando Montes de Oca, Francisco Márquez, Juan de la Barrera, Juan Escutia i Vicente Suárez.
Ci kadeci, wraz z 40 innymi osobami, otrzymali od Nicolása Bravo polecenie opuszczenia zamku. Jednak pozostali tam, aby pomóc w obronie tego miejsca..
Wśród dzieci wyróżnia się imię Juan Escutia. Zgodnie z tradycją, gdy zdał sobie sprawę, że zamek zaginął, wskoczył w pustkę owiniętą meksykańską flagą, aby uniemożliwić Amerykanom przejęcie go..
Ten korpus piechoty miał bronić zamku Chapultepec przed przeważającymi liczebnie siłami Amerykanami. Miał około 400 żołnierzy i był dowodzony przez podpułkownika Felipe Santiago Xicoténcatla. Prawie wszyscy jego członkowie zginęli w bitwie.
Winfield Scott poprowadził inwazję Stanów Zjednoczonych od południa, podczas gdy Zachary Taylor zrobił to samo z północy.
Przypisuje mu się decyzja o podążaniu mniej oczywistą drogą do stolicy, unikając obrony ustanowionej przez Meksykanów. Pod jego dowództwem jego wojska zwyciężyły pod Cerro Gordo, Churubusco i Molino del Rey..
Zdobywając zamek Chapultepec, pokonał ostatnią trudność, by zająć stolicę Meksyku i zakończyć wojnę.
12 września 1847 roku wojska amerykańskie dotarły do bram meksykańskiej stolicy. Pomiędzy nimi a ich ostatecznym celem na drodze stał tylko Zamek Chapultepec, w którym znajdowała się Akademia Wojskowa. Przed przybyciem najeźdźców prowadzono prace wzmacniające umocnienia.
Przez cały XII Amerykanie bombardowali obronę i zamek Chapultepec, próbując osłabić opór, jaki mógł stawiać..
Następnego dnia bombardowanie trwało do 8 rano, kiedy to przygotowywali się do ostatecznego ataku..
Pomimo prośby Nicolása Bravo o posiłki jedyną wysłaną pomocą był batalion San Blas.
Santa Anna, który wrócił wezwany przez prezydenta Paredesa, był w okolicy ze swoimi ludźmi, ale źle zinterpretował zamiary Amerykanów i skoncentrował swoje siły we wschodniej części wzgórza, podczas gdy atak miał miejsce w przeciwnym kierunku..
Żołnierze batalionu stawili czoła amerykańskim dywizjom do końca. Tylko 40 z 200 ludzi przeżyło atak, a ich klęska pozwoliła najeźdźcom stosunkowo łatwo zająć pozycje..
Siły amerykańskie zaatakowały zamek 13 stycznia z południa i zachodu wzgórza. Pomimo przewagi liczebnej i uzbrojenia musieli godzinami walczyć, aby osiągnąć swój cel.
Nieliczni żołnierze, którzy byli w środku, młodzi kadeci z niewielkim wyszkoleniem, stawiali opór tak długo, jak mogli. W strefie wschodniej ulokowano członków Drugiej Kompanii Podchorążych, zachodniej zaś broniła Pierwsza Kompania.
Amerykański szturm nie dał młodym obrońcom większych szans, zwłaszcza gdy część oficerów trafiła do niewoli..
Chapultepec poddał się, Amerykanie pospieszyli w stronę stolicy. Najpierw zaatakowali drogi Belén i San Cosme, które były bronione z zaciekłością, ale bez ostatecznego sukcesu..
Wojska meksykańskie skoncentrowane w stolicy. Tej samej nocy amerykańskie działa zaczęły bombardować moździerzami..
W nocy 13-ego Santa Anna uznała, że nie da się uniknąć upadku Mexico City. W ten sposób wycofał się ze stolicy i pomaszerował ze swoimi ludźmi do Puebla. Jego zamiarem było zapobieżenie napływowi większej ilości dostaw dla Amerykanów. Jednak nie był w stanie tego zdobyć..
Z Chapultepec w rękach najeźdźców i bez armii Santa Anna, Mexico City zostało zajęte przez Amerykanów.
Wkrótce potem dyplomaci USA i to, co zostało z rządu meksykańskiego, rozpoczęli negocjacje. W rzeczywistości to Stany Zjednoczone narzuciły wszystkie warunki, a Meksyk nie miał innego wyjścia, jak tylko je podpisać..
W ten sposób w lutym podpisano traktat z Guadalupe-Hidalgo, który obejmował wszystkie roszczenia terytorialne Stanów Zjednoczonych. Na mocy tej umowy Stany Zjednoczone zaanektowały Teksas, Alta, Kalifornię, Nowy Meksyk i obecne stany Arizona, Nevada i Utah. Ponadto zajęła również części Kolorado, Wyoming, Kansas i Okñahoma.
Wojna oznaczała dla Meksyku utratę 55% terytorium. Jedyne odszkodowanie, jakie otrzymał, to 3 płatności i nieco ponad 15 milionów dolarów jako wydatki wojenne.
Jeszcze bez komentarzy