Typy ciała ketogenezy, synteza i degradacja

773
Abraham McLaughlin

Plik ketogeneza Jest to proces, w którym otrzymuje się acetooctan, β-hydroksymaślan i aceton, które razem nazywane są ciałami ketonowymi. Ten złożony i precyzyjnie regulowany mechanizm zachodzi w mitochondriach w wyniku katabolizmu kwasów tłuszczowych.

Uzyskanie ciał ketonowych ma miejsce, gdy organizm poddawany jest wyczerpującym okresom postu. Chociaż metabolity te są w większości syntetyzowane w komórkach wątroby, są one ważnym źródłem energii w różnych tkankach, takich jak mięśnie szkieletowe oraz tkanki serca i mózgu..

Źródło: Sav vas [CC0]

Ss-hydroksymaślan i acetooctan to metabolity stosowane jako substraty w mięśniu sercowym i korze nerek. W mózgu ciała ketonowe stają się ważnymi źródłami energii, gdy organizm wyczerpał zapasy glukozy.

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
  • 2 Rodzaje i właściwości ciał ketonowych
  • 3 Synteza ciał ketonowych
    • 3.1 Warunki ketogenezy
    • 3.2 Mechanizm
    • 3.3 β-oksydacja i ketogeneza są ze sobą powiązane
    • 3.4 Regulacja β-oksydacji i jej wpływ na ketogenezę
  • 4 Degradacja
  • 5 Znaczenie medyczne ciał ketonowych
    • 5.1 Cukrzyca i nagromadzenie ciał ketonowych
  • 6 Odnośniki

Ogólna charakterystyka

Ketogeneza jest uważana za bardzo ważną funkcję fizjologiczną lub szlak metaboliczny. Generalnie mechanizm ten zachodzi w wątrobie, chociaż wykazano, że można go przeprowadzić w innych tkankach zdolnych do metabolizowania kwasów tłuszczowych.

Tworzenie ciał ketonowych jest głównym pochodnym metabolizmu acetylo-CoA. Ten metabolit jest pozyskiwany ze szlaku metabolicznego znanego jako β-oksydacja, czyli degradacja kwasów tłuszczowych.

Dostępność glukozy w tkankach, w których zachodzi β-oksydacja, determinuje metaboliczne losy acetylo-CoA. W szczególnych sytuacjach utlenione kwasy tłuszczowe są kierowane prawie w całości do syntezy ciał ketonowych..

Rodzaje i właściwości ciał ketonowych

Głównym ciałem ketonowym jest acetooctan lub kwas acetooctowy, który jest syntetyzowany głównie w komórkach wątroby. Inne cząsteczki tworzące ciała ketonowe pochodzą z acetooctanu.

Redukcja kwasu acetooctowego prowadzi do powstania drugiego ciała ketonowego, D-β-hydroksymaślanu. Aceton jest związkiem trudnym do degradacji i powstaje w wyniku samoistnej reakcji dekarboksylacji acetooctanu (więc nie wymaga interwencji żadnego enzymu), gdy występuje we krwi w dużych stężeniach.

Oznaczenie ciał ketonowych zostało ustalone konwencją, ponieważ ściśle mówiąc β-hydroksymaślan nie ma funkcji ketonowej. Te trzy cząsteczki są rozpuszczalne w wodzie, co ułatwia ich transport we krwi. Jego główną funkcją jest dostarczanie energii niektórym tkankom, takim jak mięsień szkieletowy i mięsień sercowy.

Enzymy biorące udział w tworzeniu ciał ketonowych znajdują się głównie w komórkach wątroby i nerek, co wyjaśnia, dlaczego te dwie lokalizacje są głównymi producentami tych metabolitów. Jego synteza zachodzi wyłącznie i wyłącznie w macierzy mitochondrialnej komórek.

Zsyntetyzowane cząsteczki przechodzą do krwiobiegu, docierając do tkanek, które ich potrzebują, gdzie są degradowane do acetylo-CoA..

Synteza ciał ketonowych

Warunki ketogenezy

Losy metaboliczne acetylo-CoA z β-oksydacji zależą od wymagań metabolicznych organizmu. To utlenia się do COdwa i HdwaLub poprzez cykl kwasu cytrynowego lub syntezę kwasów tłuszczowych, jeśli metabolizm lipidów i węglowodanów jest stabilny w organizmie.

Kiedy organizm potrzebuje wytworzenia węglowodanów, szczawiooctan jest używany do produkcji glukozy (glukoneogenezy) zamiast rozpoczynania cyklu kwasu cytrynowego. Dzieje się tak, jak wspomniano, gdy organizm ma pewną niezdolność do uzyskania glukozy, w przypadkach takich jak długotrwały post lub obecność cukrzycy.

Dzięki temu powstały w wyniku utleniania kwasów tłuszczowych acetylo-CoA wykorzystywany jest do produkcji ciał ketonowych..

Mechanizm

Proces ketogenezy rozpoczyna się od produktów β-utleniania: acetacetylo-CoA lub acetylo-CoA. Gdy substratem jest acetylo-CoA, pierwszy etap polega na kondensacji dwóch cząsteczek, reakcji katalizowanej przez transferazę acetylo-CoA, w celu wytworzenia acetacetylo-CoA.

Acetacetylo-CoA jest kondensowany z trzecim acetylo-CoA w wyniku działania syntazy HMG-CoA, z wytworzeniem HMG-CoA (β-hydroksy-β-metyloglutarylo-CoA). HMG-CoA ulega degradacji do acetooctanu i acetylo-CoA pod działaniem liazy HMG-CoA. W ten sposób uzyskuje się pierwsze ciało ketonowe.

Acetooctan jest redukowany do β-hydroksymaślanu przez interwencję dehydrogenazy β-hydroksymaślanowej. Ta reakcja zależy od NADH.

Głównym ciałem acetylooctanowym jest β-ketokwas, który ulega nieenzymatycznej dekarboksylacji. Ten proces jest prosty i wytwarza aceton i COdwa.

Ta seria reakcji prowadzi zatem do powstania ciał ketonowych. Będąc rozpuszczalnymi w wodzie, można je łatwo transportować przez krążenie krwi, bez konieczności mocowania do struktury albuminy, jak to ma miejsce w przypadku kwasów tłuszczowych, które są nierozpuszczalne w środowisku wodnym..

Β-oksydacja i ketogeneza są ze sobą powiązane

Metabolizm kwasów tłuszczowych wytwarza substraty do ketogenezy, więc te dwa szlaki są funkcjonalnie powiązane.

Acetoacetylo-CoA jest inhibitorem metabolizmu kwasów tłuszczowych, gdyż hamuje aktywność dehydrogenazy acylo-CoA, która jest pierwszym enzymem β-oksydacji. Ponadto działa hamująco na transferazę acetylo-CoA i syntazę HMG-CoA.

Enzym syntaza HMG-CoA, podporządkowany CPT-I (enzym zaangażowany w produkcję acylokarnityny w β-oksydacji), odgrywa ważną rolę regulacyjną w tworzeniu kwasów tłuszczowych.

Regulacja β-oksydacji i jej wpływ na ketogenezę

Żywienie organizmów reguluje złożony zestaw sygnałów hormonalnych. Spożywane w pożywieniu węglowodany, aminokwasy i lipidy odkładają się w tkance tłuszczowej w postaci triacylogliceroli. Insulina, hormon anaboliczny, bierze udział w syntezie lipidów i tworzeniu triacylogliceroli.

Na poziomie mitochondrialnym β-oksydacja jest kontrolowana przez wnikanie i udział niektórych substratów w mitochondriach. Enzym CPT I syntetyzuje acylokarnitynę z cytozolowego Acylo-CoA.

Kiedy organizm jest karmiony, aktywowana jest karboksylaza acetylo-CoA, a cytrynian zwiększa poziom CPT I, podczas gdy jego fosforylacja spada (reakcja zależna od cyklicznego AMP).

Powoduje to gromadzenie się malonylo-CoA, który stymuluje syntezę kwasów tłuszczowych i blokuje ich utlenianie, zapobiegając powstaniu daremnego cyklu..

W przypadku postu aktywność karboksylazy jest bardzo niska, ponieważ poziomy enzymu CPT I zostały zmniejszone, a także został on fosforylowany, aktywując i promując utlenianie lipidów, co następnie pozwoli na tworzenie ciał ketonowych przez acetylo- CoA.

Degradacja

Ciała ketonowe dyfundują z komórek, w których zostały zsyntetyzowane, i są transportowane do tkanek obwodowych przez krwiobieg. W tych tkankach mogą być utleniane poprzez cykl kwasów trikarboksylowych.

W tkankach obwodowych β-hydroksymaślan jest utleniany do acetooctanu. Następnie obecny acetooctan jest aktywowany przez działanie enzymu transferazy 3-ketoacylo-CoA.

Sukcynylo-CoA działa jako dawca CoA, przekształcając się w bursztynian. Aktywacja acetooctanu ma na celu zapobieganie przekształcaniu się sukcynylo-CoA w bursztynian w cyklu kwasu cytrynowego, ze sprzężoną syntezą GTP przez działanie syntazy sukcynylo-CoA.

Powstały acetoacetylo-CoA ulega rozkładowi tiolitycznemu, tworząc dwie cząsteczki acetylo-CoA, które są włączane do cyklu kwasu trikarboksylowego, lepiej znanego jako cykl Krebsa..

W komórkach wątroby brakuje transferazy 3-ketoacylo-CoA, co zapobiega aktywacji tego metabolitu w tych komórkach. W ten sposób gwarantuje się, że ciała ketonowe nie utleniają się w komórkach, w których zostały wyprodukowane, ale mogą zostać przeniesione do tkanek, w których ich aktywność jest wymagana..

Znaczenie medyczne ciał ketonowych

W organizmie człowieka wysokie stężenia ciał ketonowych we krwi mogą powodować szczególne stany zwane kwasicą i ketonemią..

Produkcja tych metabolitów odpowiada katabolizmowi kwasów tłuszczowych i węglowodanów. Jedną z najczęstszych przyczyn stanu patologicznej ketogenezy jest wysokie stężenie fragmentów diwęglanu octowego, które nie są degradowane na drodze utleniania kwasów trikarboksylowych..

W konsekwencji następuje wzrost poziomu ciał ketonowych we krwi powyżej 2 do 4 mg / 100 N i ich obecność w moczu. Skutkuje to zaburzeniem pośredniego metabolizmu tych metabolitów..

Przyczyną stanu hiperketonemii są pewne defekty przysadkowych czynników neurogruczołowych, które regulują degradację i syntezę ciał ketonowych, wraz z zaburzeniami metabolizmu węglowodorów..

Cukrzyca i nagromadzenie ciał ketonowych

Cukrzyca (typ 1) jest chorobą endokrynologiczną, która powoduje zwiększoną produkcję ciał ketonowych. Niewystarczająca produkcja insuliny uniemożliwia transport glukozy do mięśni, wątroby i tkanki tłuszczowej, gromadząc się w ten sposób we krwi.

Komórki pod nieobecność glukozy rozpoczynają proces glukoneogenezy i rozpadu tłuszczu i białka w celu przywrócenia ich metabolizmu. W konsekwencji stężenie szczawiooctanu spada, a utlenianie lipidów wzrasta..

Następuje wtedy nagromadzenie acetylo-CoA, które przy braku szczawiooctanu nie może podążać szlakiem kwasu cytrynowego, powodując tym samym wysoką produkcję ciał ketonowych, charakterystyczną dla tej choroby..

Nagromadzenie acetonu jest wykrywane na podstawie jego obecności w moczu i oddechu osób z tym schorzeniem i jest w rzeczywistości jednym z objawów wskazujących na manifestację tej choroby.

Bibliografia

  1. Blázquez Ortiz, C. (2004). Ketogeneza w astrocytach: charakterystyka, regulacja i możliwa rola cytoprotekcyjna (Rozprawa doktorska, Complutense University of Madrid, Publications Service).
  2. Devlin, T. M. (1992). Podręcznik biochemii: z korelacjami klinicznymi.
  3. Garrett, R. H. i Grisham, C. M. (2008). Biochemia. Thomson Brooks / Cole.
  4. McGarry, J. D., Mannaerts, G. P., & Foster, D. W. (1977). Możliwa rola malonylo-CoA w regulacji utleniania kwasów tłuszczowych w wątrobie i ketogenezy. Dziennik badań klinicznych, 60(1), 265-270.
  5. Melo, V., Ruiz, V. M. i Cuamatzi, O. (2007). Biochemia procesów metabolicznych. Przywróć.
  6. Nelson, D. L., Lehninger, A. L., & Cox, M. M. (2008). Zasady Lehningera biochemii. Macmillan.
  7. Pertierra, A. G., Gutiérrez, C. V. i inni, C. M. (2000). Podstawy biochemii metabolicznej. Od redakcji Tébar.
  8. Voet, D. i Voet, J. G. (2006). Biochemia. Panamerican Medical Ed..

Jeszcze bez komentarzy