Chytridiomycota lub chytridiomyceta jest jedną z pięciu grup lub gromad królestwa Grzyby (królestwo grzybów). Do tej pory znanych jest około tysiąca gatunków grzybów Chytridiomycotas, rozmieszczonych w 127 rodzajach.
Królestwo grzybów składa się z grzybów; organizmy eukariotyczne, nieruchome i heterotroficzne. Nie posiadają chlorofilu ani żadnego innego pigmentu zdolnego do pochłaniania światła słonecznego, dlatego nie mogą fotosyntetyzować. Jej odżywianie odbywa się poprzez wchłanianie składników odżywczych.
Grzyby są bardzo wszechobecne, mogą żyć w każdym środowisku: powietrznym, wodnym i lądowym. Jedną z jego najwybitniejszych ogólnych cech jest to, że jego ściany komórkowe zawierają w swoim składzie chitynę, która nie występuje w roślinach, ale tylko u zwierząt..
Grzyby mogą mieć życie saprofityczne, pasożytnicze lub symbiontowe. Jako saprofity żywią się martwą materią i odgrywają bardzo ważną rolę jako rozkładające się w ekosystemach..
Jako pasożyty, grzyby mogą osiedlać się wewnątrz lub na zewnątrz żywych organizmów i żerować na nich, powodując choroby, a nawet śmierć. W symbiotycznej formie życia żyją razem z innymi organizmami, związek ten informuje o wzajemnych korzyściach między organizmami symbiotycznymi..
Organizmy grzybowe mogą być jednokomórkowe lub wielokomórkowe. Zdecydowana większość grzybów ma wielokomórkowy organizm z wieloma włóknami. Każde włókno grzyba nazywa się strzępkami, a zestaw strzępek tworzy grzybnię.
Strzępki mogą przedstawiać przegrody lub przegrody. Kiedy nie przedstawiają tych przegród, nazywane są koenocytami; komórki wielojądrowe, to znaczy zawierają wiele jąder.
Indeks artykułów
Grzyby należące do gromady Chytridiomicota są z punktu widzenia ewolucji biologicznej najbardziej prymitywnymi grzybami..
Chytridiomycota to grzyby, których siedliskiem jest głównie woda słodkowodna, choć również w tej grupie występują grzyby lądowe zamieszkujące glebę.
Większość tych grzybów to saprofity, to znaczy mają zdolność rozkładania innych martwych organizmów i mogą degradować chitynę, ligninę, celulozę i keratynę, które je tworzą. Rozkład martwych organizmów jest bardzo ważną funkcją w recyklingu niezbędnej materii w ekosystemach..
Niektóre grzyby Chytridiomycotas są pasożytami glonów i roślin o znaczeniu gospodarczym dla człowieka i mogą powodować poważne choroby, a nawet śmierć..
Przykładami artykułów rolniczych o znaczeniu odżywczym, które są atakowane przez chorobotwórcze grzyby Chytridiomycotas są: kukurydza (zaatakowana przez zespół grzybów powodujących „brunatną plamę kukurydzy”); ziemniak (gdzie grzyb Synchitrium endobioticum powoduje chorobę „brodawka czarnego ziemniaka”) i lucerny.
Inne grzyby tego gromady żyją jako symbionty beztlenowe (pozbawione tlenu) w żołądkach zwierząt roślinożernych. Pełnią one funkcję rozkładania celulozy ziół, które te zwierzęta spożywają, odgrywając ważną rolę w żywieniu przeżuwaczy..
Roślinożerne przeżuwacze nie mają niezbędnych enzymów do rozkładania celulozy zawartej w ziołach, które jedzą. Posiadając symbiotyczny związek z grzybami Chytridiomycotas, które żyją w ich układzie pokarmowym, korzystają ze zdolności tych ostatnich do degradacji celulozy do form bardziej przyswajalnych przez zwierzę.
W tej grupie Chytridiomycot są również ważne śmiertelne pasożyty płazów, takie jak grzyb Batrachochytrium dendrobatidis, powodująca chorobę zwaną chytridiomikozą. Istnieją pasożyty owadów Chytridiomycotas i pasożyty innych grzybów, zwane hiperpasożytami.
Wśród grzybów Chytridiomycotas pasożyty owadów należą do rodzaju Coelomyces, które pasożytują na larwach wektorów komarów chorób ludzkich. Z tego powodu grzyby te są uważane za pożyteczne organizmy w biologicznym zwalczaniu chorób przenoszonych przez komary..
Chytridiomycota to jedyna grupa grzybów wytwarzająca komórki własnym ruchem w niektórych fazach swojego cyklu życiowego. Mają wiciowate zarodniki zwane zoosporami, które mogą poruszać się w wodzie za pomocą wici..
Zoospory biorą udział w rozmnażaniu bezpłciowym grzybów Chytridiomycota. Grzyby te wytwarzają również wiciowate gamety podczas rozmnażania płciowego. W obu przypadkach występuje pojedyncza wić gładka.
Jajko lub zygota może przekształcić się w zarodnik lub sporangium, które zawiera kilka zarodników uważanych za struktury odporne na niekorzystne warunki środowiskowe. Ta zdolność do tworzenia zarodników lub zarodni zapewnia sukces reprodukcyjny Chytridiomycota.
Ściany komórkowe grzybów z grupy Chytridiomycota są zasadniczo zbudowane z chityny, która jest węglowodanem typu polisacharydowego, który nadaje im sztywność. Czasami ściany komórkowe tych grzybów zawierają również celulozę.
Ciało grzyba Chytridiomycota jest grzybnią koenocytarną (złożoną ze strzępek bez przegród lub przegród) lub jednokomórkową. Strzępki są wydłużone i proste.
Grzyby należące do grupy Chytridiomycota mogą tworzyć różne aparaty wegetatywne, takie jak pęcherzyki ryzoidalne, ryzoidy i rizomykelie, których funkcje opisano poniżej..
Pęcherzyki ryzoidalne pełnią funkcję haustorium. Haustoria to wyspecjalizowane strzępki prezentowane przez pasożytnicze grzyby, których zadaniem jest pobieranie składników odżywczych z komórek organizmu żywiciela..
Ryzoidy to krótkie włókna, które służą do mocowania podłoża glebowego i wchłaniania składników odżywczych. Ryzoidy mogą tworzyć się w przegrodzie lub przegrodzie oddzielonej od strzępek powietrznych (zwanych sporangioforami).
Ponadto grzyby te mogą również tworzyć ryzomycelium, które jest rozległym systemem rozgałęzionych włókien lub strzępek..
Aby wyjaśnić cykl życiowy grzybów z grupy Chytridiomycota, jako przykład wybierzemy czarną pleśń, która rośnie na chlebie, tzw. Rhizopus stolonifer. Cykl życia tego grzyba rozpoczyna się od rozmnażania bezpłciowego, kiedy zarodnik kiełkuje na chlebie i tworzy włókna lub strzępki.
Następnie pojawiają się strzępki, które są zgrupowane w powierzchownych ryzoidach w podobny sposób jak korzenie roślin. Te ryzoidy spełniają trzy funkcje; wiązanie z podłożem (chleb), wydzielanie enzymów do trawienia zewnętrznego (funkcja trawienna), a wchłanianie rozpuszczonych substancji organicznych na zewnątrz (funkcja wchłaniania).
Istnieją inne strzępki zwane sporangioforami, które rosną w powietrzu na wierzchu podłoża i specjalizują się w tworzeniu struktur zwanych zarodniami na ich końcach. Zarodnie zawierają zarodniki grzybów.
Kiedy zarodnie dojrzewają, stają się czarne (stąd nazwa pleśni czarnego chleba), a następnie pękają. Kiedy zarodnie się otwierają, uwalniają wiele zarodników, zwanych zarodnikami anemofilnymi, gdy rozpraszają się w powietrzu.
Te zarodniki są przenoszone przez wiatr i mogą kiełkować, tworząc nową grzybnię lub nową grupę strzępek..
Kiedy spotykają się dwa różne kompatybilne lub kojarzące się szczepy, może wystąpić rozmnażanie płciowe grzyba Rhizopus stolonifer. Wyspecjalizowane strzępki zwane progametangiami są przyciągane przez produkcję gazowych związków chemicznych (zwanych feromonami), fizycznie spotykają się i łączą.
Następnie powstają gametangie, które również jednoczą się, łączą. W wyniku tej fuzji powstaje komórka z wieloma jądrami, która tworzy bardzo twardą, brodawkowatą i pigmentowaną ścianę komórkową. Ta komórka rozwija się, tworząc kilka zygot lub jaj.
Po okresie utajenia zygoty ulegają podziałowi komórkowemu w drodze mejozy, a zawierająca je komórka kiełkuje, wytwarzając nowy zarodni. Zarodnia uwalnia zarodniki i cykl życiowy zostaje wznowiony.
Jeszcze bez komentarzy