Plik gałęzie prawa socjalnego są to prawo do pracy, prawo do zabezpieczenia społecznego, prawo imigracyjne i prawo rolne. Prawo socjalne to ujednolicona koncepcja prawa, która zastępuje klasyczny podział na prawo publiczne i prywatne.
Termin ten był używany zarówno do określenia obszarów prawnych, które znajdują się między podmiotami publicznymi i prywatnymi, takich jak prawo spółek, prawo konkurencji, prawo pracy i ubezpieczenia społeczne, lub jako ujednolicone pojęcie dla całego prawa opartego na stowarzyszeniach.
W odpowiedzi na klasyczne orzecznictwo XIX wieku prawnicy zakwestionowali sztywny podział na prawo prywatne i publiczne.
Niemiecki filozof Otto von Gierke pracował nad opracowaniem pełnej historii i teorii Prawo socjalne (Soziales Recht). Kluczowe zasady pracy Gierkego zostały przyjęte i wprowadzone do angielskiego orzecznictwa przez Fredericka W. Maitlanda.
We Francji Lion Duguit rozwinął koncepcję prawa socjalnego w swojej książce z 1911 roku, Le droit social, le droit indywiduel et la transformacja de l'état. Wspólnym wątkiem było przywiązanie do sprawiedliwości społecznej w społeczeństwie demokratycznym.
Stało się to główną wytyczną dla myślenia amerykańskich realistów prawniczych w erze Lochnera na początku XX wieku..
Inspirowane postulatami sprawiedliwości prawa są porządkiem instytucjonalnym, który określa ludzkie zachowania w społeczeństwie. Jest to zatem zbiór przepisów, które rozwiązują konflikty społeczne. Stąd jego znaczenie.
Prawo socjalne dzieli się na cztery główne gałęzie o wielkim znaczeniu na całym świecie.
Prawo pracy ingeruje w relacje między pracownikami, pracodawcami, związkami i rządem.
Zbiorowe prawo pracy odnosi się do trójstronnej relacji między pracownikiem, pracodawcą i związkiem. Indywidualne prawo pracy odnosi się do praw pracowników w pracy i na podstawie umowy o pracę.
Standardy zatrudnienia to standardy społeczne (w niektórych przypadkach również standardy techniczne) określające społecznie akceptowalne minimalne warunki, na których mogą pracować pracownicy lub wykonawcy. Agencje rządowe egzekwują przepisy prawa pracy (ustawodawcze, regulacyjne lub sądowe).
Prawo pracy pojawiło się równolegle z rewolucją przemysłową, gdy relacje między pracownikiem a pracodawcą przeszły z badań nad małą produkcją do dużych fabryk.
Pracownicy poszukiwali lepszych warunków i prawa do wstąpienia (lub uniknięcia wstąpienia) do związku, podczas gdy pracodawcy szukali bardziej przewidywalnej, elastycznej i tańszej siły roboczej.
Stan prawa pracy jest zatem zawsze produktem i składnikiem walk między różnymi siłami społecznymi.
Ponieważ Anglia była pierwszym krajem, który uprzemysłowił się, była także pierwszym, który zmierzył się z często tragicznymi konsekwencjami rewolucji przemysłowej w mniej uregulowanym środowisku gospodarczym..
Na przełomie XVIII i XIX wieku powoli powstawały podstawy nowoczesnego prawa pracy, ponieważ ustawodawstwo poprawiało niektóre z najbardziej rażących aspektów warunków pracy..
Osiągnięto to w dużej mierze dzięki skoordynowanej presji ze strony reformatorów społecznych, zwłaszcza Anthony'ego Ashleya-Coopera.
Prawo do zabezpieczenia społecznego gwarantuje każdemu, niezależnie od wieku i zdolności do pracy, środki niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb i usług.
Kilka podstawowych zasad praw człowieka ma fundamentalne znaczenie dla zagwarantowania prawa do zabezpieczenia społecznego:
Prawo imigracyjne odnosi się do polityki rządu krajowego, która kontroluje imigrację i deportację ludzi, a także do innych kwestii, takich jak obywatelstwo..
Przepisy dotyczące imigracji różnią się w zależności od kraju, a także w zależności od ówczesnego klimatu politycznego, ponieważ nastroje mogą zmieniać się od tych, które są szeroko integrujące, do całkowicie wykluczających nowych imigrantów..
Prawo imigracyjne dotyczące obywateli danego kraju jest regulowane przez prawo międzynarodowe. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ stanowi, że wszystkie kraje pozwolą na wjazd własnym obywatelom..
W niektórych krajach mogą obowiązywać dość surowe przepisy regulujące zarówno prawo wjazdu, jak i prawa wewnętrzne, takie jak długość pobytu i prawo do udziału w rządzie..
W większości krajów obowiązują przepisy określające proces naturalizacji, na mocy którego cudzoziemcy mogą zostać obywatelami.
Prawa agrarne to prawa, które regulują posiadanie i eksploatację gruntów rolnych. Ponieważ wszystkie stare gospodarki były w przeważającej mierze rolnicze, klasy rządzące zawsze miały znaczną motywację do ustanowienia takich zasad..
Prawa agrarne (od łacińskiego ager, co oznacza „ziemię”) były prawami rzymskimi, które regulowały podział ziem publicznych lub ager publicus.
Różne próby zreformowania prawa ziemi były częścią społeczno-politycznej walki między arystokratami a plebejuszami, znanej jako Konflikt Zakonów..
W starożytnym Rzymie istniały trzy rodzaje gruntów: grunty prywatne, wspólne pastwiska i grunty publiczne. W II wieku pne bogaci właściciele ziemscy zaczęli dominować na agrarnych obszarach imperium, „dzierżawiąc” duże połacie ziemi publicznej i traktując ją jako prywatną..
Od samego początku do chwili obecnej prawo agrarne pozostaje w mocy jako jedna z najważniejszych gałęzi prawa socjalnego..
Jeszcze bez komentarzy