Plik Kreda o Kreda jest ostatnim z trzech podziałów lub okresów, które składają się na erę mezozoiczną. Rozciągał się w przybliżeniu na 79 milionów lat, w dwóch epokach. Podobnie był to najdłuższy okres tej epoki.
W tym okresie można było zaobserwować rozkwit istniejących form życia, zarówno w morzach, jak i na powierzchni lądu. W tym okresie zaobserwowano duże zróżnicowanie grupy dinozaurów i pojawiły się pierwsze rośliny kwitnące.
Jednak pomimo całego biologicznego dobrobytu, jaki panował przez prawie cały ten okres, w końcu doszło do jednego z najbardziej niszczycielskich wydarzeń w historii geologicznej historii: masowego wymierania kredowo-halogenonowego, które zakończyło się niemalże dinozaurami. całkowicie.
Kreda to jeden z najbardziej znanych i najlepiej zbadanych okresów przez specjalistów w tej dziedzinie, choć wciąż kryje w sobie pewne tajemnice do odkrycia..
Indeks artykułów
Okres kredy trwał 79 milionów lat.
W tym okresie nastąpiło wielkie rozmnażanie się gatunków dinozaurów, które zasiedlały ekosystemy lądowe i morskie. Były zwierzęta roślinożerne i mięsożerne, o różnej wielkości i bardzo zróżnicowanej morfologii.
Pod koniec okresu kredy miał miejsce jeden z najbardziej znanych procesów masowego wymierania, który został zbadany przez specjalistów. Proces ten mocno przyciągnął uwagę specjalistów w tej dziedzinie, ponieważ oznaczał wyginięcie dinozaurów.
Jeśli chodzi o przyczyny, znane są tylko możliwe hipotezy, ale żadna z nich nie została wiarygodnie przyjęta. Konsekwencją było wyginięcie 70% istniejących wówczas gatunków istot żywych.
Okres kredy składał się z dwóch epok: wczesnej kredy i późnej kredy. Pierwsza trwała 45 milionów lat, druga zaś 34 miliony lat.
Najbardziej godną uwagi cechą tego okresu jest oddzielenie dużej masy kontynentalnej znanej jako Pangea, która powstała w wyniku zderzenia wszystkich superkontynentów, które istniały oddzielnie we wcześniejszych epokach. Fragmentacja Pangaei rozpoczęła się w okresie triasu, na początku ery mezozoicznej.
W szczególności w okresie kredy istniały dwa superkontynenty: Gondwana, która znajdowała się na południu, i Laurasia, na północy..
W tym okresie trwała intensywna aktywność płyt kontynentalnych, a co za tym idzie, dezintegracja superkontynentu, który niegdyś zajmował planetę, Pangea..
To, co obecnie jest Ameryką Południową, zaczęło oddzielać się od kontynentu afrykańskiego, podczas gdy kontynenty azjatycki i europejski nadal pozostawały zjednoczone. Australia, która została połączona z Antarktydą, rozpoczęła proces separacji, aby przenieść się w miejsce, które zajmuje dzisiaj.
Dzisiejsze Indie, niegdyś połączone z Madagaskarem, oddzieliły się i rozpoczęły swój powolny ruch na północ, by później zderzyć się z Azją, co dało początek Himalajom..
Pod koniec tego okresu planeta składała się z kilku mas lądowych oddzielonych zbiornikami wodnymi. Miało to decydujące znaczenie dla rozwoju i ewolucji różnych gatunków, zarówno zwierząt, jak i roślin uznawanych za endemiczne w tym czy innym regionie..
Podobnie w okresie kredy poziom morza osiągnął najwyższe do tej pory poziomy. Oceany, które istniały w tym okresie, to:
Należy zauważyć, że oddzielenie Pangei spowodowało powstanie niektórych zbiorników wodnych, z wyjątkiem Oceanu Atlantyckiego. Są to między innymi Ocean Indyjski i Arktyka, a także Morze Karaibskie i Zatoka Meksykańska..
W tym okresie miała miejsce duża aktywność geologiczna, która doprowadziła do powstania dużych pasm górskich. Tutaj kontynuowano nevadyjską orogenezę (która rozpoczęła się w poprzednim okresie) i laramidową orogenezę.
Był to proces orogeniczny, który miał miejsce wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Zaczęło się w połowie okresu jurajskiego i zakończyło się dobrze w okresie kredowym.
Dzięki zdarzeniom geologicznym, które rozwinęły się w tej orogenezie, powstały dwa pasma górskie, które znajdują się w obecnym stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych: Sierra Nevada i góry Klamath (obejmują one również część południowego stanu Oregon).
Orogeneza nevadyjska miała miejsce około 155 - 145 milionów lat temu.
Laramide Orogeny był dość gwałtownym i intensywnym procesem geologicznym, który miał miejsce około 70 - 60 milionów lat temu. Rozprzestrzenił się na zachodnim wybrzeżu kontynentu północnoamerykańskiego.
W wyniku tego procesu powstały pasma górskie, takie jak Góry Skaliste. Znane również jako the Rockies, rozciągają się od Kolumbii Brytyjskiej na terytorium Kanady po stan Nowy Meksyk w Stanach Zjednoczonych.
Schodząc nieco dalej w dół zachodniego wybrzeża, w Meksyku ta orogeneza dała początek łańcuchowi górskiemu znanemu jako Sierra Madre Oriental, który jest tak rozległy, że przecina kilka stanów narodu azteckiego: Coahuila, Nuevo León, Tamaulipas, San Luis Potosí i Puebla między innymi.
W okresie kredy klimat był ciepły, jak wynika z zebranych przez specjalistów zapisów kopalnych..
Jak wspomniano powyżej, poziom morza był dość wysoki, znacznie wyższy niż w poprzednich okresach. Dlatego często woda docierała do najgłębszej części wielkich mas lądowych, które istniały w tamtym czasie. Dzięki temu klimat we wnętrzu kontynentów nieco złagodniał.
Podobnie szacuje się, że w tym okresie bieguny nie były pokryte lodem. Podobnie inną cechą klimatyczną tego okresu jest to, że różnica klimatyczna między biegunami a strefą równikową nie była tak drastyczna jak obecnie, ale nieco bardziej stopniowa..
Według specjalistów średnie temperatury w rejonie oceanicznym były średnio o 13 ° C cieplejsze niż obecnie, podczas gdy w głębi dna morskiego były jeszcze cieplejsze (około 20 ° C więcej)..
Te cechy klimatyczne pozwoliły na rozmnażanie się na kontynentach wielkiej różnorodności form życia, zarówno pod względem fauny, jak i flory. Stało się tak, ponieważ klimat sprzyjał tworzeniu idealnych warunków do ich rozwoju..
W okresie kredowym życie było dość zróżnicowane. Jednak koniec tego okresu upłynął pod znakiem masowego wymierania, podczas którego zginęło około 75% gatunków roślin i zwierząt zamieszkujących planetę..
Jednym z najważniejszych i znaczących kamieni milowych tego okresu w odniesieniu do obszaru botanicznego było pojawienie się i rozpowszechnienie roślin kwiatowych, których nazwa naukowa to okrytozalążkowe..
Należy pamiętać, że z poprzednich okresów typem roślin, które dominowały na powierzchni ziemi, były rośliny nagonasienne, czyli rośliny, których nasiona nie są zamknięte w wyspecjalizowanej strukturze, ale są wyeksponowane i również nie mają owoców..
Rośliny okrytozalążkowe mają przewagę ewolucyjną nad nagonasiennymi: zamknięcie nasion w strukturze (jajniku) pozwala na ich ochronę przed trudnymi warunkami środowiskowymi lub atakiem patogenów i owadów.
Należy wspomnieć, że rozwój i zróżnicowanie roślin okrytozalążkowych było w dużej mierze spowodowane działaniem owadów, takich jak pszczoły. Jak wiadomo, kwiaty mogą rozmnażać się dzięki procesowi zapylania, w którym pszczoły są ważnym czynnikiem, ponieważ przenoszą pyłek z jednej rośliny na drugą..
Do najbardziej reprezentatywnych gatunków występujących w ekosystemach lądowych należą drzewa iglaste, które utworzyły rozległe lasy.
Podobnie w tym okresie zaczęły pojawiać się rodziny roślin, m.in. palmy, brzoza, magnolia, wierzba, orzech i dąb..
Fauna okresu kredy była zdominowana głównie przez dinozaury, których występowała duża różnorodność, zarówno lądowa, powietrzna, jak i morska. Było też trochę ryb i bezkręgowców. Ssaki były niewielką grupą, która zaczęła się rozmnażać w późniejszym okresie.
Wśród bezkręgowców występujących w tym okresie można wymienić mięczaki. Wśród nich były głowonogi, wśród których wyróżniał się amonoid. Podobnie musimy wspomnieć o coleoids i łodzikowcach.
Z drugiej strony, gromada szkarłupni była również reprezentowana przez rozgwiazdę, echinoidy i ophiuroidy.
Wreszcie większość skamieniałości wydobytych w tzw. Złożach bursztynu to stawonogi. W osadach tych znaleziono m.in. okazy pszczół, pająków, os, ważek, motyli, koników polnych i mrówek..
W grupie kręgowców dominowały gady, wśród których dominowały dinozaury. Podobnie w morzach, współistniejących z gadami morskimi, bywały też ryby.
W siedliskach lądowych grupa ssaków zaczęła się rozwijać i ulegać początkowej dywersyfikacji. To samo stało się z grupą ptaków.
Dinozaury były w tym okresie najbardziej zróżnicowaną grupą. Były dwie duże grupy, dinozaury roślinożerne i mięsożerne.
Roślinożerne dinozaury
Znany również pod nazwą ornitopodów. Jak widać, ich dieta składała się z diety roślinnej. W kredzie występowało kilka gatunków tego typu dinozaurów:
W tej grupie znajdują się teropody. Były to mięsożerne dinozaury, przeważnie duże. Reprezentowali dominujących drapieżników.
Były dwunożne, z wysoko rozwiniętymi i silnymi kończynami tylnymi. Kończyny przednie były małe i słabo rozwinięte.
Ich podstawową cechą jest to, że na kończynach miały trzy palce skierowane do przodu i jeden do tyłu. Mieli duże pazury. Z tej grupy chyba najbardziej rozpoznawalnym dinozaurem jest Tyrannosaurus rex.
Znany pod nazwą pterozaurów. Wielu błędnie zalicza je do grupy dinozaurów, ale tak nie jest. Były to pierwsze kręgowce, które nabyły umiejętność latania.
Ich wielkość była zmienna, mogły mierzyć nawet 12 metrów rozpiętości skrzydeł. Największym znanym do tej pory pterozaurem jest Quetzalcoatlus.
Gady morskie były duże, średnio od 12 do 17 metrów długości. Wśród nich najbardziej znane były mozazaury i elasmozaurydy..
Elasmozaurydy charakteryzowały się bardzo długą szyją, ponieważ miały dużą liczbę kręgów (od 32 do 70). Byli znanymi drapieżnikami niektórych ryb i mięczaków.
Z drugiej strony, mozazaury były gadami przystosowanymi do życia morskiego. Wśród tych adaptacji miały płetwy (a nie kończyny) i miały bardzo długi ogon z pionową płetwą.
Pomimo tego, że zarówno wzrok, jak i węch były słabo rozwinięte, mosazaur był uważany za jednego z najbardziej przerażających drapieżników, żerujących na wielu różnych zwierzętach morskich, a nawet innych tego samego gatunku.
Był to jeden z wielu procesów wymierania, których doświadczyła planeta Ziemia. Wystąpił około 65 milionów lat temu na pograniczu kredy i paleogenu (pierwszy okres ery kenozoicznej).
Miało to doniosłe skutki, ponieważ spowodowało całkowite zniknięcie 70% gatunków roślin i zwierząt zamieszkujących wówczas planetę. Najbardziej dotknięta była prawdopodobnie grupa dinozaurów, ponieważ wymarło 98% istniejących gatunków.
Jest to jedna z najczęściej akceptowanych hipotez wyjaśniających, dlaczego doszło do masowego wymierania. Postulował to fizyk i laureat Nagrody Nobla Luis Álvarez, opierając się na analizie różnych pobranych próbek, w których doceniono wysoki poziom irydu..
Podobnie, hipoteza ta jest poparta odkryciem w rejonie Półwyspu Jukatan krateru o średnicy 180 km, który mógłby być śladem uderzenia dużego meteorytu w skorupę ziemską..
W okresie kredy na obszarze geograficznym, na którym leżą Indie, odnotowano intensywną aktywność wulkaniczną. W rezultacie duża ilość gazów została wyrzucona do atmosfery ziemskiej..
Uważa się, że w wyniku uderzenia meteorytu na planetę doszło do przegrzania atmosfery ziemskiej, powodując utlenianie azotu, w wyniku czego powstaje kwas azotowy..
Ponadto w wyniku innych procesów chemicznych wytwarzano również kwas siarkowy. Oba związki spowodowały spadek pH oceanów, silnie wpływając na gatunki współistniejące w tym środowisku..
Okres kredy został podzielony na dwie epoki lub serie: dolna kreda (wczesna) i górna kreda (późna), które z kolei obejmowały łącznie 12 epok lub pięter.
Była to pierwsza epoka kredy. Trwało około 45 milionów lat. To z kolei zostało podzielone na 6 grup wiekowych lub pięter:
To był ostatni czas kredy. Poprzedziło to pierwszy okres ery kenozoicznej (paleogenu). Szacunkowy czas trwania to 34 miliony lat. Jego koniec oznaczał masowy proces wymierania, podczas którego wyginęły dinozaury. Został podzielony na 6 epok:
Jeszcze bez komentarzy