Carlos Ibáñez del Campo Z zawodu był politykiem i wojskowym, dwukrotnie pełnił funkcję prezydenta Chile. Pierwszy raz był między 1927 a 1931 rokiem, drugi raz między 1952 a 1958. Był przekonanym socjaldemokratą; Na początku swojej kariery politycznej poświęcił się obronie praw chłopów w swoim rodzinnym mieście.
Mimo wrażliwości na robotników był też człowiekiem bardzo surowym, niemal dyktatorskim. U szczytu swojej władzy doszedł do absolutnej władzy nad prasą pisaną i innymi mediami. Następnie jego rozmach osłabł, podobnie jak popularność, i pod koniec życia został niezależnym politykiem..
Jego pojawienie się w chilijskim świecie politycznym było symboliczne, ponieważ oznaczało koniec prawie stulecia bez władzy wojskowej. Jego wpływ pozostawał namacalny przez prawie 60 lat..
Indeks artykułów
Ibáñez del Campo urodził się 3 listopada 1877 roku w mieście Linares w Chile. Był synem Francisco Ibáñez, który z kolei miał irlandzkie pochodzenie. Jego matka miała na imię María Nieves del Campo.
Wychował się na folwarku ojca, skąd brał udział w narodzinach pierwszego ośrodka chłopskiego w mieście..
Po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej wstąpił do Szkoły Wojskowej. W swoim życiu dwukrotnie wyszła za mąż. Pierwsza była z Rosą Quirós, z którą miał dwoje dzieci; Rosa zmarła po 10 latach małżeństwa. Później Ibáñez ożenił się z Graciela Letelier, z którą miał czworo dzieci.
Jego kariera wojskowa była bardziej owocna i bardziej rozpoznawalna w innych krajach niż we własnym. Otrzymał stopień pułkownika w armii Salwadoru, gdy brał tam udział w misji wojskowej. Jednak w armii chilijskiej osiągnął tylko najwyższy stopień.
Jednak Carlos Ibáñez del Campo jest najbardziej znany ze swojego wybitnego udziału politycznego w różnych odcinkach swojego rodzinnego Chile. Zmarł w Santiago w 1960 roku, mając 82 lata..
Charakterystyka jego rządu
Carlos Ibáñez del Campo był niezwykle ważną postacią w historii politycznej Chile, biorąc pod uwagę, że przewodził rewoltom wojskowym, które zakończyły republikę parlamentarną. Później nadal zdobywał większą władzę i poparcie społeczne..
W 1927 r. Uzyskał prezydenturę republiki dzięki przytłaczającej przewadze nad swoimi przeciwnikami, ale jego rząd szybko przeszedł na autorytarny obrót, a państwo stało się interwencjonistą w różnych instytucjach publicznych i prywatnych..
Jednak jego mandat zaczął kształtować współczesne Chile, które w XX wiek weszło, przechodząc poważne przemiany. Dzięki wydobyciu saletry i miedzi naród południowy przeżył prawdziwy rozkwit gospodarczy.
Warunki życia Chilijczyków poprawiły się, a poparcie społeczne dla Ibáñeza również było najlepsze..
W tym okresie dobrej koniunktury gabinet rządu na czele z Ibáñezem rozpoczął szybkie tworzenie robót publicznych. Projekty te obejmują założenie słynnych Carabineros de Chile, a także chilijskich sił powietrznych..
Jego popularność trwała do krachu na Wall Street w 1929 roku. W tym czasie wszystkie pożyczki zostały wstrzymane lub anulowane. Bez napływu obcej waluty Chile zostało poważnie dotknięte przez Wielki Kryzys.
Nastąpiły duże wydatki publiczne, a rząd Ibaneza nie zrobił nic, aby poprawić sytuację gospodarczą. Tymczasem jego przeciwnicy zaczęli planować powrót do polityki..
Po wielkiej fali niepokojów społecznych Ibáñez opuścił kraj na wygnanie 26 lipca 1931 r. Wcześniej przekazał swoje stanowisko przewodniczącemu Senatu Pedro Opazo, który z kolei ustąpił na korzyść ministra spraw wewnętrznych Juana. Esteban Montero..
Chile nie osiągnęło stabilności politycznej aż do reelekcji Arturo Alessandri w 1932 r., Którego działania pozwoliły złagodzić poważny kryzys gospodarczy.
Alessandri był zawsze wrogiem Ibáñeza, zarówno osobiście, jak i w polityce, i ta uraza utrzymywała się długo po wygaśnięciu mandatu obojga..
W wyborach prezydenckich w 1952 roku centroprawicowa Agrarna Partia Pracy ogłosiła Ibáñeza swoim kandydatem na prezydenta. Ibañez obiecał wtedy położyć kres korupcji i skrytykował tradycyjne partie polityczne.
Był jednak niejasny w swoich propozycjach i nie miał jasnego stanowiska w politycznym spektrum. Jego druga kadencja była skromnie udana, ponieważ był już stary i chory, więc delegował rząd głównie do swojego gabinetu..
W tym okresie Ibáñezowi brakowało siły i woli osiągnięcia zadowalającego mandatu bez wsparcia ludności cywilnej, ponieważ duża część jego zwolenników była żołnierzami, z których wielu było jego dawnymi znajomymi..
Głównymi problemami jego prezydentury były te związane z gospodarką, która została bardzo dotknięta, praktycznie zamierająca.
Nie miał planu kontrolowania inflacji, co było wówczas jednym z najpilniejszych problemów w Chile. Jego poglądy w sprawach ekonomicznych były w większości błędne i nie przyniosły zadowalających owoców..
Stworzenie Korpusu Carabineros de Chile było być może jego najważniejszym i najbardziej uznanym dziełem; To jeden z najdłużej trwających. Podmiot ten istniał już wcześniej, ale został zjednoczony w ramach jego mandatu.
Carabineros to policja odpowiedzialna za zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom Chile. Jednocześnie wykonują swoje obowiązki zgodnie ze ścisłym kodeksem hierarchii, dyscypliny i porządku. Sam Ibáñez był dowódcą tej instytucji przez dwa miesiące.
Inną instytucją utworzoną za rządów Ibaneza były chilijskie siły powietrzne, które historycznie otrzymały wiele wpływów niemieckich i trwają do dziś..
Chilijskie Siły Powietrzne są jednymi z najlepszych w Ameryce Łacińskiej; cieszy się dobrą opinią i szanuje dyscyplinę swoich żołnierzy.
Ministerstwo Kopalń, Bank Stanu Chile, National Air Line i Sugar Industry również narodziły się dzięki Bum gospodarczy pierwszego rządu Ibaneza.
Podobnie w tym okresie znacznie wzrosła eksploatacja chilijskich kopalń saletry i miedzi. To sprawiło, że Chile stało się krajem z ważnymi surowcami do eksportu.
Aby uwzględnić pracowników z różnych środowisk, pierwszy prezydent stworzył chilijski kodeks pracy, który narodził się w 1931 r..
Ten organ karny obowiązywał przez 50 lat bez żadnych znaczących zmian, aż w końcu musiał zostać zmodyfikowany.
Rozwój chilijskiej gospodarki pozwolił Ibáñezowi na inwestowanie w drogi i infrastrukturę, które w tamtym czasie były jeszcze niepewne.
W sferze politycznej mandat Ibáñeza ujawnił publicznie takie kwestie, jak prawa pracowników i kobiet..
Będąc lewicowym bojownikiem, podczas swojej drugiej kadencji zdekryminalizował Komunistyczną Partię Chile.
Jeszcze bez komentarzy