Plik kolosalna kałamarnica (Mesonychoteuthis hamiltoni) to mięczak należący do rodziny Cranchiidae. Jest to duże zwierzę, które może mieć długość całkowitą do czterech metrów i maksymalną wagę 750 kilogramów.
Ciało tego głowonoga jest czerwonawe, a dolna część jest biała. Dzieli się go na trzy części: głowę, obszar macek i ramion i wreszcie płaszcz. Na głowie wyróżniają się dwoje wielkich oczu, które mają narządy emitujące światło, zwane fotoforami..
Ten gatunek, podobnie jak wszystkie kałamarnice, ma osiem ramion i dwie macki. Znajdują się one wokół otworu ustnego. Obie struktury różnią się pod różnymi względami. Po pierwsze, ramiona mają do 1,15 metra, mają przyssawki i nieobrotowe haczyki. Macki mają około 2,1 metra długości i od 22 do 25 haków, które mogą się obracać.
Dwa narządy chwytające pomagają utrzymać ofiarę. Jednak samiec używa swoich ramion do podtrzymywania samicy podczas kopulacji..
Jeśli chodzi o dystrybucję, plik Mesonychoteuthis hamiltoni zamieszkuje Ocean Południowy, zajmując głębokości ponad jednego kilometra.
Indeks artykułów
Płaszcz lub korpus Mesonychoteuthis hamiltoni, może mieć do 2,5 metra długości. W stosunku do płaszcza składa się ze skóry i mięśni. U góry znajduje się płetwa ogonowa. Jest to używane przez kolosalną kałamarnicę do poruszania się, umożliwiając jej zmianę kierunku pływania.
W okolicy brzusznej posiada otwór zwany syfonem. Ten lejek ma strukturę mięśniową, która bierze udział w oddychaniu, ruchu i odprowadzaniu odpadów.
Za ciałem, połączonym na karku, idzie głowa. W tym są oczy i usta otwierające się. Wokół tej konstrukcji znajduje się osiem ramion, które mają liczne przyssawki..
Dodatkowo posiada dwie macki, na końcu których znajdują się duże kolce. Posiada również 25 obrotowych haków, rozmieszczonych w dwóch rzędach w końcowej części macek. Jeśli chodzi o płetwy, znajdujące się w końcowej części ciała, są one elastyczne i służą do napędzania pływania i stabilizacji zwierzęcia..
Pod względem ubarwienia obszar grzbietowy jest ceglasty, z małymi czarnymi plamkami i jasnymi obszarami. W przeciwieństwie do tych odcieni brzuch oraz dolna część macek i ramion jest biała..
Kolosalna kałamarnica jest największym bezkręgowcem żyjącym obecnie na naszej planecie. Jego rozmiar waha się od 12 do 14 metrów długości. Płaszcz ma od 2 do 4 metrów.
Pod względem masy zdecydowana większość gatunków waży około 500 kilogramów. Są jednak zwierzęta, które mogą mieć masę ciała do 750 kilogramów.
Naukowcy zwracają uwagę, że niektóre organizmy na obszarach polarnych mogą osiągać bardzo duże rozmiary. Zatem polarny gigantyzm może być wyjaśnieniem dla zrozumienia teorii ekologicznych i zasad, które wspierają ewolucję rozmiarów ciała kolosalnej kałamarnicy..
Z drugiej strony, choć nie na zasadzie konsensusu, kilku ekspertów wysuwa hipotezę, że gigantyzm polarny może być powiązany z gigantyzmem głębinowym. W tym przypadku wzrost rozmiarów bezkręgowców i innych zwierząt wiąże się z ich życiem w głębokich wodach..
Jeśli chodzi o to podejście, plik M. hamiltoni Pokazuje największe oczy, jakie kiedykolwiek udokumentowano w królestwie zwierząt. Narządy te mogą mieć średnicę do 30 centymetrów, przy źrenicy 9 centymetrów. W stosunku do dzioba jest największą spośród wszystkich żywych kałamarnic.
Jak już wspomnieliśmy, plik Mesonychoteuthis hamiltoni ma duże oczy. Naukowcy sugerują, że mogło to dać gatunkowi przewagę ewolucyjną. Może to być związane z większą zdolnością wykrywania dużych drapieżników, takich jak kaszalot, zamiast ułatwienia identyfikacji ofiar znajdujących się na dużych odległościach.
Zakres wizualny tego gatunku został dogłębnie zbadany. Naukowcy sugerują, że wielkie oczy są w stanie wychwycić maleńkie źródła światła pochodzące z bioluminescencyjnego planktonu. Są one aktywowane, gdy kaszalot zanurkuje, aby polować. W ten sposób kolosalna kałamarnica ma wystarczająco dużo czasu, aby uciec przed drapieżnikiem.
Mesonychoteuthis hamiltoni ma fotofory. Są to narządy emitujące światło, które mają wydłużony kształt i znajdują się na brzusznej powierzchni każdego oka. Struktury te składają się ze wyspecjalizowanych komórek mitochondrialnych, zwanych fotocytami..
W tym głowonogu fotocyty mają szczególne cechy. W tym sensie składają się z krystaloidów, które mają profile przypominające igły. Ponadto odblaskowe płytki krwi nie są powszechne i są związane z matrycą mikrotubularną, która nadaje krawędziom wygląd podobny do grzebienia..
Fotofory można wykorzystywać na różne sposoby, w zależności od potrzeb zwierzęcia. W związku z tym może to być zwodnicza technika, ponieważ gdy oświetla się kolosalną kałamarnicę, inne gatunki mogą nie brać jej pod uwagę jako zagrożenia. To pozwala mu podejść blisko i polować na zdobycz.
Kolosalna kałamarnica ma dwa duże skrzela, które zwisają z płaszcza. Każdy organ ma od 20 do 80 włókien skrzelowych. Proces oddychania rozpoczyna się, gdy woda dostaje się do płaszcza przez otwór w pobliżu głowy. Następnie trafia do skrzeli, gdzie następuje wymiana gazowa.
Plik Mesonychoteuthis hamiltoni ma trzy serca: jedno systemowe i dwa rozgałęzione. Pompują odtlenioną krew do skrzeli, gdzie jest natleniona. Następnie przesyłają czystą krew do układu krążenia, które przekazuje ją do różnych narządów i układów organizmu.
Jeśli chodzi o krew, ma niebieskie zabarwienie. Dzieje się tak, ponieważ zawiera białko na bazie miedzi zwane hemocyjaniną. Związek ten odpowiada za transport tlenu.
Kolosalna kałamarnica ma rodzaj wewnętrznej skorupy, zwanej gladiusem. Struktura ta jest sztywna i przecina górną część płaszcza, zapewniając wsparcie dla zwierzęcia. Składa się z chityny, bardzo wytrzymałego elementu, który może wyglądać jak długi kawałek przezroczystego plastiku.
-Królestwo zwierząt.
-Podrzędność: Bilateria
-Podkrólestwo: protostomia.
-Superfilum: Lophozoa.
-Gromada: mięczaki.
-Klasa: Cephalopoda.
-Podklasa: Coleoidea.
-Nadrzędność: Decabrachia.
-Zamówienie: Teuthida.
-Podrząd: Oegopsina.
-Rodzina: Cranchiidae.
-Podrodzina: Taoniinae.
-Rodzaj: Mesonychoteuthis.
-Gatunki: Mesonychoteuthis hamiltoni.
Kolosalna kałamarnica jest szeroko rozpowszechniona na Oceanie Południowym. W ten sposób rozciąga się od północy Antarktydy do południa Afryki Południowej, południowej części Ameryki Południowej i południowego regionu Nowej Zelandii. Zasięg pokrywa się z prądem okołobiegunowym Antarktydy, chociaż młode można było znaleźć na północ od subtropikalnej konwergencji.
Plik Mesonychoteuthis hamiltoni, żyje w wodach o głębokości ponad 1000 metrów. Jednak jego położenie w wodach oceanicznych jest zróżnicowane w zależności od etapu rozwoju, na którym występuje głowonóg..
Opierając się na głębokości, na której jest złapany, eksperci wskazują, że zasięg młodocianych kolosalnych kałamarnic wynosi prawdopodobnie do 1 kilometra, podczas gdy dorosły może sięgać nawet 2,2 kilometra..
Pod względem gęstości zaludnienia najwyższy wskaźnik występuje w Morzu Współpracy w rejonie Oceanu Indyjskiego na Antarktydzie. Najniższe stężenie występuje w Morzu Rossa, na południe od Nowej Zelandii. Może to być związane z faktem, że jeden z jego głównych drapieżników, morszczuk antarktyczny (Dissostichus mawsoni).
Kolosalna kałamarnica żywi się rybami mezopelagicznymi, takimi jak niektóre gatunki z rodzin Paralepididae i Myctophidae. Zjedz też śpiącego rekina (Somniosus microcephalus) i antara (Dissostichus eleginoides).
Ich dieta może obejmować kalmary, w tym kalmary tego samego gatunku. W przypadku, gdy są one małe, zlokalizuj je i upoluj za pomocą bioluminescencji.
Wcześniej gatunek ten był spokrewniony z grupą szybkich i żarłocznych drapieżników. Może to być związane z ich dużym rozmiarem ciała oraz długimi, silnymi ramionami i mackami. Jednak obecnie obsługiwane są różne informacje.
Według niektórych badań eksperci wskazują, że Mesonychoteuthis hamiltoni ma niskie tempo metabolizmu. Według szacunków osoba dorosła ważąca 500 kilogramów musi codziennie spożywać około 30 gramów pożywienia.
Dlatego specjaliści twierdzą, że gatunek ten jest drapieżnikiem, któremu brakuje zdolności do wykonywania szybkich interakcji drapieżnik-ofiara. Z tego powodu łapie zdobycz metodą zasadzki..
Aby złapać zwierzęta, ze względu na duże rozmiary i niskie zapotrzebowanie na energię, kolosalna kałamarnica nie goni ryby. Cierpliwie czeka, aż znajdzie się blisko i atakuje go kolcami ramion..
Ofiara jest chwytana i wprowadzana przez dziób, który tnie ją na małe kawałki. W ten sposób ułatwia jej przejście przez cienki przełyk, który łączy szczyt z żołądkiem. W stosunku do żołądka jest to mały woreczek, w którym rozpoczyna się proces trawienia.
W degradacji związków organicznych biorą udział enzymy trawienne wydzielane przez trzustkę i wątrobę. Masa pokarmowa jest przenoszona z żołądka do jelita ślepego, gdzie następuje całkowite trawienie i wchłanianie składników odżywczych..
Odpady przechodzą do wąskiej rurki zwanej jelitem. W końcu cały pozostały materiał wydostaje się przez odbyt.
Na poniższym filmie można zobaczyć okaz tego gatunku w pobliżu łodzi:
Obecnie kolosalna kałamarnica ma około 17 gatunków drapieżników. Należą do nich pingwiny, ryby, ptaki morskie i ssaki morskie. Największym z tej grupy jest kaszalot, a po nim śpiący rekin..
Specjaliści znaleźli szczyty Mesonychoteuthis hamiltoni w żołądku antaraDissostichus eleginoides). Podobnie niektóre ptaki morskie, takie jak albatro szarogłowy (Chryzostoma Thalassarche) i czarne brwi (Thalassarche melanophrys), konsumują pozostałości tego głowonoga.
Kolosalna kałamarnica jest dojrzała płciowo i rozmnaża się znacznie później niż inne gatunki z jej rodzaju, które żyją na bardziej północnych obszarach. Dzięki temu może kojarzyć się, gdy mierzy co najmniej jeden metr, a jego waga przekracza 30 kilogramów. Tym samym należy do najbardziej urodzajnych z grupy głowonogów polarnych.
Według badań u dorosłego mężczyzny brakuje hektokotylu. Ten organ, znajdujący się na końcu jednej z macek, jest obecny w kałamarnicy. Jego funkcją jest przechowywanie i przenoszenie nasienia.
Zamiast tej struktury rozrodczej kolosalna kałamarnica prawdopodobnie ma penisa. Ponadto dorosły samiec ma spermatofory o długości od 17 do 27 cm. Jeśli chodzi o dojrzałą samicę, jest większa od samca i ma jajniki. Produkują one od 6000 do 8000 jaj o średnicy około 3 milimetrów..
Ponieważ środowisko dla dorosłych jest mezo i batypelagiczne, naukowcy mieli trudności z obserwacją procesu reprodukcji. Jednak na podstawie anatomii reprodukcyjnej i zachowania innych kałamarnic eksperci zakładają, że samiec używa penisa do bezpośredniego wszczepiania spermatoforów samicy..
IUCN sklasyfikował Mesonychoteuthis hamiltoni jako gatunek zagrożony wyginięciem. Chociaż ryzyko zniknięcia jest niskie, istnieje kilka czynników, które zagrażają populacjom tego głowonoga.
Tak więc czasami kolosalna kałamarnica może zostać przypadkowo złapana. Ponadto, jako zwierzę morskie, na jego rozwój może wpływać zanieczyszczenie wody. Prowadzi to do degradacji ich naturalnego środowiska i przedwczesnej śmierci niektórych gatunków.
Jeśli chodzi o działania ochronne, nie ma konkretnych środków. Organizacje protekcjonistyczne sugerują prowadzenie badań naukowych w zakresie rozmieszczenia, ekologii i historii życia tego głowonoga..
Młoda, kolosalna kałamarnica żyje głównie na powierzchni wody do głębokości 500 metrów. Przyczyna tego zachowania jest związana z obfitością zdobyczy. Tym samym młodociane mają większe możliwości wykarmienia się między lęgiem a migracją na głębokie wody..
W późnych stadiach młodzieńczych Mesonychoteuthis hamiltoni zejść na około 2000 metrów. Ten ruch w kierunku głębszych wód może wiązać się ze zmniejszeniem możliwości zauważenia przez drapieżniki.
Tak więc gatunek ten spędza większość swojego życia w obszarach mezo i batypelagicznych Oceanu Południowego. Jednak schwytane samice są w płytszej wodzie. Może to sugerować, że ciężarna samica migruje na tarło, podobnie jak inne gatunki z rodziny Cranchiidae..
Jeszcze bez komentarzy