Mówiąc o lęku, mylimy pojęcie z pojęciem boleść, I chociaż jeden pojawia się natychmiast niż drugi, trzeba coś zmienić, ponieważ jeden jest objawem, który dotyka pacjenta (udręka), a drugi to zespół objawów, które tworzą syndrom, który dotyka osobę (lęk).
Oba tworzą coś, co znamy jako zaburzenia lękowe, lub w twoim przypadku temat, o którym będziemy mówić w dalszej części tego artykułu..
Kiedy znajdujemy się przed którymkolwiek z tych dwóch terminów, pierwszą rzeczą, o której myślimy, jest to, że mamy do czynienia z tą samą sytuacją i jest to prawdopodobnie spowodowane potocznym użyciem obu słów, podczas gdy w życiu codziennym jest się praktycznie tak samo jak inne..
Jednak jako specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym oba terminy muszą być dobrze zdefiniowane, ponieważ pozwoli nam to zrozumieć sytuację, przez którą przechodzi pacjent..
Plik niepokój pojawia się stale i przez dłuższy czas u osoby, która cierpi na nią z powodu różnych wydarzeń lub z różnych przyczyn, a przede wszystkim z powodu nierzeczywiste i zniekształcone myśli które sprawiają, że ci, którzy na nią cierpią, czują się w ciągłym niebezpieczeństwie.
Kiedy zaczynamy odczuwać niepokój, nasz Autonomiczny układ nerwowy aktywuje uwalnianie adrenalina i kortyzol w postaci myśli, emocje lub objawy fizjologiczne, powodując dyskomfort.
Jeśli mówimy o lęku w ramach parametrów normalności, gdzie człowiek jest w stanie go tolerować, to mówimy o objawie, który pozwala przetrwać sytuacje dnia codziennego, przewidywać niebezpieczeństwo, szukać sposobu na uniknięcie ryzyka.
Kiedy ten niepokój przekracza progi oporu danej osoby i staje się patologiczny, reprezentuje nieprzystosowawcze zachowanie w obszarze rodzinnym, społecznym lub zawodowym.
Z kolei udręka jest emocją, której każdy człowiek doświadczy przynajmniej raz w życiu, przedstawioną jako uczucie wszechogarniającej rozpaczy..
Przedstawia uczucie sparaliżowania, w przeciwieństwie do lęku, W lęku dominują objawy fizjologiczne, charakteryzują się między innymi bólami głowy, moczenie nocne, drżeniem, zawrotami głowy, zawrotami głowy, poceniem się.
Gdy udręka przekroczy intensywność i czas trwania, w jakim została przedstawiona, mamy do czynienia z patologią zwaną: kryzys lękowy.
Atak lęku, znany również jako napad paniki lub napad paniki, to zbiór myśli, emocji i objawów fizjologicznych, czyli suma lęku i udręki, która pojawia się bez żadnego konkretnego wyzwalacza.
Dla osoby, która przychodzi, aby go zaprezentować, musiało to być bardzo obciążone stres, ciągły stres lub w niektórych przypadkach do jakiegoś traumatycznego wydarzenia. Na ogół występują z ostrym dyskomfortem fizycznym, a osoba nie znajduje ulgi w lekach przedstawionych przez lekarza, ponieważ jest to cierpienie emocjonalne.
Ataki lęku pojawiają się z powodu ciągłego przekonania, że osoba nie jest w stanie rozwiązać żadnej sytuacji, przez którą przechodzi, stając się nierealnym lękiem, który prowadzi do udręki i lęku, gdy nie jest kontrolowany w czasie lub przekracza poziom pacjenta. zasobów, staje się wówczas kryzysem, który należy leczyć.
Te osiągają maksymalny poziom w ciągu pierwszych dziesięciu minut, gdy występują fizyczne objawy i obsesyjne myśli Powracające fantazje są podwyższone, a osoba ma trudności z samodzielnym ich kontrolowaniem.
Jak widzieliśmy w poprzednich sekcjach, ataki lęku charakteryzują się objawami fizycznymi irracjonalne myśli i niekontrolowane emocje dla ludzi.
Oto niektóre cechy charakterystyczne tych kryzysów, które mogą pomóc w rozpoznaniu, kiedy którykolwiek z twoich pacjentów ma tego typu patologię.
Choć konieczne jest poznanie cech napadów lęku, należy wspomnieć, że diagnoza postawiona przez nas jako psychologów nie wystarczy, gdyż oprócz dostosowania się do jakiegoś modelu psychoterapeutycznego skierować pacjenta do psychiatry.
Czasami pacjent potrzebuje leków do kontrolowania wyżej wymienionych neuroprzekaźników (adrenalina i kortyzol), aby w ten sposób znalazł sposób na regenerację i lepszą jakość życia.
Jeszcze bez komentarzy