Katarzyna Wielka z Rosji (1729 - 1796) był politykiem i mężem stanu pochodzenia niemieckiego, który awansował na stanowisko cesarzowej Rosji. Uważany jest za klasyczny przykład oświeconego despoty; wstąpił na tron po zamachu stanu w 1762 roku.
Na tę głowę państwa ważny wpływ wywarło Oświecenie. To sprawiło, że zainteresował się najważniejszymi dla tego nurtu tematami, takimi jak polityka, sztuka i kultura. Jednym z jego priorytetów jako władcy było również kopiowanie w swoich granicach edukacji, filozofii, medycyny i innych nauk w stylu zachodnioeuropejskim..
Wtargnięcie Katarzyny na wysokie szczeble władzy rosyjskiej rozpoczęło się po jej związkach z Piotrem III w 1745 roku. Jej mąż był wnukiem Piotra Wielkiego i został wyznaczony na następcę tronu Imperium Rosyjskiego, rządzonego wówczas przez Elżbietę I.
Rządy Katarzyny trwały 34 lata, między 1762 a 1796 rokiem. W tym czasie współpracowała również przy modernizacji rosyjskiego systemu prawnego, korzystając z pomocy wielkich filozofów zachodnich, takich jak Mercier de la Riviere..
Miał też przez pewien czas gościa i królewskiego doradcę Denisa Diderota, innego wielkiego francuskiego filozofa Oświecenia i przez wiele lat korespondował z Voltaire'em..
Katarzyna II rozszerzyła granice Rosji na Krym, Litwę i Białoruś. Podobnie słynne są podziały Polski między Rosję, Prusy i Austrię. Cesarzowa słynęła również z tego, że umieszczała na wysokich stanowiskach tych mężczyzn, z którymi była romantycznie związana.
Chociaż urodziła się jako mniejsza niemiecka księżniczka, Katarzyna Wielka z Rosji zdołała podnieść kulturowo naród i rozszerzyć granice swojego terytorium. W ten sposób zebrał spuściznę militarną narzuconą przez Piotra Wielkiego.
Indeks artykułów
W 1761 r. Pedro III objął stanowisko cara, a Katarzyna została jego małżonką carską. Nowy rosyjski monarcha był bardzo zafascynowany Fryderykiem Wielkim z Prus, podziw, który ostatecznie doprowadził do zhańbienia poddanych na jego własnym terytorium..
Całe niezadowolenie z pozornej niemieckiej dominacji nad zachowaniem cara ogarnęło Katarzynę, która mimo że była pochodzenia niemieckiego, dużo bardziej szanowała rosyjskie zwyczaje..
W lipcu 1762 r. Po zamachu stanu żona cara przejęła stery cesarstwa i od tego momentu została wyznaczona na Katarzynę II Ruską. Jednym z jego wielkich sukcesów militarnych była wojna z Imperium Osmańskim toczona od 1768 roku.
Monarcha stanął także w obliczu buntu Pugaczowa w 1774 r., Który wydawał się zapowiadać to, co kilka wieków później czekało rosyjską arystokrację wraz z rewolucją rosyjską..
Cesarzowa domagała się przychylności szlachty, aby utrzymać władzę nad terytorium, dlatego wzmocniła przywileje dominującej kasty, a tym samym jeszcze bardziej oddzieliła ją od innych warstw społecznych.
W tym samym czasie chłopi pańszczyźniani stali się praktycznie niewolnikami i widzieli, jak ich wolność jest znacznie ograniczona..
W Rosji klasa burżuazyjna nie została wzmocniona przez postęp technologiczny, jak to miało miejsce w pozostałej części Europy. To była główna różnica, która powstrzymywała naród od zachodnich sąsiadów..
Chociaż przywileje koncentrowały się w szlachcie, arystokraci byli zależni od chłopów i poddanych, którzy utrzymywali przemysł, a także podstawowe czynności, takie jak hodowla bydła, rolnictwo i górnictwo..
Ostatecznie był to jeden z powodów, które zdecydowanie zraziły szlachtę miasta. Rewolucja francuska była jednym z największych zmartwień Katarzyny pod koniec swojego życia, ponieważ znała słabości swojego kraju.
Szczególnie obawiał się, że jego syn i spadkobierca, Pablo, nie miał niezbędnych cech, by rządzić, a jego wnuk Aleksander był jeszcze za młody, by nosić cesarską koronę na czole..
Sofia Federica Augusta von Anhalt-Zerbst, lepiej znana jako Katarzyna Wielka, urodziła się 21 kwietnia 1729 roku w Szczecinie w Prusach. Była córką Christiana Augusta, księcia Anhalt-Zerbst, nieletniego członka niemieckiej rodziny królewskiej, a jej matką była Joan Elizabeth z Holstein-Gottorp..
Ojciec Małej Zofii był pruskim generałem i gubernatorem miasta, w którym rodzina miała siedzibę: Szczecina. Ze strony matki była spokrewniona z Gustavem III i Karolem XIII ze Szwecji..
Za edukację młodej kobiety odpowiadali wychowawcy i guwernantki francuskie, uważane wówczas za najwyższe i najbardziej wyrafinowane w kulturze europejskiej.
Niewiele więcej wiadomo o wczesnych latach przyszłej Katarzyny Wielkiej, ale to właśnie w tym czasie rozwinęła się jej miłość do wiedzy w stylu zachodnim i do filozofów Oświecenia, których zawsze szanowała i których..
Cristián Augusto de Holstein-Gottorp był ojcem Juany Isabel, czyli dziadka Sofii Federiki Augusty von Anhalt-Zerbst.
Po śmierci rodziców Carlosa Federico de Holstein-Gottorpa pozostał pod opieką swojego wuja, czyli Cristiána Augusto. Podobne wydarzenie wydarzyło się pokolenie później, ponieważ Carlos Federico zmarł, a jego syn Pedro został sierotą..
Matka chłopca również zmarła, nazywała się Ana Petrovna Romanova i była córką Piotra Wielkiego i Katarzyny I Rosji.
W konsekwencji młody Pedro de Holstein-Gottorp przekazał pod opiekę swojego krewnego Adolfo Federico Holsteina, późniejszego Adolfo de Sweden, który był synem Cristiána Augusto de Holstein-Gottorpa i wuja Sofii Federiki..
Wiele lat później młody Pedro został wyznaczony na spadkobiercę przez rosyjskiego monarchę Elżbietę I, która była jego ciotką ze strony matki..
Karty polityczne zostały aktywowane, a młodemu spadkobiercy pozyskano przyszłą żonę, która podziela jego niemieckie korzenie, co osłabi austriackie wpływy w Rosji, a wybraną do tej roli była młoda Sofía Federica..
Od czasu przybycia do Rosji Sofía Federica chciała zadowolić miejscowych, więc nauczyła się zarówno ich języka, jak i zwyczajów. W tym sensie zdecydował się porzucić religię luterańską, którą praktykował do tej pory i przeszedł na wiarę prawosławną..
Od 24 czerwca 1744 roku księżna Sofia Federica porzuciła dawne zwyczaje i po przyjęciu nowej religii otrzymała imię Catherine Alekséyevna. Następnego dnia świętowano jego zaręczyny ze spadkobiercą Imperium Rosyjskiego.
Małżeństwo młodej pary królewskiej odbyło się 21 sierpnia 1745 roku. W czasie zjednoczenia Katarzyna miała 16 lat, a Piotr 18 lat. Od tego czasu przyszły cesarz zachowywał się niewłaściwie dla kogoś w jego wieku..
Pedro nie był w stanie skonsumować małżeństwa przez 8 lat, co doprowadziło do tego, że para nigdy nie była w stanie się skonsolidować, a wręcz przeciwnie, napełniło Catalinę urazą.
Nieszczęśliwe małżeństwo szukało schronienia u różnych kochanków. W przypadku Katarzyny jej pierwszym ulubieńcem był przystojny młody rosyjski szlachcic Siergiej Saltykow..
Ze swojej strony Pedro wziął także kochankę. Młoda kobieta nazywała się Elizabeta Romanovna Vorontsova i była od niego około 11 lat młodsza.
Saltykov nie był jedynym kochankiem, którego Katarzyna miała za życia, wśród najbardziej znanych nazwisk tych, którzy byli z nią, są Grigorij Grigoriewicz Orłow, Aleksander Wasilczikow, Gregorio Potiomkin i Estanislao Augusto Poniatowski.
Katarzyna była również zapaloną czytelniczką francuskich tekstów z zakresu filozofii, nauki i literatury. Idee te, kierując się nurtem Oświecenia, doprowadziły ją do zakwestionowania niektórych zwyczajów i praw obowiązujących w ówczesnej Rosji..
Zaprzyjaźniła się z księżniczką Ekateriną Woroncową Daszkową, siostrą kochanka jej męża. To ona przedstawiła Katarzynie wielu przeciwników przyszłego cara.
Żona następcy korony rosyjskiej zaszła w ciążę i we wrześniu 1754 roku urodził się Paweł. W 1757 roku miał drugą córkę Annę Pietrownę, której ojciec był jednym z jego kochanków.
Podobnie ojcostwo Pawła zostało zakwestionowane nawet na sugestię samej Katarzyny. Czas udowodnił, że to źle, ponieważ dorastający Paul odziedziczył wiele cech po swoim ojcu, Pedro III.
Niemal natychmiast po urodzeniu pierworodnego został zabrany matce przez cesarzową Elżbietę I.Rosyjski władca tego czasu chciał udzielić młodemu Pawłowi odpowiednich instrukcji, aby mógł przejąć kontrolę nad Rosją, ponieważ jego ojciec nie wydawał się mieć umiejętności rządzenia.
Ze swojej strony Catalina wydała już następcę korony, z którą wypełnił swój obowiązek na dworze.
Podczas gdy Piotr nadal rozczarowywał wszystkich jako przyszły władca, jego syn Paweł wydawał się mądrym chłopcem. W każdym razie wszystkie traumy i niedostatki emocjonalne z dzieciństwa były dużym brzemieniem w przyszłości..
W tym samym roku, w którym Katarzyna wstąpiła na tron, urodziło się jej ostatnie dziecko: Alekséi Bóbrinsky.
Elżbieta I zmarła 5 stycznia 1762 r., Od tego czasu nowa rodzina królewska przeniosła się do Sankt Petersburga. Jednym z pierwszych działań Piotra III jako władcy Rosji było wycofanie się z wojny siedmioletniej.
Cesarz rosyjski podpisał traktat pokojowy z ówczesnym przywódcą Prus Fryderykiem Wielkim. Pedro III przekazał mu również wszystkie podboje, jakie Rosja osiągnęła w konflikcie z Niemcami.
Rosyjska szlachta nie rozumiała zachowania swojego władcy, który klęczał przed Prusami i Piotrem III, zyskując opinię słabych i służalczych przed Niemcami..
Następnym celem Pedro III było pozbycie się Cataliny, aby mógł swobodnie przebywać ze swoim kochankiem. W lipcu 1762 wyjechał na wakacje z przyjaciółmi i strażą, podczas gdy jego żona pozostała w Petersburgu..
Wycieczka Piotra była dla Katarzyny doskonałą okazją do objęcia tronu rosyjskiego. Gwardia cesarska zbuntowała się pod wodzą Grigorija Orłowa 13 i 14 lipca. Od tego momentu Catalina została nowym monarchą.
Trzy dni później Pedro III zmarł po zrzeczeniu się tronu swojej żony. Od tego czasu spekulowano, czy przyczyną jego śmierci było morderstwo, czy to, co zostało oficjalnie ogłoszone, czyli kolka krwotoczna, która spowodowała udar..
Tak czy inaczej, wielu uważa, że Catalina nie nakazała zamachu na Pedro. Przejście odbyło się bez walki i bez krwi, ponieważ wszyscy popierali Katarzynę jako nowego przywódcę Imperium Rosyjskiego.
Katarzyna II z Rosji została koronowana 22 września 1762 roku w Moskwie. Podczas pompatycznej i luksusowej ceremonii Imperium Rosyjskie świętowało powstanie nowego władcy.
Z tego wydarzenia powstały jedne z najważniejszych relikwii rodzinnych, z których członkowie dynastii Romanowów korzystali do końca jej istnienia, np. Rosyjska korona cesarska..
Chociaż Katarzyna nie należała do Romanowów przez pokrewieństwo, była potomkiem dynastii Ruryków, jednego z najstarszych domów królewskich w Rosji i założycieli ustroju carskiego..
W przeciwieństwie do Piotra III, Katarzyna II oddała się całkowicie swojemu narodowi i na pierwszym miejscu stawiała interesy Rosji. Miał szczere pragnienie przekształcenia Imperium w dobrze prosperującą i rozwiniętą potęgę na poziomie najlepszych krajów europejskich..
Znajdując się w tak kruchej sytuacji, postanowił utrzymać pokojowe stosunki z Prusami i Fryderykiem Wielkim. W 1764 r. Wysłał do Polski na króla Stanisława Poniatowskiego, który był jednym z jego kochanków i darzył Katarzynę wielkim szacunkiem..
Polska została podzielona między Prusy, Rosję i Austrię trzykrotnie: pierwsza w 1772 r., Druga w 1793 r. (Bez Austrii), a trzecia w 1795 r. W ten sposób kraje te eliminowały możliwość wyłonienia się Polski jako mocarstwa regionalnego..
Jednym z głównych problemów, z jakimi spotkała się Katarzyna II, była słabo rozwinięta gospodarka narodu. Krajowe kufry były puste, chłopi nie byli wolni, nie było silnej klasy średniej ani ram prawnych, które zachęciłyby prywatną przedsiębiorczość.
Chociaż istniały przemysły, opierały się na pracy poddanych, którzy praktycznie byli poddani systemowi niewolnictwa..
W 1768 roku zadekretowano, że Bank Przydziałów powinien stworzyć pierwszy rosyjski pieniądz papierowy. System wdrożony przez Katarzynę II obowiązywał do 1849 roku.
Z drugiej strony Katarzyna doznała wielkiego rozczarowania intelektualnego, gdy zdała sobie sprawę, że nie jest w stanie zrealizować postulatów proponowanych przez filozofów francuskiego oświecenia na jej ziemi..
W 1767 r. Powołał komisję złożoną z różnych rosyjskich klas społecznych, z wyjątkiem chłopów pańszczyźnianych, w celu przedstawienia propozycji, które posłużyłyby do stworzenia konstytucji..
Plik Instrukcja od Katarzyny Wielkiej był to dokument, który został przekazany członkom reprezentującym. Zawierała wytyczne, które chciała, aby komisja wzięła pod uwagę..
Tam bronił równości wszystkich ludzi, wzywał też do unowocześnienia prawa i procedur prawnych. Były jednak niespójności, takie jak wywyższenie absolutyzmu jako centrum rządu i brak praw poddanych.
Rezultatów nigdy nie wprowadzono w życie, ponieważ przyniosłyby skutki odwrotne do zamierzonych dla skutecznego rządu Rosji, która miała bardzo zacofane społeczeństwo w porównaniu z Zachodem..
Chociaż niektórzy Francuzi, jak Mercier de la Riviere, zostali zaproszeni przez komisję, a inni również bywali na dworze Katarzyny II, jak Denis Diderot, uważali, że arbitralny rząd nie może być dobry. Chociaż byli w stanie wychwalać prawnego despotę.
Doskonałym pretekstem dla Katarzyny II do kontynuowania rosyjskiego systemu prawnego i politycznego bez uwzględnienia reform zaproponowanych przez jej własną komisję był konflikt, który wybuchł w 1768 roku między imperiami rosyjskim i osmańskim..
Z różnych powodów, głównie geograficznych, Turcy przyjęli na siebie rolę naturalnych wrogów Rosji.
Nowy monarcha chciał zwrócić narodowe spojrzenie na jeden cel i aby to osiągnąć, wybrała kwestię istotną dla całej populacji: wielkość Rosji..
Według przekazów historycznych grupa rosyjskich kozaków podążyła za polskimi buntownikami do Bałty, która była częścią Chanatu Krymskiego. W mieście rzekomo dokonano straszliwej masakry, która wołała o pomoc swojego opiekuna, sułtana Mustafy III.
Chociaż Rosjanie zaprzeczyli stawianym mu oskarżeniom, Turcy postanowili wypowiedzieć mu wojnę w obronie Chanatu Krymskiego..
Mustafa III nie liczył na to, że Rosja będzie dominować na płaszczyźnie wojskowej. Kraków został zdobyty przez wojska Katarzyny II. Ponadto w 1770 roku rosyjska flota dotarła do południowej Grecji, co spowodowało, że siły osmańskie zmieniły kierunek i zaniedbały Ukrainę..
W bitwie pod Chesmą Rosjanie zniszczyli flotę turecką, aw bitwie pod Kagulem zajęli tureckie fortece na osmańskiej Ukrainie.
Sułtan postanowił wysłać swojego siostrzeńca, aby negocjował porozumienie pokojowe z Katarzyną Wielką. Powstały dokument był znany jako traktat z Küçük Kaynarca w 1774 roku.
Turcy od tego czasu uznali niepodległość Chanatu Krymskiego, który stał się państwem satelickim Rosji. Ponadto zapłacili Katarzynie 4,5 mln rubli i pozwolili Rosjanom na utworzenie dwóch portów na Morzu Czarnym..
Powstanie to rozpoczęło się w 1773 roku, kiedy kraj wciąż był wzburzony walkami z Turkami. Wszystko pogorszyło się wraz z wybuchem zarazy, która dotarła do Moskwy i zaczęła masowo zabijać rosyjskie istoty.
Chociaż nie był jedyny, Jemelian Pugachov był jednym z oszustów, którzy udawali Pedro III, próbując obalić Katarzynę II. Bohater powstania służył podczas wojny turecko-rosyjskiej i uciekł ze służby wojskowej.
Pugaczow rozpowszechnił pogłoskę, że w rzeczywistości jest rosyjskim monarchą i że udało mu się uciec przed mężczyznami uzurpującej cesarzowej. Dzięki tej historii ponad 30 000 mężczyzn dołączyło do zaimprowizowanej armii dowodzonej przez oszusta..
Z siłą, którą udało mu się zebrać, Pugachovowi udało się zająć kilka miast. Do najważniejszych miejsc, które zajmował, należały Samara i Kazań, z którymi powstał w 1774 roku.
Po porozumieniu pokojowym z Turkami ludzie Katarzyny II mogli poświęcić się stłumieniu buntu, a następnie schwytali Pugaczowa. Po aresztowaniu został wysłany do Moskwy, gdzie był sądzony, a później skazany na ścięcie w 1775 roku..
Bunt Pugaczowa wzbudził u Katarzyny II wielkie obawy i skłonił ją do myślenia, że w przeciwieństwie do państw takich jak Francja Rosja nie powinna zwiększać swobód niższych klas społecznych, ale wręcz przeciwnie, konieczne było zapewnienie im większych ograniczeń..
Chociaż Catherine rozważała utworzenie liberalnej i oświeconej konstytucji podczas jej pierwszych lat urzędowania, szybko wiedziała, że nie będzie to praktyczne w jej kadencji..
W rzeczywistości sekcja o chłopach pańszczyźnianych i ich wolnościach była najczęściej redagowana Instrukcja od Katarzyny Wielkiej do komisji, która dyskutowała o nowym porządku prawnym, jakiego chcieli dla Rosji.
Należy zauważyć, że bogactwa szlachty w Rosji nie mierzono pieniędzmi, ale liczbą posiadanych przez nich „dusz”, czyli ich sług. To właśnie ci arystokraci poparli Katarzynę II na tronie i bez ich poparcia to nic.
Odebranie najcenniejszego „bogactwa” szlachcie i w ten sposób zaryzykowanie stabilności jej imperium byłoby złym posunięciem strategicznym dla Katarzyny Wielkiej..
Wręcz przeciwnie, chłopi poddani byli bardziej uciskani, a liczba wolnych chłopów znacznie się zmniejszyła..
Od buntu Pugaczowa był człowiek, który po zdobyciu zaufania Katarzyny II doszedł do najwyższych szczebli władzy: Grzegorza Potiomkina. Jego szczęśliwa gwiazda strategii wojskowej sprawiła, że był bardzo blisko cesarzowej, a później został jej kochankiem..
Powszechnie rozpowszechniono, że w rzeczywistości to Potiomkin kontrolował Imperium Rosyjskie, ze względu na jego bliskie stosunki z Katarzyną Wielką i wpływ, jaki na nią wywarł..
Chociaż ich intymny związek trwał niewiele ponad dwa lata, Patiomkin nadal był bardzo szanowany i szanowany przez Katarzynę II, która pozwoliła mu zachować swoje pozycje i pozycje w rządzie..
Jednym z najważniejszych punktów rządu Katarzyny Wielkiej było środowisko, które stworzyło artystyczną działalność w Rosji. W tamtych czasach powszechną rzeczą dla rosyjskiego świata plastycznego i intelektualnego było naśladowanie tego, co przybyło z Zachodu.
Budowa tego, co pierwotnie była prywatną kolekcją rosyjskiej cesarzowej, rozpoczęła się około 1770 roku, a później stała się znana jako Muzeum Ermitażu (lub „Pustelnik”)..
Oprócz dzieł Oświecenia monarcha propagował także budowę ogrodów angielskich oraz interesował się kolekcjami sztuki chińskiej.
Przyciągał do swoich ziem wielkie umysły tamtych czasów, takie jak Denis Diderot, ale nigdy nie wprowadzał w życie wniosków, do których doszli.
Dla rosyjskiej cesarzowej kwestia edukacyjna była sprawą najwyższej wagi. Zanurzyła się w postulatach światłych filozofów, które początkowo utwierdziły ją w przekonaniu, że rząd mógłby się poprawić, gdyby zdołał podnieść poziom intelektualny obywateli..
Konsultował się z brytyjskimi pedagogami, takimi jak Daniel Dumaresq, którego powołał do Komisji Edukacji, która zajmowała się reformami edukacyjnymi, które były konieczne dla kraju. Podobnie jak wiele innych reformistycznych projektów Cataliny, sugestie tej komisji nie zostały zrealizowane..
Jednak Katarzynie II zależało na stworzeniu nowych instytucji edukacyjnych skierowanych zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn. Za jego panowania w Moskwie powstał pierwszy rosyjski sierociniec, który jednak się nie powiódł.
Za czasów Katarzyny Wielkiej narodziła się także pierwsza rosyjska szkoła dla dziewcząt. Do akademii przyjmowano zarówno młodych szlachciców, jak i burżuazyjnego pochodzenia i nosiła ona nazwę „Instytut Smolny”..
Kolejnym krokiem, który Catherine próbowała przeprowadzić na rzecz rosyjskiego nauczania akademickiego w 1786 r., Był Statut Edukacji Narodowej. W tym dekrecie nakazał tworzenie szkół publicznych w głównych miastach, musiały przyjmować młodych ludzi z dowolnej klasy społecznej, z wyjątkiem służby..
Wyniki tego eksperymentu wcale nie były zachęcające, ponieważ większość populacji wolała posyłać swoje dzieci do prywatnych instytucji, a liczba młodych ludzi korzystających z planu była bardzo niska.
Chociaż początkowo Katarzyna II przeniosła Rosjan swoim nawróceniem do kościoła prawosławnego, był to tylko zwykły hołd dla jej poddanych. W rzeczywistości wcale nie sprzyjał tej wierze, wręcz przeciwnie, wywłaszczył ziemie Kościoła, który praktycznie upaństwowił.
Zamknął ponad połowę klasztorów i zarządzał finansami Kościoła dla wygody państwa. Postanowił także usunąć religię z formalnej edukacji akademickiej młodzieży, co zaowocowało pierwszym krokiem sekularyzacji Rosji..
W Polsce zaczął się rozwijać ruch rewolucyjny, w którym starano się o liberalną konstytucję wpisaną w nurt filozoficzny Oświecenia, tak wychwalany przez samą Katarzynę II..
Życzenia te doprowadziły do powstania ludowego, które zakończyło się drugim rozbiorem Polski, po którym Rosja pokonała 250 000 kmdwa terytorium Ukrainy - Polski i Prus zajęło około 58 000 kmdwa.
Wynik konfliktu pozostawił wielu nieszczęśliwych, stało się to powstaniem kościuszkowskim w 1794 r., A po jego upadku zniknęła Rzeczpospolita Obojga Narodów..
Jednym z wydarzeń, które naznaczyły zachowanie Katarzyny II u schyłku jej życia, była rewolucja francuska. Chociaż była wielkim wielbicielem Oświecenia, nie wyobrażała sobie, że przedmiotem dyskusji są prawa arystokracji..
Dlatego od czasu egzekucji króla Ludwika XVI była dużo bardziej podejrzliwa co do szkodliwego wpływu Oświecenia na ludzi. Katarzyna bała się o przyszłość rosyjskiego rodu królewskiego, więc próbowała skłonić swoją wnuczkę Alejandrę do poślubienia króla Szwecji Gustavo Adolfo, który był jej krewnym..
Chociaż król udał się we wrześniu 1796 roku, aby spotkać się z dziewczyną i ogłosić zaręczyny, małżeństwo nie doszło do skutku z powodu wyraźnej odmowy młodej kobiety przejścia na dominującą w Szwecji wiarę, jaką był luteranizm..
Katarzyna Wielka zmarła 17 listopada 1796 roku w Sankt Petersburgu w Rosji. Dzień przed śmiercią obudził się w dobrym nastroju i twierdził, że miał wspaniały sen..
Po rozpoczęciu codziennej pracy została znaleziona na ziemi z bardzo niskim pulsem. Lekarz zdiagnozował u niego udar, od tego czasu był w śpiączce i zmarł kilka godzin później.
Kolejną troską, która nawiedziła umysł Katarzyny w jej ostatnich dniach, była sukcesja korony rosyjskiej. Nie uważał swojego syna Pabla za godnego spadkobiercę, ponieważ zauważył w nim te same słabości, które okazał Piotr III.
Katarzyna II przygotowała wszystko, aby syn Pawła Aleksander został nazwany następcą, ale z powodu pospiesznej śmierci władcy czyn ten nie został wykonany i Paweł był kolejnym cesarzem Rosji.
Jeszcze bez komentarzy