Plik dalia (Dalia) to rodzaj zielnych i wieloletnich roślin kwiatowych z rodziny astrowatych. Rodzaj ten obejmuje 35 gatunków endemicznych dla Meksyku, z których tylko cztery rodzaje stanowią genetyczną podstawę upraw handlowych..
Rośliny te charakteryzują się mięsistym korzeniem lub fascykowatą bulwą, która stanowi główny środek rozmnażania wegetatywnego. Liście przeciwległe, proste lub pierzaste, mają trójkątny kształt z gładkimi i ząbkowanymi brzegami i jasnozielony kolor..
Kwiaty języczkowe są zgrupowane w wyprostowanych lub pochylonych główkach w różnych odcieniach czerwieni, fioletu, różu, pomarańczy lub żółci. Kwitnienie następuje przeważnie latem lub pod koniec jesieni, stanowiąc główną atrakcję handlową rośliny.
Obecnie dalie uprawiane są na całym świecie, stanowiąc ich główne zastosowanie ozdobne, jako kwiaty doniczkowe lub cięte. Jednak ostatnie badania umożliwiły określenie pewnych właściwości leczniczych stosowanych w leczeniu cukrzycy i jako suplement diety.
Indeks artykułów
Gatunek z rodzaju Dalia Są to rośliny zielne o krzaczastym wyglądzie, czasem epifityczne lub pnące, o pokroju wieloletnim lub liściastym. Jego wielkość waha się od roślin pełzających 0,3-0,5 m do roślin wzniesionych o wysokości 1,2-1,5 metra z wieloma gałęziami.
Podziemny korzeń, który wyłania się z szyjki rośliny, jest bulwiastym typem szeroko fascykulowanym. Rzeczywiście, bulwiasty korzeń dalii nie ma węzłów ani międzywęźli i stanowi strukturę przechowywania i rozmnażania.
Liście, w zależności od gatunku, mogą być proste lub złożone, także w układzie odwrotnym lub wirowym. Podobnie cała lub podzielona blaszka liściowa ma owalny kształt z prostymi lub ząbkowanymi krawędziami i jasnozielonym kolorem..
Kwiaty są ułożone w kwiatostany zgrupowane w dzwonkowate główki o różnej wielkości, kształcie i kolorze w zależności od gatunku. Kształty różnią się od półkulistych, prostych lub racemicznych, a dominującymi kolorami są biały, czerwony, różowy, pomarańczowy lub purpurowy..
Kwiatostany mają dwa rodzaje kwiatów, z języczkiem znajdującym się na zewnątrz, zwykle sterylne i o bardzo różnorodnej kolorystyce. Jak również środkowe ułożone na tarczy lub pojemniku, rurkowate, hermafrodytyczne, płodne i barwione na żółto, pomarańczowo, czerwono lub fioletowo..
- Królestwo: Plantae
- Subkingdom: Tracheobionta
- Oddział: Magnoliophyta
- Klasa: Magnoliopsida
- Podklasa: Asteridae
- Zamówienie: Asterales
- Rodzina: Asteraceae
- Podrodzina: Asteroideae
- Plemię: Coreopsideae
- Płeć: Dalia Cav. 1791
- Gatunki: 30 gatunków, 20000 odmian
Sekcja pseudodendronów
- Dahlia campanulata
- D. imperialis
- D. tenuicaulis
Sekcja Epiphytum
- D. macdougallii
Sekcja Entemophyllon
- D. congestifolia
- D. dissecta
- Dahlia foeniculifolia
- Dahlia linearis
- D. rupicola
- D. sublignosa
- Dahlia scapigeroid
Sekcja Dahlia
- D. apiculata
- D. atropurpurea
- Dahlia australis
- Dahlia barkeriae
- D. brevis
- D. cardiophylla
- Dahlia coccinea
- Dahlia cuspidata
- D. excelsa
- D. hjertingii
- Dahlia merckii
- Dahlia mollis
- D. zaniedbanie
- D. parvibracteata
- Dahlia pinnata
- Dahlia pteropoda
- D. rudis
- D. scapigera
- Dahlia sherffii
- Dahlia sorensenii
- D. spectabilis
- D. tenuis
- Dahlia tubulata
- Dahlia variabilis
Płeć Dalia Pochodzi z mezoamerykańskich wysokich dolin Meksyku, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Nikaragui i Kostaryki. Jak również niektóre regiony Ameryki Południowej i niektóre północne stany Meksyku, gdzie zostały wprowadzone jako dzikie uprawy.
Ogromna różnorodność gatunków Dalia obejmuje szeroki zakres wysokości, od 200-500 m npm do 1500-2500 m npm Dahlia australis. Różnorodność genetyczna uprawy dostosowuje się do gleb często wapiennych, kamienistych, skalistych, wulkanicznych, a nawet gliniastych.
Ta roślina pochodzi z klimatu tropikalnego i subtropikalnego i dostosowuje się do niego, ale przyzwyczaiła się do różnych warunków środowiskowych. W Europie wprowadzili je Hiszpanie, będąc w Belgii miejscem, gdzie powstały pierwsze komercyjne uprawy.
Dalia jest mało wymagającą rośliną na glebach, chociaż przystosowuje się do gliniastych i dobrze przepuszczalnych gleb. Ponadto wysoka zawartość materii organicznej i składników odżywczych, a także zakres pH 6-8.
Optymalne warunki klimatyczne dla tej uprawy powinny oscylować w granicach 18-23 ºC średniej temperatury i 75-78% wilgotności względnej. Większość odmian dalii jest podatna na niskie temperatury i sporadyczne przymrozki.
Uprawa ta jest na ogół uprawiana w ramach kontrolowanego nawadniania, dlatego sprzyjają obfitym opadom w okresie produkcyjnym. Podobnie wymaga naturalnych lub sztucznych zabezpieczeń przed wiatrem, gdyż nie toleruje silnych wiatrów.
Dalie są uprawiane komercyjnie na obszarach słonecznych, chociaż dobrze nadają się do warunków półcienistych. Należy jednak unikać pełnego nasłonecznienia, ponieważ silne promieniowanie ma tendencję do przypalania liści i delikatnych pędów..
Podczas zakładania uprawy należy łagodzić nawadnianie, aby uniknąć uszkodzeń spowodowanych podmokaniem lub chorobami systemu korzeniowego. W fazie wzrostu i produkcji konieczne jest zwiększenie częstotliwości nawadniania, także w okresach suszy i latem.
Dalię rozmnaża się różnymi metodami rozmnażania, przez nasiona, podział bulw, sadzonki, a nawet przez uprawy w nitro.
Technika stosowana do celów doskonalenia genetycznego, w celu uzyskania czystych odmian i uniknięcia krzyżowania się odmian. W rzeczywistości jest stosowany w uprawach doniczkowych pod szkółką, gdzie utrzymuje się rygorystyczna kontrola warunków edafoklimatycznych..
Idealny czas na wysiew dalii z nasionami to początek wiosny na podłożu bogatym w materię organiczną zmieszaną z piaskiem. Utrzymując średnią temperaturę 15-18 ºC nasiona rozpoczynają kiełkowanie po 15 dniach od wysiewu.
Roślina potrzebuje 1-2 dzwonków w fazie rozwoju, aby wyselekcjonować rośliny energiczne i sprzyjać ich adaptacji. Na koniec przeprowadza się przeszczep na ostateczny teren, starając się zachować odstęp 0,8 m między roślinami..
Podział korzeni lub bulw bulwiastych jest najczęściej stosowaną metodą rozmnażania dalii ze względu na łatwość i wysoką skuteczność. Rzeczywiście, dalia rozwija serię bulwiastych korzeni, które działają jako struktura magazynowa wykorzystywana do jej rozmnażania.
Bulwy te mogą być przechowywane przez pewien czas w specjalnych warunkach do wykorzystania jako środek rozmnażania. Rzeczywiście bulwy umieszcza się na tacach do kiełkowania na żyznym podłożu, w warunkach wilgotności i wysokiej temperatury..
Na początku kiełkowania bulwy są dzielone, starając się zachować 2-3 pąki wegetatywne dla każdej frakcji, aby zapewnić przyczepność. Wskazane jest, aby wykonać tę procedurę wiosną i wysiać frakcjonowane bulwy bezpośrednio na końcowe pole..
Technika polega na umieszczeniu wybranych sadzonek w uprawie w warunkach szklarniowych, aby wspomóc kiełkowanie pąków wegetatywnych. Zaleca się wysiewać bulwę w podłoże z torfu i piasku, zapewniając wilgotność i średnią temperaturę 15-20 ºC.
Pędy wyłaniają się z części bulwy, która pozostaje na podłożu. Kiedy te nowe sadzonki osiągną wysokość 5–10 cm, zostają oddzielone od rośliny matecznej, zachowując część bulwy.
Sadzonki te umieszcza się na tacach wzrostowych ze wzbogaconym torfem, o stałej wilgotności i temperaturze 18ºC. Po 15-20 dniach sadzonki otwierają się energicznie ukorzenione, aby przesadzić je do ostatecznej gleby.
Rozmnażanie in vitro Dahlia jest najlepszą alternatywą, ponieważ gwarantuje namnażanie klonów ze względu na zmienność genetyczną rodzaju. Technika ta jest wykonywana z wybranych tkanek merystematycznych zdrowych, silnych i produktywnych roślin..
Wysiew poprzez podział bulw lub sadzonki przeprowadza się w pierwszym miesiącu wiosny. W uprawach komercyjnych zarządza się różnymi ramkami do sadzenia, dla dużych gatunków kwiatów 1 x 1 m, a dla małych kwiatów 0,5 x 0,5 m.
Różne odmiany dalii preferują gleby niewapienne, z dostosowaniem pH do obojętnego, najlepiej nawożone kompostowanym obornikiem.
Do przygotowania gleby zaleca się nawóz o dużej zawartości fosforu i potasu oraz nawóz pielęgnacyjny z azotem. Nawozy organiczne lub nawozy o wysokiej zawartości azotu mogą powodować fizjopatie na poziomie liści..
Rzeczywiście, nadmiar azotu osłabia łodygi, sprzyja produkcji liści i może uszkodzić pąki kwiatowe. Z kolei fosfor i potas usztywniają łodygę, intensyfikują kolor kwiatu i dojrzewają bulwy..
Podlewanie należy przeprowadzać regularnie i obficie, starając się utrzymać wilgotność podłoża. Jednak we wszystkich fazach rozwoju należy unikać nawadniania liści i podlewania gleby lub podłoża..
Praktykę zaciskania lub szczypania przeprowadza się na młodych sadzonkach, gdy mają one 15-20 cm wysokości. Rzeczywiście, zaciskanie odbywa się na trzeciej parze prawdziwych liści liczonych od podstawy łodygi.
Technika ta ma na celu wyeliminowanie pędów wtórnych i pąków kwiatowych znajdujących się w kątach liści, zachowując tylko główny pęd. Celem tej praktyki jest osiągnięcie tego, aby łodyga podtrzymująca główny kwiat osiągnęła długość o lepszej wartości handlowej.
Po rozpięciu ma na celu uzyskanie kwiatów o lepszej wielkości i jakości cięciu. Ta technika ma na celu kierowanie i kontrolowanie kwitnienia poprzez tłumienie pąków kwiatowych znajdujących się w kątach liści..
Czynność tę wykonuje się, gdy tkaniny pozostają miękkie, zanim guziki osiągną długość 5 cm. Dzięki temu przycinaniu konserwacyjnemu uzyskuje się główny kwiat z łodygami o długości 60-70 cm..
Dorosłe osobniki i nimfy wysysają sok z liści, powodując żółknięcie i ogólne osłabienie rośliny. Ponadto wydzielają melasę, na której rozwija się choroba grzybowa zwana odważną..
Niska częstość występowania agrofaga pozwala na jego biologiczną kontrolę za pomocą Adalia bipunctata Y Aphidius colemani. W przypadku większych incydentów kontrolę prewencyjną przeprowadza się poprzez zastosowanie ogólnoustrojowego środka owadobójczego..
Występuje w warunkach niskiej wilgotności i objawia się małymi żółtawymi plamkami, zawijaniem liści i defoliacją. Ponadto powszechna jest obecność pajęczyn na powierzchni liści..
Kontrola odbywa się poprzez zagospodarowanie zwiększające wilgotność uprawy lub za pomocą kontrolera biologicznego Phytoseiulus persimilis. W przypadku silnych ataków zaleca się stosowanie środków chemicznych na bazie siarki..
Uszkodzenia są powodowane przez dorosłe osobniki lub larwy żerujące na soku liści, powodując żółknięcie i osłabienie rośliny. Kontrolę przeprowadza się za pomocą ogólnoustrojowych środków owadobójczych, obserwując obecność dorosłych na uprawie.
Uszkodzenia pojawiają się jako małe białawe plamki o ołowianym wyglądzie otoczone czarnymi plamkami na blaszce liściowej. Zwalczanie prewencyjne za pomocą pułapek przeciw wciornastkom lub kontrola biologiczna za pomocą Orius lub Amblyseius swirskii.
Ten typ szkodnika to larwy chrząszczy, które osadzają się w glebie powodując uszkodzenie systemu korzeniowego. Kontrola prewencyjna odbywa się poprzez dezynfekcję podłoża, przy silnych atakach zaleca się stosowanie ogólnoustrojowych środków owadobójczych.
Objawy choroby to zaokrąglone plamy na liściach, które wpływają na jakość handlową plonu. Kontrola prowadzona jest prewencyjnie, eliminując chore rośliny, dezynfekując podłoże lub narzędzia oraz zwiększając gęstość wysiewu..
Głównym objawem jest zmiana koloru starszych liści i brązowienie tkanek wewnętrznych. Ogólne uszkodzenia obejmują górną część rośliny i sprzyjają im takie praktyki, jak nawadnianie, obsługa i obecność chwastów.
Kontrola ma charakter prewencyjny poprzez stosowanie zdrowego materiału roślinnego, eliminację chorych roślin i zmniejszenie częstotliwości nawadniania. Kontrola chemiczna jest niewystarczająca, dlatego odpowiednie są środki zapobiegawcze, w tym dezynfekcja materiału roboczego.
Wśród głównych bakterii wpływających na uprawę dalii są Erwinia chrysanthemi, Agrobacterium tumefaciens Y Corynebacterium fascians. Zalecana kontrola to środki zapobiegawcze, takie jak dezynfekcja narzędzi, eliminacja chorych roślin, przycinanie, higiena i zwalczanie chwastów..
Wirus mozaiki ogórka (CMV) i wirus mozaiki dalii (DMV) to główne problemy wirusowe roślin uprawnych. Objawy są różne, od plam na poziomie nerwów, odbarwienia liści, po nieregularny wzrost liści..
Zapobieganiu towarzyszy zwalczanie szkodników, takich jak mszyce. Oprócz dezynfekcji materiału roboczego, eliminacja chorych roślin i zwalczanie chwastów.
Znana jako czerwona dalia lub chalihuesca, jest rośliną ozdobną należącą do rodziny złożonej lub astrowatych. Gatunek pochodzący z Gwatemali i Meksyku, jest jednym z głównych przodków obecnych ozdobnych dalii.
Tak zwana dalia Catalina występuje od środkowego i południowego Meksyku po Kolumbię, będąc gatunkiem zielnym lub krzewiastym. Plik Dahlia imperialiss Jest to roślina wieloletnia i bulwiasta, która osiąga duże wysokości, generalnie od 8 do 10 m..
Rodzima roślina z północno-wschodniego i środkowego Meksyku. Jest rośliną silnie rozgałęzioną i zwartą, o podzielonych liściach z licznymi główkami z języczkowatymi liliowobiałymi kwiatami..
Gatunki występujące między Gwatemalą a Meksykiem. Charakteryzuje się prostymi i podzielonymi liśćmi, z długimi ogonkami z mięsistymi wypustkami, promienistymi kwiatami o fioletowych lub fioletowych odcieniach z kilkoma żółtymi plamkami..
Jest to mieszańcowa roślina zielna niektórych gatunków meksykańskich, osiągająca 0,70-1,50 metra wysokości i gruby bulwiasty korzeń. Obecne odmiany to hybrydy pochodzące z Dahlia pinnata, D. coccinea Y D. purpurea.
Jeszcze bez komentarzy