Plik Kod Napoleona Był to kodeks cywilny stworzony we Francji po przejęciu władzy przez Napoleona Bonaparte. W tym czasie w kraju nie było ani jednego ustawodawstwa w tej sprawie, ale w zależności od obszaru współistniało kilka aktów prawnych. Został zatwierdzony w 1804 roku i wszedł w życie trzy lata później..
Triumf rewolucji francuskiej oznaczał nie tylko zmianę rządu, ale także modyfikację podstaw ideologicznych, na których się ona opierała. W obliczu poprzedniego absolutyzmu rewolucjoniści, kierując się ideami Oświecenia, dążyli do stworzenia państwa na zasadach wolności i równości.
Pomimo pozornej sprzeczności ze swoim sposobem rządzenia, Napoleon podążał za tymi rewolucyjnymi ideałami i próbował przełożyć je na kodeks cywilny, który nosi jego imię. Wśród jego najważniejszych celów było legalne położenie kresu absolutystycznemu ustrojowi i feudalizmowi.
Obecny francuski kodeks cywilny, choć pod wieloma względami zmodyfikowany, jest nadal kodeksem napoleońskim. Rozprzestrzenił się również w całej Europie dzięki podbojom cesarza, a także został przyjęty przez kraje afrykańskie i azjatyckie..
Indeks artykułów
Kiedy generał Napoleon Bonaparte objął władzę we Francji, zdecydował się zmienić obowiązujące dotychczas w tym kraju prawa. Po rewolucji podjęto pewne próby, ale zakończyły się one niepowodzeniem..
Zadanie rozpoczęło się w 1800 roku i zostało powierzone powołanej do tego Komisji. Prace trwały cztery lata, aż w 1804 roku uchwalono nowy Kodeks Cywilny. Dzięki temu ustawodawstwu porewolucyjna Francja zmodernizowała swoje prawo, pozostawiając po sobie feudalizm i absolutyzm.
Członkowie Komisji oparli się na prawie rzymskim, dostosowując je do nowej sytuacji powstałej po rewolucji..
Kodeks napoleoński, choć był najważniejszy, nie był pierwszym w Europie, który próbował zebrać nowe idee humanistyczne, które płynęły na kontynencie.
Dobrym przykładem są trzy Kodeksy ogłoszone w Bawarii w połowie XVIII wieku. Chociaż byli bardziej zaawansowani niż poprzednie, nadal legitymizowali absolutystyczną monarchię.
Nieco później, w 1795 r., Powstał Kodeks Pruski, pod silnym wpływem idei Oświecenia. Jednak, podobnie jak poprzednie, nie zawierał żadnego rodzaju przepisów promujących równość. Nic dziwnego, że Prusy były monarchią absolutystyczną, a zatem nierówną w swej koncepcji.
Bez Rewolucji Francuskiej nie byłoby Kodeksu Napoleona. Nie tylko z powodu obalenia monarchii, ale także dlatego, że oznaczało to triumf oświeconych ideałów.
Tak więc rewolucjoniści za swoje motto przyjęli proklamację „wolności, równości i braterstwa” i pomimo czasów Terroru i innych ekscesów starali się wprowadzić te zasady w życie..
Innym aspektem związanym z rewolucją był sekularyzm państwa. Oświeceni już deklarowali wyższość Rozumu jako przewodnika człowieka, pozostawiając wierzenia religijne w sferze prywatnej.
Po triumfie rewolucjonistów, a przed wykonaniem egzekucji, Ludwik XVI zatwierdził w 1791 r. Porządek prawny, który próbował uprościć wielką różnorodność praw obowiązujących w kraju. To samo podjęto w 1793 r., Z Konstytucją Republikańską. Jednak w praktyce sytuacja była taka sama.
Przed kodeksem napoleońskim przedstawiono kilka projektów stworzenia kodeksu cywilnego. Były próby w 1793, 1794 i 1796. Żaden nie był w stanie osiągnąć wystarczającego konsensusu, by zostać zatwierdzonym..
Napoleon Bonaparte doszedł do władzy w wyniku zamachu stanu na przełomie wieków. Jego biografia jest dobrze znana, zwłaszcza w wojsku. Udało mu się stworzyć Imperium w ciągu kilku lat, podbijając większość Europy.
Jednak jego rola jako władcy jest często zaniedbywana. Chociaż może się to wydawać niespójne ze względu na jego despotyczny sposób rządzenia, Napoleon był odpowiedzialny za przenoszenie rewolucyjnych idei na resztę kontynentu i pozostawienie ich włączonych do ogłoszonych przez siebie praw..
Kiedy Bonaparte doszedł do władzy, podjął się zadania przywrócenia stabilności swojemu krajowi, zdewastowanemu po latach wewnętrznych walk. Jednym z jego celów było uczynienie Francji silnym i zjednoczonym narodem, a do tego potrzebował jednolitego i solidnego systemu prawnego.
Aby opracować kodeks napoleoński, przyszły cesarz zwołał komisję ekspertów prawa. Komisja miała uporządkować cały system prawny Francji.
Jednym z najwybitniejszych członków Komisji był Cambaceres, prawnik i polityk, który brał udział we wcześniejszych próbach stworzenia zjednoczonego Kodeksu Cywilnego. Wraz z nim wyróżniał się Portalis, członek Sądu Kasacyjnego..
Kodeks napoleoński został opublikowany 21 marca 1804 r. Jego treść utrwaliła prawa ogłoszone po rewolucji 1789 r., Oprócz zapewnienia państwu stabilności prawnej. Jednak najważniejszą konsekwencją było to, że za jego zgodą zniesienie starego reżimu zostało prawnie utrwalone.
Główną podstawą tego kodeksu cywilnego były rewolucyjne zasady wolności, równości i braterstwa. Od tego momentu autonomia i wolność jednostki zostały przekształcone w centrum porządku prawnego..
Kodeks napoleoński oświadczył, że wszyscy mieszkańcy narodu podlegali temu samemu prawu. Przed jego ogłoszeniem prowincje na północ od Paryża były rządzone przez germański korpus legislacyjny, podczas gdy te na południu podlegały prawu rzymskiemu..
Jedynie źródło prawne, czyli właściwy organ, jest uprawnione do stanowienia prawa. Ze swojej strony sądy pełnią jedynie funkcję interpretacji przepisów.
Jak ustalili filozofowie Oświecenia, tacy jak Montesquieu, władze państwa zostają oddzielone od siebie, tak że nie ma ingerencji. W ten sposób następuje rozdział władzy wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej..
W obliczu twierdzenia o wieczności absolutystycznych praw, Kodeks Napoleona potwierdzał, że prawo musi dostosowywać się do różnych czasów i do zmian w sposobie myślenia.
Kody nie powinny być ogólne. Każdy musi zajmować się inną gałęzią: cywilną, kryminalną, handlową, kryminalną itp..
Napoleoński, oparty na starożytnym prawie rzymskim, ma strukturę podzieloną na trzy księgi. Pierwsza z nich poświęcona jest prawom jednostki i ich relacjom rodzinnym..
Drugi ze swojej strony odpowiada za uregulowanie prawa do rzeczy i mienia. Wreszcie strona trzecia reguluje różne sposoby nabycia majątku (spadki, umowy itp.).
Ustanawia absolutny rozdział między państwem a Kościołem, zwłaszcza w dziedzinie prawa. W ten sposób prawo cywilne uniezależnia się od prawa kanonicznego..
Aby prawo mogło zacząć być stosowane, obowiązkowe jest przestrzeganie odpowiedniego procesu: ogłoszenia, publikacji i informacji dla ludności.
Przepisy muszą mieć formę pisemną i, zgodnie z Kodeksem Napoleona, być wystarczająco jasne, aby obywatele mogli je zrozumieć.
Francuski kodeks cywilny wyeliminował możliwość posiadania nieruchomości należących do instytucjonalnych wspólnot sąsiadów, przedsiębiorców lub innych osób. Ważne były tylko indywidualne właściwości.
Ustalono, że podstawą umowy o pracę musi być wolna wola pracodawcy i pracowników.
Pod tym względem Kodeks Napoleona niewątpliwie zebrał ówczesne zwyczaje. Wyzdrowiał w koncepcji ojcowskiej władzy, a kobieta była pod opieką męża. To ostatnie oznaczało, że kobiety nie mogą wykonywać czynności prawnych ani cywilnych bez upoważnienia męża..
Kodeks regulował również rozwody. Można to przeprowadzić z określonych powodów lub za obopólną zgodą.
Spadki zaczęły być równo rozdzielane między wszystkich następców. Oznaczało to, że zniknęła postać jedynego spadkobiercy, którym mógł być pierworodny syn lub córka. Od tego momentu wszystkie dzieci były uważane za równe..
Głównym celem Kodeksu Napoleona było bez wątpienia położyć kres dawnym prawom feudalnym i absolutystycznym. Zamiast tego opierał się na wolnościach indywidualnych, pozostawiając także wpływ Kościoła katolickiego..
Sytuacja ustawodawcza we Francji przed rewolucją była bardzo chaotyczna. Nie było jednolitego prawa, ale plątanina różnych jurysdykcji, praw i praw współistniała. Na całym terytorium nie było jednostki prawnej, a każdy majątek podlegał innym normom.
Kodeks napoleoński postawił sobie za cel zakończenie tej sytuacji. Bonaparte chciał wzmocnić Francję, jednocząc ją pod każdym względem. Legislacja była dla nich jedną z najważniejszych dziedzin.
Zarówno oświeceni filozofowie, jak i rewolucjoniści, i oczywiście sam Napoleon, mieli za priorytet oddzielenie państwa od Kościoła. Nie należy zapominać, że absolutystyczni królowie posługiwali się religią jako legitymizatorem swej władzy, oprócz tego, że duchowieństwo należało do wyższych klas społecznych.
Kodeks napoleoński zaznaczył przed i po ustawodawstwie cywilnym na świecie. Jak wspomniano powyżej, obecny francuski kodeks cywilny pozostaje ten sam, chociaż był wielokrotnie modyfikowany w celu dostosowania go do realiów społecznych w każdej chwili..
Wraz z podbojami samego Napoleona, jego Kodeks rozprzestrzenił się po całej Europie. Stanowiła również podstawę dla innych organów ustawodawczych w krajach, które borykają się z absolutyzmem. Wreszcie dotarł także do Afryki, Ameryki Łacińskiej czy terytoriów Stanów Zjednoczonych, takich jak Luizjana.
Jedną z konsekwencji tego Kodeksu była legitymizacja powstania burżuazji. Jej prawa sprzyjały własności prywatnej, równości i wolności, zarówno indywidualnej, jak i ekonomicznej.
Wszystko to oznaczało, że burżuazja nie mogła mieć już mniej praw niż szlachta, a jej działalność gospodarcza była regulowana i mogła być swobodnie wykonywana..
Chociaż było to pośrednio, francuski kodeks cywilny przyczynił się do powstania nowych ideologii. Jako przykład można wskazać nacjonalizm. Obywatele przestają być poddanymi i stają się członkami narodu.
Jeszcze bez komentarzy