Caliptra to termin używany głównie w botanice na określenie różnych typów tkanek ochronnych. Słowo to pochodzi od starożytnego greckiego καλύπτρα (kaluptra), co oznacza zakrywać, zasłaniać.
Termin caliptra jest używany do zdefiniowania u mszaków cienkiej tkanki w kształcie dzwonu, która chroni sporofit podczas rozwoju; u roślin kwitnących i owocujących jest to okrycie w kształcie kapelusza, które chroni takie struktury, a u nasady jest ochronną warstwą układu wierzchołkowego.
Z drugiej strony w zoologii termin caliptra jest używany do określenia małej, dobrze zdefiniowanej błoniastej struktury, znajdującej się na szczycie drugiej pary zmodyfikowanych skrzydeł (przezrocze) much i komarów, która ma duże znaczenie taksonomiczne. W tym artykule rozważymy tylko botaniczne znaczenie tego terminu..
Indeks artykułów
Użycie terminu caliptra datuje się od dawna, bo ponad 1800 lat temu, w pismach rzymskiego gramatyka Sekstusa Pompejusza Festusa, który użył go w swojej pracy. Significatione Verborum.
Z drugiej strony, między V a XV wiekiem (średniowiecze), termin ten był używany do nazywania okryw niektórych rodzajów nasion. Począwszy od XVIII wieku ówcześni botanicy używali go do oznaczenia pozostałości archegonium mchów..
Pod koniec XIX wieku słynny francuski mikolog i botanik Philippe Édouard Léon Van Tieghem użył tego terminu do określenia grubej błony miąższu, która chroni obszar radykalnego wzrostu wierzchołkowego roślin naczyniowych, co dziś w botanice nazywają również Korona.
Caliptra składa się z żywych komórek tkanki miąższowej. Zwykle zawiera specjalne amyloplasty z granulkami skrobi. Przedstawia komórki o średniej do krótkiej żywotności, które po umieraniu są zastępowane przez radykalny merystem.
Te komórki są rozmieszczone w promieniowych rzędach. W centralnych komórkach Gymnospermae z rodzajów Pinus Y Świerk (na przykład) tworzą oś zwaną kolumelą, a merystem jest typu otwartego, aw innych grupach roślin komórki są ułożone w podłużne rzędy.
U mszaków służy do określenia powiększonej części wielokomórkowego narządu płciowego (archegonium), w którym znajduje się zalążek lub żeńska gameta mchu, podczas gdy u niektórych plemników z kwiatami jest to ochronna tkanka pręcików i słupków.
Termin czapka jest synonimem caliptra i oba są używane do opisania tkanki pokrywającej wierzchołkowy obszar korzeni, który znajduje się na końcu korzenia i ma wygląd stożka..
Caliptra pochodzi z różnych miejsc na roślinach.
W paprociach (Pteridophyta) zarówno w korzeniu, jak i w łodydze znajduje się czworościenna komórka wierzchołkowa, która wytwarza komórki poprzez podział na każdej z czterech ścian. Komórki te rosną na zewnątrz, tworząc caliptra i inne tkanki poprzez dalsze podziały..
U roślin nagonasiennych i okrytozalążkowych ich tworzenie się na ogół nie jest zbyt jasne. Wiadomo jednak, że u nagonasiennych merystem wierzchołkowy nie przedstawia wierzchołkowej komórki merystematycznej, a zamiast tego istnieją dwie grupy komórek początkowych (grupa wewnętrzna i zewnętrzna).
Grupa wewnętrzna jest odpowiedzialna za uformowanie głównej masy korzenia za pomocą naprzemiennych podziałów antyklinowych i eksperckich, podczas gdy grupa zewnętrzna jest odpowiedzialna za produkcję tkanki korowej i caliptra..
Z drugiej strony u roślin okrytozalążkowych na wierzchołkowym końcu korzenia występuje uwarstwione centrum tworzenia początkowych grup niezależnych komórek. Z tego centrum powstają różne tkanki dorosłego człowieka, takie jak m.in. caliptra i naskórek..
Struktura szkolenia początkowego może się różnić w niektórych przypadkach. U roślin jednoliściennych, takich jak trawy, tworzy warstwę merystematyczną zwaną kaliptrogenem..
Ta zewnętrzna warstwa (caliptrogen) jest połączona z protodermą (która wytwarza powierzchowną tkankę korzenia), jak również z leżącą pod nią warstwą merystematyczną, tworząc unikalną grupę początkową, z której pochodzi tkanka korowa.
U większości roślin dwuliściennych caliptra powstaje w kaliptrodermatogenie. Dzieje się tak dzięki antyklinowym podziałom tej samej grupy początkowej, która również tworzy protodermę.
Główną funkcją caliptra jest zapewnienie ochrony. U mchów odpowiada za ochronę sporofitu, w którym tworzą się i dojrzewają zarodniki, natomiast u roślin spermatofitów tworzy warstwę ochronną lub tkankę ochronną na słupkach i pręcikach..
U nasady jest powłoką ochronną o strukturze merystematycznej, zapewnia ochronę mechaniczną, gdy korzeń rośnie i rozwija się w podłożu (glebie). Komórki caliptra są stale odnawiane, ponieważ wzrost korzeni wiąże się z dużym tarciem i utratą lub zniszczeniem komórek.
Caliptra uczestniczy w tworzeniu śluzu lub śluzu, galaretowatej, lepkiej substancji składającej się głównie z polisacharydów, która pokrywa nowo powstałe komórki merystemu i smaruje przejście korzenia przez glebę. Komórki caliptra przechowują ten mucigel w pęcherzykach aparatu Golgiego aż do jego uwolnienia do pożywki..
W caliptra columella znajdują się duże organelle komórkowe (statolity), które poruszają się w cytoplazmie w odpowiedzi na działanie siły grawitacji. Oznacza to, że caliptra jest organem odpowiedzialnym za kontrolę georeakcji korzenia..
Korzenie roślin reagują na grawitację Ziemi, która nazywa się geotropizmem (lub grawitropizmem). Ta odpowiedź jest pozytywna, to znaczy, że korzenie mają tendencję do wzrostu w dół. Ma dużą wartość adaptacyjną, ponieważ warunkuje prawidłowe zakotwiczenie rośliny w podłożu oraz wchłanianie wody i składników pokarmowych obecnych w glebie..
Jeśli zmiana środowiska, taka jak osunięcie się ziemi, powoduje utratę przez roślinę swojej podziemnej pionowości, pozytywny geotropizm powoduje, że ogólny wzrost korzeni zmienia orientację w dół..
Aminoblasty lub plastydy zawierające ziarna skrobi działają jako komórkowe czujniki grawitacji.
Kiedy wierzchołek korzenia jest skierowany w bok, plastydy te osadzają się na dolnej bocznej ścianie komórek. Wydaje się, że jony wapnia aminoblastów wpływają na dystrybucję hormonów wzrostu w korzeniu..
Z kolei caliptra columella odgrywa ważną rolę, zarówno w geotropizmie, jak i w hydrotropizmie dodatnim (przyciąganie do obszarów gleby o wyższym stężeniu wody)..
Z filogenetycznego i taksonomicznego punktu widzenia badanie kaliptry było użytecznym narzędziem, ponieważ jego rodzaj rozwoju, a także struktury, które chroni ta tkanka, różnią się w zależności od grupy roślin..
Inne istotne badania w odniesieniu do calyptry dotyczą geotropizmu, georeakcji i grawitropizmu korzenia. Gdzie różne badania wykazały, że caliptra ma komórki, a także organelle komórkowe (amyloplasty lub statolity), które przekazują bodźce grawitacyjne do błony komórkowej, która je zawiera..
Te bodźce są przekładane na ruchy korzenia i będą zależeć od rodzaju korzenia i sposobu, w jaki rośnie. Na przykład stwierdzono, że gdy korzenie rosną pionowo, statolity są skoncentrowane w dolnych ścianach komórek centralnych.
Ale kiedy te korzenie są umieszczone poziomo, statolity lub amyloplasty przesuwają się w dół i znajdują się w obszarach, które wcześniej były ścianami zorientowanymi pionowo. W krótkim czasie korzenie zmieniają orientację w pionie, dzięki czemu amyloplasty powracają do poprzedniej pozycji.
Jeszcze bez komentarzy