Plik batofobia Jest to skrajny i irracjonalny lęk przed głębinami, stanowiący zaburzenie lękowe, w którym osoba cierpiąca na nią doświadcza uczucia paniki i przerażenia, gdy zostanie wystawiona na bodziec fobiczny. Jest to specyficzny rodzaj fobii, więc ma te same cechy co klaustrofobia, krwawa fobia czy pająk.
Kiedy osoba z batofobią znajdzie się w sytuacji, w której nie widzi dolnej lub końcowej części (na przykład ciemnego tunelu lub bardzo wysokiej studni), doświadczy bardzo silnego uczucia udręki i niepokoju.
Osoba z batofobią boi się przede wszystkim sytuacji, w których nie widzi końca, dlatego za wszelką cenę będzie starała się unikać tego typu przestrzeni, aby nie cierpieć z powodu wyjątkowo nieprzyjemnej reakcji lękowej, którą ona wywołuje..
Kiedy dana osoba jest narażona na takie sytuacje, będzie odczuwać zarówno reakcje fizyczne, poznawcze, jak i behawioralne, a wszystkim z nich będzie towarzyszył więcej niż wysoki dyskomfort..
Indeks artykułów
Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę, że strach, strach lub naprawa w stosunku do bardzo głębokich przestrzeni może być całkowicie normalną reakcją i nie zawsze musi być zaburzeniem fobicznym.
Sytuacje, w których występują elementy, których nie możemy kontrolować (np. Bardzo głębokie przestrzenie), mogą automatycznie aktywować nasze reakcje lękowe. Ciało zostanie aktywowane w bardziej wyraźny sposób, aby być bardziej uważnym i móc uważać na możliwe niebezpieczeństwa, które nie są kontrolowane.
Dopóki ta reakcja lękowa nie jest przesadnie wysoka, a odczuwany strach można kontrolować, nie mówimy o batofobii i odnosimy się do całkowicie normalnej reakcji.
Dlatego głównym aspektem, który należy wziąć pod uwagę, aby poprawnie zidentyfikować batofobię, jest rodzaj odczuwanego strachu lub strachu.
Strach i strach, których doświadczają osoby z batofobią, ma wiele cech. Żadne doświadczenie strachu nie jest ważne, aby potwierdzić obecność tego zaburzenia lękowego.
Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę, że aby móc mówić o batofobii, odczuwany strach ma głęboki związek z konkretną sytuacją. Jeśli strach nie pojawia się konkretnie w przestrzeni, w której odczucie głębi jest interpretowane w jasno określony sposób, nie możemy mówić o batofobii.
Ponadto, aby móc powiązać lęk przed głębią z batofobią, musi on mieć inną serię cech.
Strach doświadczany przez osobę z batofobią jest całkowicie nieproporcjonalny.
Sytuacja lub przestrzeń, która przekazuje głębię, nie stanowi żadnego realnego zagrożenia dla jednostki, ale interpretuje ją jako wysoce niepokojącą, niebezpieczną i szkodliwą, i reaguje przesadnie silną reakcją lękową.
Doświadczany strach jest również całkowicie irracjonalny, ponieważ jednostka reaguje dużym niepokojem na neutralną sytuację, która nie oznacza żadnego niebezpieczeństwa. Ponadto irracjonalność odczuwanego lęku jest nie tylko dostrzegalna lub identyfikowalna przez innych, ale także osoba jest w stanie samodzielnie ją zinterpretować..
Osoba z batofobią zgadza się, że jej fobia jest całkowicie nielogiczna i nie jest w stanie zracjonalizować, dlaczego cierpi na nią lub jakie elementy głębokich przestrzeni powodują u niej taki strach.
Do dwóch poprzednich punktów należy dodać wyraźny składnik niekontrolowalności.
Osoba z batofobią nie jest w stanie kontrolować swojej reakcji lękowej, a kiedy się pojawia, całkowicie przejmuje zarówno swoje emocje, jak i myśli i zachowania.
Osoba z batofobią nie jest w stanie znieść sytuacji, w której przejawia się wyraźne poczucie głębi.
Kiedy osoba znajduje się w przestrzeniach takich jak tunele lub głębokie studnie, będzie próbowała uciec tak szybko, jak to możliwe, aby uniknąć dyskomfortu i reakcji silnego lęku.
Strach, że głębia wywołuje u osoby z batofobią, wywołuje silną reakcję lękową.
W batofobii istnieje wyraźna przewaga względnych fizycznych objawów lęku, chociaż obecne są również komponenty poznawcze i behawioralne, które mogą odgrywać ważną rolę..
Główne objawy batofobii to:
Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej intensywne i niepokojące są objawy fizyczne, które mogą pojawić się automatycznie, gdy dana osoba jest wystawiona na działanie głębokiej przestrzeni.
Podobnie, w niektórych przypadkach reakcja lękowa może pojawić się po prostu w wyobraźni głębokich przestrzeni, bez konieczności narażania się na jedną z tych rzeczywistych sytuacji..
Znalezienie źródła fobii jest zwykle skomplikowanym zadaniem, więc jeśli spróbujesz znaleźć element lub doświadczenie z czasów, gdy byłeś mały, które pozwolą ci wyjaśnić, dlaczego masz batofobię, najprawdopodobniej nie odniesiesz sukcesu..
W rzeczywistości uważa się, że batofobia nie ma jednego źródła i że najczęściej jest to połączenie szeregu czynników, które powodują zaburzenie. W niektórych przypadkach można zaobserwować związek między narażeniem na głębokie i traumatyczne sytuacje w dzieciństwie a rozwojem batofobii w wieku dorosłym.
Podobnie, w niektórych przypadkach ekspozycja na przerażające historie lub wizualizacje dotyczące głębokich przestrzeni może również odgrywać ważną rolę w rozwoju batofobii..
Jednak w większości przypadków takie bezpośrednie zależności nie są obserwowane, dlatego też wspierany jest również udział czynników genetycznych. W rzeczywistości ostrożność lub szacunek przed głębokimi przestrzeniami jest normalną reakcją..
Głównym sposobem leczenia batofobii jest psychoterapia prowadzona przez psychologa, który jest ekspertem w tego typu zaburzeniach. Wykazano, że psychoterapia jest najskuteczniejszym sposobem leczenia fobii i przynosi bardzo dobre wyniki.
Najskuteczniejszą interwencją psychologiczną w odwracaniu batofobii jest terapia poznawczo-behawioralna. Podczas gdy inne terapie mogą również zapewniać pozytywne aspekty, jeśli chodzi o interwencję w tym zaburzeniu, wskazane jest udanie się do psychoterapeuty, który przeprowadza tego typu leczenie..
Poznawcze leczenie behawioralne dla fobii zwykle obejmuje następujące elementy:
Jest to fundamentalny krok do przezwyciężenia batofobii i polega na wystawieniu pacjenta na jego bodźce fobiczne, czyli na głębokie przestrzenie.
Wykazano, że unikanie przerażających bodźców jest głównym czynnikiem podtrzymującym reakcje lękowe, więc eksponowanie się w ukierunkowany i kontrolowany sposób pozwala zredukować doznania paniki i przezwyciężyć lęki.
U tych pacjentów, u których nie można przeprowadzić ekspozycji, ponieważ odczuwany strach jest zbyt intensywny, przeprowadza się systematyczną desensytyzację, podejście, które będzie stopniowo narażać pacjenta na bodźce fobiczne..
Wykonywane są zwykle przed ekspozycją, aby zmniejszyć niepokój pacjenta i zapewnić stan wyciszenia ułatwiający podejście do bodźca fobicznego..
W przypadkach, gdy istnieją silne negatywne myśli i przekonania dotyczące budzącego strach bodźca, stosuje się terapię poznawczą, aby je modulować i zapewnić, że nie będą one zakłócać codziennego życia jednostki..
Jeszcze bez komentarzy